David Swanson, World BEYOND War, Maj 18, 2022
Często publikuję recenzję ostatniej książki i dołączam: podstęp ostatnich książek opowiadających się za zniesieniem wojny. Umieściłem na tej liście jedną książkę z lat 1990., która poza tym jest całą XXI wiekiem. Powodem, dla którego nie zamieściłem książek z lat 21. i 1920. XX wieku, jest wielkość, jaką by to było.
Jedną z książek, które znalazłyby się na tej liście, są lata 1935 Dlaczego wojny muszą ustać Carrie Chapman Catt, pani Franklin D. Roosevelt (przypuszczam, że wyjaśnienie, że wyszła za mąż za prezydenta, przeważałoby nad wymienieniem jej własnego nazwiska), Jane Addams i siedem innych czołowych aktywistek działających na różne cele.
Bez wiedzy niewinnego czytelnika Catt równie elokwentnie argumentował za pokojem przed I wojną światową, a następnie poparł I wojnę światową, podczas gdy Eleanor Roosevelt zrobiła niewiele, by przeciwstawić się I wojnie światowej. Żaden z 10 autorów, z możliwym wyjątkiem Florence Allen, pomimo nalegania na kroki w tej książce, aby zapobiec II wojnie światowej, pomimo przewidywania jej i argumentowania przeciwko niej z wielką dokładnością i pośpiechem w 1935 roku, nie sprzeciwi się temu, gdy nadejdzie. Jedna z nich, Emily Newell Blair, podjęła pracę nad propagandą dla Departamentu Wojny podczas II wojny światowej po tym, jak przedstawiła w tej książce mocne argumenty przeciwko fałszywemu przekonaniu, że każda wojna może być defensywna lub uzasadniona.
Jak więc traktujemy takich pisarzy poważnie? W ten sposób zostały pogrzebane góry mądrości, które wyszły z najspokojniejszych lat amerykańskiej kultury. To jeden z powodów, dla których musimy się nauczyć zostaw za sobą II wojnę światową. Główną odpowiedzią jest to, że traktujemy te argumenty poważnie, nie umieszczając na piedestale ludzi, którzy je przedstawili, ale czytając książki i rozważając je na podstawie ich zalet.
Zwolennicy pokoju lat 1930. są często przedstawiani w karykaturach jako naiwni dobroczyńcy bez świadomości okrutnego świata rzeczywistego, ludzie, którzy wyobrażali sobie, że pakt Kellogga i Brianda w magiczny sposób zakończy wszelką wojnę. Jednak ci ludzie, którzy poświęcili nieskończone godziny, aby stworzyć pakt Kellogg-Briand, nawet przez sekundę nie wyobrażali sobie, że to już koniec. W tej książce argumentowali za koniecznością powstrzymania wyścigu zbrojeń i demontażu systemu wojennego. Wierzyli, że tylko zniesienie militaryzmu faktycznie zapobiegnie wojnom.
Są to również ludzie, którzy w okresie poprzedzającym i przez całą II wojnę światową wywierali bezskuteczną presję na rządy Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, aby przyjmowały ogromną liczbę żydowskich uchodźców, zamiast pozwalać na ich rzeź. Sprawa, o którą niektórzy z tych działaczy walczyli w czasie wojny, stała się w kilka lat po jej zakończeniu przyczyną, o której propaganda powojenna udawała, że chodziło o wojnę.
Są to również ludzie, którzy maszerowali i demonstrowali przez lata przeciwko wyścigowi zbrojeń i stopniowemu szykowaniu się do wojny z Japonią, czego każdy dobry student z USA powie, że nigdy się nie wydarzyło, ponieważ biedne, niewinne Stany Zjednoczone zostały zaskoczone atakiem z czyste, błękitne niebo. Tak więc traktuję pisma działaczy pokojowych z lat 1930. XX wieku całkiem poważnie. Sprawili, że spekulacje wojenne stały się haniebne, a pokój stał się popularny. II wojna światowa zakończyła to wszystko, ale co się nie skończyło?
W tej książce czytamy o nowych okropnościach I wojny światowej: okrętach podwodnych, czołgach, samolotach i truciznach. Widzimy zrozumienie, że mówienie o minionych wojnach i ostatniej wojnie jako przykładach tego samego gatunku było mylące. Możemy teraz oczywiście przyjrzeć się nowym okropnościom II wojny światowej i setkom wojen, które po niej nastąpiły: bomby atomowe, pociski, drony i przytłaczający wpływ teraz na ludność cywilną i środowisko naturalne, i zakwestionować, czy te dwie wojny światowe to dwie przykłady w ogóle tego samego, czy którekolwiek z nich powinno być traktowane w tej samej kategorii co wojna dzisiaj i czy nawyk myślenia o wojnie w kategoriach sprzed I wojny światowej wywodzi się z ignorancji, czy świadomego złudzenia.
Autorzy ci wysuwają zarzut przeciwko instytucji wojny za to, co robi z nienawiścią i propagandą, za jej wpływ na moralność. Przedstawiają przypadek, w którym wojny rodzą więcej wojen, w tym wojna francusko-pruska z 1870 roku, która doprowadziła do katastrofalnego traktatu wersalskiego po I wojnie światowej. Twierdzą również, że I wojna światowa doprowadziła do Wielkiego Kryzysu – zaskakujący pomysł dla większości amerykańskich studentów, z których każdy powie, że II wojna światowa zakończyła Wielki Kryzys.
Ze swojej strony Eleanor Roosevelt w tej książce twierdzi, że wojna powinna zostać zakończona, ponieważ skończyła się wiara w czarownice i pojedynki. Czy możesz sobie wyobrazić niechlujny i natychmiastowy rozwód, który nastąpiłby po tym, jak partner każdego amerykańskiego polityka składa dziś takie oświadczenie? Ostatecznie jest to pierwszy powód, by czytać pisma z innej epoki: dowiedzieć się, co szokująco dopuszczalne było powiedzenie.
