Sumie SATO, World BEYOND War, 1 June 2023
Sato jest członkiem World BEYOND WarRozdział Japonii.
Minął tydzień od zakończenia szczytu G7 w Hiroszimie. W niedzielę 20 maja ja, jako matka i obywatelka demokratycznego narodu Japonii, wyraziłam swoje przesłanie o zniesieniu broni jądrowej w proteście karawany rowerowej w Hiroszimie wraz z innymi członkami Oddział WBW w Japonii.
Z wyprzedzeniem odbyliśmy wiele dyskusji online, aby się poznać i zaplanować wydarzenie. Nikt z nas nie był do końca pewien, jak potoczy się karawana, ponieważ ciągle słyszeliśmy w wiadomościach, że lokalne ograniczenia stają się coraz ostrzejsze w miarę zbliżania się dnia.
19 maja, dzień przed karawaną, zdecydowanie posmakowałem ograniczeń ruchu, ponieważ nagle utknąłem na ponad godzinę bez ostrzeżenia w Hiroszimie. Widziałem przed sobą kilka radiowozów i motocykli przejeżdżających powoli a za nimi czarne samochody z „kilkoma ważnymi osobami” na pokładzie. Nie mieliśmy wyboru, musieliśmy znosić nagłe ograniczenia. Następnego dnia, kiedy jechaliśmy rowerami przez miasto, wydawało się, że to miasto duchów, w którym jest bardzo mało ludzi, mimo weekendu. Mieszkańcy Hiroszimy byli wielokrotnie ostrzegani przed weekendem, aby powstrzymali się od niepotrzebnych wycieczek ze względu na ograniczenia ruchu.
W tym raporcie ja, jako obywatel Japonii, chciałbym podzielić się z czytelnikami moimi odczuciami i przemyśleniami na temat szczytu G7 w Hiroszimie na podstawie niektórych doniesień medialnych i artykułów, na które się natknąłem. Aby zapoznać się z pełnym i wyczerpującym raportem z akcji karawany, przeczytaj artykuł napisany przez Josepha Essertiera, koordynatora oddziału WBW Japan.
Po akcji karawanowej i 24 godzinach refleksji nad tym wydarzeniem, członkowie WBW Japan Chapter wymienili myśli i wszyscy zgodziliśmy się, że zaangażowanie się w akcję bezpośrednią było pozytywne i znaczące. Uczestniczyłem w nim z całą rodziną i wierzę, że osoby niosące przesłanie i korzystające ze swoich praw do wolności wypowiedzi w przestrzeni publicznej, co jest rzadko spotykanym widokiem w tym demokratycznym kraju Japonii, wywarły wrażenie na moich dzieciach. Jednocześnie jednak po raz kolejny zostałem dotkliwie uświadomiony, że reakcja społeczeństwa japońskiego na szczyt G7 w Hiroszimie była daleka od tego, czego oczekiwałem. Bardzo niewielu ludzi wokół mnie interesowało się szczytem G7 w Hiroszimie, a wszystko, co widziałem w mediach, to raporty ekspertów i intelektualistów, którzy z całą powagą omawiali rozbudowę wojskową Japonii na równi z innymi krajami G7, podczas gdy opinia publiczna była nieustannie obsypywana odświętne obrazy i plotki o wydarzeniach odbywających się podczas szczytu G7, jakby celebryci byli w mieście. Niestety, było to typowe dla wiadomości, które widziałem.
Chociaż pokładano duże nadzieje na wielki postęp w kierunku zniesienia broni jądrowej, zamknięcie konferencji spotkało się z takimi komentarzami, jak: „To niedopuszczalne, aby Hiroszima, miejsce, w którym zrzucono bombę atomową, wysłała wiadomość, która potwierdza jej własną broń nuklearną i potępia jedynie broń przeciwnych narodów”. Te słowa pochodziły od Setsuko Thurlow, ocalałej z bomby atomowej. „Moje nadzieje legły w gruzach”— głosy takie jak ten z Hiroszimy wskazywały, że wynik szczytu był co najmniej niezadowalający. Potem natknąłem się na artykuł opisujący oświadczenie Setsuko Thurlow jako „sprzeczny nonsens” i który życzył sobie, aby wizyty światowych przywódców w Muzeum Pokoju w Hiroszimie, według słów autora, „były efektem motyla, który zapobiegłby wojnie nuklearnej”.
