Obalenie „uzasadnionego” morderstwa

Robert Koehler, 20 czerwca 2020 r

Cóż, zasłużył na śmierć, prawda? Walczył, uciekał, chwycił paralizator policjanta i wystrzelił. I najwyraźniej był nietrzeźwy. I blokował ruch.

„Jeśli funkcjonariusz zostanie trafiony paralizatorem, wszystkie jego mięśnie zostaną zablokowane, a on nie będzie mógł się ruszyć ani zareagować” – powiedział jeden z funkcjonariuszy. Szeryf hrabstwa Georgia, odnosząc się do zabójstwa Raysharda Brooksa w Atlancie 12 czerwca. „To była całkowicie uzasadniona strzelanina”.

Całkowicie. Usprawiedliwiony.

Pomiędzy globalnym oburzeniem z powodu zabójstw policyjnych a obrońcami policji leży próżnia – całkowity brak wspólnej płaszczyzny – którą trzeba przekroczyć. Zabójstwo Raysharda Brooksa, podobnie jak zabójstwa tak wielu innych kolorowych mężczyzn i kobiet na przestrzeni lat iw ostatnich tygodniach, jest uzasadnione tylko z jak najwęższej perspektywy: czy on lub ona naruszyli zasady gry? Zwykle można znaleźć jakieś „naruszenie”, jakkolwiek niewielkie lub nieistotne, i voila, strzelanie jest uzasadnione!

To, czego okrutnie brakuje w tej zamkniętej postawie – przerwanej w ciągu ostatnich pięciu lub sześciu lat przez rozpowszechnienie filmów publikowanych w mediach społecznościowych, które często całkowicie niszczą policyjną historię tego, co się wydarzyło – to poczucie człowieczeństwa dla ofiary, a poza tym , gotowość do uznania szalonego poziomu przemocy w Ameryce, instytucjonalnej i innej.

„Rayshard Brooks został zabity dzień przed tym, jak planował świętować urodziny swojej córki” – informuje CNN. „Prawnicy rodzinni twierdzą, że 8-letnia córka tego ranka czekała na ojca w swojej urodzinowej sukience. Ale nigdy nie wrócił do domu”.

Coś jest głęboko nie tak.

Abdullah Dżaber, dyrektor wykonawczy Rady Stosunków Amerykańsko-Islamskich-Gruzja, ujął to w ten sposób: „Rozmowa telefoniczna o mężczyźnie śpiącym w samochodzie nigdy nie powinna przerodzić się w strzelaninę policyjną”. Kontynuuje, wskazując, że strzelanie w plecy uciekającemu mężczyźnie jest uosobieniem policyjnej brutalności, ale myślę, że kluczową kwestią jest to, że takie drobne problemy społeczne – mężczyzna blokujący pas ruchu u Wendy’s – muszą nigdy potraktować w taki sposób, aby możliwa była śmiertelna przemoc.

Oto, o co chodzi w pozbawianiu funduszy policji: pozbawianiu funduszy systemu, który postrzega porządek społeczny jako posłuszeństwo władzy zbrojnej; która staje się coraz bardziej zmilitaryzowana; który nie ma kompleksowego zrozumienia ludzkich zachowań; i ma to głębokie korzenie w białym rasizmie, który nie tylko sięga wieków wstecz, ale żyje i ma się dobrze w chwili obecnej, w postaci ubóstwa, tłumienia wyborców i niekończących się form dyskryminacji. Rzeczywiście, jak napisał Trevor Noah w „The Daily Show”: „Rasizm jest jak syrop kukurydziany społeczeństwa. Jest we wszystkim.

Odebranie policji jest częścią ogromnego procesu społecznej reorganizacji. Nie oznacza to po prostu porzucenia wszelkiego utrzymania porządku społecznego lub wyeliminowania wszystkiego, co robi policja, ale oznacza rozbrojenie — rozbrojenie — większości, jeśli nie całości, tego utrzymania; reinwestowanie społeczne w programy, które pomagają ludziom poprawić ich życie, w przeciwieństwie do karania ich za łamanie różnych zasad; i wyobrażanie sobie porządku publicznego jako czegoś, co dotyczy samego społeczeństwa, tak że wszyscy z nas, nie tylko ci z odznakami, bronią i oficjalnymi władzami, są uczestnikami tego procesu.

