Raport stanu Maryland wprowadza w błąd opinię publiczną na temat skażenia ostryg PFAS

Leila Marcovici i Pat Elder, 16 listopada 2020 r

Cena Od Trucizny wojskowe

We wrześniu 2020 roku Departament Środowiska stanu Maryland (MDE) opublikował raport zatytułowany „St. Badanie pilotażowe Mary's River dotyczące występowania PFAS w wodach powierzchniowych i ostrygach”. (Badanie pilotażowe PFAS) który przeanalizował poziomy substancji per- i polifluoroalkilowych (PFAS) w wodzie morskiej i ostrygach. W szczególności badanie pilotażowe PFAS wykazało, że chociaż PFAS jest obecny w wodach pływowych rzeki St. Mary's, jego stężenia są „znacznie poniżej kryteriów przesiewowych dotyczących zastosowań rekreacyjnych opartych na ryzyku i kryteriów przesiewowych specyficznych dla miejsca spożycia ostryg”.

Chociaż raport zawiera te ogólne wnioski, metody analityczne i podstawa kryteriów przesiewowych stosowanych przez MDE są wątpliwe, co powoduje wprowadzanie opinii publicznej w błąd i zapewnia zwodnicze i fałszywe poczucie bezpieczeństwa.

PFAS to rodzina toksycznych i trwałych chemikaliów występujących w produktach przemysłowych. Są niepokojące z kilku powodów. Te tak zwane „wieczne chemikalia” są toksyczne, nie rozkładają się w środowisku i ulegają bioakumulacji w łańcuchu pokarmowym. Jednym z ponad 6,000 chemikaliów PFAS jest PFOA, dawniej używany do produkcji teflonu firmy DuPont, oraz PFOS, dawniej stosowany w piance Scotchgard i gaśniczej firmy 3M. PFOA zostały wycofane w Stanach Zjednoczonych, chociaż nadal są szeroko rozpowszechnione w wodzie pitnej. Zostały one powiązane z rakiem, wadami wrodzonymi, chorobami tarczycy, osłabioną odpornością dziecięcą i innymi problemami zdrowotnymi. PFAS są indywidualnie analizowane w częściach na bilion, a nie w częściach na miliard, podobnie jak inne toksyny, co może utrudniać wykrywanie tych związków.
â € <
Wniosek MDE wykracza poza rozsądne ustalenia oparte na faktycznie zebranych danych i nie spełnia akceptowalnych standardów naukowych i branżowych na kilku frontach.

Pobieranie próbek ostryg

Jedno badanie przeprowadzone i zgłoszone w badaniu pilotażowym PFAS przetestowało i zgłosiło obecność PFAS w tkance ostrygi. Analiza została przeprowadzona przez Alpha Analytical Laboratory z Mansfield, Massachusetts.
â € <
Testy przeprowadzone przez Alpha Analytical Laboratory miały granicę wykrywalności ostryg na poziomie jednego mikrograma na kilogram (1 µg/kg), co odpowiada 1 części na miliard lub 1,000 części na bilion. (str.) W konsekwencji, ponieważ każdy związek PFAS jest wykrywany indywidualnie, zastosowana metoda analityczna nie była w stanie wykryć żadnego PFAS obecnego w ilości mniejszej niż 1,000 części na bilion. Obecność PFAS jest addytywna; w ten sposób ilości każdego związku są odpowiednio dodawane, aby uzyskać całkowity PFAS obecny w próbce.

Metody analityczne wykrywania chemikaliów PFAS szybko się rozwijają. Environmental Working Group (EWG) pobrała w zeszłym roku próbki wody z kranu z 44 lokalizacji w 31 stanach i podała wyniki w dziesiątych częściach na bilion. Na przykład woda w New Brunswick w Karolinie Północnej zawierała 185.9 ppt PFAS.