Dlaczego głosy za zniesieniem broni nuklearnej tak żałośnie nie dotarły do przywódców świata?
W Japonii od wybuchu wojny na Ukrainie środki masowego przekazu nadal propagują narracje o wojnie z Rosją rozpowszechniane przez USA, bez dokładnego omówienia genezy wojny, co w dużej mierze kształtuje opinię publiczną. Jeśli jednak spojrzymy na wojnę na Ukrainie z perspektywy, której nie relacjonują główne media w USA i głównie w krajach zachodnich, wyłania się inna historia wojny zastępczej kierowanej przez Stany Zjednoczone (i ich przemysł wojskowy). Wierzę, że to, co dzieje się dzisiaj na świecie, to pojawienie się wszechświata równoległego, tj. dwóch światów z różnymi interpretacjami historii, które się nie przecinają, i że ten równoległy wszechświat powoduje zwrot w ruchu antywojennym.
Podam przykład. Przed otwarciem szczytu G7 w Hiroszimie odbyła się konferencja prasowa pt „Zawieszenie broni teraz”. Kierowali nią ludzie tacy jak Kenji ISEZAKI, były specjalny wysłannik rządu japońskiego ds. DDR (rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji) w Afganistanie i inni, którzy, choć reprezentują pogląd mniejszości, od początku wojny konsekwentnie czynią z niej swój najwyższy priorytet stworzyć stół negocjacyjny i ratować życie ludzkie. A jak widzieliśmy podczas sesji pytań i odpowiedzi na konferencji prasowej, na widowni są tacy, którzy kwestionują zawieszenie broni i twierdzą, że nie powinniśmy ignorować pragnienia narodu ukraińskiego do walki o ojczyznę. Pogląd ten podziela wielu ludzi na Zachodzie, zwłaszcza w USA, gdzie Rosja jest postrzegana jako źródło wszelkiego zła. Innymi słowy, upierają się, że będą kontynuować walkę z Rosją bez względu na to, ile istnień ludzkich zostanie poświęconych i nie mogą pozwolić, by zła Rosja postawiła na swoim. Przeciwko takiemu złu posiadanie broni nuklearnej będzie, ich zdaniem, odstraszać. W rzeczywistości ta retoryka była używana w krajach G7, aby usprawiedliwić posiadanie broni jądrowej. Ta retoryka odstraszania była często wykorzystywana do usprawiedliwienia ekspansji militarnej Japonii przeciwko „zagrożeniu” ze strony Chin. Argument, że posiadanie broni nuklearnej i gromadzenie broni są uzasadnione w celu walki ze złem, jest przeciwieństwem tego, na czym powinien polegać ruch antywojenny.
Ruch antywojenny zawsze odrzucał wszystkie wojny. Jednak w dzisiejszym świecie rządzonym przez wszechświat równoległy jesteśmy świadkami pokręconej sytuacji, w której nawet wielu działaczy antywojennych naciska na większe wsparcie zbrojeniowe i kontynuację wojny, aby walczyć o pokój.
Wszyscy pragniemy pokoju.
Czy osiągamy pokój odrzucając wojnę, dążąc do zniesienia broni jądrowej i angażując się poprzez dialog w celu budowania wzajemnego zrozumienia? A może pokój osiągamy, uzbrajając się, polegając na odstraszaniu poprzez posiadanie broni nuklearnej i wzbudzając strach?
Gdybym miała wybrać, kogo chcę dla bliźniego, jako matka wybrałabym to pierwsze.
Nadal będę odrzucał wszelkie wojny w imię pokoju.
Będę nadal wyobrażać sobie i podejmować działania w kierunku stworzenia world beyond war.
Po prostu dlatego, że nie ma innego wyjścia.
Teraz stoi przed nami zadanie, aby dowiedzieć się, w jaki sposób możemy, poprzez dialog i bezpośrednie działania bez użycia przemocy, zapobiec jeszcze większemu rozpadowi tego równoległego świata.
