Roberta Bernharda, World BEYOND WarListopada 16, 2020
Poświęcać się
Poświęcać się,
Krew na ołtarzu,
Ołtarz Wojny.
O tak,
Dobry
I kraj.
Indywidualna odwaga też
Rozciągnięty przez granicę życia
do życia straconego,
smutne rogi
ta sama melodia do spania
jako śmierć.
Wielu nazwało to godnym,
więc nie muszą mówić
wojna to zmarnowane dusze,
przepych i chwała
oferowane ocalałym
zamiast wymieniać kogokolwiek
niepełna ofiara.
Oferta zaakceptowana,
Podżegacze wojny ciąg dalszy
aby się nie pobrudzić ani nie zamoczyć,
lub zakrwawiony,
lub pokryty potem
od pośpiechu do czekania,
albo z pracy
lub strach i napięcia
morderstwa
płynie w ich żyłach.
Wszyscy umrzemy,
żołnierze i cywile,
dla tych Mongerów,
za ich wypełnione portfele,
nie dla wolności
nie dla czyjejś wolności.
Niektórzy umarli,
i wszyscy płakaliśmy wtedy,
dla siebie jak najbardziej
śmierć.
A teraz, na Ścianie,
płaczemy za tym,
i ten,
i ten,
to imię na ścianie,
każde nazwisko na The Wall.
Każde nazwisko na The Wall
to my.
Płakaliśmy wtedy,
i teraz płaczemy,
nie dla kogoś, kto był
blisko lub kawałek nas,
ale dla kogoś, kto był
każdy z nas,
dla „ja”.
Kiedy śmiejemy się i śpiewamy
Boga i chwały,
płaczemy.
Płaczemy za krew „ja”
rozlany,
rozlane na ołtarzu bożym,
ołtarz każdego boga
kiedykolwiek było.
Dla każdego boga, jaki kiedykolwiek istniał
miał Ołtarz Wojny
by krew „ja” kapała,
polać.
Płaczemy
nawet jako lista The Wall
to my, to „ja”,
tak samo jak Podżegacze Wojny,
którzy są tak czyści, uprzywilejowani,
wolny od krwi, łatwy w życiu, bogaty
z wydrukowanymi pieniędzmi
Krew „ja” na skórze „ja”,
z wystarczającym zyskiem do kupienia
każdy nieśmiertelnik,
byśmy wszyscy myśleli „my”
jesteśmy nie jest „ja”.
Płaczemy, ponieważ „ja” umiera
dla boga, którego imię
nikt nie wie,
nawet dla boga, który by to zrobił
poświęcić własnego syna,
i pozwolić, by krew jego syna
usprawiedliwić więcej wojny.
Alleluja, jestem „ja”.
jestem ty.
Jestem tym.
Jestem, że jestem, że mogę być.
Mimo że służyłem i
nie jestem dumny,
nadal jestem
wdzięczny za dziękczynienie,
i mile widziane powitanie w domu.
trzeba mi podziękować
i powitany w domu.
I podczas gdy płaczę, ponieważ
"Umarłem,
Zastanawiam się dlaczego,
Zastanawiam się, dlaczego Bóg nie umiera,
dlaczego nie żądamy
ten bóg umiera
na ołtarzu „ja”
abyśmy wszyscy mogli żyć w
bezwojenny pokój,
kochać się nawzajem
do punktu „ja”.
O autorze:
Jestem, jak to nazywam, cynicznie satyrycznym emerytowanym zrzędą hipisów, który wciąż pragnie pokoju, miłości i włosów, przeżył w latach 60. , tracąc swoją łatwowierną naiwność, ani sprzedając się stając się yuppie, pracowałem tylko pod stołem (głównie pomagając ludziom w zamian za jedzenie i schronienie podczas pracy, mój pomysł polegający na tym, że żadne podatki ode mnie nie zasilałyby kieszeni polityków ani ich nastawiona na zysk machina wojenna – moja osobista rewolucja, ponieważ ja, z niezdiagnozowanym zespołem stresu pourazowego, przez dwadzieścia lat jeździłem tam i z powrotem autostopem, jadąc z Alaski do Panamy, bezskutecznie szukając ludzi, których można by nazwać rodziną (moja konserwatywna rodzina ze Środkowego Zachodu wyrzekła się mnie, kiedy wróciłem do Stanów) i miejsce, które mogłem nazwać domem. Znalazłem „osobę” (bardziej tak, jakby to ona znalazła mnie), kiedy przestałem się przemieszczać, w opcjonalnym kurorcie z gorącymi źródłami o powierzchni 70 akrów, w którym mieszkałem i pracowałem jako Night Security, moja obecnie 1100-letnia żona, która w tym czasie pracowała na Uniwersytecie Stanforda z tytułem magistra psychologii dziecięcej (Robert Plant mylił się, myśląc, że kobiety RZECZYWIŚCIE mają duszę), przyjeżdżająca do ośrodka w weekendy, zaraz po tym, jak się poznaliśmy, porzuciła kurortowy hedonizm dla monogamii, aby zająć się ranczem otoczonym przez 31 15,000 akrów ziemi BLM, potem, z pełnym stypendium na łódź, na które studiowała, zrobiła doktorat z edukacji, a następnie została praktykującym profesorem promującym sztukę w edukacji, ucząc nauczycieli- -być, nasze „miejsce” zawsze tam, gdzie przez sny i znaki prowadził nas Duch, które od tej chwili jest w SW USA odkąd się poznaliśmy w 1989 roku.
