Oto 12 sposobów, w jakie amerykańska inwazja na Irak żyje w niesławie

Autorzy: Medea Benjamin i Nicolas SJ Davies, 17 marca 2020 r

Podczas gdy świat jest pochłonięty przerażającą pandemią koronawirusa, 19 marca administracja Trumpa będzie obchodzić 17 rocznicę inwazji Stanów Zjednoczonych na Irak przez rośnie konflikt tam. Po tym, jak milicja zorientowana na Iran uderzyła rzekomo w bazę amerykańską niedaleko Bagdadu 11 marca, wojsko USA przeprowadziło uderzenia odwetowe przeciwko pięciu fabrykom broni milicji i ogłosiło, że wysyła jeszcze dwa lotniskowce w tym regionie, a także nową rakietę Patriot systemy i setki innych żołnierzy obsługiwać je. Jest to sprzeczne z Głosowanie w styczniu parlamentu irackiego, który wezwał wojska amerykańskie do opuszczenia kraju. Jest to również sprzeczne z sentymentem większości Amerykanów, którzy myśleć wojna w Iraku nie była warta walki i wbrew obietnicy kampanii Donalda Trumpa zakończenia niekończących się wojen.

Siedemnaście lat temu siły zbrojne USA zaatakowały i zaatakowały Irak z siłą ponad Wojska 460,000 ze wszystkich swoich służb zbrojnych, wspieranych przez 46,000 UK żołnierzy, 2,000 z Australii i kilkaset z Polski, Hiszpanii, Portugalii i Danii. Rozpoczęły się bombardowania z powietrza „szok i respekt” 29,200 bomby i pociski na Irak w pierwszych pięciu tygodniach wojny.

Inwazja USA była zbrodnia agresji dla prawo międzynarodowe, i był aktywnie przeciwny ludziom i krajom na całym świecie, w tym 30 mln osób którzy wyszli na ulice w 60 krajach 15 lutego 2003 r., aby wyrazić przerażenie, że tak naprawdę może się zdarzyć u zarania XXI wieku. Amerykański historyk Arthur Schlesinger Jr., który był pisarzem mowy prezydenta Johna F. Kennedy'ego, porównał amerykańską inwazję do Iraku z prewencyjnym atakiem Japonii na Pearl Harbor w 21 r. i napisał„Dzisiaj to my, Amerykanie, żyjemy w niesławie”.

Siedemnaście lat później konsekwencje inwazji przeżyły lęki wszystkich, którzy się jej sprzeciwili. W całym regionie wybuchają wojny i działania wojenne, a podziały dotyczące wojny i pokoju w USA i krajach zachodnich stanowią wyzwanie wysoce selektywny widok nas samych jako zaawansowane, cywilizowane społeczeństwa. Oto 12 najpoważniejszych konsekwencji wojny USA w Iraku.

1. Miliony Irakijczyków zabitych i rannych

Szacunki dotyczące liczby osób zabitych podczas inwazji i okupacji Iraku są bardzo zróżnicowane, ale nawet najbardziej konserwatywne Szacunki w oparciu o fragmentaryczne doniesienia o minimalnych potwierdzonych zgonach są w setkach tysięcy. Poważny badania naukowe szacuje się, że 655,000 2007 Irakijczyków zginęło w pierwszych trzech latach wojny, a około miliona do września 2008 r. Przemoc w wyniku eskalacji Stanów Zjednoczonych lub „gwałtownego wzrostu” trwała do 2009 r., a sporadyczny konflikt trwał od 2014 r. do XNUMX r. Następnie w nowej kampanii przeciwko państwu islamskiemu, USA i ich sojusznicy bombardowali większe miasta w Iraku i Syrii więcej niż 118,000 bomby i najcięższy bombardowania artyleryjskie od czasów wojny w Wietnamie. Sprowadzili wiele Mosulu i innych irackich miast do gruzu, a wstępny raport irackiego kurdyjskiego wywiadu wykazał, że więcej niż Cywile 40,000 zostali zabici w samym Mosulu. Brak jest kompleksowych badań śmiertelności dla tej ostatniej śmiertelnej fazy wojny. Oprócz wszystkich utraconych istnień, rannych jest jeszcze więcej ludzi. Tak twierdzi Centralna Organizacja Statystyczna rządu irackiego 2 miliony Irakijczyków zostały wyłączone.