パラレルユニバース
G７広島サミットが終わり１週間が経ちました。
５月２０日(日）、私は母として、民主国家日本の一有権者として、核廃絶のメッセージをWorld BEYOND War日本支部。
事前にオンラインで顔を合わせ準備の為の話し合いを重ね、現地での規制が厳しくなるとZweryfikowano 。
キャラバン前日の１９日には私も広島市内の 交通規制に立ち往生させられました。パトカーや白バイの後ろを黒い車が連なりながらゆっ くり走行、通行人は突然の規制に為す術もなく耐え忍ぶ。規制があるという事前情報から広島市民の大半が 行動を自粛した模様で、２０日に自転車キャラバンで市内を走る中週末なのに人手がとても少なくゴーストタウンの様でした。
WBW 抗議行動の振り返りはWBW記事.G７広島サミットに関する幾つかの記事をもとに閉幕後に感じたこと思ったことを皆さんと共有したいと思います。
抗議行動を終えWBW日本支部のメンバーと意見を交わし実際に行動するという事の大切さやそれが有意義な時間であった事を共有しました。私は家族全員で参加しまし一緒に参加した子供達は言論の自由をもとに想い想いのメッセージを掲げ行動をする人達の姿を見て何かを感じ取ったのではないかと思います。しかし一方で、日本社会のG7広島サミットへの反応は私G７広島サミットへ関心を寄せている人は少なく、マスメディアを通して目にするのは重要な事案においては専門家や 知識 人 が 他国 と 足並み を 揃え て 軍備 増強 で 盛り上がり 、 一般 は は g７ を お祭り騒ぎ に し 各国 の 要人 を 芸能 人 で も 取り上げる 様 に 盛り上がる 、 残念 ながら ながら そんな 報道 ばかり ばかり でし た。
そして核廃絶へ大きく前進の期待が寄せられるも、閉幕を迎えて聞こえてくるのは「自国の核兵器は肯定し、対立する国の核兵器 を非難するばかりの発信を被爆地からするのは許されない」という被爆者のサーロー節子さんの声や「「望みを打ち砕かれた」という広島からの声など、とうてい満足できる内容ではなかった事を表していますそんな中、サーロー節子さんを「自己矛盾だらけの戯言」とし各国首脳が原爆資料館を訪れ記帳した 事が「核戦争を回避するバタフライエフェクトになることを祈っている」と締めくくる内容の記事も目にしました。
何故、核廃絶という声がこうまでも届かないのか。
日本ではウクライナ戦争が勃発した当初から事の発端がしっかりと議論されないままマスメディアはアメリカが描くロシアは悪というシナリオをひたすら流し続け世論を形成してきZweryfikowano報道されない視点からウクライナ戦代理戦争という異なった物語が見えてきます。私は、今世界で起こっていることは、歴史の異なった解釈を持つ二つの交わらない世界、パラレルユニバース (並行宇宙) が出来上がり、このパラレルユニバースが反戦運動に捻れを起こしているのではないかと思います。
その捻れが感じられる一つの例をここに挙げます。ウクライナ戦争が始まった当初から一元アフガン武装解除日本政府特別代表）らが、「今こそ停戦を」という題でG7各国首脳へ向けてサミット開幕前に記者会見を開きました。その記者会見の質疑応答の場面で見られたのが祖国の為に戦いたいというウクライナ人の想いを横に置いての停戦はあり得ないという声です。これはロシアを諸悪の根源とするアメリカを筆頭に西欧諸国に往々にして見られます。別の言い方をすれば、どれだけ多くの人命を犠牲にしてG７広島サミットでもロシアや中国の威嚇が核保有を正当化するレトリックとして使われました。このレトリックは日本が当事者になり得る対中戦争でも利用され軍拡を容認する動きにも繋がっています。武器支援も核保有も軍備増強も悪と戦う為には正当化されるという主張が世論を支配し始めていると感じています。
反戦運動はこれまで一貫して全ての戦争を拒 否してきました。しかし、パラレルユニバースに支配される今の世界では、これまで反戦を 掲げてきた運動家も停戦を拒否し武器支援を後押しています。平和の為に戦うという捻れた主張が広められています。
私たちは皆平和を望んでいます。
戦争を拒否し核廃絶を推し進め対話により生 まれる相互理解の先にある平和を求めるのか、あるいは核保有による抑止力に頼り軍備増強 をし恐怖心を煽る事で平和を強いるのか。私はどちらかをもし隣人として選ぶならば前者を選びます。
私は平和の為に全ての戦争を拒否し続けます。
私は戦争のない世界 (World BEYOND War)を想像し創造する為に行動し続けます。
G7広島サミットで行った自転車キャラバンを通して公の場で行動を発信していく事の大切さを改めて実感したと同時に、反戦を掲げる私達がこのパラレルユニバース（並行宇宙）にどの様な働き掛けをしていく事が出来るのかがこれからの重要な課題ではないかと思います。
