Zdjęcia autorstwa Kawaguchi Mayumi
Tekst autorstwa Josepha Essertiera
Politolog i aktywista Douglas Lummis napisał: „Powodów porzucenia budowy nowego obiektu US Marine Corps Air Facility w Henoko na północy Okinawy jest wiele”. Rzeczywiście. Trudno jest wymyślić jakiekolwiek uzasadnione powody, aby kontynuować projekt. Nieuzasadnione powody, które przychodzą mi do głowy, obejmują wyższy status armii amerykańskiej i japońskiej, większą władzę dla ultranacjonalistów i militarystów w ogóle oraz stały przepływ gotówki skoncentrowany na Pentagonie od podatników amerykańskich i japońskich do dostawcy broni grubych kotów. Profesor Lummis przedstawia niektóre z wielu powodów, dla których wszyscy powinniśmy sprzeciwiać się tej nowej konstrukcji bazy:
„To depcze antywojenną wrażliwość mieszkańców Okinawy; zwiększa już i tak nierówne obciążenie Okinawy w porównaniu z Japonią kontynentalną, a zatem jest dyskryminujące; spowoduje więcej wypadków i przestępstw, których ofiarą padną mieszkańcy Okinawy; zniszczy, być może śmiertelnie, Okinawę i najwspanialszy ogród koralowy w Japonii w zatoce Oura (z których większość ma zostać zasypana) oraz zniszczy siedliska i żerowiska diugonia, zagrożonego gatunku uważanego przez mieszkańców Okinawy za święty; jak pokazała dekada oporu, można to zrobić jedynie poprzez przezwyciężenie woli ludu za pomocą masowych sił policyjnych. Jakby tego było mało, na miejscu protestu i w gazetach coraz częściej dyskutuje się o innym czynniku… Po pierwsze, rozpoczęte w 2014 roku badania gleby pod zatoką Oura Bay trwają do dziś, co sugeruje, że Agencja Obrony nie była w stanie określić że dno morskie jest wystarczająco twarde, aby udźwignąć ciężar betonowego bloku długości pasa startowego, który zamierza tam położyć”.
Innymi słowy, ta baza jest budowana na solidnym fundamencie „majonezu”. Według Lummisa niektórzy inżynierowie zastanawiają się, czy projekt da się zrealizować: „Inżynierowie ci zwracają uwagę, że międzynarodowe lotnisko Kansai, ukończone w 1994 r. poprzez rekultywację terenu na Morzu Wewnętrznym Japonii, powoli tonie; każdego dnia ciężarówki przywożą kamienie i ziemię, aby je podeprzeć, a budynki są utrzymywane na poziomie za pomocą podnośników”. Czy powtórzą błędy popełnione na międzynarodowym lotnisku w Kansai?
Aby uzupełnić tę krótką listę powodów, by sprzeciwić się bazie, zobacz także krótką, doskonałą analizę; szybkie podsumowanie sytuacji; oraz pokaz slajdów w przemówieniu pana YAMASHIRO Hiroji, które odczytał pan INABA Hiroshi na niedawnej konferencji przeciwko bazom w Dublinie w Irlandii:
Czytanie przemówienia pana Yamashiro przez Inabę zaczyna się około 6:55:05. Po przeczytaniu przemówienia pana Yamashiro, pan Inaba wygłasza własne przemówienie i odpowiada na kilka dobrych pytań od publiczności.
To dwaj najlepiej poinformowani i elokwentni przeciwnicy budowy Bazy Henoko. Japoński rząd próbował uciszyć ich obu - bezskutecznie przynajmniej do tej pory.
