przez Freda Normana, World BEYOND War, Grudzień 30, 2021
Pewnego dnia mała dziewczynka w klasie podeszła do swojego nauczyciela i szepnęła jak w tajemnicy: „Nauczycielu, co to była wojna?” Jej nauczyciel westchnął i odpowiedział: „Powiem ci
bajka, ale najpierw ostrzegam, że tak nie jest
opowieść, którą zrozumiesz; to opowieść dla dorosłych —
one są pytaniem, ty jesteś odpowiedzią — Kiedyś…”
Powiedziała, że kiedyś…
był kraj, który zawsze był w stanie wojny
— o każdej godzinie każdego dnia każdego roku —
gloryfikowała wojnę i ignorowała tych, którzy zginęli,
stworzył swoich wrogów, mordował i kłamał,
torturował i mordował, mordował i płakał
do świata potrzeb bezpieczeństwa, wolności i pokoju
które dobrze ukryły chciwość, która powoduje wzrost zysków.
Oczywiście fikcja i fantazja, ale wyobraź sobie to, jeśli możesz,
i wyobraź sobie także mieszkańców tej fikcyjnej krainy,
tych, którzy śmiali się i bawili, byli ciepli i dobrze odżywieni,
którzy poślubili swoich ukochanych i mieli dzieci, które prowadziły
życie wolnych w domach odważnych wypełnionych twitterami
oraz tweety i sporadyczne beczenie stworzeń wesołych rozmów,
cała rodzina wcielająca się w bajkowe sprytne role,
prawdziwa wymyślona kraina, w której nikt nigdy, nigdy
raz w ciągu dnia podejmował wszelkie wysiłki, aby zakończyć wojny
dzięki temu ich kraj stał się krajem, który zawsze był w stanie wojny.
Wyobraź sobie także wroga, tych, którzy zostali zbombardowani
i brzęczały, wyciągane na ulice i strzelały, te
których rodziny zostały zniszczone, synowie, którzy czuwali
ich ojcowie zabici, córki, które widziały swoje matki
naruszone, rodzice, którzy padli na ziemię jako ich
życie dzieci przesiąkło ziemię, na której klęczały,
ci, którzy na zawsze pozostaną wrogiem kraju”
który zawsze był w stanie wojny, ci, którzy zawsze będą nienawidzić
kraj, który zawsze był w stanie wojny i nienawidzi swoich ludzi.
I tak świat się rozdzielił: w połowie skąpany w szczęściu
kłamstwa, w połowie przesiąknięte krwią; obie połówki często jedna,
nie do odróżnienia od zmarłych, obojętny na okaleczonych,
jeden gigantyczny świat nędzy, IED, rąk i nóg,
trumny i pogrzeby, mężczyzn we łzach, kobiet w czerni,
złotych gwiazd, niebieskich gwiazd, gwiazd i pasków, czerni i czerwieni,
kolory anarchistów, zieleni i pasm bieli,
znienawidzony i nienawiść, przerażający i przerażający, przerażający.
Powiedziała, że kiedyś…
lub słowa w tym celu, słowa dla dorosłych dla uszu dorosłych,
a dziecko powiedziało: „Nauczycielu, nie rozumiem”,
a nauczyciel powiedział: „Wiem i jestem zadowolony. i
zaprowadzi cię na wzgórze, w którym za dnia odbija się słońce”
i świeci w nocy w świetle księżyca. Zawsze świeci.
To jest żywe. Na nim migocze 6,000 gwiazd, 6,000
wspomnień, 6,000 powodów, dla których wojny nie
zrozum, że są wojny, których już nigdy nie będziemy mieć,
bo w tej bajce pewnego dnia ludzie się obudzili,
ludzie mówili i kraj, który zawsze…
był na wojnie był teraz w pokoju, a wróg nie
koniecznie przyjaciel, nie był już wrogiem i mało
dzieci nie rozumiały, a świat się radował”
na co dziecko błagało: „Zabierz mnie na to wzgórze.
Chciałbym chodzić wśród gwiazd i bawić się z nimi
w pokoju."
Dawno, dawno temu — bajka,
marzenie nauczyciela, przysięga pisarza
wszystkim dzieciom — nie możemy zawieść
ta mała dziewczynka — nadszedł czas.
© Fred Norman, Pleasanton, Kalifornia
