Autor: Norman Solomon, World BEYOND War, Kwiecień 11, 2023
W kilku słowach — „ci, którzy kontrolują teraźniejszość, kontrolują przeszłość, a ci, którzy kontrolują przeszłość, kontrolują przyszłość” — George Orwell podsumował, dlaczego narracje o historii mogą być kluczowe. I tak, od czasu ostatniego startu helikoptera z dachu ambasady USA w Sajgonie 30 kwietnia 1975 roku, retrospektywne znaczenie wojny wietnamskiej było przedmiotem intensywnych sporów.
Dominujący spin był ponury i ponadpartyjny. „Pojechaliśmy do Wietnamu bez chęci zajęcia terytorium lub narzucenia amerykańskiej woli innym narodom” – Jimmy Carter Deklarowana wkrótce po wejściu do Białego Domu na początku 1977 roku. „Pojechaliśmy tam, by bronić wolności Wietnamczyków Południowych”. W ciągu następnej dekady prezydenci zarządzili bezpośrednie amerykańskie interwencje wojskowe na znacznie mniejszą skalę, a przesłanki były równie kłamliwe. Ronald Reagan zarządził inwazję na Grenadę w 1983 roku, a George HW Bush zarządził inwazję na Panamę w 1989 roku.
Na początku 1991 roku prezydent Bush triumfalnie ogłosił, że niechęć do użycia potęgi militarnej Stanów Zjednoczonych po wojnie w Wietnamie została wreszcie przezwyciężona. Jego radość nastąpiła po pięciotygodniowej wojnie powietrznej, która umożliwiła Pentagonowi zabijanie ponad XNUMX tys 100,000 XNUMX irackich cywilów. „To dumny dzień dla Ameryki”, Bush powiedziany. „I, na Boga, raz na zawsze pozbyliśmy się syndromu wietnamskiego”.
Dwie dekady później – wygłaszając to, co Biały Dom zatytułował „Uwagi prezydenta podczas ceremonii upamiętniającej 50. rocznicę wojny w Wietnamie” – Barack Obama nawet nie wspomniał, że wojna USA w Wietnamie była oparta na oszustwie. Przemawiając w maju 2012 r., po tym, jak to zrobił ponad trzykrotnie liczby żołnierzy amerykańskich w Afganistanie, Obama powiedział: „Postanówmy nigdy nie zapominać o kosztach wojny, w tym o straszliwej stracie niewinnych cywilów – nie tylko w Wietnamie, ale we wszystkich wojnach”.
Chwilę później Obama stanowczo twierdził,: „Kiedy walczymy, robimy to, aby się chronić, ponieważ jest to konieczne”.
Takie kłamstwa są przeciwieństwem tego, co Daniel Ellsberg naświetla od ponad pięciu dekad. On mówią o wojnie w Wietnamie: „To nie było tak, że byliśmy po złej stronie; byliśmy po złej stronie”.
Takie opinie są rzadko słyszane lub czytane w amerykańskich środkach masowego przekazu. Ogólnie rzecz biorąc, serwisy informacyjne zdecydowanie wolały umieszczać jedynie odkażone odniesienia do Ellsberga jako postaci historycznej. Znacznie mniej akceptowalny jest Daniel Ellsberg, który od zakończenia wojny w Wietnamie był aresztowany prawie sto razy za udział w pokojowym nieposłuszeństwie obywatelskim przeciwko broni nuklearnej i innym aspektom przemysłu wojennego.
Po pracy w amerykańskiej machinie wojennej, Ellsberg został jej najwyższym rangą agentem, który zdecydował się zrezygnować – odważnie rzucając piaskiem w tryby, ujawniając ściśle tajne dokumenty Pentagonu, ryzykując spędzenie reszty życia w więzieniu. 7,000-stronicowe badanie ujawniło kłamstwa na temat polityki USA w Wietnamie, opowiadane przez czterech kolejnych prezydentów. W ciągu 52 lat od tego czasu Ellsberg nieustannie dostarczał kluczowych informacji i przekonującej analizy pretekstów do wojen w USA. I skupił się na tym, co tak naprawdę mieli na myśli w kategoriach ludzkich.