Są częścią nieustępliwego ruchu pokojowego / praw rdzennej ludności / ruchu ekologicznego, który trwa na Okinawie przeciwko idei Bazy Henoko, odkąd idea ta stała się publiczna około 20 lat temu. Armia USA miała bazy na Okinawie przez większą część ubiegłego stulecia, a mieszkańcy Okinawy nieustannie walczyli, aby ich wyspy nie stały się polami bitew. Od czasu bitwy o Okinawę, w której zginęło ponad sto tysięcy okinawskich cywilów (tj. procent) ludności sprzeciwia się obecnie budowie nowej bazy w Henoko. Zwycięstwo Denny'ego Tamakiego w wyborach na gubernatora Okinawy wykazać ten silny sprzeciw wobec większej liczby zasad.
Pani KAWAGUCHI Mayumi
Pani Kawaguchi jest gitarzystką i piosenkarką, która regularnie inspiruje ludzi w ruchach antywojennych i antybazowych w całej Japonii. Wystąpiła w Ryukyu Shimpo artykuł w gazecie niedawno po japońsku
Oto przybliżone tłumaczenie artykułu:
Rankiem 21 [listopada] Biuro Obrony Okinawy dostarczyło ziemię do prac na składowisku do amerykańskiej bazy wojskowej Camp Schwab w celu budowy nowej bazy w Henoko w Nago City. W sumie 94 pojazdy związane z budową odbyły dwa przejazdy. Protestowali obywatele. Kierowcy wywrotek trzymali transparenty z napisem „Zatrzymaj tę nielegalną budowę” i „Nie zamieniaj tego skarbu w amerykańską bazę wojskową”. Pani Kawaguchi Mayumi (43 l.), mieszkanka Kioto, dopingowała mieszkańców, wykonując na harmonijce ustnej swoją piosenkę „Now is the time to stand up” i „Tinsagunu Flower”, gdy ciężarówki wiozły ziemię do baza. Pani Kawaguchi powiedziała: „Po raz pierwszy wystąpiłam jako ciężarówka przewożona ziemią. Dźwięk instrumentów i śpiewy ludzi nie były przytłumione przez sterylny dźwięk wjeżdżających i wyjeżdżających ciężarówek”.
Kontekstem jej dopingowania w ten sposób miłujących pokój obywateli jest naprawdę tragiczna sytuacja w Henoko. Walka doszła do etapu, w którym firmy budowlane pracujące dla japońskiego rządu (i pośrednio dla USA) mają zamiar zniszczyć jedną z najzdrowszych raf koralowych w tym regionie i zniszczyć siedliska diugonia i wielu innych zagrożonych gatunków . Przede wszystkim mieszkańcy Okinawy wiedzą, o co toczy się gra. Nie tylko ich życie, ale życie morza. Wiedzą, że wkrótce zostanie popełniona zbrodnia przeciwko naturze – zbrodnia przeciwko naturze, która doprowadzi do zbrodni przeciwko ludzkości, jeśli pozwolimy na jej popełnienie, jeśli będziemy stać z boku i patrzeć. Ciężar baz amerykańskich spadł na ich barki znacznie mocniej niż na barki Japończyków w innych regionach Archipelagu Japonii, ponieważ zarówno ich populacja, jak i powierzchnia lądowa są tak małe, a bazy amerykańskie zajmują ogromną część ich ziemi. Ich ziemia została skradziona przez armię amerykańską pod koniec wojny na Pacyfiku i nigdy nie została zwrócona. Morderstwa, gwałty, hałas, zanieczyszczenie środowiska itp., powodowane głównie przez obywateli USA, wymknęły się spod kontroli, a japońskie sądy przyznają niewiele sprawiedliwości dla ofiar.
Tak więc gniew mieszkańców Okinawy w naturalny sposób osiąga punkt krytyczny. Morze, które jest cenne dla ich sposobu życia, wkrótce zostanie zniszczone. Jest to w dużej mierze kwestia suwerenności i praw ludów tubylczych, nawet jeśli jest to kwestia, na którą wiele osób na całym świecie powinno zwrócić uwagę, ponieważ dotyczy oceanu. Trwa dramatyczne starcie, w którym niewinni i oddani przywódcy, tacy jak pan Yamashiro i pan Inaba, są maltretowani, a nawet torturowani, przynajmniej w przypadku pana Yamashiro, i oczerniani w przypadku obu mężczyzn. Protestujący bez użycia przemocy są brutalnie traktowani przez policję z innych regionów wynajętą przez rząd centralny (ponieważ trudno jest zmusić lokalną policję Okinawy do ignorowania praw ich własnych społeczności).