2. Miliony przesiedlonych Irakijczyków

Do 2007 r. Wysoki Komisarz ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) poinformował, że prawie 2 miliony Irakijczyków uciekł przed przemocą i chaosem okupowanego Iraku, głównie do Jordanii i Syrii, podczas gdy kolejne 1.7 miliona zostało przesiedlonych w tym kraju. Wojna USA z Państwem Islamskim polegała jeszcze bardziej na bombardowaniu i bombardowaniu artyleryjskim, niszcząc jeszcze więcej domów i wypieranie zdumiewające 6 milionów Irakijczyków w latach 2014–2017. Według UNHCR4.35 miliona ludzi powróciło do swoich domów, gdy wojna z IS została zakończona, ale wielu stoi w obliczu „zniszczonych nieruchomości, zniszczonej lub nieistniejącej infrastruktury oraz braku możliwości utrzymania i środków finansowych, co czasami [prowadzi] do wtórnego przemieszczenie." Wewnętrznie przesiedlone dzieci w Iraku reprezentują „pokolenie traumatyczne z powodu przemocy, pozbawione edukacji i możliwości” według Specjalna sprawozdawczyni ONZ Cecilia Jimenez-Damary.

3. Tysiące żołnierzy amerykańskich, brytyjskich i innych zagranicznych zabitych i rannych

Podczas gdy wojsko USA bagatelizuje straty w Iraku, precyzyjnie śledzi i publikuje własne. Od lutego 2020 r. Oddziały amerykańskie 4,576 181 żołnierzy brytyjskich zostało zabitych w Iraku, a także 142 innych zagranicznych żołnierzy okupacyjnych. Ponad 93 procent żołnierzy okupacyjnych zabitych w Iraku to Amerykanie. W Afganistanie, gdzie USA miały większe wsparcie ze strony NATO i innych sojuszników, tylko 68 procent zabitych żołnierzy okupacyjnych to Amerykanie. Większy odsetek ofiar amerykańskich w Iraku to jedna z cen, jakie Amerykanie zapłacili za jednostronny, nielegalny charakter inwazji USA. Zanim siły USA tymczasowo wycofały się z Iraku w 2011 r., Oddziały amerykańskie 32,200 został ranny. Gdy USA próbowały zlecić na zewnątrz i sprywatyzować swoją okupację, w co najmniej 917 cywilni kontrahenci i najemnicy również zostali zabici, a 10,569 XNUMX rannych w Iraku, ale nie wszyscy byli obywatelami USA.

4. Jeszcze więcej weteranów popełniło samobójstwo

Ponad 20 amerykańskich weteranów zabija się każdego dnia - to więcej zgonów każdego roku niż całkowita śmierć wojsk amerykańskich w Iraku. Osoby o najwyższych wskaźnikach samobójstw to młodzi weterani z ekspozycją bojową, którzy popełniają samobójstwa według wskaźników „4-10 razy wyższy niż ich cywilni rówieśnicy. ” Dlaczego? Jak wyjaśnia Matthew Hoh z Veterans for Peace, wielu weteranów „walczy o reintegrację ze społeczeństwem”, wstydzi się prosić o pomoc, są obciążeni tym, co widzieli i robili w wojsku, są szkoleni w strzelaniu i własnej broni, noszą mentalne i rany fizyczne, które utrudniają ich życie.