Ellsberg wyjaśnił, najdokładniej w swojej przełomowej książce The Doomsday Machine z 2017 r., co jest najgorsze: krajowy establishment mediów wojskowo-przemysłowych odmawia uznania, nie mówiąc już o złagodzeniu, szaleństwa militaryzmu, który logicznie zmierza w kierunku wojny nuklearnej.
Pomoc w zapobieganiu wojnie nuklearnej była nadrzędnym zajęciem dorosłego życia Ellsberga. W The Doomsday Machine — z podtytułem „Confessions of a Nuclear War Planner” — dzieli się wyjątkowymi spostrzeżeniami z pracy dla systemu zagłady jako osoba z wewnątrz, a następnie z pracy nad rozbrojeniem systemu zagłady jako osoba z zewnątrz.
Wzrost zainteresowania mediów Ellsbergiem wynikał z pojawienia się innych bohaterskich demaskatorów. W 2010 roku szeregowiec armii amerykańskiej, Chelsea Manning, został aresztowany za ujawnienie ogromnej ilości dokumentów, które ujawniły niezliczone kłamstwa i zbrodnie wojenne. Trzy lata później były pracownik wykonawcy Agencji Bezpieczeństwa Narodowego, Edward Snowden, ujawnił się publicznie, przedstawiając dowód masowej inwigilacji przez cyfrowego Wielkiego Brata o zdumiewającym zasięgu.
Do tego czasu pozycja Ellsberga jako demaskatora Pentagon Papers wzrosła do niemal czci wśród wielu liberałów w mediach i innych, którzy chętnie przypisywali zalety takiego demaskatora epoce wojny w Wietnamie. Ale Ellsberg zdecydowanie odrzucił paradygmat „Ellsberg dobry, Snowden zły”, który przemawiał do niektórych wybitnych apologetów status quo (takich jak Malcolm Gladwell, który napisał pozorny kawałek New Yorkera kontrastowanie tych dwóch). Ellsberg zawsze energicznie wspierał Snowdena, Manninga i innych demaskatorów „bezpieczeństwa narodowego” na każdym kroku.
Ellsberg ujawnił w list publiczny na początku marca zdiagnozowano u niego raka trzustki, z prognozą na trzy do sześciu miesięcy życia. Teraz, u schyłku życia, nadal z pilnością mówi, w szczególności o potrzebie prawdziwej dyplomacji między USA i Rosją, a także USA i Chinami, aby zapobiec wojnie nuklearnej.
Wiele ostatnich wywiadów jest publikowanych na stronie Ellsberga. Ellsberg jest nadal zajęty rozmowami z dziennikarzami i grupami aktywistów. W ostatnią niedzielę, żywy i elokwentny jak zawsze, przemawiał w transmisji na żywo wideo sponsorowany przez Progressive Democrats of America.
Działacze oddolni organizują się dla narodowego Tydzień Daniela Ellsberga, 24-30 kwietnia, „tydzień edukacji i akcji”, który Ellsberg Initiative for Peace and Democracy, z siedzibą na Uniwersytecie Massachusetts w Amherst, jest współsponsorem RootsAction Education Fund (gdzie jestem dyrektorem krajowym) . Głównym tematem jest „uczczenie dzieła życia Daniela Ellsberga, podjęcie działań wspierających demaskatorów i budowniczych pokoju oraz wezwanie władz stanowych i lokalnych w całym kraju do uhonorowania ducha trudnego mówienia prawdy poprzez upamiętniający tydzień”.
Bez względu na to, jak bardzo obrońcy militarnego status quo starali się zepchnąć Daniela Ellsberga w przeszłość, on nalegał na bycie obecnym — z ogromnym zasobem wiedzy, niesamowitym intelektem, głębokim współczuciem i zaangażowaniem w pokojowy opór — stanowiąc wyzwanie dla systemów masowe morderstwa, które występują pod innymi nazwami.
________________________________
Norman Solomon jest krajowym dyrektorem RootsAction.org i dyrektorem wykonawczym Institute for Public Accuracy. Jest autorem kilkunastu książek, w tym War Made Easy. Jego następna książka, War Made Invisible: How America Hides the Human Toll of Its Military Machine, zostanie opublikowana w czerwcu 2023 r. przez The New Press.