To się rozgrywa dramat! Jednak dziennikarze i twórcy filmów dokumentalnych albo nie są świadomi, albo ignorują trudną sytuację mieszkańców Okinawy, niewielkiego procenta mieszkańców Japonii, walczących z Tokio i Waszyngtonem.
W tym kontekście ja, Amerykanka, mająca tylko trochę bezpośrednich doświadczeń na Okinawie, poza jednym wyjazdem studyjnym, przedstawiam serię zdjęć i filmów przesłanych mi uprzejmie przez panią Kawaguchi. Jest zdecydowanie ukochana tutaj, w Nagoi, wśród dziesiątek osób, które regularnie angażują się w działalność aktywistyczną, poświęcając swój czas i energię, aby edukować swoich współobywateli o bazach na dalekiej Okinawie i protestować przeciwko pro-waszyngtońskiej polityce premiera Shinzo Abe. Pani Kawaguchi jest świetną piosenkarką o potężnym głosie, więc ludzie z antybazy łamią sobie serce, widząc ją brutalnie potraktowaną, co widać na poniższych zdjęciach.
Przed zdjęciami tylko jeden przykład jej śpiewania z protestującymi i ich inspirowania. Dokonałem transkrypcji i przetłumaczenia niektórych tekstów. Zwykle gra na gitarze i śpiewa. I zwykle z dużo lepszą akustyką oczywiście, ale jako przykład muzyki w służbie pokoju podoba mi się poniższy filmik
1st piosenka:
Kono kuni wo mamoru oswoić ni
Senso wo shinakereba naranai do shitara
Senso wo shinakereba horobite yuku do shitara
Horobite yukou dewa nai ka
Watashi tachi wa donna koto ga attemo
Senryoku wa motanai
Watashitachi wa nanto iwareyoto
Senso wa shinai
[Ta sama piosenka powyżej w języku angielskim:]
W celu ochrony tego kraju
Nawet jeśli stanie się to konieczne do walki na wojnie
Nawet jeśli kraj umrze bez wojny
Niech umrze
Bez względu na to, co się stanie, nie weźmiemy broni
Bez względu na to, co się do nas mówi
Nie będziemy angażować się w wojnę
Druga piosenka: Skipping the Japanese, oto kilka słów:
Que sera que sera que sera
Co stanie się z naszym życiem
Wszystko, co musimy zrobić, to żyć
W poszukiwaniu spokoju i wolności
W obliczu jutra
Z siłą
Śpiewajcie o dobroci istot ludzkich
Śpiewaj śpiewaj śpiewaj…
Śpiewaj śpiewaj śpiewaj…
Śpiewajcie o dobroci istot ludzkich
Z siłą
Szerokie, wysokie i duże
Oto przykład rodzaju pokrycia, które środki masowego przekazu przyczynił się do poinformowania nas wszystkich:
„W czwartek japoński rząd rozpoczął transport materiałów budowlanych na planowane miejsce po raz pierwszy od około trzech miesięcy, aby przygotować się do pełnoprawnych prac składowiskowych”.
To było tydzień temu. Tylko to jedno zdanie, bez zdjęć. Zdjęcia i filmy pani Kawaguchi poniżej dostarczą znacznie więcej informacji. Ludzie oddolni, ludzie demokratycznych mediów i każdy, kto ma kamerę wideo, nawet iPhone'a, przyjedź na Okinawę i nagraj, co robią rządy Japonii i USA.
