Rosnące ryzyko działań wojennych USA-Iran oparte na fałszywych uprzedzeniach, Intel Vets Warn

Gdy prezydent Donald Trump przygotowuje się do przyjęcia premiera Izraela Benjamina Netanjahu w przyszłym tygodniu, grupa weteranów amerykańskiego wywiadu proponuje korektę szeregu fałszywych oskarżeń skierowanych przeciwko Iranowi.

Luty 26, 2018 od Cosortiummews.com

MEMORANDUM DLA:  Prezydent

Z:  Veteran Intelligence Professionals for Sanity (VIPS)

PRZEDMIOT:  Wojna z Iranem

WPROWADZENIE

W naszym Grudzień 21st Memorandum do Ciebie, ostrzegamy, że twierdzenie, że Iran jest obecnie największym sponsorem terroryzmu na świecie, nie jest poparte twardymi dowodami. Tymczasem nasiliły się inne fałszywe oskarżenia przeciwko Iranowi. Dlatego czujemy się zobowiązani do ostrzeżenia was o praktycznie nieuniknionych konsekwencjach wojny z Iranem, tak jak ostrzegaliśmy prezydenta George'a W. Busha sześć tygodni przed atakiem USA na Irak 15 lata temu.

In nasze pierwsze Memorandum w tym gatunku powiedzieliśmy prezydentowi Bushowi, że nie widzimy „żadnego ważnego powodu”, by zaatakować Irak, i ostrzegliśmy, że „niezamierzone konsekwencje mogą być katastrofalne”. Konsekwencje będą znacznie gorsze, jeśli USA zostaną wciągnięte w wojnę z Iranem. Obawiamy się, że nie otrzymujesz na ten temat prostej historii od swoich przedstawicieli wywiadu i bezpieczeństwa narodowego.

Po wybraniu „War with Iran” w temacie tej notatki przypomniano nam, że korzystaliśmy z niej wcześniej, a mianowicie memorandum dla prezydenta Obamy z sierpnia 3, 2010 w podobnych okolicznościach. Możesz poprosić personel o udostępnienie go do przeczytania i przemyślenia. Zawierał on zdumiewający cytat gen. Brenta Scowcrofta, ówczesnego przewodniczącego Komisji Doradczej ds. Wywiadu prezydenta Busha Jr. (i byłego doradcy ds. Bezpieczeństwa narodowego Busha Seniora), gen. Brenta Scowcrofta. Financial Times 14 października 2004 r., że izraelski premier Ariel Sharon „zahipnotyzował” George'a W. Busha; że „Sharon właśnie owinęła go wokół małego palca”. Chcieliśmy przypomnieć Ci tę historię, przygotowując się do przyjęcia premiera Izraela Benjamina Netanjahu w przyszłym tygodniu.

* * *

Retoryka a rzeczywistość

Uważamy, że ostatnie doniesienia na temat możliwego konfliktu z uzbrojoną w nuklearną Koreę Północną niejasno uwzględniają znacznie wyższe prawdopodobieństwo, że Izrael, a nawet Arabia Saudyjska, podejmie kroki, które doprowadzą do wojny z Iranem, która nieuchronnie wciągnie Stany Zjednoczone. Izrael jest szczególnie skłonny do agresywnego poruszania się, z potencjalnie poważnymi konsekwencjami dla USA, w następstwie niedawnego incydentu z udziałem rzekomego drona irańskiego i zestrzelenia izraelskiego samolotu.

W amerykańskich mediach istnieje także znaczna antyrańska retoryka, która może ułatwić przejście od sytuacji typu zimnej wojny do gorącej wojny z udziałem sił USA. Od pewnego czasu z niepokojem obserwujemy rosnącą wrogość wobec Iranu wychodzącą z Waszyngtonu oraz rządów Izraela i Arabii Saudyjskiej. Doradca ds. Bezpieczeństwa narodowego, HR McMaster, ostrzega, że ​​„teraz jest czas na działanie”, aby pokrzyżować agresywne ambicje regionalne Iranu, podczas gdy ambasador ONZ ONZ Nikki Haley widzi „budzące” wezwanie w ostatnim incydencie z udziałem Syrii i Izraela. Szczególny niepokój budzi Biały Dom, że Iran wykorzystuje mniejszości szyickie w sąsiednich państwach zdominowanych przez sunniców, aby wywołać niepokoje, a także rozszerza swoją rolę w sąsiednim Iraku i Syrii.