Organizacja Public Employees for Environmental Responsibility (PEER) (szczegóły przedstawiono poniżej) zastosowała metody analityczne zdolne do wykrywania zakresów PFAS w stężeniach tak niskich jak 200 – 600 ppt, a Eurofins opracował metody analityczne o granicy wykrywalności 0.18 ng/g PFAS (180 ppt) u krabów i ryb oraz 0.20 ng/g PFAS (200 ppt) u ostryg. (Eurofins Lancaster Laboratories Env, LLC, Raport analityczny dla PEER, Projekt klienta/miejsce: St Mary's 10)
â € <
W związku z tym należy się zastanowić, dlaczego MDE zatrudniło Alpha Analytical do zarządzania badaniem PFAS, skoro granice wykrywalności zastosowanych metod były tak wysokie.
â € <
Ponieważ granice wykrywalności testów przeprowadzonych przez Alpha Analytical są tak wysokie, wyniki dla każdego pojedynczego PFAS w próbkach ostryg były „niewykrywalne” (ND). W każdej próbce tkanki ostrygi zbadano co najmniej 14 PFAS, a wynik dla każdego z nich podano jako ND. Niektóre próbki zbadano pod kątem 36 różnych PFAS, z których wszystkie zgłosiły ND. Jednak ND nie oznacza, że ​​nie ma PFAS i/lub że nie było zagrożenia dla zdrowia. Następnie MDE informuje, że suma 14 lub 36 ND wynosi 0.00. Jest to błędne przedstawianie prawdy. Ponieważ stężenia PFAS są addytywne, ponieważ odnoszą się do zdrowia publicznego, dodanie 14 stężeń tuż poniżej granicy wykrywalności może oznaczać ilość znacznie powyżej bezpiecznego poziomu. W związku z tym ogólne stwierdzenie, że nie ma zagrożenia dla zdrowia publicznego, oparte na stwierdzeniu „niewykrycia”, gdy obecność PFAS w wodzie jest bezsprzecznie znana, po prostu nie jest kompletne ani odpowiedzialne.

We wrześniu 2020 r. Eurofins – na zlecenie St. Mary's River Watershed Association i przy wsparciu finansowym Testowany przez PEER ostrygi z St. Mary's River i St. Inigoes Creek. Stwierdzono, że ostrygi w St. Mary's River, konkretnie pobrane z Church Point, oraz w St. Inigoes Creek, konkretnie pobrane z Kelley, zawierają ponad 1,000 części na bilion (ppt). Kwas perfluorobutanowy (PFBA) i kwas perfluoropentanowy (PFPeA) wykryto w ostrygach Kelley, podczas gdy kwas fluorotelomerosulfonowy 6:2 (6:2 FTSA) wykryto w ostrydze Church Point. Ze względu na niski poziom PFAS dokładna ilość każdego PFAS była trudna do obliczenia, ale zakres każdego z nich można było obliczyć w następujący sposób:

Co ciekawe, MDE nie testowało konsekwentnie próbek ostryg pod kątem tego samego zestawu PFAS. Tkankę ostryg i alkohol zbadano MDE z 10 próbek. Tabele 7 i 8 badania pilotażowego PFAS pokazują, że 6 próbek było nie analizowano pod kątem PFBA, PRPeA lub 6:2 FTSA (ten sam związek, co kwas 1H,1H,2H,2H-perfluorooktanosulfonowy (6:2FTS)), podczas gdy cztery próbki zostały przetestowane pod kątem tych trzech związków i uzyskały wyniki „Non Detect”. Badanie pilotażowe PFAS jest pozbawione jakiegokolwiek wyjaśnienia, dlaczego niektóre próbki ostryg zostały przetestowane pod kątem tych PFAS, a inne nie. MDE informuje, że PFAS wykryto w niskich stężeniach na całym badanym obszarze, a stężenia zgłoszono na granicy wykrywalności metody lub w jej pobliżu. Najwyraźniej granice wykrywalności metod zastosowanych w badaniu Alpha Analytical były zbyt wysokie, biorąc pod uwagę, że kwas perfluoropentanowy (PFPeA) wykryto w ostrygach między 200 a 600 części na bilion w badaniu PEER, podczas gdy nie wykryto go w badaniu Alpha Analytical.

