Powód, dla którego Włochy rozmieszczają swoje myśliwce na Litwie

Manlio Dinucci, 2 września 2020 r

Z Il Manifesto

Oczekuje się, że w Europie cywilny ruch lotniczy spadnie w tym roku o 60% w porównaniu z 2019 r. Z powodu ograniczeń Covid-19, co zagraża ponad 7 milionom miejsc pracy. Z drugiej strony rośnie ruch lotniczy wojskowy.

W piątek 28 sierpnia sześć amerykańskich bombowców strategicznych B-52 przeleciało nad trzydziestoma krajami NATO w Ameryce Północnej i Europie w ciągu jednego dnia, otoczonych przez osiemdziesiąt myśliwców-bombowców z krajów sojuszniczych w różnych sekcjach.

To duże ćwiczenie o nazwie „Allied Sky” – powiedział sekretarz generalny NATO Jens Stoltenberg – pokazuje „potężne zaangażowanie Stanów Zjednoczonych wobec sojuszników i potwierdza, że ​​jesteśmy w stanie odstraszyć agresję”. Aluzja do „rosyjskiej agresji” w Europie jest oczywista.

B-52, które zostały przetransportowane 22 sierpnia z bazy lotniczej Minot w Północnej Dakocie do Fairford w Wielkiej Brytanii, nie są starymi samolotami z czasów zimnej wojny, używanymi tylko do parad. Były stale modernizowane i zachowują swoją rolę strategicznych bombowców dalekiego zasięgu. Teraz zostały dodatkowo wzmocnione.

Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych wkrótce wyposażą siedemdziesiąt sześć samolotów B-52 w nowe silniki za 20 miliardów dolarów. Te nowe silniki pozwolą bombowcom przelecieć 8,000 35 km bez tankowania w locie, a każdy z nich będzie przewoził 52 ton bomb i pocisków uzbrojonych w głowice konwencjonalne lub nuklearne. W kwietniu ubiegłego roku Siły Powietrzne USA powierzyły firmie Raytheon Co. wyprodukowanie nowego pocisku manewrującego dalekiego zasięgu, uzbrojonego w głowicę nuklearną dla bombowców B-XNUMX.

Za pomocą tych i innych strategicznych bombowców nuklearnych, w tym B-2 Spirit, Siły Powietrzne USA wykonały od 200 roku ponad 2018 lotów nad Europą, głównie nad Bałtykiem i Morzem Czarnym w pobliżu rosyjskiej przestrzeni powietrznej.

W ćwiczeniach tych biorą udział europejskie kraje NATO, w szczególności Włochy. Kiedy 52 sierpnia nad naszym krajem przeleciał B-28, do akcji włączyły się włoskie myśliwce, symulując wspólną misję szturmową.

Zaraz po tym samoloty myśliwsko-bombowe Eurofighter Typhoon włoskich sił powietrznych wystartowały do ​​bazy Siauliai na Litwie, wspierane przez około stu wyspecjalizowanych żołnierzy. Od 1 września pozostaną tam przez 8 miesięcy do kwietnia 2021 roku, by „obronić” bałtycką przestrzeń powietrzną. Jest to czwarta misja „air policing” NATO prowadzona w rejonie Bałtyku przez włoskie siły powietrzne.

Włoskie myśliwce są gotowe 24 godziny na dobę wyścig, startować na alarm i przechwytywać „nieznane” samoloty: zawsze są to samoloty rosyjskie, lecące między jakimś lotniskiem wewnętrznym a rosyjską eksklawą Kaliningrad w międzynarodowej przestrzeni powietrznej nad Bałtykiem.

Litewska baza Siauliai, w której są rozmieszczone, została zmodernizowana przez Stany Zjednoczone; Stany Zjednoczone potroiły swoje moce produkcyjne, inwestując w niego 24 mln euro. Powód jest jasny: baza lotnicza znajduje się zaledwie 220 km od Kaliningradu i 600 km od Petersburga, czyli odległość, którą myśliwiec taki jak Eurofighter Typhoon pokonuje w ciągu kilku minut.

Dlaczego NATO rozmieszcza te i inne konwencjonalne i nuklearne samoloty o podwójnej pojemności w pobliżu Rosji? Na pewno nie po to, by bronić krajów bałtyckich przed rosyjskim atakiem, który w przypadku jego wystąpienia oznaczałby początek światowej wojny termojądrowej. To samo stałoby się, gdyby samoloty NATO zaatakowały od strony Bałtyku sąsiednie rosyjskie miasta.

Prawdziwym powodem tego rozmieszczenia jest zwiększenie napięcia poprzez stworzenie wizerunku niebezpiecznego wroga, jakim jest Rosja przygotowująca się do ataku na Europę. To jest strategia napięcia realizowana przez Waszyngton, przy współudziale europejskich rządów i parlamentów oraz Unii Europejskiej.

Strategia ta polega na rosnącym wzroście wydatków wojskowych kosztem wydatków socjalnych. Przykład: koszt godziny lotu Eurofightera został obliczony przez te same Siły Powietrzne na 66,000 XNUMX euro (łącznie z amortyzacją samolotu). Kwota większa niż dwa średnie wynagrodzenia brutto rocznie w pieniądzach publicznych.

Za każdym razem, gdy Eurofighter startuje, by „obronić” bałtycką przestrzeń powietrzną, w ciągu godziny spala dwa miejsca pracy we Włoszech.