Chociaż podzielamy obawy dotyczące intencji rządu irańskiego w stosunku do jego sąsiadów, nie uważamy, że wydarzenia w regionie, z których wiele nastąpiło w wyniku pomyłek amerykańskich, mają istotny wpływ na istotne interesy narodowe USA. Podobnie Iran, który często postrzega się jako działający obronnie przeciwko otaczającym go sunnickim państwom, niczym egzystencjalne zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych, które wymagałoby trwałych działań militarnych, które nieuchronnie miałyby miejsce, gdyby Iran został zaatakowany.

Rzekome pragnienie Iranu zjednoczenia strefy wpływów składającej się z łuku sojuszniczych narodów i sił zastępczych biegnących od jego zachodnich granic do Morza Śródziemnego jest często cytowane jako uzasadnienie bardziej asertywnej polityki wobec Teheranu, ale uważamy, że ta troska jest taka mocno przesadzone. Iran, którego populacja przekracza milion 80, jest z pewnością znaczącą potęgą regionalną, ale pod względem wojskowym, gospodarczym i politycznym jest bardzo podatna na zagrożenia.

Ograniczone zdolności wojskowe

Gwardia Rewolucyjna Teheranu jest dobrze uzbrojona i wyszkolona, ​​ale większość jej armii „naziemnych” składa się z milicjantów różnej jakości. Jego Siły Powietrzne są „cieniem” tego, co istniało pod rządami szacha i są znacznie słabsze od swoich rywali w Zatoce Perskiej, nie wspominając o Izraelu. Jego flota jest zdolna tylko do „zielonej wody”, ponieważ składa się głównie z mniejszych statków odpowiedzialnych za obronę wybrzeża, uzupełnionych przez rój małych łodzi motorowych Straży Rewolucyjnej.

Kiedy Napoleon podbił znaczną część Europy kontynentalnej i rozważał inwazję na Wielką Brytanię, powszechnie wierzono, że Anglia była przed nim bezradna. Brytyjski admirał Earl St Vincent nie był poruszony: „Nie twierdzę, że Francuzi nie mogą przybyć, mówię tylko, że nie mogą przybyć drogą morską”. Uważamy również, że pozorne zagrożenie Iranu jest w rzeczywistości zdecydowanie ograniczone przez jego niezdolność do władzy przez wodę lub w powietrzu przeciwko sąsiednim państwom, które zaznaczyły wyższość w obu aspektach.

Zaniepokojenie potencjalnie rozwijającym się „szyickim mostem lądowym”, określanym również jako „łuk” lub „półksiężyc”, jest również przesadzone. Ignoruje to fakt, że Irak, Syria i Liban mają silną tożsamość narodową i mieszaną religijnie populację. Ma na nich wpływ - niektóre z nich silnie - Iran, ale nie są to państwa marionetkowe. Istnieje również podział etniczny, którego ludność sąsiednich państw jest bardzo świadoma - to Arabowie, a Iran to Pers, co dotyczy również populacji szyitów w Arabii Saudyjskiej i Emiratach.

Na przykład, większość szyickiego Iraku jest obecnie bardzo przyjazna Iranowi, ale musi zajmować się znacznymi mniejszościami kurdyjskimi i sunnickimi w swoim zarządzaniu i prowadzeniu polityki zagranicznej. Nie spełni oczekiwań Iranu w wielu kluczowych kwestiach, w tym w stosunkach Bagdadu z Waszyngtonem, i nie będzie chciał zostać pełnomocnikiem w konfliktach Teheranu z Izraelem i Arabią Saudyjską. Iracki wiceprezydent Osama al-Nujaifi, najwyższy rangą sunnita w rządzie premiera Haidera al-Abadiego, wezwał ostatnio na przykład do demobilizacji szyickich ludowych sił mobilizacyjnych lub milicji, które walczyły z ISIS, ponieważ „Mają własne aspiracje polityczne, własne [polityczne] programy. … Są bardzo niebezpieczni dla przyszłości Iraku ”.