„Zapewnianie nam bezpieczeństwa” to sztuczka public relations, czyli kłamstwo, które służy do obrony i nieskończonego przedłużania militaryzmu i wojny, zarówno na arenie międzynarodowej, jak i krajowej. W jej rdzeniu zawsze jest wróg, wygodnie odczłowieczony, tak że jego śmierć jest praktycznie zawsze usprawiedliwiona. Usprawiedliwienie jest takie proste, gdy nie wyobrażasz sobie 8-letniej córki ofiary czekającej na niego w urodzinowej sukience.

I jako Noah Berlatsky zwraca uwagę, pisząc w Foreign Policy: „. . . priorytetowe traktowanie wojska i wojny oznacza zmniejszenie priorytetu zasobów, które umożliwiają pokój, takich jak edukacja. W tym samym duchu Black Lives Matter i American Civil Liberties Union wezwały do ​​pozbawienia funduszy policji w celu przekierowania pieniędzy na usługi w zakresie zdrowia psychicznego i inwestycje w społeczności czarnoskórych, takie jak na przykład szkoły. Sami funkcjonariusze policji wskazywali, że stali się usługą ostatniej szansy, walcząc z skutkami oszczędności w innych miejscach”.

Zdobyć? Kiedy wyciągamy pieniądze z programów, które faktycznie pomagają ludziom, bieda pozostaje niekontrolowana, a zamieszanie – w tym przestępczość – rozprzestrzenia się, co uzasadnia coraz większe budżety policji, a ostatecznie coraz bardziej zmilitaryzowaną policję. Zubożałe społeczności, społeczności kolorowe, muszą być teraz kontrolowane przez okupacyjne armie. Takie jest obecnie status quo – które nagle staje w obliczu globalnego oburzenia i rozpada się, nawet gdy jego obrońcy desperacko próbują go utrzymać.

Ale mówiąc o armiach okupacyjnych: „Wojsko również bezpośrednio czerpie korzyści z krajowych dezinwestycji i ubóstwa i na nich polega”, pisze Berlatsky. „Służby zbrojne koncentrują działania rekrutacyjne na niższych klasach średnich i biednych gospodarstwach domowych. . . . Rządy skąpią na usługach społecznych i wydatkach na edukację w społecznościach biednych i należących do mniejszości. Wydają hojnie na policję, która zatrzymuje i nęka czarnych ludzi w tych dzielnicach z przerażającą częstotliwością. A potem dobrze finansowane wojsko zakłada stacje rekrutacyjne w biednych dzielnicach, aby zapełnić swoje szeregi, podczas gdy dzieciaki, które mają niewiele innych opcji, zapisują się, by strzelać do innych i być po kolei strzelani w niekończących się wojnach zagranicznych Stanów Zjednoczonych”.

Wszystko to prowadzi mnie do USA Przedstawiciel Barbara Leenową rezolucję przed Kongresem, wzywającą do cięcia wydatków wojskowych o 350 miliardów dolarów – prawie połowę nadętego rocznego budżetu Pentagonu. Cięcia obejmowałyby zamknięcie zagranicznych baz wojskowych, zakończenie naszych niekończących się wojen, wyeliminowanie proponowanej przez Trumpa gałęzi wojskowej Sił Kosmicznych i wiele, wiele więcej.

„Zbędna broń nuklearna, pozaksięgowe rachunki wydatków i niekończące się wojny na Bliskim Wschodzie nie zapewniają nam bezpieczeństwa” – powiedział Lee. „Zwłaszcza w czasie, gdy rodziny w całym kraju walczą o opłacenie rachunków – w tym ponad 16,000 XNUMX rodzin wojskowych na bonach żywnościowych – musimy dokładnie przyjrzeć się każdemu dolarowi i ponownie zainwestować w ludzi”.

Reinwestować w ludzi? Czy naprawdę jesteśmy gotowi na taki poziom zdrowego rozsądku?

Robert Koehler (koehlercw@gmail.com), syndykowane przez PeaceVoice, jest nagradzanym dziennikarzem i redaktorem w Chicago. Jest autorem książki Odwaga rośnie w siłę przy ranie.