5. Zmarnowane biliony dolarów

16 marca 2003 r., Na kilka dni przed inwazją na USA, wiceprezydent Dick Cheney przewidywał, że wojna będzie kosztować USA około 100 miliardów dolarów i że zaangażowanie USA potrwa dwa lata. Po siedemnastu latach koszty wciąż rosną. Kongresowe Biuro Budżetowe (CBO) oszacowało koszt $ 2.4 biliona za wojny w Iraku i Afganistanie w 2007 r. Zdobywca nagrody Nobla Joseph Stiglitz i Linda Bilmes z Uniwersytetu Harvarda oszacowali koszt wojny w Iraku na ponad $ 3 biliona, „W oparciu o konserwatywne założenia” w 2008 r. Rząd Wielkiej Brytanii wydał co najmniej 9 miliardów funtów w kosztach bezpośrednich do 2010 r. Co zrobiły Stany Zjednoczone nie wydawać pieniędzywbrew temu, co wierzy wielu Amerykanów, była odbudowa Iraku, kraju zniszczonego przez naszą wojnę.

6. Dysfunkcyjny i skorumpowany rząd iracki

Większość mężczyzn (bez kobiet!), które dziś rządzą Irakiem, to byli byli wygnańcy, którzy polecieli do Bagdadu w 2003 roku na piętach amerykańskich i brytyjskich sił inwazyjnych. Irak wreszcie znów eksportuje 3.8 milionów baryłek ropy dziennie i zarabiających 80 miliardów dolarów rocznie na eksporcie ropy, ale niewiele z tych pieniędzy spływa na odbudowę zniszczonych i zniszczonych domów lub zapewnienie pracy, opieki zdrowotnej lub edukacji dla Irakijczyków, tylko procent 36 z których nawet mają pracę. Młodzi ludzie z Iraku wyszli na ulice, aby domagać się zakończenia skorumpowanego reżimu politycznego po 2003 roku oraz wpływów USA i Iranu na iracką politykę. Ponad 600 protestujących zostali zabici przez siły rządowe, ale protesty zmusiły premiera Adela Abdula Mahdiego do rezygnacji. Kolejny wygnanie z Zachodu, Mohammed Tawfiq Allawi, kuzyn byłego tymczasowego premiera mianowanego przez USA Ayada Allawiego, został wybrany na jego miejsce, ale zrezygnował w ciągu kilku tygodni po tym, jak Zgromadzenie Narodowe nie zatwierdziło jego wyborów gabinetu. Popularny ruch protestacyjny świętował rezygnację Allawiego, a Abdul Mahdi zgodził się pozostać premierem, ale jedynie jako „dozorca”, który będzie pełnił niezbędne funkcje do czasu przeprowadzenia nowych wyborów. W grudniu wezwał do nowych wyborów. Do tego czasu Irak pozostaje w zawieszeniu politycznym, wciąż okupowanym przez około 5,000 żołnierzy amerykańskich.

7. Nielegalna wojna z Irakiem podważyła prawo międzynarodowe

Kiedy Stany Zjednoczone zaatakowały Irak bez zgody Rady Bezpieczeństwa ONZ, pierwszą ofiarą była Karta Narodów Zjednoczonych, fundament pokoju i prawa międzynarodowego od czasu II wojny światowej, która zabrania groźby lub użycia siły przez jakikolwiek kraj przeciwko innemu. Prawo międzynarodowe zezwala jedynie na działania wojskowe jako niezbędną i proporcjonalną ochronę przed atakiem lub bezpośrednim zagrożeniem. Nielegalny 2002 Doktryna Busha uprzedzenia było powszechnie odrzucone ponieważ wykroczył poza tę wąską zasadę i domagał się wyjątkowego prawa USA do użycia jednostronnej siły militarnej „w celu zapobiegania pojawiającym się zagrożeniom”, podważając uprawnienia Rady Bezpieczeństwa ONZ do decydowania, czy konkretne zagrożenie wymaga reakcji wojskowej, czy nie. Kofi Annan, wówczas sekretarz generalny ONZ, powiedział: inwazja była nielegalna i doprowadziłoby to do załamania porządku międzynarodowego i tak właśnie się stało. Kiedy Stany Zjednoczone zdeptały Kartę ONZ, inni musieli pójść za nimi. Dziś obserwujemy, jak Turcja i Izrael podążają śladami Stanów Zjednoczonych, atakując i atakując Syrię do woli, jakby to nie był nawet suwerenny kraj, wykorzystując ludność Syrii jako pionki w swoich grach politycznych.

