Moé Yonamine
Cena Od Wspólne marzenia, Grudzień 12, 2018
„Nie płacz tutaj”, powiedziała mi 86-letnia babcia z Okinawy, której nigdy wcześniej nie spotkałam. Stanęła obok mnie i wzięła mnie za rękę. Odwiedziłem moją rodzinę na Okinawie z czwórką moich dzieci na początku sierpnia i udałem się do Henoko, w północno-wschodnim regionie naszej głównej wyspy, aby przyłączyć się do protestu przeciwko przeniesieniu przez armię amerykańską bazy lotniczej Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych z Futenmy, położonej w centrum dzielnicy miejskiej, do obozu Schwab, w bardziej odległym regionie przybrzeżnym. Moja nastoletnia córka, Kaiya, i ja spędziliśmy dzień w tłumie starszych trzymających tablice protestacyjne przed bramą Camp Schwab. Rzędy i rzędy ponad 400 ciężarówek przewożących duże kamienie przejeżdżały obok, gotowe do wyznaczenia obszaru oceanicznego dla nowej bazy, odpowiadającego wielkości 383 boisk piłkarskich. Nasz piękny, tropikalny ekosystem z całą jego różnorodnością biologiczną ogłoszoną i chronioną na arenie międzynarodowej miał wkrótce zostać zmiażdżony, niszcząc koralowce i życie morskie. Dzieje się tak pomimo przytłaczającego sprzeciwu rdzennej ludności wyspy. Zacząłem płakać, podnosząc znak protestu.
„Babcia będzie płakać, kiedy wrócę dziś wieczorem do domu, więc będę płakać razem z tobą” – powiedziała, ściskając moją dłoń. „Tutaj walczymy razem”. Patrzyliśmy, jak ciężarówki przejeżdżają przez bramę bazy wojskowej, skąd chwilę wcześniej odepchnęła nas japońska policja. Ze łzami w oczach powiedziała: „Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdybyśmy wszyscy skakali przed każdą z tych ciężarówek, bo to jest nasz ocean. To jest nasza wyspa.
Minęły cztery miesiące, odkąd dołączyłem do starszych z Okinawy w domu, a tak wielu z nich nadal co tydzień organizuje okupacje — niektórzy nawet codziennie — mimo że japońska policja siłą usunęła ich z prewencji. W międzyczasie betonowe bloki i metalowe pręty zostały wrzucone do oceanu na koralowce, aby nakreślić miejsce, w którym zostanie zbudowana baza. Gubernator Takeshi Onaga, któremu udało się zatrzymać budowę bazy, zmarł na raka w sierpniu, a mieszkańcy Okinawy wybrali przytłaczającą większością głosów nowego gubernatora, Denny'ego Tamaki - na podstawie jego obietnicy, że powstrzyma zniszczenie Henoko. Ponad 75,000 13 mieszkańców Okinawy wzięło udział w proteście na całej wyspie podczas tajfunu, aby pokazać światu, jak bardzo sprzeciwiamy się budowie bazy. Jednak japoński rząd centralny ogłosił, że XNUMX grudnia (UST) — w ten czwartek — wznowi składowanie piasku i betonu. Władze argumentowały, że budowa nowej bazy Henoko jest konieczna do utrzymania sojuszu bezpieczeństwa USA-Japonia; a przywódcy rządu USA reklamowali lokalizację bazy ze względu na bezpieczeństwo regionalne.
Budowę bazy Henoko wpisuje się w historię kolonizacji i rasizmu wobec mieszkańców Okinawy, a także nasz ciągły opór, gdy próbujemy zakończyć długą erę amerykańskiej okupacji. Okinawa była kiedyś niezależnym królestwem; został skolonizowany przez Japonię w XVII wieku, a podczas II wojny światowej stał się ofiarą najkrwawszej bitwy w historii Pacyfiku, w której w ciągu trzech miesięcy zginęła ponad jedna trzecia naszego narodu, w tym członkowie mojej rodziny. Dziewięćdziesiąt dwa procent mieszkańców Okinawy zostało bez dachu nad głową.
Następnie Stany Zjednoczone odebrały ziemie mieszkańcom Okinawy, stworzyły bazy wojskowe i narzuciły Japonii nową konstytucję, która odebrała Japonii prawo do posiadania ofensywnej armii. Odtąd wojsko USA będzie „chronić” Japonię za pomocą baz na całym terytorium Japonii. Jednak trzy czwarte wszystkich amerykańskich baz na terytorium Japonii znajduje się na Okinawie, mimo że Okinawa stanowi tylko 0.6 procent całkowitej powierzchni kontrolowanej przez Japonię. Sama główna wyspa Okinawy ma tylko 62 mile długości i średnio jedną milę szerokości. To tutaj 73 lata amerykańskiej okupacji bazy spowodowały zniszczenie środowiska, zanieczyszczenie powietrza i hałas oraz wystawiły ocalałych i rodziny na widok i dźwięki wojny. Częste brutalne zbrodnie popełniane przez personel wojskowy USA na kobietach i dzieciach regularnie przyciągają setki tysięcy demonstrantów domagających się sprawiedliwości i człowieczeństwa oraz całkowitego usunięcia amerykańskich baz.
