David Swanson, World BEYOND War, Grudzień 15, 2021
książka Edwarda Ticka, Powrót do domu w Wietnamie, składa się z pięknych i mocnych wierszy. Ale nie mogę przestać żałować, że nie byli potrzebni. Tak jak niektórzy członkowie Veterans For Peace mówią o uhonorowaniu weteranów poprzez zaprzestanie tworzenia kolejnych weteranów, chciałbym, abyśmy mogli uhonorować te wiersze, eliminując potrzebę – i wyraźnie jest to potrzeba, a nie pragnienie – aby ktokolwiek pisał więcej ich. Inne rodzaje poezji byłyby mile widziane!
Wiersze podejmują temat amerykańskich weteranów powracających do Wietnamu, aby znaleźć pojednanie i – w wielu przypadkach – rozwiązać swoją psychiczną udrękę w sposób, w jaki nie były w stanie osiągnąć dziesięciolecia terapii w Stanach Zjednoczonych. Mam nadzieję, że ludzie będą mogli czytać te wiersze, mając na uwadze potrzebę zapobieżenia ponownemu popełnieniu wojny w Azji Południowo-Wschodniej i zakończenia brutalnej kary finansowej Afganistanu, co odzwierciedla to, co rząd USA zrobił Wietnamowi po tym, jak przestał bombardować i spalenie tego miejsca. Być może ktoś nawet wcześniej niż później dostrzeże potrzebę delegacji na dużą skalę przeprosin, zrozumienia, zadośćuczynienia i pojednania do Iraku, Afganistanu, Pakistanu, Syrii, Jemenu, Somalii i tak dalej.
Oto jeden z wierszy Ticka:
Ve: Powrót
W tym gorącym, mokrym, zielonym świecie
Wracam, by wędrować pośród
góry wyrzeźbione w czasie, pagody wyrzeźbione wiatrem,
i niezliczone twarze, na których pojawiają się zmarszczki
wyrzeźbione przez bogów w maski trudu i radości.
To były moje latarnie i wieże modlitewne
dzwonisz do mnie raz za razem
nadwyrężyć nogi i płuca,
wspiąć się tak wysoko, jak mogę,
szukać tego, co leży za tym płonącym niebem
i pod naszą pomarszczoną skórą.
W tym roku moja wędrówka będzie
na wysokościach i u podnóża tych gór,
może dojrzeć na wietrze, w stawie rybnym,
w czarnych oczach dziecka lub uśmiechu starszego,
w zabłąkanym i pokornym dzikim kwiecie,
czego wszystkie moje dążenia nigdy nie mogły zobaczyć.
