Kathrin Winkler, World BEYOND WarListopada 18, 2021
Nova Scotia Voice of Women for Peace zorganizowała doroczną ceremonię White Peace Poppy zatytułowaną „Halifax Remembers Peace: Kjipuktuk 2021”. Joan zaczęła od uznania ziemi i mówiła o powiązaniach upamiętniania wszystkich ofiar wojny z rozmowami z członkiem Veterans for Peace ze Szkocji podczas niedawnego webinaru. Rana mówiła o afgańskich kobietach i złożyła wieniec w ich imieniu. Dwa inne wieńce – jeden dla wszystkich ofiar PTSD, uchodźców i dewastacji środowiska oraz drugi dla Dzieci Przyszłości. Annie Verrall sfilmowała ceremonię i połączy ten film z naszą niedawną i jedyną osobistą sesją szycia w Lokalnym Domu Kobiet.
Zebraliśmy się w Parku Pokoju i Przyjaźni i zawiesiliśmy sztandar w słońcu między drzewem a latarnią, niedaleko platformy, na której stał dawny posąg, pokryty małymi, malowanymi pomarańczowymi kamieniami. To miejsce było potężnym miejscem dla NSVOW, aby przywieźć sztandar i stanąć razem w celu pierwszego publicznego udostępnienia tej pracy – pracy tak wielu kobiet z Nowej Szkocji i poza nią. Jest to potężne miejsce, ponieważ tutaj zaszły zmiany, ponieważ dekolonizacja jest trochę bardziej widoczna i ze względu na te wszystkie małe pomarańczowe kamienie, które wciąż nas wzywają.
Przynosiliśmy historie o innych dzieciach, o ich duchach. Imiona 38 jemeńskich dzieci są wyhaftowane w języku arabskim i angielskim. W sierpniu 2018 r. w Jemenie podczas szkolnej wycieczki zginęło 38 dzieci i nauczycieli, a wiele więcej zostało rannych. Bomba, która uderzyła w ich szkolny autobus, również miała swoją nazwę – kierowana laserowo wersja bomby Mk-82 była bombą Lockheed Martin.
Imiona dzieci wznoszą się ponad myśliwcem, na skrzydłach matki gołębicy pokoju i jej córki, obie wznoszące się ponad zniszczeniem, jakie bomby, działania wojenne i militaryzm wciąż spadają na ludzką rodzinę. Wokół gołębi znajdują się ręcznie wykonane kwadraty w stylu znanym jako „widoczna naprawa”, które trzymają sztandar razem, ukazując stratę i nadzieję.
Baner był zatytułowany „Węzeł bomby – układanie pokoju razem” i zaczynał się, jak to zwykle bywa w pracy oddolnej, przy herbacie i rozmowie, z wyjątkiem tego, że odbywało się to w „wirtualnej przestrzeni”. Fatima, Sandy, Brenda, Joan i ja myśleliśmy o rodzinach i skutkach wojny – traumie i PTSD rodzin, które straciły bliskich – często po obu stronach broni, ale nie tak samo pamiętanych i liczonych. Rozmawialiśmy o upamiętnianiu, o tym, jak nie da się przejść dalej, a zapomnienie staje się warstwą straty i żalu, którymi nie można się dzielić. Nasza troska o niekończące się przyspieszenie wydatków na broń wojskową, w tym kontrakty na broń z Arabią Saudyjską i biurami Lockheed Martin w Dartmouth, zawsze wiąże się z naszą odpowiedzialnością za działanie i uwzględnianie ludzkiej strony tego, jak wygląda handel bronią. Jaki jest prawdziwy koszt wydatków wojskowych?
Pozwólcie, że podzielę się słowami dwójki dzieci, które tego dnia w sierpniu były na targu.
16-letni chłopiec pracujący w zakładzie fryzjerskim po drugiej stronie ulicy od autobusu powiedział Human Rights Watch przez telefon ze swojego szpitalnego łóżka, że eksplozja była „jak migotanie lampy, po której nastąpił kurz i ciemność”. Został ranny w ataku odłamkami metalu w dolnej części pleców i powiedział, że nie może poruszać się samodzielnie ani iść do łazienki.
13-letni chłopiec, który był w autobusie, który również był hospitalizowany, powiedział, że ma bolesną ranę nogi i ma nadzieję, że jego noga nie zostanie amputowana. Wielu jego przyjaciół zostało zabitych.
Rozpoczęliśmy transparent, kontaktując się z Aishą Jumaan z Jemeńskiej Fundacji Pomocy i Odbudowy oraz nadzwyczajną działaczką pokojową Kathy Kelly i zostaliśmy zachęceni do kontynuowania projektu. Aisha była w kontakcie z rodzinami w Jemenie.
Ponad 48 kwadratów granicznych, 39 dużych piór i ponad 30 małych piór zostało uszytych przez członków społeczności z wielu grup, w tym z Nowej Szkocji Głos Kobiet dla Pokoju, Halifax Raging Grannies, Muslim Women's Study Group, Imigrant and Migrant Women's Association of Halifax, Grupa czytająca raporty MMIWG, Tysiąc Portów Zen Sangha, buddyjskie mniszki i inne grupy wyznaniowe, członkowie Zarządu Krajowego Voice of Women for Peace i przyjaciele od morza do morza. Każda z tych kobiet w równym stopniu jest artystką, a Brenda Holoboff była opiekunem sztandaru i dedykowanym kluczem do realizacji!
