Czerwona panika

Autor: Alice Slater, Głębokie wiadomości, Kwiecień 3, 2022

NOWY JORK (IDN) — W 1954 roku uczęszczałem do Queens College na lata przed tym, jak senator Joseph McCarthy w końcu spotkał się ze swoim towarzyszem na przesłuchaniach armii i McCarthy'ego po tym, jak przez lata terroryzował Amerykanów oskarżeniami o nielojalnych komunistów, machając listami obywateli z czarnej listy, grożąc ich życiu, ich zatrudnienie, ich zdolność do funkcjonowania w społeczeństwie ze względu na przynależność polityczną.

W szkolnej stołówce dyskutowaliśmy o polityce, gdy jeden ze studentów wcisnął mi w ręce żółtą broszurę. „Tutaj powinieneś to przeczytać”. Zerknąłem na tytuł. Moje serce zabiło szybciej, gdy zobaczyłem słowa „Komunistyczna Partia Ameryki”. Pospiesznie wepchnąłem ją nieotwartą do torby z książkami, pojechałem autobusem do domu, pojechałem windą na ósme piętro, poszedłem prosto do spalarni i wrzuciłem nieprzeczytaną broszurę do zsypu, zanim wszedłem do mieszkania. Z pewnością nie zamierzałem zostać złapany na gorącym uczynku. Dopadł mnie czerwony strach.

Pierwszy przebłysk „drugiej strony historii” o komunizmie miałem w 1968 roku, mieszkając w Massapequa na Long Island, gospodyni domowa z przedmieść, obserwując Waltera Cronkite'a relacjonującego wojnę w Wietnamie. Wyemitował stary film informacyjny o szczupłym, chłopięcym Ho Chi Minhu, który spotkał się z Woodrowem Wilsonem w 1919 roku, pod koniec I wojny światowej, prosząc USA o pomoc w zakończeniu brutalnej francuskiej kolonialnej okupacji Wietnamu. Cronkite opisał, jak Ho wzorował nawet wietnamską konstytucję na naszej. Wilson go odrzucił, a Sowieci byli bardziej niż szczęśliwi mogąc pomóc. W ten sposób Wietnam stał się komunistyczny. Po latach obejrzałem film Indochiny, dramatyzując okrutne francuskie zniewolenie wietnamskich robotników na plantacjach kauczuku.

Później tego samego dnia wieczorne wiadomości pokazały, że tłum studentów Columbii buntuje się na kampusie, barykaduje dziekana uniwersytetu w jego biurze, wykrzykuje hasła antywojenne i przeklina na biznesowe i akademickie powiązania Columbii z Pentagonem. Nie chcieli zostać wciągnięci do niemoralnej wojny w Wietnamie! Byłam przerażona. Jak to możliwe, że ten całkowity chaos i nieporządek mają miejsce tutaj, na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku?

To był koniec mojego świata, jaki znałem! Właśnie skończyłem trzydzieści lat, a studenci mieli hasło: „Nie ufaj nikomu po trzydziestce”. Zwróciłem się do męża: „Co jest znaczenia z tymi dziećmi? Czy oni nie wiedzą, że to jest Ameryka? Czy oni nie wiedzą, że mamy proces polityczny? Lepiej coś z tym zrobię!” Następnego wieczoru Klub Demokratów prowadził w szkole średniej Massapequa debatę między jastrzębiami a gołębiami na temat wojny w Wietnamie. Poszedłem na spotkanie, przepełniony słuszną pewnością co do niemoralnego stanowiska, jakie zajęliśmy, i dołączyłem do gołębi, gdzie zorganizowaliśmy kampanię Eugene'a McCarthy'ego na Long Island o nominację Demokratów na prezydenta, aby zakończyć wojnę.

