By Globalna kampania na rzecz edukacji pokojowej, Lipiec 26, 2020
Występują Betty Reardon, Kozue Akibayashi, Asha Hans i Mavic Cabrera Balleza.
Prowadzony i moderowany przez Tony'ego Jenkinsa.
Nagrano: 25 czerwca 2020 r
Okazja dla panelu
Rok 2020 to jedna z wielu rocznic przełomowych w dążeniu rodziny ludzkiej do zrównoważonego i sprawiedliwego pokoju na naszej wspólnej i delikatnej planecie. Nadrzędnym elementem wszystkich tych punktów orientacyjnych jest 75. rocznica powstania Organizacji Narodów Zjednoczonych, światowej organizacji, w której salach rozwijała się większość polityki, która doprowadziła do kilku wydarzeń, które obchodzimy w tym roku. Jeszcze ważniejsze, zarówno dla organizacji, jak i dla społeczności światowej, której ma służyć, jest aktualny wzrost ruchów obywatelskich zmierzających do osiągnięcia wielu celów przyjętych przez państwa członkowskie w zgodzie z Karta Narodów Zjednoczonych. Rok był naznaczony polityką zmobilizowanego i tętniącego życiem globalnego społeczeństwa obywatelskiego, w którym leży najlepsza szansa na przetrwanie i rozwój świata.
Ożywione globalne społeczeństwo obywatelskie
Jako uczestnicy globalnego ruchu społeczeństwa obywatelskiego na rzecz edukacji pokojowej, Globalna Kampania na rzecz Pokoju Edukacji zamierza obejrzeć zamieszczone tutaj wideo w kontekście tych ciągłych wysiłków obywateli świata, mających na celu wzmocnienie zdolności organizacji do zakończenia „plagi wojny” i „Promować postęp społeczny i lepsze standardy życia w większej wolności” (preambuła do Karty Narodów Zjednoczonych). Od samego początku społeczeństwo obywatelskie dążyło do zapewnienia reprezentacji interesów „ludu Narodów Zjednoczonych”, który proklamował Kartę. Identyfikując kwestie i problemy, które stawały się oczywiste w codziennym życiu swoich społeczności, organizacje ludowe określały problemy w kategoriach zagrożeń, jakie stwarzają dla postępu społecznego i większej wolności. Poprzez edukację i przekonywanie osób reprezentujących państwa członkowskie wywarli wpływ na wiele kluczowych decyzji komitetów i rad ONZ, wśród których najważniejsze były te dotyczące prawa kobiet do udziału w życiu politycznym i udziału kobiet w polityce pokoju.
Role panelistów w pokojowym aktywizmie kobiet
Ten film, czteroosobowy panel (zobacz opisy poniżej) to pierwszy post z tygodniowej serii poświęconej kobietom, pokojowi i bezpieczeństwu. Seria jest obserwacją niektórych postępów w ciągu 75 lat ONZ, zmierzających do urzeczywistnienia „równych praw mężczyzn i kobiet oraz narodów dużych i małych” (preambuła), celu, który został szczególnie przyjęty przez kobiety i o którym mowa jako „Globalne Południe” jako podstawa sprawiedliwego pokoju. Głównym tematem tego panelu jest Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa jako mechanizm zwiększania bezpieczeństwa ludzi. Paneliści kładą szczególny nacisk na różnorodne wysiłki społeczeństwa obywatelskiego, aby w pełni urzeczywistnić intencje rezolucji dotyczące osiągnięcia pokoju poprzez polityczne wzmocnienie pozycji kobiet. Te wysiłki społeczeństwa obywatelskiego były często udaremniane przez same państwa członkowskie, które przyjęły rezolucję przez aklamację 30 października 2000 r. Podczas gdy wiele państw przyjęło Narodowe Plany Działania (NAP) w celu wdrożenia rezolucji, niewiele z nich jest finansowanych, a w większości przypadków pełne zaangażowanie kobiet w sprawy bezpieczeństwa jest nadal ograniczone, ponieważ na całym świecie dziewczęta i kobiety codziennie cierpią z powodu konfliktów zbrojnych i przemocy seksualnej.
