Joseph Essertier, 6 stycznia 2019 r
Cena Od ZNet
„Zdolność do spisywania dużych segmentów ludzkości jako Innych, jednorazowych, mniej niż ludzkich, a zatem godnych poświęcenia, była całkowicie integralna z samym faktem zasilania naszych gospodarek paliwami kopalnymi i zawsze tak było. Skamieniała energia nie może istnieć, nigdy nie mogła istnieć bez ofiarnych miejsc i ofiarnych ludzi. – Naomi Klein, „Naomi Klein: Wyobrażanie sobie przyszłości bez stref poświęcenia”, Konferencja „Inni i przynależni”, 2015
W ubiegłym roku Insider Biznes wyjaśnił, że „bez raf koralowych mogłoby dojść do gwałtownego upadku ekosystemu w oceanach, co miałoby katastrofalne skutki dla planety”. A w 2012 roku Roger Bradbury, ekolog z Australian National University, powiedział nam, że rafy koralowe umierają; że Międzynarodowe Sympozjum na temat Raf Koralowych wezwało „wszystkie rządy do zapewnienia przyszłości raf koralowych”; że „setki milionów ludzi w biednych, tropikalnych krajach, takich jak Indonezja i Filipiny, których żywność jest uzależniona od raf koralowych” ucierpi; że przemysł turystyczny „bogatych krajów z rafami koralowymi, jak Stany Zjednoczone, Australia i Japonia” jest zagrożony; że „przemysł bezpieczeństwa żywności i turystyki” Meksyku i Tajlandii zostanie „poważnie uszkodzony”; i że nastąpi ogromna utrata różnorodności biologicznej (New York Times). Do tej pory panuje zgoda co do tego, co zabija koralowce: ocieplenie powierzchni mórz, zakwaszenie oceanów, zanieczyszczenie, przełowienie, a być może nawet gatunki inwazyjne i rozwój wybrzeży.
Ale jest jeszcze jeden zabójca koralowców. Jest jednym z głównych zabójców środowiska na świecie i zagraża przetrwaniu naszego własnego gatunku. Piszę o armii Stanów Zjednoczonych iw tym przykładzie o jej ataku na koralowce w zatoce Oura na Okinawie w Japonii. Wpływ amerykańskiej machiny wojennej na tamtejsze rafy koralowe jest szczególnie zabójczy, ponieważ ma on po swojej stronie innego zabójcę, rząd Japonii, który jest obecnie znany z mordowania oceanów – z atakowania wielorybów, delfinów i ryb, nie wspominając o tych niefortunnych ludziach mieszkać w pobliżu oceanu i utrzymywać się z ryb lub którego środki utrzymania kiedyś zależały od rybołówstwa. (Ten rząd pomagał budować elektrownie jądrowe w pobliżu obszarów przybrzeżnych narażonych na tsunami, a nawet wspierał Tokyo Electric Power Company lub TEPCO po katastrofie w Fukushimie Daiichi, która wypluła wysoce radioaktywną wodę do Oceanu Spokojnego).
Dzięki nowej konstrukcji bazy Henoko, w ramach której rozszerzają Camp Schwab do zatoki Oura, Tokio podarowuje Waszyngtonowi kolejną ogromną bazę lotniczą Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych – okradając biednych i dając bogatym. (Camp Schwab znajduje się w dzielnicy Henoko w Nago City). Po jednej stronie stoją potężne siły – Tokio, Waszyngton i różne firmy czerpiące zyski z budowy bazy – podczas gdy po drugiej stronie stoją ludzie Uchinā. Uchinā to nazwa „Okinawa” w Uchināguchi, język pochodzący z wyspy Okinawa. W bitwie o Okinawę zginęła jedna trzecia Uchinā ludzi, pozostawili większość z nich bez dachu nad głową i spustoszyli ich ojczyznę, więc nie trzeba dodawać, że nie chcą, aby to się powtórzyło. Uchinā ludzie walczyli przez trzy czwarte wieku, aby zdemilitaryzować swoją ziemię i uniemożliwić tym dwóm potężnym państwom, Stanom Zjednoczonym i Japonii, ponowne przekształcenie ich ziemi w pole bitwy. Walczyli, z pewnymi sukcesami, praktycznie na własną rękę, przez dziesięciolecia. Populacja całej Japonii jest około 100 razy większa niż populacja prefektury Okinawa. Dla porównania Korea jest około 50 razy większa od populacji Okinawy. Kiedy nawet Koreańczykom trudno było utrzymać niezależność od Tokio i Waszyngtonu, wyobraź sobie, co się stało Uchinā ludzie byli przeciwko.