A okupacja trwa. Teraz japoński rząd centralny wymusza budowę kolejnej bazy — tej na samym oceanie, w regionie Henoko na Okinawie. Ten nowy rozdział trwającej inwazji na Okinawę lekceważy suwerenność, samostanowienie i prawa człowieka gwarantowane przez rezolucje Organizacji Narodów Zjednoczonych. Mieszkańcy Okinawy przytłaczającą większością głosów sprzeciwiali się budowie bazy — od ponad 20 lat, odkąd po raz pierwszy zaproponowano budowę bazy.
Siedlisko morskie Henoko ustępuje jedynie Wielkiej Rafie Koralowej pod względem różnorodności biologicznej. W zatoce Oura żyje ponad 5,300 gatunków, w tym 262 gatunki zagrożone, takie jak delfinopodobny diugoń i żółwie morskie. Już w tym tygodniu Ryukyu Shimpo poinformowało, że zaginęły dwa z ściśle monitorowanych diugoń, z przewidywaniami, że poziom hałasu konstrukcji już utrudniał im wypasanie się na grządkach wodorostów.
Dla mnie walka Henoko polega na uhonorowaniu istnienia mojego ludu i naszego prawa do ochrony naszej ojczyzny. Czerpię inspirację z protestu australijskich studentów, by powstrzymać spółkę węglową Adani od budowy kopalni węgla w Queensland, oraz z ruchu ludowego Kanaka Maoli, by zablokować zniszczenie Mauna Kea na Hawajach dla 18-piętrowego teleskopu. Okinawa to mój dom, mój rodzinny dom. Zniszczenie go jest nie do pojęcia.
Oczywiście to, co dzieje się na Okinawie, nie jest odosobnionym oburzeniem. Stany Zjednoczone mają ponad 800 baz wojskowych w ponad 70 krajach na całym świecie. I każde z tych miejsc jest lub było domem dla ludzi — tak jak moi ludzie na Okinawie. Dewastacja Henoko jest częścią większego, ogólnoświatowego imperialistycznego śladu Stanów Zjednoczonych. To, co dzieje się na Okinawie, ma znaczenie dla rdzennej ludności na całym świecie. To, co dzieje się na Okinawie, ma znaczenie dla walk o suwerenność na całym świecie. To, co dzieje się na Okinawie, ma znaczenie dla wrażliwych ekosystemów na całym świecie.
W trakcie pisania otrzymuję raporty z Okinawy, które informują o przybyciu kolejnych statków z piaskiem i betonem gotowych do wylania zarysu 205-hektarowego obszaru. Mając tylko cztery dni do zniszczenia niezastąpionej różnorodności biologicznej, razem z innym amerykańskim aktywistą z Okinawy stworzyliśmy kampanię hashtagową, aby domagać się wstrzymania budowy bazy w Henoko: #standwithokinawa.
Proszę opublikuj wiadomość solidarnościową, żądając od twoich przedstawicieli udziału w ochronie Henoko i połącz się z organizacjami i sojusznikami, aby pomóc nam walczyć o nasze prawa jako mieszkańców Okinawy. Ponadto zorganizuj międzynarodowe wysiłki solidarnościowe, aby zwiększyć pilność zatrzymania budowy bazy. Podpisz petycję do prezydenta Trumpa, domagając się od Stanów Zjednoczonych zaprzestania składowania odpadów Henoko o godz https://petitions.whitehouse.gov/petition/stop-landfill-henoko-oura-bay-until-referendum-can-be-held-okinawa.
Jak powiedziała jedna z ciotek na spotkaniu okupacyjnym zeszłego lata: „To nie rządy ani politycy zatrzymali budowę tego lądowiska dla helikopterów w ciągu ostatnich pięciu lat. To byli zwykli ludzie; wolontariuszy, osoby starsze i osoby, którym po prostu zależy na Okinawie. I to będzie ten, kto to teraz zmieni. Zwykli ludzie, wielu, wielu z nas razem”. Potrzebujemy świata z nami. Stań z Okinawą.
~~~~~~~~~
Moe Yonamin (yonaminemoe@gmail.com) uczy w Roosevelt High School w Portland w stanie Oregon i jest redaktorem Przemyślenie szkół czasopismo. Yonamine jest częścią sieci Projekt edukacyjny Zinn nauczyciele opracowujący program nauczania historii ludów pierwotnych. Jest autorką „Ton Inne internowanie: nauczanie ukrytej historii japońskich Latynosów podczas II wojny światowej""„ANPO: Art X War”: film o amerykańskiej okupacji Japonii”, recenzja filmu z działalnością dydaktyczną „ANPO: Art X War”, dokument o wizualnym oporze wobec amerykańskich baz wojskowych w Japonii oraz „Uchinaaguchi: Język mojego serca".