McCarthy przegrał swoją kandydaturę w Chicago w 1968 roku i utworzyliśmy Nową Koalicję Demokratyczną w całym kraju – chodząc od drzwi do drzwi bez korzystania z internetu i faktycznie zdobyliśmy nominację Demokratów w 1972 roku dla George'a McGoverna w oddolnej kampanii, która zszokowała establishment! To była moja pierwsza bolesna lekcja na temat tego, jak stronnicze są media głównego nurtu wobec ruchu antywojennego. Nigdy nie napisali nic pozytywnego o programie McGoverna mającym na celu zakończenie wojny, prawach kobiet, prawach gejów, prawach obywatelskich. Ścigali go za nominację senatora Thomasa Eagletona na wiceprezydenta, który wiele lat wcześniej był hospitalizowany z powodu depresji maniakalnej. W końcu musiał zastąpić go na bilecie Sargentem Shriverem. Wygrał tylko w Massachusetts i Waszyngtonie. Następnie szefowie Partii Demokratycznej stworzyli całą rzeszę „superdelegatów”, aby kontrolować, kto może zdobyć nominację i zapobiec powtórzeniu się tego rodzaju niezwykłego oddolnego zwycięstwa!

W 1989 roku, kiedy moje dzieci dorosły, zostałem prawnikiem, zgłosiłem się na ochotnika do Lawyers Alliance for Nuclear Arms Control i odwiedziłem Związek Radziecki z delegacją New York Professional Roundtable. To był wstrząsający czas na wizytę w Rosji. Gorbaczow właśnie zaczął realizować swoją nową politykę pieriestrojka i objętość—odbudowa i otwartość. Naród rosyjski był kierowany przez państwo komunistyczne do eksperymentowania z demokracją. Na ulicach Moskwy wisiały plakaty głoszące demokrację:demokracja– zachęcanie ludzi do głosowania.

Nasza nowojorska delegacja odwiedziła magazyn Novasty—Prawda-gdzie pisarze wyjaśnili to pod perestroika, niedawno głosowali, aby wybrać swoich redaktorów. W fabryce traktorów w Swiersku, 40 mil od Moskwy, nasza delegacja w sali konferencyjnej fabryki została zapytana, czy wolimy zacząć od pytań, czy wysłuchać przemówienia. Kiedy podnieśliśmy ręce do głosowania, obecni miejscowi mieszkańcy zaczęli szeptać i chichotać: „Demokracja! Demokracja"! Moje oczy wypełniły się łzami na widok zaskoczenia i zdumienia, jakie nasze niedbałe podniesienie rąk wywołało u naszych rosyjskich gospodarzy.

Bolesna, paląca wizja cmentarza masowych, nieoznakowanych grobów w Leningradzie wciąż mnie prześladuje. Oblężenie Leningradu przez Hitlera spowodowało śmierć prawie miliona Rosjan. Wydawało się, że na każdym rogu ulicy pomniki upamiętniają część z 27 milionów Rosjan, którzy zginęli w nazistowskim ataku. Tak wielu mężczyzn po sześćdziesiątce. których mijałem na ulicach Moskwy i Leningradu, mieli na piersiach medale wojskowe z czasów, które Rosjanie nazywali Wielką Wojną. Jakiego bicia doznali od nazistów – i jak znaczącą rolę nadal odgrywa to w ich kulturze dzisiaj, gdy rozwija się tragiczny ukraiński chaos.

W pewnym momencie mój przewodnik zapytał: „Dlaczego wy, Amerykanie, nam nie ufacie?” „Dlaczego ci nie ufamy?” Wykrzyknąłem: „Co z tego Węgry? Co powiesz na Czechosłowacja?” Spojrzał na mnie z wyrazem bólu: „Ale musieliśmy chronić nasze granice przed Niemcami!” Spojrzałem w jego wodniste niebieskie oczy i usłyszałem żarliwą szczerość w jego głosie. W tym momencie poczułem się zdradzony przez mój rząd i lata nieustannego siania strachu przed komunistycznym zagrożeniem. Rosjanie byli w pozycji obronnej, gdy budowali swoją potęgę militarną. Wykorzystali Europę Wschodnią jako bufor przed powtórzeniem się zniszczeń wojennych, jakich doświadczyli z rąk Niemiec. Nawet Napoleon najechał w poprzednim stuleciu prosto do Moskwy!