W czasach 15th rocznica rezolucji RB ONZ nr 1325, w obliczu oporu państwa, ciągłego politycznego wykluczenia kobiet i dowodów ciągłego cierpienia kobiet podczas konfliktów zbrojnych, dwóch członków panelu (Hans i Reardon) zaproponowało opracowanie i wdrożenie Ludowych Planów Działania miały na celu uwzględnienie przeżywanego przez kobiety doświadczenia braku bezpieczeństwa ludzkiego w projektowaniu propozycji, które same mogłyby podjąć w celu zapewnienia bezpieczeństwa własnego i swoich społeczności w przypadku braku działania ze strony państwa. Trzech z panelistów (Akibayashi, Hans i Reardon) było również zaangażowanych w tworzenie feministycznych ram bezpieczeństwa ludzkiego, o których mowa w dyskusji. Czwarty panelista (Cabrera-Balleza) założył i kieruje najbardziej aktywnym i skutecznym międzynarodowym wysiłkiem społeczeństwa obywatelskiego na świecie, mającym na celu wzmocnienie pozycji kobiet we wszystkich kwestiach związanych z pokojem i bezpieczeństwem. zapewniać wdrażanie KPRU.
Globalna Kampania na rzecz Pokoju Edukacji ma nadzieję, że ten panel otworzy dalsze rozważania na temat sposobów, w jakie jednostki i społeczeństwo obywatelskie mogą przyczynić się do ostatecznego celu, jakim jest trwały pokój, osiągnięty i utrzymany przy pełnym i równym udziale kobiet.
Wideo jako narzędzie nauczania
Zaleca się, aby uczniowie zaangażowani w to badanie przeczytali tekst rezolucji 1325 Rady Bezpieczeństwa ONZ. Jeśli dalsze rozważenie rezolucji byłoby interesujące, sugerujemy materiały dostępne w Globalna sieć kobiet budujących pokój. Gdyby podjęto bardziej szczegółowe badania, mogłoby to również obejmować przegląd różnych późniejszych rezolucji dotyczących 1325.
Definiowanie bezpieczeństwa ludzkiego
Nauczyciele zajmujący się pokojem, wykorzystując wideo jako dochodzenie w kwestiach związanych z kobietami, pokojem i bezpieczeństwem, mogą ułatwić wyjaśniającą dyskusję, zachęcając uczących się do opracowania własnych definicji bezpieczeństwa ludzkiego, określając jego podstawowe elementy i wskazując, jak płeć wpłynie na te elementy. .
Umacnianie kobiet do działania na rzecz pokoju i bezpieczeństwa
Taka definicja i przegląd czynników płci może posłużyć jako podstawa do dyskusji na temat tego, czego obywatele powinni oczekiwać od państw członkowskich ONZ w sprawie uchwalenia 1325 r. I zapewnienia równego udziału kobiet. Rozważanie udziału kobiet powinno obejmować nie tylko rozwiązywanie konfliktów, ale także, a zwłaszcza definiowanie, co obejmuje „bezpieczeństwo narodowe”, badanie jego związku z bezpieczeństwem ludzkim oraz sposób, w jaki ich rządy mogą być kształcone i przekonane do podjęcia działań w celu skuteczniejszego zapewnienia ludziom bezpieczeństwo. Takie rozważania muszą również uwzględniać włączenie kobiet do wszystkich krajowych i międzynarodowych polityk bezpieczeństwa. Jak można osiągnąć te imperatywy integracji?