Udaremniono broń nuklearną

Głównym problemem, który podważył postrzeganie irańskiego zagrożenia, jest możliwość, że Teheran opracuje broń nuklearną gdzieś po drodze. Uważamy, że obecny wspólny kompleksowy plan działania, nawet jeśli jest niedoskonały, stanowi najlepszą odpowiedź na ten irański problem proliferacji. System inspekcji ONZ jest rygorystyczny, a jeśli porozumienie się utrzyma, istnieją wszelkie powody, by sądzić, że Iran nie będzie w stanie podjąć niezbędnych kroków poprzedzających program broni nuklearnej. Iran będzie jeszcze bardziej ograniczony w swoich możliwościach po wygaśnięciu umowy za dziewięć lat. Eksperci uważają, że w tym momencie Iran prawdopodobnie nie zdecyduje się zgromadzić niezbędnych, wysoce wzbogaconych zapasów uranu, aby kontynuować.

Niedawny incydent polegający na zestrzeleniu drona rzekomo irańskiego, a następnie zestrzelenie izraelskiego wojownika przez syryjską rakietę przeciwlotniczą, spowodował ostrą reakcję Tel Awiwu, choć podobno został złagodzony ostrzeżeniem prezydenta Rosji Władimira Putin, że cokolwiek bardziej prowokującego może przypadkowo zaangażować Rosję w konflikt. Mówi się, że izraelski premier Benjamin Netanyahu moderował jego reakcję, ale jego rząd wyraźnie rozważa bardziej zdecydowaną interwencję, aby przeciwdziałać temu, co opisuje jako rozwijającą się obecność Iranu w Syrii.

Ponadto Netanjahu może zostać postawiony w stan oskarżenia o korupcję i możliwe jest, że powitałby „małą wojnę”, aby odwrócić uwagę od narastających problemów politycznych w domu.

Wkraczanie w wojnę

Uważamy, że narastająca histeria w Iranie widoczna w amerykańskich mediach i odzwierciedlona w myśleniu grupy Beltway, została w dużej mierze wywołana przez Arabię ​​Saudyjską i Izrael, które pielęgnują własne aspiracje do regionalnej supremacji politycznej i wojskowej. Stawką nie są rzeczywiste interesy amerykańskie i nadszedł czas, aby zatrzymać się i zrobić krok wstecz, aby zastanowić się, jakie są te interesy w regionie, w którym od 2003 nie ma nic prócz katastrofy. Przeciwdziałanie zakładanemu minimalnemu zagrożeniu ze strony Iranu i wywołanie wojny byłoby katastrofalne i zaostrzyłoby niestabilność, prawdopodobnie prowadząc do załamania obecnego politycznego wyrównania całego Bliskiego Wschodu. Byłoby to kosztowne dla Stanów Zjednoczonych.

Iran nie jest groźny z wojskowego punktu widzenia, ale jego zdolność do walki w defensywie przeciwko amerykańskiej marynarce wojennej i siłom powietrznym jest znaczna i może powodować duże straty. W Departamencie Obrony wydaje się, że Iran może zostać pokonany w ciągu kilku dni, ale ostrzegamy, że takie prognozy zwykle opierają się na zbyt optymistycznych prognozach, co świadczy o wynikach w Afganistanie i Iraku. Ponadto Teheran byłby w stanie ponownie uwolnić zasoby terrorystyczne w całym regionie, narażając amerykańskie wojsko i dyplomatów tam przebywających, a także amerykańskich podróżników i przedsiębiorców. Zagrożenie terrorystyczne może z łatwością rozciągnąć się poza Bliski Wschód na Europę i Stany Zjednoczone, podczas gdy koszty dolara poważnego nowego konfliktu i jego następstw mogą dosłownie rozbić bank.

Innym ważnym zagadnieniem przed wznieceniem działań wojennych powinno być to, że wojna z Iranem może nie być powstrzymywana. Jak jasno zostało ostrzeżone przez prezydenta Władimira Putina dla Netanjahu, inne główne mocarstwa mają interesy w tym, co dzieje się w Zatoce Perskiej, i istnieje realne niebezpieczeństwo, że wojna regionalna może mieć globalne konsekwencje.