Uchināguchi jest językiem ojczystym wyspy Okinawa i nie jest wzajemnie zrozumiały z językiem Tokio. The Uchinā ludzie cieszyli się niepodległością jako odrębne królestwo aż do XVII wieku, a nawet później byli w stanie utrzymać częściowo niezależność od Japonii aż do 17 roku. Dwadzieścia procent całkowitej powierzchni wyspy Okinawa jest obecnie okupowane przez bazy amerykańskie. Resztą rządzi Tokio. Wyspa Okinawa jest tylko jedną z wielu wysp w prefekturze Okinawa, na których znajdują się instalacje wojskowe armii USA lub japońskich Sił Samoobrony (SDF). Wyspa Miyako i wyspa Ishigaki to dwie inne główne wyspy, które tworzą prefekturę Okinawa. Trzy czwarte z 1874 50,000 amerykańskich żołnierzy stacjonujących w Japonii mieszka w prefekturze Okinawa.
Waszyngton i Tokio ponownie chcą wykorzystać Uchinę jako coś, co nazywam „strefą poświęcenia”, zapożyczając termin Naomi Klein. Przez ostatnie 20 lat lud Uchinā z powodzeniem opierał się wysiłkom Tokio zmierzającym do zbudowania tam bazy. Blokowali, tymczasowo zatrzymywali lub spowalniali go w kółko. Ale 14 grudnia zeszłego miesiąca Tokio zdołało zacząć faktycznie uszkadzać koralowce w Henoko w zatoce Oura. (Możesz sam obejrzeć oburzające zabijanie koralowców na stronie internetowej „Stand With Okinawa”: standwithokinawa.net/2018/12/14/dec14news/). Wyrzucili na nią ziemię i pokruszone kamienie. Na szczęście dla wszystkich działacze antybazowi nie ustąpili. Za to powinniśmy być wdzięczni. Koral wciąż żyje. Jak zauważył kiedyś politolog i aktywista C. Douglas Lummis: „To się nie skończy, dopóki się nie skończy”. (Jego ostatni artykuł pt. „To się nie skończy, dopóki się nie skończy: refleksje na temat oporu przeciw bazom z Okinawy”, Dziennik Azji i Pacyfiku: Japonia Focus, 1 stycznia 2019 r.). Zna lud Uchina i jego powojenną historię tak głęboko, jak każdy, i zna ich siłę.
Zdecydowana większość mieszkańców Uchina jest przeciwna budowie bazy Henoko; 55% Japończyków jest przeciwnych. Z ludem Uchinā sprzymierzyli się tysiące świadomych społecznie, aktywnych obywateli Japonii i setki dobrych obywateli świata spoza Japonii. Jest to niewielka część ludzkości, która rozumie, o co toczy się gra. Ludzkość znajduje się obecnie w trakcie „globalnego wymierania”, w wyniku którego koralowce w morzach na całym świecie są bliskie wyginięcia. Korale to rodzaj bezkręgowców morskich. Bezkręgowce morskie są najstarszym rodzajem zwierząt na naszej planecie. Wyginięcie tego całego ekosystemu jest w kartach. Henoko powinno być rezerwatem przyrody.
„Rafy koralowe” to zatem „lasy deszczowe mórz”, ale rafa koralowa Henoko może być na ostatnich nogach. Decydujemy, czy żyje, czy umiera. Przetrwanie diugoń (rodzaj „krowy morskiej”) i 200 innych gatunków może zależeć od przetrwania rafy koralowej w Henoko. Ale administracja premiera Shinzo Abe nakazuje teraz ludziom zabić ten cenny, zdrowy koralowiec, który dopiero zaczyna cierpieć z powodu blaknięcia koralowców, które jest plagą koralowców w innych regionach świata. Administracja chłodno założyła maskę zabójcy przyrody i 14 grudnia rozpoczęła prace na wysypisku śmieci – prawdopodobnie akt naruszający japońskie prawo – mając nadzieję na złamanie woli ruchu oporu. Próbują budować na dnie morskim, które ma „odporność majonezu”, więc ten projekt będzie kosztował znacznie więcej niż pierwotnie przewidywano if inżynierowie rzeczywiście mogą go zbudować i if przeszkody prawne można pokonać. Jak napisali w swojej książce Gavan McCormack i Satoko Norimatsu Odporne wyspy (2012), budowanie bazy wojskowej w Henoko jest podobne do budowy bazy w Wielkim Kanionie. Po co w ogóle je tam budować?