Oczywiste jest, że ponownie tworzymy złą wolę i nienawiść przez niestosowne rozszerzenie NATO, pomimo obietnic Regana dla Gorbaczowa, że ​​nie rozszerzy się „jeden cal na wschód” od Niemiec, jednocześnie utrzymując broń nuklearną w pięciu krajach NATO, umieszczając rakiet w Rumunii i Polsce oraz rozgrywanie gier wojennych, w tym wojen nuklearnych, na granicach Rosji. Nic dziwnego, że nasza odmowa odmówienia Ukrainie członkostwa w NATO spotkała się z obecnym okropnym brutalnym atakiem i inwazją ze strony Rosji.

W niesłabnącym ataku mediów na Putina i Rosję nigdy nie wspomniano, że w pewnym momencie Putin, zrozpaczony możliwością powstrzymania ekspansji NATO na wschód, zapytał Clintona, czy Rosja mogłaby przystąpić do NATO. Został jednak odrzucony, podobnie jak inne rosyjskie propozycje skierowane do USA, aby negocjować eliminację broni jądrowej w zamian za rezygnację ze stanowisk rakietowych w Rumunii, powrócić do traktatu ABM i traktatu INF, zakazać cyberwojny i wynegocjować traktat zakazać broni w kosmosie.

W kreskówce Matta Wuerkera Wujek Sam siedzi na kozetce psychiatry ze strachem ściskając pocisk, mówiąc: „Nie rozumiem – mam 1800 pocisków nuklearnych, 283 okręty wojenne, 940 samolotów. Wydaję na wojsko więcej niż 12 krajów razem wziętych. Dlaczego czuję się tak niepewnie!” Psychiatra odpowiada: „To proste. Masz kompleks militarno-przemysłowy!

Jakie jest rozwiązanie? Świat powinien wezwać do rozsądku!! 

Wezwij do światowego moratorium pokojowego

WZYWAJCIE DO GLOBALNEGO ROZSTRZYGNIĘCIA I MORATORIUM na jakąkolwiek nową produkcję broni – ani jednego więcej pocisku – w tym, a zwłaszcza broń nuklearną, niech rdzewieją w pokoju!

ZAMRAŻAĆ całą produkcję broni oraz produkcję paliw kopalnych, jądrowych i biomasy, tak jak narody przygotowywały się do II wojny światowej i zatrzymały większość krajowej produkcji, aby wyprodukować broń i wykorzystać te zasoby, aby ocalić planetę przed katastrofalnym zniszczeniem klimatu;

USTANOWIĆ globalny trzyletni program awarii wiatraków, paneli słonecznych, turbin wodnych, energii geotermalnej, wydajnej, zielonej energii wodorowej, z setkami milionów miejsc pracy na całym świecie i obejmujący świat panelami słonecznymi, wiatrakami, turbinami wodnymi, generatorami geotermalnymi rośliny;

ROZPOCZNIJ GLOBALNY PROGRAM zrównoważonego rolnictwa – posadź dziesiątki milionów drzew, załóż ogrody na dachach każdego budynku i miejskie ogródki warzywne na każdej ulicy;

WSZYSCY PRACUJĄ RAZEM NA CAŁYM ŚWIECIE, aby ocalić Matkę Ziemię przed wojną nuklearną i katastrofalną dewastacją klimatu!

Pisarz zasiada w Radach ds World Beyond War, Globalna Sieć Przeciwko Broni i Energii Jądrowej w Kosmosie. Jest także przedstawicielem organizacji pozarządowych ONZ ds Nuclear Age Peace Foundation.