Podsumowując, widzimy rosnące ryzyko, że USA wciągną się w działania wojenne pod pretekstem wymyślonym przez Izrael i Arabię ​​Saudyjską dla ich rzeczywistego wspólnego celu („zmiana reżimu” w Iranie). Zbieżność czynników i nieporozumienia na temat tego, o co toczy się gra i jak może się rozwinąć taki konflikt, pochodzące zarówno z administracji, jak i spoza administracji, sprawiły, że taki rezultat jest coraz bardziej prawdopodobny.

Widzieliśmy już to zdjęcie, zaledwie 15 lat temu w Iraku, co powinno służyć jako ostrzeżenie. Dominujące postrzeganie zagrożenia, jakie mułłowie rzekomo stwarzają bezpośrednio przeciwko bezpieczeństwu Stanów Zjednoczonych, jest w dużej mierze wymyślone. Nawet gdyby wszystkie zarzuty były prawdziwe, nie usprawiedliwiałyby „wojny prewencyjnej” w stylu irackim, która naruszałaby zarówno prawo krajowe, jak i międzynarodowe. Nierozważna interwencja Stanów Zjednoczonych w Iranie z pewnością nie jest warta przerażających kosztów humanitarnych, militarnych, ekonomicznych i politycznych, które trzeba byłoby zapłacić, gdyby Waszyngton pozwolił sobie stać się częścią zbrojnego ataku.

DLA GRUPY KIEROWNICZEJ, VETERAN INTELLIGENCE PROFESSIONALS DLA SANITY

William Binney, były dyrektor techniczny NSA ds. Światowej analizy geopolitycznej i wojskowej; Współzałożyciel Signals Intelligence Automation Research Center (spoczynek)

Kathleen Christison, CIA, starszy analityk na Bliskim Wschodzie (ret.)

Graham E. Fuller, wiceprzewodniczący National Intelligence Council (ret.)

Philip Giraldi, CIA, oficer operacyjny (ret.)

Matthew Hoh, były kapitan, USMC Irak; Urzędnik ds. Zagranicznych, Afganistan (współpracownik VIPS)

Larry C. Johnson, były oficer CIA i Departament Stanu ds. Zwalczania Terroryzmu

Michael S. Kearns, Kapitan, USAF; były główny instruktor SERE ds. operacji rozpoznania strategicznego (NSA / DIA) i jednostek misji specjalnych (JSOC) (ret.)

John Brady Kiesling, oficer do spraw zagranicznych; zrezygnował luty 27, 2003 jako doradca polityczny, ambasada USA w Atenach, w proteście przeciwko amerykańskiemu atakowi na Irak (ret.)

John Kiriakou, były urzędnik CIA ds. Walki z terroryzmem i były starszy śledczy, Senacka Komisja Spraw Zagranicznych

Edward Loomis, Jr., były dyrektor techniczny NSA ds. Przetwarzania sygnałów (ret.)

David MacMichael, National Intelligence Council, National Intelligence Estimates Officer (w stanie spoczynku)

Ray McGovern, były oficer piechoty / wywiadu armii amerykańskiej i analityk CIA; CIA Presidential briefer (w stanie spoczynku)

Elizabeth Murray, zastępca National Intelligence Officer for Near East (ret.)

Todd E. Pierce, MAJ, rzecznik armii USA (ret.)

Coleen Rowley, Agent Specjalny FBI i były Radca Prawny Oddziału Minneapolis (ret.)

Greg Thielmann, były dyrektor Biura ds. Strategii, Proliferacji i Spraw Wojskowych, Biuro Wywiadu i Badań Departamentu Stanu (INR) oraz były starszy pracownik Senackiej Komisji Wywiadu (w stanie spoczynku)

Kirk Wiebe, były starszy analityk, SIGINT Automation Research Center, NSA ret.)

Lawrence Wilkerson, pułkownik (USA, ret.), Były szef sztabu sekretarza stanu; Zasłużony profesor wizytujący, College of William and Mary (asystent VIPS)

Sarah G. Wilton, CDR, USNR, (ret.); Agencja Wywiadu Obrony (ret.)

Robert Wing, były oficer służby zagranicznej (stowarzyszony VIPS)

Ann Wright, pułkownik, armia amerykańska (ret.); także oficer służby zagranicznej, który, podobnie jak doradca polityczny John Brady Kiesling, zrezygnował w opozycji do wojny z Irakiem