„Niech zabijają jak najwięcej” – polityka Stanów Zjednoczonych wobec Rosji i jej sąsiadów

Brian Terrell, World BEYOND War, Marzec 2, 2022

W kwietniu 1941 roku, cztery lata przed tym, jak miał zostać prezydentem i osiem miesięcy przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, senator Harry Truman z Missouri zareagował na wiadomość o inwazji Niemiec na Związek Radziecki: „Jeśli zobaczymy, że Niemcy wygrywają wojny, powinniśmy pomóc Rosji; a jeśli ta Rosja wygrywa, powinniśmy pomóc Niemcom iw ten sposób pozwolić im zabić jak najwięcej”. Trumana nie nazwano cynikiem, kiedy wypowiadał te słowa z sali Senatu. Wręcz przeciwnie, kiedy zmarł w 1972 roku, Trumana pośmiertny in The New York Times zacytował to stwierdzenie jako potwierdzające jego „reputację osoby zdecydowanej i odważnej”. „Ta podstawowa postawa”, tryskał The Times, „przygotował go do przyjęcia od początku jego prezydentury stanowczej polityki”, postawy, która przygotowała go do wydania rozkazu zrzucenia bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki „bez żadnych skrupułów”. Ta sama podstawowa postawa Trumana „pozwól im zabić tak wielu, jak to możliwe” również wpłynęła na powojenną doktrynę, która nosi jego imię, wraz z utworzeniem NATO, Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i CIA, Centralnej Agencji Wywiadowczej, którym przypisuje się z założeniem.

25 lutego op-ed in Los Angeles Times autor: Jeff Rogg, „CIA już wcześniej wspierała ukraińskich powstańców – uczmy się na błędach”, cytuje program CIA mający na celu szkolenie ukraińskich nacjonalistów jako powstańców do walki z Rosjanami, który rozpoczął się w 2015 r., i porównuje go z podobnymi wysiłkami CIA Trumana na Ukrainie które rozpoczęło się w 1949 r. W 1950 r., rok później, „amerykańscy oficerowie zaangażowani w program wiedzieli, że toczą przegraną bitwę… W pierwszym powstaniu wspieranym przez Stany Zjednoczone, zgodnie z odtajnionymi później ściśle tajnymi dokumentami, amerykańscy urzędnicy zamierzali wykorzystać Ukraińców jako siła zastępcza do wykrwawienia Związku Radzieckiego”. Ten artykuł cytuje Johna Ranelagha, historyka CIA, który argumentował, że program „wykazywał zimną bezwzględność”, ponieważ ukraiński ruch oporu nie miał nadziei na sukces, a zatem „Ameryka w rzeczywistości zachęcała Ukraińców do pójścia na śmierć. ”

„Doktryna Trumana” polegająca na uzbrajaniu i szkoleniu powstańców jako sił zastępczych do wykrwawiania Rosji na niebezpieczeństwo miejscowej ludności, której rzekomo broniła, była skutecznie stosowana w Afganistanie w latach 1970. chwalili się, że dekadę później pomogło to obalić Związek Radziecki. w roku 80 wywiad, Zbigniew Brzeziński, doradca prezydenta Jimmy'ego Cartera ds. pilnie strzeżona do tej pory, jest zupełnie inna: Rzeczywiście, 1980 lipca 24 roku prezydent Carter podpisał pierwszą dyrektywę o tajnej pomocy przeciwnikom prosowieckiego reżimu w Kabulu. I jeszcze tego samego dnia napisałem do prezydenta notę, w której wyjaśniłem mu, że moim zdaniem ta pomoc spowoduje sowiecką interwencję wojskową… Nie namawialiśmy Rosjan do interwencji, ale świadomie zwiększaliśmy prawdopodobieństwo, że oni by."

„W dniu, w którym Sowieci oficjalnie przekroczyli granicę”, wspominał Brzeziński, „napisałem do prezydenta Cartera zasadniczo: „Mamy teraz możliwość oddania ZSRR jego wojny w Wietnamie”. Rzeczywiście, przez prawie 10 lat Moskwa musiała prowadzić wojnę, która była nie do utrzymania dla reżimu, konflikt, który doprowadził do demoralizacji i ostatecznie rozpadu imperium sowieckiego”.

Zapytany w 1998 roku, czy czegoś żałuje, Brzeziński odpowiedział: „Czego żałuje? Ta tajna operacja była doskonałym pomysłem. Efektem było wciągnięcie Rosjan w afgańską pułapkę i chcesz, żebym tego żałował? Co powiesz na wspieranie islamskiego fundamentalizmu i uzbrajanie przyszłych terrorystów? „Co jest ważniejsze w historii świata? Talibowie czy upadek imperium sowieckiego? Jacyś wzburzeni muzułmanie czy wyzwolenie Europy Środkowej i koniec zimnej wojny?”

W LA Times op-ed, Rogg nazywa program CIA z 1949 roku na Ukrainie „błędem” i zadaje pytanie: „Tym razem głównym celem programu paramilitarnego jest pomoc Ukraińcom w wyzwoleniu ich kraju lub osłabieniu Rosji w trakcie długiej rebelii co bez wątpienia będzie kosztować tyle samo Ukraińców, co Rosjan, jeśli nie więcej?” Patrząc na politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych od Trumana do Bidena, wczesną zimną wojnę na Ukrainie można lepiej opisać jako zbrodnię niż pomyłkę, a pytanie Rogga wydaje się retoryczne. 