8. Wojna w Iraku zepsuje demokrację amerykańską

Drugą ofiarą inwazji była amerykańska demokracja. Kongres głosował za wojną opartą na tzw "streszczenie" szacunków wywiadu narodowego (NIE), które nie były niczym w tym rodzaju. The Washington Post poinformował, że tylko sześciu na 100 senatorów i kilku członków Izby przeczytaj rzeczywiste NIE,  25-stronicowe „podsumowanie” że inni członkowie Kongresu oparli swój głos na dokumencie, który został opracowany kilka miesięcy wcześniej „w celu uzasadnienia wojny”, as jeden z jego autorów, filar Paul CIA, później przyznany do PBS Frontline. Zawierał zdumiewające twierdzenia, których nigdzie nie można było znaleźć w rzeczywistości NIE, na przykład, że CIA znała 550 miejsc, w których Irak przechowywał broń chemiczną i biologiczną. Sekretarz stanu Colin Powell powtórzył wiele z tych kłamstw haniebny występ podczas Rady Bezpieczeństwa ONZ w lutym 2003 r., podczas gdy Bush i Cheney używali ich w głównych przemówieniach, w tym w orędziu o stanie Unii Busha z 2003 r. W jaki sposób demokracja - rządy narodu - jest nawet możliwa, jeśli ludzie, których wybieramy do reprezentowania nas w Kongresie, mogą zostać zmanipulowani do głosowania za katastrofalną wojną za pomocą takiej sieci kłamstw?

9. Bezkarność za systematyczne zbrodnie wojenne

Inną ofiarą inwazji na Irak było domniemanie, że prezydentowie i polityka USA podlegają rządom prawa. Siedemnaście lat później większość Amerykanów zakłada, że ​​prezydent może prowadzić wojnę i zabijać zagranicznych przywódców i podejrzanych o terroryzm, jak mu się podoba, bez żadnej odpowiedzialności - jak dyktator. Gdy Prezydent Obama powiedział, że chce patrzeć w przyszłość zamiast w przeszłość i nie pociąga nikogo do odpowiedzialności Busha za ich zbrodnie, to tak, jakby przestali być zbrodniami i zostali znormalizowani jako polityka USA. To obejmuje zbrodnie agresji przeciwko innym krajom;  masowe zabijanie cywilów w amerykańskich nalotach i dronach; i nieograniczony nadzór połączeń telefonicznych, e-maili, historii przeglądania i opinii każdego Amerykanina. Ale są to przestępstwa i pogwałcenia Konstytucji Stanów Zjednoczonych, a odmowa pociągnięcia do odpowiedzialności tych, którzy je popełnili, ułatwiła ich powtórzenie.

10. Niszczenie środowiska

Podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej USA porzucone 340 ton głowic i materiałów wybuchowych wykonanych ze zubożonego uranu, który zatruł glebę i wodę i doprowadził do gwałtownego wzrostu poziomu raka. W następnych dziesięcioleciach „ekobójstwa” Irak był nękany przez palenie dziesiątki szybów naftowych; zanieczyszczenie źródeł wody spowodowane zrzutami ropy naftowej, ścieków i chemikaliów; miliony ton gruzu z zniszczone miasta i miasta; oraz spalanie ogromnych ilości odpadów wojskowych na otwartym powietrzu „doły” w czasie wojny. Zanieczyszczenie powodowany wojna jest związana z wysokim poziomem wrodzonych wad wrodzonych, przedwczesnych porodów, poronień i raka (w tym białaczki) w Iraku. Zanieczyszczenia dotknęły także żołnierzy amerykańskich. „Ponad 85,000 XNUMX amerykańskich weteranów wojennych w Iraku… było zdiagnozowana z problemami z oddychaniem i oddychaniem, rakami, chorobami neurologicznymi, depresją i rozedmą płuc po powrocie z Iraku ” Opiekun raporty. Części Iraku nigdy nie odzyskają siły po dewastacji środowiska.