Jednym słowem współczesny imperializm. Gdy pod koniec XIX wieku Japonia wyszła z trwającego od wieków odosobnienia i wkroczyła do świata zachodniego kolonializmu, rząd Japonii również zaangażował się w imperializm w zachodnim stylu – przeciwko ludowi Uchina na południu , Ajnów na północy i innych sąsiadów, takich jak ludność Korei i Chin. Opór wobec kolonizacji przez Zachód i samo stanie się imperium w stylu zachodnim (wykonanie jednego z zadań tzw. dezorientującą klęskę w 1868 r.
W okresie powojennym Japonia przekształciła się w „Japan Inc.” To nowe centrum władzy stanowiło z jednej strony duopol rządu narodowego w Tokio, az drugiej japoński wielki biznes. Obaj połączyli się, tworząc jedno ciało decyzyjne, które kontynuowało tę samą piekielną industrializację, którą japońskie elity rozpoczęły pod koniec XIX wieku, bez elementu jawnie militarystycznego. Tak samo jak w USA, a może nawet bardziej, zyski są ważniejsze od ludzi w Japan, Inc. A jednym z głównych źródeł zysków jest Departament Zabijania, Pentagon. Destrukcyjne zachowanie, które obserwujemy dzisiaj w Henoko, jest patologiczne z punktu widzenia ludzkiego przetrwania, ale całkowicie zgodne z ogólnymi celami industrializacji i geopolitycznymi Tokio i Waszyngtonu.
Wnioski
Zniszczenia dokonywane na naszej planecie przez machiny wojenne Stanów Zjednoczonych, Japonii i innych krajów przesuwają możliwość ludzkiego przetrwania poza punkt bez powrotu, podobnie jak spalanie paliw kopalnych, które Klein tak dobrze wyjaśnił. Henoko jest klasycznym przykładem tego, jak Nasze Wojsko zamienia rezerwat przyrody w strefę ofiar. Ta w dużej mierze niezgłoszona zbrodnia zabicia jednej z ostatnich zdrowych raf koralowych może wywołać falę uderzeniową w ekosystemach świata. Mieszkańcy Uchiny i ci, którzy stoją z nimi, dają nam jednak nadzieję, poprzez swoje ciche, ale wytrwałe głosy, które wołają do świata: „Zatrzymaj budowę nowej bazy w Henoko!”
Klein powiedział: „Spierałbym się, chociaż jest to niewypowiedziane, że ludzie są również„ przeciążeni ”, gdy stają na drodze do pieniędzy na tych terytoriach”. („Nadkład” to materiał leżący nad obszarem przeznaczonym do eksploatacji, takim jak skały, gleba i ekosystem, które przeszkadzają w wydobywaniu odkrywki — jeden rodzaj wydobycia zasobów). Klein mówi dalej, że kiedy ludzie, którzy są „przeciążeni” w tym sensie, mają prawa, to przeciążenie naprawdę staje się problemem dla ekstraktywistów. Myśląc w tych kategoriach o walce na śmierć i życie toczącej się obecnie w Henoko na Okinawie w Japonii, można zauważyć, że w sensie obiektywnym tak, ludzie Uchinā funkcjonują jako rodzaj „przeciążenia” i mają takie same prawa jak inni obywatele w Japonii robią, więc nadal będą przeszkadzać, w przenośni, a nawet dosłownie, gdy kładą swoje ciała na drodze, blokując ciężarówki wykonujące prace na składowisku. Co powiesz na to, abyśmy wszyscy stanęli im na drodze, w przenośni, ideologicznie, dosłownie, nawet na wszelkie możliwe sposoby, dla siebie i przyszłości naszej planety? Bądźmy ciężarem, który blokuje ekstraktywizm amerykańsko-japońskiej machiny wojennej. Bądźmy „życiem, które staje na drodze do pieniędzy”, o którym mówił Klein, po pierwsze, spowalniając „rozprzestrzenianie się strefy poświęcenia”, czyli „uświęcanie społeczności” i „zagrażanie systemom podtrzymywania życia samej planety”, aby abyśmy my i planeta mogli jeszcze żyć.
~~~~~~~~~
Ogromne podziękowania dla Stephena Brivati za komentarze, sugestie i edycję.
Joseph Essertier jest profesorem nadzwyczajnym w Nagoya Institute of Technology w Japonii i koordynatorem Japonii ds. World BEYOND War.
