Cena Od Peace Science Digest, Czerwiec 28, 2020
Źródło zdjęcia: Zdjęcie Organizacji Narodów Zjednoczonych
Niniejsza analiza podsumowuje i odzwierciedla następujące badania: Belgioioso, M., Di Salvatore, J. i Pinckney, J. (2020). Zaplątani na niebiesko: wpływ misji pokojowych ONZ na pokojowe protesty w krajach po wojnie domowej. Kwartalnik studiów międzynarodowych. https://doi.org/10.1093/isq/sqaa015
Punkty Rozmawiać
W kontekście powojennym:
- Kraje z operacjami pokojowymi ONZ mają więcej pokojowych protestów niż kraje bez sił pokojowych ONZ, zwłaszcza jeśli te misje pokojowe obejmują policję ONZ (UNPOL).
- Gdy żołnierze sił pokojowych UNPOL pochodzą z krajów o wysokich wynikach w społeczeństwie obywatelskim, przewidywane prawdopodobieństwo pokojowego protestu w krajach po wojnie domowej wynosi 60%.
- Gdy żołnierze sił pokojowych UNPOL pochodzą z krajów o niskich wynikach w społeczeństwie obywatelskim, przewidywane prawdopodobieństwo pokojowego protestu w krajach po wojnie domowej wynosi 30%.
- Ponieważ siły pokojowe UNPOL wchodzą w bezpośrednie interakcje z obywatelami oraz szkolą się i rozmieszczają razem z policją krajową, istnieje „dyfuzja norm i praktyk chroniących pokojową mobilizację polityczną” – co sugeruje, że socjalizacja żołnierzy sił pokojowych do wartości pokojowego protestu jest mocno wpływa na ten wynik.
Podsumowanie
Wiele z istniejących badań nad misjami pokojowymi ONZ koncentruje się na odgórnych procesach pokojowych, takich jak porozumienia polityczne lub zmiany instytucjonalne. Same te procesy nie mogą zmierzyć internalizacji norm demokratycznych ani zmian kulturowych, które sprawiają, że powrót do wojny jest niewyobrażalny. Aby zmierzyć takie „oddolne” skutki utrzymywania pokoju ONZ w budowaniu pokoju, autorzy skupiają się na zasadniczym elemencie zaangażowania obywatelskiego – pokojowych sporach politycznych – i zadają pytanie: „czy misje pokojowe ułatwiają pokojowe spory polityczne w krajach po wojnie domowej?”
Aby odpowiedzieć na to pytanie, opracowali nowy zbiór danych, który obejmuje 70 krajów wychodzących z wojny domowej w latach 1990-2011 oraz testy liczby pokojowych protestów, których doświadczyły te kraje. Jako konserwatywny środek, zbiór danych wyklucza przypadki, w których protesty doprowadziły do zamieszek i spontanicznej przemocy. Ten zestaw danych zawiera również zmienne, takie jak to, czy dany kraj był gospodarzem operacji pokojowej ONZ, liczba członków sił pokojowych oraz ocena społeczeństwa obywatelskiego z kraju pochodzenia członków sił pokojowych. Ten wynik dotyczący społeczeństwa obywatelskiego pochodzi z indeksu Varieties of Democracy dotyczącego środowiska partycypacyjnego społeczeństwa obywatelskiego. Indeks ten sprawdza, w jakim stopniu organizacje społeczeństwa obywatelskiego (takie jak grupy interesu, związki zawodowe, grupy rzeczników itp.) są zaangażowane w życie publiczne. Zawiera pytania dotyczące np. tego, czy decydenci polityczni konsultują się z nimi lub ile osób jest zaangażowanych w społeczeństwo obywatelskie.