Przygotowanie modelu KPRU
Mając tę dyskusję jako tło, można by opracować model tego, co grupa ucząca się uznałaby za wymagane cele i podstawowe elementy skutecznego i odpowiedniego krajowego planu działania (NAP), aby wypełnić postanowienia rezolucji RB ONZ nr 1325 we własnym kraju. Propozycje wdrożeniowe mogą zawierać sugestie dotyczące przeniesienia bieżących wydatków na broń w celu wypełnienia zapisów projektu KPRU dla uczących się. Uwzględnij również sugestie dla agencji rządowych, którym powierzono realizację planów, oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego, które mogłyby ułatwić wprowadzenie w życie. Bardziej szczegółowe badanie mogłoby obejmować przegląd treści i stanu istniejących KPRU. (Globalna sieć kobiet budujących pokój będzie pomocna w tym względzie).
Bios głośników
Betty A. Reardon, jest emerytowanym dyrektorem założycielem Międzynarodowego Instytutu Edukacji dla Pokoju. Jest uznawana na całym świecie za pionierkę w kwestiach płci oraz edukacji pokoju i pokoju. Jest autorką: „Sexism and the War System” oraz współredaktorką / autorką z Ashą Hansem „the Gender Imperative”.
„Mavic” Cabrera Balleza jest założycielką i dyrektorem generalnym Global Network of Women Peacebuilders. Mavic zainicjował proces Filipińskiego Narodowego Planu Działania na podstawie Rezolucji Rady Bezpieczeństwa 1325, a także służył jako międzynarodowy konsultant w sprawie Narodowego Planu Działania Nepalu. Zapewniła również wsparcie techniczne w zakresie planowania 1325 krajowych działań w Gwatemali, Japonii i Sudanie Południowym. Ona i jej współpracownicy byli pionierami programu lokalizacji UNSCR 1325 i 1820, który jest uważany za przykład najlepszej praktyki i jest obecnie wdrażany w 15 krajach.
Asha Hans, jest byłym profesorem nauk politycznych i studiów nad płcią na Uniwersytecie Utkal w Indiach. Jest także współzałożycielką Shanta Memorial Rehabilitation Centre (SMRC), wiodącej organizacji wolontariackiej w Indiach zajmującej się problematyką płci i niepełnosprawności na poziomie krajowym i międzynarodowym. Jest współautorką i redaktorką dwóch ostatnich książek, „Otwarcia dla pokoju: rezolucja RB ONZ 1325, Kobiety i bezpieczeństwo w Indiach” oraz „Imperatyw płci: bezpieczeństwo ludzkie a bezpieczeństwo państwa”, które współredagowała z Betty Reardon.
Kozue Akibayashi jest feministyczną badaczką pokoju, edukatorką i aktywistką z Japonii, gdzie jest profesorem w Graduate School of Global Studies na Uniwersytecie Doshisha w Kioto. Jej badania koncentrują się na kwestiach przemocy seksualnej ze strony wojska w zamorskich społecznościach przyjmujących, militaryzacji i demilitaryzacji oraz dekolonizacji. W latach 2015-2018 była międzynarodową prezydentem WILPF, zasiada w Komitecie Sterującym DMZ Women Cross i jest koordynatorem krajowym w Japonii w International Women's Network Against Militaryism.
Dr Tony Jenkins obecnie jest wykładowcą w pełnym wymiarze godzin na studiach poświęconych sprawiedliwości i pokojowi na Uniwersytecie Georgetown. Od 2001 roku pełnił funkcję Dyrektora Zarządzającego Międzynarodowy Instytut Edukacji Pokojowej (IIPE) a od 2007 jako Koordynator Globalnej Kampanii na rzecz Edukacji Pokojowej (GCPE). Zawodowo był: Dyrektorem ds. Edukacji, World BEYOND War (2016-2019); Dyrektor Inicjatywy Edukacji na rzecz Pokoju na Uniwersytecie w Toledo (2014-16); wiceprezes ds. akademickich Narodowej Akademii Pokoju (2009-2014); oraz współdyrektor Centrum Edukacji Pokoju, Kolegium Nauczycielskie Uniwersytetu Columbia (2001-2010).