Gubernator Denny TAMAKI, który sprzeciwia się budowie baz, był niedawno na Uniwersytecie Nowojorskim i pojechał do Waszyngtonu, gdzie zyskał trochę uwagi. Jak podano w jeden artykuł w Ryukyu Shimpo, lokalnej gazecie z Okinawy, „Ponadto wyraził poczucie pilności wstrzymania budowy nowej bazy, ponieważ wkrótce dojdzie do punktu, w którym nie będzie można cofnąć tego, co zostało zrobione”.
Tak, zbliża się do punktu bez powrotu i mieszkańcy Okinawy o tym wiedzą. Tokio próbuje zniszczyć ich nadzieję, układając beton tak szybko, jak to możliwe. Mieszkańcy Okinawy wyczerpali wszystkie demokratyczne i pokojowe drogi.
A teraz materiał wideo i zdjęcia.
Tutaj widzimy mężczyzn wykonujących brudną robotę wasala Waszyngtonu (tj. Tokio). Waszyngton, pan feudalny, zażądał od swojego wasala, by bez względu na wszystko przeforsował nową bazę w Henoko. Wasal posłusznie ignoruje wolę rządu i mieszkańców Okinawy. To haniebna praca, więc nic dziwnego, że ci mężczyźni zakrywają twarze białymi maskami i ciemnymi okularami.
Zobacz i usłysz, jak mieszkańcy Okinawy domagają się zaprzestania tej zbrodni przeciwko naturze i naruszania ich suwerenności. Bazowi przeciwnicy wygrali wybory. Gubernator Tamaki, kandydat na antybazę, jest ich nowym gubernatorem, ale to właśnie dostają za wszystkie swoje wysiłki na rzecz pokoju w swojej społeczności i na świecie poprzez legalne kanały bez użycia przemocy? Pierwszy napis w języku japońskim poniżej w kolorze czerwonym brzmi: „Zatrzymaj tę nielegalną budowę”. Drugi w kolorze czerwonym, białym i niebieskim brzmi: „Brak nowej bazy w Henoko”. Na samym końcu klipu po prawej stronie widzimy niebieski napis na białym tle. Ten głosi: „Nie zabijaj korala”.
Wywrotki przewożące do bazy ładunki niszczące koralowce i diugony.
Różnego rodzaju ciężkie ciężarówki wjeżdżają do Bazy jedna po drugiej. Pierwszy pomalowany na niebiesko na dole i żółty na górze ma napis „Ryukyu Cement” po japońsku. „Ryukyu” to nazwa łańcucha wysp, którego częścią jest wyspa Okinawa. Te ciężarówki z cementem przewożą materiał, który może stać się częścią pasa startowego nad koralowcem (jeszcze żywym) - pas startowy dla amerykańskich bombowców. Załadują swoje samoloty bombami, które zabiją cywilów i zwiększą nędzę w odległych krajach, JEŚLI nic nie zrobimy.
Jak możemy podziękować tym starszym paniom, które zdecydowały się stanąć w obronie demokracji i pokoju na świecie i spędzić swoje złote lata na tej pracy, w deszczu czy w słońcu, zamiast cieszyć się rozrywką po całym życiu wychowywania rodzin i pracy społecznej?
Jak możemy podziękować tym starszym mężczyznom, którzy podobnie jak starsze panie dokonują tego wyboru? Zamiast grać w golfa, poświęcają swój cenny czas dla nas wszystkich. Młodsi i starsi mieszkańcy Okinawy sprzeciwiają się tym centrom morderstw zwanym „bazami”. Intensywność ich sprzeciwu wynika nie tylko z potrzeby ochrony ich dzieci i wnuków, aby mogli chodzić do szkoły bez potężnego hałaśliwego samolotu Osprey przelatującego nad ich głowami i rozbijającego się na terenie szkoły, nie tylko z tego, że ich córki i wnuczki nie będą gwałcone przez amerykański personel wojskowy, i to nie tylko po to, aby ich ziemie nie zostały skażone toksycznymi chemikaliami, ale także dlatego, że niektórzy z nich pamiętają bitwę o Okinawę i znają piekło wojny; nie chcą, aby ktokolwiek musiał doświadczyć piekła na ziemi.