Wyniki pokazują, że kraje po wojnie secesyjnej, które prowadzą operacje pokojowe ONZ, mają więcej pokojowych protestów niż kraje bez sił pokojowych. Wielkość misji nie wydaje się mieć znaczenia. Wynik w społeczeństwie obywatelskim kraju pochodzenia w przypadku sił pokojowych ma znaczenie tylko dla policji ONZ (UNPOL), ale nie dla innych rodzajów sił pokojowych. Aby umieścić to w liczbach,
- Obecność sił pokojowych ONZ, niezależnie od rodzaju sił pokojowych, zwiększa przewidywane prawdopodobieństwo pokojowego protestu do 40%, w porównaniu do 27%, gdy nie ma sił pokojowych ONZ.
- Obecność funkcjonariuszy UNPOL z krajów o niskim wskaźniku społeczeństwa obywatelskiego daje 30% przewidywane prawdopodobieństwo pokojowego protestu.
- Obecność funkcjonariuszy UNPOL z krajów o wysokim wskaźniku społeczeństwa obywatelskiego daje 60% przewidywane prawdopodobieństwo pokojowego protestu.
Aby wyjaśnić, co te wyniki oznaczają w kontekście operacji pokojowych ONZ i „oddolnego” budowania pokoju, autorzy rozwijają orientację teoretyczną, która postrzega pokojowy protest jako kluczowy wyznacznik szerokiej internalizacji norm demokratycznych. Ważne jest również, aby protesty te pozostały pokojowe, zwłaszcza w krajach po wojnie domowej, w których stosowanie przemocy jako wyrazu politycznego i jako środka do osiągania celów politycznych jest znormalizowane. Ponadto nowe instytucje polityczne w tych krajach często zawodzą, więc zdolność kraju do stawienia czoła tym wyzwaniom bez użycia przemocy jest kluczem do utrzymania pokoju. Autorzy twierdzą, że siły pokojowe ONZ, zwłaszcza policja ONZ (UNPOL), zapewniają bezpieczeństwo, a ich obecność promuje „normy pokojowego udziału w życiu politycznym”. Co więcej, jeśli kraje powojenne są w stanie wspierać pokojowe protesty, to zarówno ich obywatele, jak i rządy autentycznie zinternalizowały normy demokratyczne.
Koncentrując się na obecności policji ONZ (UNPOL), autorzy identyfikują główną ścieżkę, poprzez którą te normy demokratyczne są rozpowszechniane z operacji pokojowych do krajów, które je przyjmują. Funkcjonariusze UNPOL szkolą się i współpracują z policją krajową, dając im najbardziej bezpośrednią interakcję ze społecznościami i możliwość wpływania na policję krajową, aby szanowała pokojowe protesty. Ponadto silne społeczeństwo obywatelskie[1] ma kluczowe znaczenie dla organizowania pokojowych protestów. Podczas gdy kraje wychodzące z wojny domowej mogły osłabić społeczeństwa obywatelskie, zdolność społeczeństwa obywatelskiego do pełnego uczestnictwa w powojennym procesie politycznym stanowi oddolne podejście do budowania pokoju. Zatem socjalizacja funkcjonariuszy UNPOL-u w społeczeństwie obywatelskim (niezależnie od tego, czy ci oficerowie pochodzą z krajów o silnym społeczeństwie obywatelskim, czy nie) wpływa na ich zdolność do wspierania pokojowych protestów w krajach, w których są rozmieszczeni. Innymi słowy, jeśli funkcjonariusze UNPOL pochodzą z krajów o silnych społeczeństwach obywatelskich, mogą być bardziej skłonni do ochrony prawa do pokojowych protestów i „zniechęcania do surowych represji ze strony rządów zaniepokojonych międzynarodowym potępieniem”.
