Nowa grupa postępowych posłów kwestionuje mity dotyczące polityki zagranicznej Kanady

Bianca Mugyenyi, 16 listopada 2020 r

Cena Od Wymiar kanadyjski

W zeszłym tygodniu Paul Manly wniósł do Izby Gmin internacjonalistyczny ogień. W czasie pytań poseł Partii Zielonych ocenił politykę zagraniczną rządu na ocenę niedostateczną.

„Dziękuję, panie mówco”, powiedział Manly. „Kanada nie wywiązała się z naszych zobowiązań w zakresie pomocy zagranicznej, nie wywiązała się z naszych zobowiązań w zakresie działań klimatycznych, jesteśmy 15. największym krajem eksportującym broń, rozważamy zakup ofensywnych myśliwców F-35 stealth, zaangażowaliśmy się w wojny NATO agresji i zmiany ustroju, nie podpisaliśmy traktatu o zakazie broni jądrowej, a ostatnio nie udało nam się zdobyć miejsca w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. Czy rząd przeprowadzi pełny przegląd kanadyjskiej polityki zagranicznej i roli, jaką ten kraj odgrywa w sprawach światowych? W sprawach zagranicznych dostajemy F.

Rzadko można usłyszeć w Izbie Gmin tego rodzaju wielowątkową, postępową krytykę kanadyjskiej polityki zagranicznej. Niechęć ministra spraw zagranicznych do bezpośredniej odpowiedzi podkreśla wagę dotarcia z tym przesłaniem do siedziby decyzyjnej w tym kraju. Zwrot François-Philippe'a Champagne'a do dyskusji o roli „przywództwa Kanady” w obronie demokracji i praw człowieka w miejscach spalonych z Waszyngtonem raczej nie przekona wielu, że polityka zagraniczna Kanady zasługuje na pozytywne oceny.

W zeszłym miesiącu Manly zaprezentował się na webinarze nt Kanadyjski plan zakupu 88 zaawansowanych myśliwców. Wydarzenie to przerwało milczenie parlamentarne w sprawie narastającej kampanii sprzeciwiającej się wydawaniu 19 miliardów dolarów na nowe ofensywne samoloty bojowe.

Wraz z trzema innymi posłami, kilkoma byłymi posłami i 50 organizacjami pozarządowymi, Manly poparł apel Kanadyjskiego Instytutu Polityki Zagranicznej o „gruntownej rewizji kanadyjskiej polityki zagranicznej”. Nastąpiło to zaraz po drugiej z rzędu porażce Kanady w walce o miejsce w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w czerwcu. List zawiera 10 pytań stanowiących podstawę szeroko zakrojonej dyskusji na temat miejsca Kanady w świecie, w tym tego, czy Kanada powinna pozostać w NATO, nadal wspierać firmy wydobywcze za granicą lub utrzymywać bliskie stosunki ze Stanami Zjednoczonymi.

Manly stoi na czele nowej grupy postępowych posłów – „drużyny”, jeśli wolisz – gotowych bezpośrednio rzucić wyzwanie rządowi w sprawach międzynarodowych. Nowi posłowie z NDP, Matthew Green i Leah Gazan, do których dołączyli długoletni członkowie Niki Ashton i Alexandre Boulerice, wykazali się odwagą, by przywołać pro-waszyngtońskie i korporacyjne stanowisko Kanady. Na przykład w sierpniowym seminarium internetowym poświęconym Boliwii Green nazywa Kanada „krajem imperialistycznym, ekstraktywistycznym” i powiedział, że „nie powinniśmy być częścią pseudoimperialistycznej grupy, takiej jak Grupa z Limy”, atakującej Wenezuelę.

Siła interwencji Greena i Manly'ego jest prawdopodobnie reakcją na porażkę Ottawy w jej staraniach o miejsce w Radzie Bezpieczeństwa. Utrata rządu Trudeau w ONZ była wyraźnym sygnałem ze strony społeczności międzynarodowej, że nie popiera on pro-waszyngtońskiej, militarnej, skoncentrowanej na górnictwie i antypalestyńskiej polityki Kanady.

Inną dynamiką, która prawdopodobnie ośmiela „drużynę”, są połączone wysiłki aktywistów z całego kraju. Na przykład Kanadyjski Sojusz Ameryki Łacińskiej jest nowym krytycznym głosem, dołączając do bardziej ugruntowanych grup skupionych na regionie, takich jak Common Frontiers i Canadian Network on Cuba. Ruch antywojenny również był coraz bardziej aktywny, m.in World Beyond War wzmocnienie swojej obecności w Kanadzie i ponowne pojawienie się Kanadyjskiego Kongresu Pokoju.

Niedawne obchody 75. rocznicy zrzucenia bomby atomowej na Japonię wraz z traktatem ONZ o zakazie broni jądrowej osiągnięcie progu ratyfikacji jeszcze bardziej pobudził ruch na rzecz zniesienia broni jądrowej. Ponad 50 organizacji poparło zbliżające się seminarium internetowe organizowane przez Kanadyjski Instytut Polityki Zagranicznej zatytułowane „Dlaczego Kanada nie podpisała traktatu ONZ o zakazie broni jądrowej?W wydarzeniu wezmą udział ocalała z Hiroszimy Setsuko Thurlow oraz liczni kanadyjscy parlamentarzyści, w tym była liderka Partii Zielonych, Elizabeth May.

Być może bardziej niż jakakolwiek inna kwestia, odmowa liberałów podpisania Traktatu o zakazie broni jądrowej (TPNW) podkreśla ogromną przepaść między tym, co mówi rząd Trudeau, a tym, co robi na arenie światowej. Chociaż rząd twierdzi, że wierzy w międzynarodowy porządek oparty na zasadach, feministyczną politykę zagraniczną i potrzebę uwolnienia świata od broni nuklearnej, wciąż nie dodał swojego podpisu do TPNW, ramy, która rozwija się wszystkie trzy wymienione zasady.

Tak jak ja szczegółowo gdzie indziej, ta niechęć do TPNW może zaczynać kosztować rząd, podczas gdy jeszcze bardziej niejasne kwestie uwydatniają obecnie wady ich stanowiska w polityce zagranicznej. Na przykład ostatnie wybory w Boliwii były wyraźnym odrzuceniem wyborów w Kanadzie milczące wsparcie od obalenia prezydenta rdzennej ludności Evo Moralesa w zeszłym roku.

Brak internacjonalistycznych zasad liberałów był w pełni widoczny, gdy ich natychmiastową reakcją na porażkę wyborczą Donalda Trumpa było wywarcie presji na prezydenta elekta USA Joe Bidena, aby utrzymał najgorszą z polityk Trumpa. Podczas pierwszej rozmowy Bidena z zagranicznym przywódcą, premierem Trudeau podniesiony Keystone XL– to po oświadczeniu ministra spraw zagranicznych Champagne, który powiedział, że zatwierdzenie rurociągu jest „najważniejszym punktem programu”.

Ogromna przepaść między wzniosłą retoryką rządu Trudeau a jego polityką międzynarodową stanowi ogromną pożywkę dla postępowych polityków, którzy chcą zabrać głos. Dla myślicieli i działaczy o nastawieniu internacjonalistycznym poza parlamentem ważne jest, abyśmy starali się stworzyć Manly'emu i reszcie „drużyny” możliwości kwestionowania polityki zagranicznej rządu.

Bianca Mugyenyi jest pisarką, aktywistką i dyrektorką Kanadyjskiego Instytutu Polityki Zagranicznej. Mieszka w Montrealu.