Kobiety, które wzięły udział, zebrały się razem na zbliżeniu, a nasze dyskusje obejmowały żałobę i sposób włączenia tego banera do rozmów, aby podkreślić naszą potrzebę zmiany w podejściu do konfliktu. Margaret zasugerowała, abyśmy wysłali baner do Jemenu po udostępnieniu go na miejscu. Maria Jose i Joan wspomniały o wywieszeniu transparentu na uniwersytecie lub w bibliotece. Mam nadzieję, że spotkamy się tu z kobietami w Masjid, aby porozmawiać o tej pracy. Być może podróż odbędzie się przez cały kraj do bibliotek i wspólnych przestrzeni publicznych, gdzie rozmowy podważą pojęcie „ochrony”. Jeśli ktoś jest chętny do pomocy w tym zakresie proszę o informację.
Musimy stworzyć lepsze systemy opieki dla siebie nawzajem. Potrzebujemy siebie nawzajem i ten sztandar zbiegł się mimo przeszkód czasu i przestrzeni.
Wszystkie pióra i kwadraty zostały zszyte i udostępnione pocztą lub upuszczone i zabrane do skrzynek pocztowych podczas szczytu pandemii. Wszyscy doświadczaliśmy izolacji, własnych zmartwień i tęsknoty za rodziną i przyjaciółmi. Joan i Brenda były filarami tej pracy – tworząc podkład, szyjąc w miarę pojawiania się elementów i oferując swoją kreatywną wiedzę. Dziękujemy wszystkim uczestnikom – kobietom z Kolumbii Brytyjskiej, Alberty, Manitoby, Ontario Yukon, USA, Nowej Fundlandii, regionu nadmorskiego i Gwatemali. Matki uszyte z córkami, starzy znajomi zgodzili się na projekt, a przyjaciele, którzy być może nie byli przyszyci bezpośrednio na sztandarze, zebrali się na zakończenie.
Ale szczególnie chciałbym wspomnieć, że kiedy Fatima i ja rozmawialiśmy o arabskiej kaligrafii piór, od razu odpowiedziała, że nie będzie problemu i w ciągu 3 dni nazwiska 38 istnień znalazły się w mojej skrzynce pocztowej gotowe do przeniesienia na płótno. Grupa badawcza muzułmanek podzieliła się swoimi historiami na powiększeniu na naszych zaplanowanych spotkaniach, a te połączenia serca nadal są ukrytymi skarbami tej pracy. Podobnie jak same kwadraty – wiele kobiet używało sukna o szczególnym znaczeniu – skrawków sukna z dziecięcych kocyków, sukienek ciążowych, ubrań mamy i siostry – nawet mundurka przewodnika dziewczynki. Wszystkie one otaczają imiona – imiona, które nadano dzieciom trzymanym w ramionach matki – Ahmed, Mohammad, Ali Hussein, Youseef, Hussein…
Aby pamiętać o wszystkich, którzy cierpieli i przypomnieć tym, którzy żyją z miecza, powinni posłuchać słów Toni Morrison, że „Przemoc przeciwko przemocy – niezależnie od dobra i zła, dobra i zła – jest sama w sobie tak okropna, że miecz zemsty pada z wycieńczenia albo wstyd”. Śmierć tych dzieci jest haniebnym, bolesnym cieniem dla nas wszystkich.
Projekt ten rozpoczął się w styczniu 2021 r. W czerwcu opuszczono flagi, a wezwanie do odnalezienia wszystkich nieoznaczonych miejsc grobów rdzennych mieszkańców i zapewnienia dzieciom odpowiedniego zamknięcia nastąpiło po odkryciu pierwszych 215 ciał dzieci w Kamloops. Członkowie cotygodniowej grupy czytelniczej raportu MMIWG wyszyli wiele serc odciskami stóp, które zostały naszyte na okładce, która będzie przytrzymywała baner, gdy nie jest on wystawiony.
Pozwól, że zostawię cię z tą myślą.
Wierzę, że wiemy coś o naprawie. To upamiętnienie jest wezwaniem do naprawienia wyrządzonej krzywdy i nawet jeśli nie jesteśmy pewni, jak naprawić krzywdę, robimy, co możemy, gdzie możemy. Naprawy i pojednanie to prace naprawcze.
Niedawno odbył się wykład online, który jest preambułą do dużej konferencji na konferencji 2023 Universities Studying Slavery, a w swoim genialnym wykładzie Sir Hilary Beckles wskazuje, że dyskurs o zmianie klimatu i dyskurs o reparacjach to dwie strony tego samego moneta. Obydwa muszą popchnąć ludzkość do „najwyższego poziomu wyrafinowanej wydajności” jako podstawowego paliwa dla zmian i możliwości tej systemowej zmiany – zmiany, która jest integralna, nie może zostać osiągnięta bez zadośćuczynienia.
Jeśli nie możemy naprawić przeszłości, nie możemy przygotować się na przyszłość.