Autorzy kończą krótkim przeglądem przypadków, w których misje ONZ w krajach powojennych przyczyniły się do oddolnego budowania pokoju i rozpowszechniania norm demokratycznych. W Namibii Grupa Pomocy Przejściowej Organizacji Narodów Zjednoczonych otoczyłaby i chroniła ludność cywilną podczas publicznych spotkań oraz wykazała się bezstronnością w kontroli tłumu podczas protestów. To samo miało miejsce w Liberii, gdzie misja ONZ w Liberii miała monitorować pokojowe demonstracje i interweniować w celu przerwania przemocy, w tym między policją krajową a protestującymi, podczas wyborów w 2009 roku. Ustawa ta, chroniąc prawo do protestu i zapewniając, że odbywa się to bez użycia przemocy, rozpowszechnia normy dotyczące pokojowego udziału w życiu politycznym, które są kluczowe dla pozytywnego pokoju w krajach po wojnie domowej. Autorzy kończą uwagą wyrażającą zaniepokojenie przesunięciem ciężaru misji pokojowych ONZ z bogatszych krajów o silniejszych społeczeństwach obywatelskich do biedniejszych krajów o słabszych społeczeństwach obywatelskich. Wzywają decydentów politycznych, którzy planują misje pokojowe ONZ, aby pamiętali o rekrutacji większej liczby personelu z krajów o silniejszych społeczeństwach obywatelskich.
Praktyka informacyjna
Nowatorskie skupienie się tego artykułu na roli policji w budowaniu pokoju oferuje nowy sposób myślenia o misjach pokojowych ONZ, zwłaszcza jako podejście oddolne poprzez instytucję, która w przeciwnym razie koncentruje się na podejściach odgórnych lub państwocentrycznych. Częścią budowania pokoju, zwłaszcza w krajach po wojnie domowej, jest odbudowa umowy społecznej między rządem a jego obywatelami, która została zerwana podczas wojny domowej. Porozumienie pokojowe może formalnie zakończyć działania wojenne, ale potrzeba znacznie więcej pracy, aby ludzie naprawdę uwierzyli, że mogą uczestniczyć w życiu publicznym i wprowadzać zmiany. Protesty są podstawowym narzędziem partycypacji politycznej – służą uświadomieniu problemu, mobilizacji koalicji politycznych i zdobyciu poparcia społecznego. Reakcja rządu przemocą oznacza zerwanie umowy społecznej, która spaja społeczeństwo.
Nie możemy udawać, że ta analiza, która koncentruje się na aspektach protestów i działań policyjnych w innych krajach, jest oderwana od naszego pragnienia konstruktywnego zajęcia się obecną sytuacją w USA. każdy jest bezpieczeństwo? Jest to rozmowa konieczna dla Podsumowanie redakcji i dla innych liczących się z policyjnymi zabójstwami George'a Floyda, Breonny Taylor i niezliczonych innych czarnych Amerykanów. Jeśli podstawowym celem policji jest zapewnienie bezpieczeństwa, należy zadać sobie pytanie: czyje bezpieczeństwo zapewnia policja? W jaki sposób policja zapewnia takie bezpieczeństwo? Zbyt długo w Stanach Zjednoczonych policja była wykorzystywana jako narzędzie ucisku osób czarnoskórych, rdzennych mieszkańców i innych osób kolorowych (BIPOC). Ta historia policji jest połączona z głęboko zakorzenioną kulturą białej supremacji, wyraźnie widoczne w rasowych uprzedzeniach w całym systemie egzekwowania prawa i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Jesteśmy również świadkami ogromu brutalności policji wobec pokojowych demonstrantów – co, równie ironiczne i tragiczne, dostarcza więcej dowodów na potrzebę fundamentalnej zmiany znaczenia policji w Stanach Zjednoczonych.