Potajemne szkolenie ukraińskich powstańców przez CIA i ekspansja NATO w Europie Wschodniej nie może usprawiedliwiać rosyjskiej inwazji na Ukrainę, tak jak tajne szkolenie mudżahedinów przez CIA w 1979 r. nie usprawiedliwiało wtargnięcia Rosji i dziesięcioletniej wojny w Afganistanie. Są to jednak prowokacje, które dostarczają niezbędnych wymówek i uzasadnień dla takich działań. Od reakcji Trumana na nazistowską inwazję na Rosję do „poparcia” Bidena dla Ukrainy atakowanej przez Rosję, polityka ta pokazuje cyniczny i bezduszny pogardę dla wartości, których Stany Zjednoczone udają, że bronią. 

Globalnie, poprzez swoje siły zbrojne, ale jeszcze bardziej poprzez CIA i tak zwaną Narodową Fundację na rzecz Demokracji, poprzez mięśnie NATO udające wzajemną „obronę” w Europie, Azji, Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Ameryka Łacińska, Stany Zjednoczone wykorzystują i hańbią bardzo realne dążenia dobrych ludzi do pokoju i samostanowienia. Jednocześnie zasila bagno, na którym brutalne ekstremizmy, takie jak talibowie w Afganistanie, ISIS w Syrii i Iraku oraz neonazistowski nacjonalizm na Ukrainie, mogą tylko jątrzyć się, rozkwitać i rozprzestrzeniać.

Twierdzenie, że Ukraina jako suwerenny naród ma dziś prawo do przystąpienia do NATO, jest jak stwierdzenie, że Niemcy, Włochy i Japonia miały prawo jako suwerenne narody do utworzenia Osi w 1936 roku. Utworzona w celu obrony Zachodu przed sowiecką agresją po II wojnie światowej pod rządami rozsądnie „niech zabiją jak najwięcej” przywództwa prezydenta Trumana, NATO straciło swój rzekomy powód do istnienia w 1991 roku. przez USA jako instrument agresji przeciwko suwerennym narodom. Przez 20 lat wojna na wyniszczenie w Afganistanie była prowadzona pod auspicjami NATO, podobnie jak zniszczenie Libii, by wymienić tylko dwa. Zauważono, że jeśli istnienie NATO ma jakiś cel w dzisiejszym świecie, to może nim być jedynie zarządzanie niestabilnością, którą stwarza jego istnienie.

Pięć krajów europejskich gości amerykańską broń nuklearną we własnych bazach wojskowych, gotowych do zbombardowania Rosji na mocy porozumień NATO o współdzieleniu. Nie są to porozumienia między różnymi rządami cywilnymi, ale między armią amerykańską a siłami zbrojnymi tych krajów. Oficjalnie umowy te są utrzymywane w tajemnicy nawet przed parlamentami dzielących się państw. Te tajemnice są słabo strzeżone, ale efekt jest taki, że te pięć narodów ma bomby atomowe bez nadzoru lub zgody ich wybranych rządów lub ich obywateli. Narzucając broń masowego rażenia narodom, które jej nie chcą, Stany Zjednoczone podważają demokracje swoich rzekomych sojuszników i czynią ich bazy potencjalnymi celami dla wyprzedzających pierwszych uderzeń. Porozumienia te naruszają nie tylko prawa państw uczestniczących, ale także Traktat o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, który ratyfikowały wszystkie państwa członkowskie NATO. Dalsze istnienie NATO jest zagrożeniem nie tylko dla Rosji, ale także dla Ukrainy, jej członków i każdej żywej istoty na planecie.

Prawdą jest, że Stany Zjednoczone nie są wyłącznie winne każdej wojny, ale ponoszą pewną odpowiedzialność za większość z nich, a ich obywatele mogą mieć wyjątkową pozycję, aby je zakończyć. Następca Trumana na stanowisku prezydenta, Dwight D. Eisenhower, mógł myśleć szczególnie o rządzie Stanów Zjednoczonych, kiedy powiedział, że „ludzie tak bardzo pragną pokoju, że któregoś dnia rządy powinny zejść z drogi i pozwolić im go mieć”. Bezpieczeństwo świata w chwili wzmożonego zagrożenia nuklearnym zniszczeniem wymaga neutralności państw Europy Wschodniej i odwrócenia ekspansji NATO. To, co Stany Zjednoczone mogą zrobić dla pokoju, to nie nakładanie sankcji, sprzedaż broni, szkolenie powstańców, budowanie baz wojskowych na całym świecie, „pomaganie” naszym przyjaciołom, ani więcej przechwałek i gróźb, ale tylko schodzenie z drogi. 

Co obywatele amerykańscy mogą zrobić, aby wesprzeć naród ukraiński i tych Rosjan, których słusznie podziwiamy, tych, którzy wychodzą na ulice, narażając się na aresztowania i pobicia, głośno domagając się zaprzestania wojny przez ich rząd? Nie stoimy po ich stronie, kiedy „Stajemy po stronie NATO”. To, co Ukraińcy cierpią z powodu rosyjskiej agresji, codziennie cierpią miliony ludzi na całym świecie z powodu agresji USA. Uzasadniona troska i troska o setki tysięcy ukraińskich uchodźców to bezsensowna polityczna postawa i ku naszemu wstydowi, jeśli nie idzie w parze z troską o wiele milionów pozostawionych bez dachu nad głową w wyniku wojen USA/NATO. Gdyby Amerykanie, którym zależy, wychodzili na ulice za każdym razem, gdy nasz rząd bombarduje, najeżdża, okupuje lub podważa wolę mieszkańców obcego kraju, miliony ludzi zalewałyby ulice amerykańskich miast – protest musiałby być pełnym - zajęciem czasu dla wielu, nawet takim, jakim obecnie wydaje się być dla tak niewielu z nas.

Brian Terrell jest działaczem na rzecz pokoju z siedzibą w stanie Iowa i koordynatorem ds. pomocy w Nevada Desert Experience