Badanie powierzchni wody

Badanie pilotażowe PFAS przedstawiło również wyniki badań powierzchni wody pod kątem PFAS. Ponadto zaniepokojony obywatel i autor tego artykułu, Pat Elder z St. Inigoes Creek, współpracował ze Stacją Biologiczną Uniwersytetu Michigan w celu przeprowadzenia badań powierzchni wody w tych samych wodach w lutym 2020 r. Poniższy wykres przedstawia poziomy 14 analitów PFAS w próbkach wody, zgodnie z raportami UM i MDE.

Ujście St. Inigoes Creek Kennedy Bar – North Shore

ND – brak wykrycia
<2 – Poniżej granicy wykrywalności

Analiza UM wykazała łącznie 1,894.3 ppt w wodzie, podczas gdy próbki MDE wyniosły łącznie 4.33 ppt, chociaż jak pokazano powyżej, większość analitów została uznana przez MDE za ND. Co najbardziej uderzające, wyniki UM wykazały 1,544.4 ppt PFOS, podczas gdy testy MDE wykazały „brak wykrycia”. Dziesięć chemikaliów PFAS wykrytych przez UM wróciło jako „Brak wykrycia” lub nie zostało przeanalizowanych przez MDE. To porównanie kieruje nas do oczywistego pytania „dlaczego”; dlaczego jedno laboratorium nie jest w stanie wykryć PFAS w wodzie, podczas gdy inne jest w stanie to zrobić? To tylko jedno z wielu pytań postawionych przez wyniki MDE. Badanie pilotażowe PFAS twierdzi, że opracowano „oparte na ryzyku kryteria przesiewowe dotyczące wód powierzchniowych i tkanek ostryg” dla dwóch rodzajów PFAS – kwasu perfluorooktanowego (PFOA) i sulfonianu perfluorooktanu (PFOS). Wnioski MDE opierają się na sumie zaledwie dwóch związków – PFOA + PFOS.

Ponownie, raport jest pozbawiony jakiegokolwiek wyjaśnienia, dlaczego tylko te dwa związki zostały wybrane w kryteriach przesiewowych i co do znaczenia terminu „oparte na ryzyku kryteria badań przesiewowych wód powierzchniowych i tkanek ostryg".

W związku z tym opinia publiczna pozostaje z kolejnym rażącym pytaniem: dlaczego MDE ogranicza swoje wnioski tylko do tych dwóch związków, skoro wykryto ich znacznie więcej, a znacznie więcej można wykryć przy użyciu metody o niższej minimalnej granicy wykrywalności?

Istnieją luki w metodologii stosowanej przez MDE przy formułowaniu wniosków, a także niespójności i brak wyjaśnienia, dlaczego różne związki PFAS są testowane między próbkami i podczas eksperymentów. Raport nie wyjaśnia, dlaczego niektóre próbki nie zostały przeanalizowane pod kątem większej lub mniejszej liczby związków niż inne próbki.

MDE konkluduje: „szacunki ryzyka narażenia na rekreacyjne wody powierzchniowe były znacznie niższe MDE specyficzne dla danego miejsca kryteria przesiewowe wykorzystania wód powierzchniowych do celów rekreacyjnych”, ale nie zawiera jasnego opisu tego, co pociąga za sobą to kryterium przesiewowe. Nie jest to określone i dlatego nie może być ocenione. Jeżeli jest to odpowiednia metoda naukowa, należy przedstawić i wyjaśnić metodologię, powołując się na podstawy naukowe. Bez odpowiednich badań, w tym zdefiniowanej i wyjaśnionej metodologii, oraz bez zastosowania testów, które są w stanie ocenić stężenia na niskich poziomach wymaganych do takiej analizy, tak zwane wnioski stanowią niewiele wskazówek, którym opinia publiczna może zaufać.

Leila Kaplus Marcovici, Esq. jest praktykującym rzecznikiem patentowym i wolontariuszem w Sierra Club, New Jersey Chapter. Pat Elder jest działaczem środowiskowym w St. Mary's City, doktorem medycyny i wolontariuszem w Narodowym Zespole Toksyk Sierra Club