Większość rozmów na temat policji w Stanach Zjednoczonych koncentrowała się na militaryzacji policji, od przyjęcia mentalności „wojownika” (w przeciwieństwie do mentalności „strażnika” policji – patrz ciąg dalszy) do transferu sprzętu wojskowego do wydziałów policji za pośrednictwem programu 1033 ustawy o zezwoleniach na obronę. Jako społeczeństwo zaczynamy sobie wyobrażać, jak mogłaby wyglądać alternatywa dla zmilitaryzowanej policji. Istnieją niewiarygodne dowody na skuteczność niezmilitaryzowanego i nieuzbrojonego podejścia do bezpieczeństwa, o którym mowa w Peace Science Digest. Na przykład w Ocena uzbrojonych i nieuzbrojonych podejść do utrzymywania pokoju, badania ujawniają, że „nieuzbrojone cywilne siły pokojowe (UCP) z powodzeniem angażują się w zadania tradycyjnie związane z utrzymywaniem pokoju, wykazując, że operacje pokojowe nie wymagają personelu wojskowego ani obecności broni do wykonywania funkcji zapobiegania przemocy i ochrony ludności cywilnej”. Chociaż są one w większości uzbrojone, policja ONZ, zwłaszcza z ich uścisku działania policyjne zorientowane na społeczność, nadal reprezentują mniej zmilitaryzowane podejście do bezpieczeństwa w porównaniu z innymi siłami pokojowymi ONZ, zwłaszcza tymi, które mają bardziej agresywne mandaty do angażowania się w misje bojowe. Jednak, jak staje się to coraz bardziej widoczne w Stanach Zjednoczonych (nawet przy tętniącym życiem społeczeństwie obywatelskim i normach demokratycznych), uzbrojona policja może nadal stanowić fundamentalne zagrożenie dla dużej części społeczeństwa. W którym momencie przyznajemy, że uzbrojona policja, zamiast stać na straży umowy społecznej, jest w dużej mierze agentem jej dezintegracji? To uznanie musi ostatecznie popchnąć nas jeszcze dalej w kierunku demilitaryzacji, do objęcia całkowicie bezbronnych podejść do bezpieczeństwa – podejść, które nie wymagają bezpieczeństwa jednej osoby kosztem drugiej. [KC]
Ciąg dalszy czytania
Sullivan, H. (2020, 17 czerwca). Dlaczego protesty przeradzają się w przemoc? Winić stosunki państwo-społeczeństwo (a nie prowokatorów). Przemoc polityczna w skrócie. Pobrano 22 czerwca 2020 r. Z https://politicalviolenceataglance.org/2020/06/17/why-do-protests-turn-violent-blame-state-society-relations-and-not-provocateurs/
Hunt, CT (2020, 13 lutego). Ochrona przez policję: Ochronna rola policji ONZ w operacjach pokojowych. Międzynarodowy Instytut Pokoju. Pobrano 11 czerwca 2020 r. Z https://www.ipinst.org/2020/02/protection-through-policing-un-peace-ops-paper
De Coning, C. i Gelot, L. (2020, 29 maja). Umieszczenie ludzi w centrum operacji pokojowych ONZ. Międzynarodowy Instytut Pokoju. Pobrano 26 czerwca 2020 r. Z https://theglobalobservatory.org/2020/05/placing-people-center-un-peace-operations/
NPR. (2020, 4 czerwca). amerykańska policja. Linia przelotowa. Pobrano 26 czerwca 2020 r. Z https://www.npr.org/transcripts/869046127
Serhan, Y. (2020, 10 czerwca). Czego świat może nauczyć Amerykę o policji, Atlantic. Pobrano 11 czerwca 2020 r. Z https://www.theatlantic.com/international/archive/2020/06/america-police-violence-germany-georgia-britain/612820/
Nauka Codzienna. (2019, 26 lutego). Dowody oparte na danych na temat działań policji wojowników i strażników. Pobrano 12 czerwca 2020 r. Z https://www.sciencedaily.com/releases/2019/02/190226155011.htm
Przegląd nauki o pokoju. (2018, 12 listopada). Ocena uzbrojonych i nieuzbrojonych podejść do utrzymywania pokoju. Pobrano 15 czerwca 2020 r. Z https://peacesciencedigest.org/assessing-armed-and-unarmed-approaches-to-peacekeeping
Organizacje/Inicjatywy
Policja ONZ: https://police.un.org/en
Słowa kluczowe: okres powojenny, utrzymywanie pokoju, budowanie pokoju, policja, ONZ, wojna domowa
[1] Autorzy definiują społeczeństwo obywatelskie jako „kategorię [która] obejmuje zorganizowanych i niezorganizowanych obywateli, od obrońców praw człowieka po pokojowych demonstrantów”.