11. Sekciarska polityka Stanów Zjednoczonych „Dziel i rządź” w Iraku wywołała chaos w całym regionie

W świeckim XX-wiecznym Iraku mniejszość sunnicka była silniejsza niż szyicka większość, ale w przeważającej części różne grupy etniczne żyły obok siebie w mieszanych dzielnicach, a nawet w związkach małżeńskich. Przyjaciele z mieszanymi rodzicami szyitów / sunnitów mówią nam, że przed inwazją w USA nawet nie wiedzieli, który rodzic jest szyitą, a który sunnicią. Po inwazji USA wzmocniły nową szyicką klasę rządzącą, kierowaną przez byłych wygnańców sprzymierzonych z USA i Iranem, a także Kurdów w ich częściowo autonomicznym regionie na północy. Zwiększenie równowagi sił i celowe amerykańskie polityki „dziel i rządź” doprowadziły do ​​fal okropnej przemocy na tle religijnym, w tym do czystek etnicznych społeczności przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych szwadrony śmierci pod dowództwem USA. Podziały sekciarskie, które USA rozpętały w Iraku, doprowadziły do ​​odrodzenia Al-Kaidy i powstania ISIS, które dokonały spustoszenia w całym regionie.

12. Nowa zimna wojna między USA a wschodzącym się światem wielostronnym

Kiedy prezydent Bush ogłosił swoją „doktrynę prewencyjną” w 2002 roku, senator Edward Kennedy nazwano to „Wezwanie do amerykańskiego imperializmu XXI wieku, którego żaden inny naród nie może lub nie powinien zaakceptować”. Ale światowi jak dotąd nie udało się ani nakłonić USA do zmiany kursu, ani do jednoczenia się w opozycji dyplomatycznej wobec militaryzmu i imperializmu. Francja i Niemcy dzielnie opowiedziały się za Rosją i większością Globalnego Południa, by sprzeciwić się inwazji na Irak w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w 21 r. Ale zachodnie rządy przyjęły powierzchowną ofensywę Obamy jako osłonę dla wzmocnienia ich tradycyjnych więzi z USA. Chiny były zajęte rozszerzaniem pokojowy rozwój gospodarczy i jego rola jako centrum gospodarczego Azji, podczas gdy Rosja wciąż odbudowywała swoją gospodarkę z neoliberalnego chaosu i ubóstwa lat 2003. Żadne z nich nie było gotowe do aktywnego rzucenia wyzwania agresji USA, dopóki USA, NATO i ich arabscy ​​monarchistyczni sojusznicy nie rozpoczną wojen zastępczych Libia i Syria w 2011 roku. Po upadku Libii Rosja wydaje się zdecydować, że musi albo przeciwstawić się operacjom zmiany reżimu w USA, albo ostatecznie sama padnie ofiarą.

Fale gospodarcze się zmieniły, wyłania się wielobiegunowy świat, a świat ma nadzieję wbrew nadziei, że naród amerykański i nowi przywódcy amerykańscy będą działać, aby powstrzymać ten amerykański imperializm XXI wieku, zanim doprowadzi on do jeszcze bardziej katastrofalnej wojny Stanów Zjednoczonych z Iranem , Rosja czy Chiny. Jako Amerykanie musimy mieć nadzieję, że wiara świata w możliwość demokratycznego wprowadzenia zdrowego rozsądku i pokoju do polityki Stanów Zjednoczonych nie jest niewłaściwa. Dobrym miejscem do rozpoczęcia byłoby przyłączenie się do apelu irackiego parlamentu o opuszczenie Iraku przez wojska amerykańskie.

Medea Benjamin, współzałożyciel firmy CODEPINK dla pokoju, jest autorem kilku książek, w tym Wewnątrz Iranu: prawdziwa historia i polityka Islamskiej Republiki Iranu i Królestwo niesprawiedliwych: za połączeniem USA z Arabią.

Nicolas JS Davies jest niezależnym dziennikarzem, badaczem CODEPINKoraz autor Krew w naszych rękach: amerykańska inwazja i zniszczenie Iraku.

Ten artykuł został wyprodukowany przez Lokalna ekonomia pokoju, projekt Independent Media Institute.