Od wtorku i przez najbliższe trzy tygodnie toczy się niesamowity proces w sądzie okręgowym Stanów Zjednoczonych przy 401 Courthouse Square w Alexandrii w stanie Wirginia. Proces jest otwarty dla publiczności, a wśród przyszłych świadków jest Condoleezza Rice, ale — w przeciwieństwie do Chelsea Proces Manninga — większość miejsc na tym nieco podobnym wydarzeniu jest pusta.
Media to głównie MIA, a podczas przerwy na lunch dwa stoliki w kawiarni po drugiej stronie ulicy są zajęte, jeden przez oskarżonego i jego prawników, a drugi przez niewielką grupę aktywistów, w tym byłego oficera CIA Raya McGoverna, blogerkę Marcy Wheeler. Śledź jej raport o każdym szczególe na ExposeFacts.org) i Norman Solomon, który zorganizował petycję na DropTheCharges.org — którego nazwa mówi sama za siebie.
Dlaczego Garetha Portera (i innych, którzy skupiają się na trwających od dziesięcioleci wysiłkach Zachodu, by wrobić Iran w posiadanie lub dążenie do posiadania broni nuklearnej) nie ma tutaj, nie wiem. Dlaczego nie ma tutaj publiczności, nie wiem. Poza tym, że Jeffrey Sterling nie był nawet tak demonizowany w głównych mediach.
Jeffrey kto?
Niektórzy słyszeli o Jamesie Risenie, a New York Times reporter, który odmówił podania swojego źródła historii. Cholerna racja. Dobrze dla niego. Ale jaka była historia i kogo rząd chciał wymienić jako źródło? Ach. Te pytania mogą wydawać się oczywiste, ale reportaże o Jamesie Risenie unikały ich jak zarazy od wielu lat. A niezależne media nie zawsze są tak dobre w tworzeniu historii, jak w ulepszaniu historii w prasie korporacyjnej.
Jeffrey Sterling udał się do Kongresu ze swoją historią. Był oficerem prowadzącym CIA. Jest oskarżony o to, że zaniósł swoją historię do Jamesa Risena. Już w trakcie tego procesu prokuratura dość wyraźnie ustala, wbrew własnym interesom, że wiele osób brało udział w tej historii i mogło ją zanieść Risenowi. Jeśli Sterling ma zostać uznany winnym braku przestępstwa polegającego na ujawnieniu przestępstwa, prokuratura musi jeszcze wskazać, jak to zrobić.
Ale jaka jest historia? Jaką zbrodnię ujawnił Sterling dla tej maleńkiej części populacji, która jest na tyle zainteresowana, by słuchać? (Oczywiście, książka Risena była „bestsellerem”, ale to niewielka przeszkoda; ani jeden potencjalny ławnik w Aleksandrii nie przeczytał tej książki; nawet świadek zaangażowany w sprawę zeznał w środę, że przeczytał tylko jeden odpowiedni rozdział.)
Historia jest taka. CIA sporządziła plany kluczowej części bomby atomowej (co w środę oficer CIA opisał w swoim zeznaniu jako „klejnoty koronne” programu broni jądrowej), umieściła błędy w planach, a następnie poprosiła Rosjanina o przekazanie tych wadliwe plany wobec Iranu.
Podczas procesu w środę rano świadkowie oskarżenia wyjaśnili zarówno, że pomoc Iranowi w opracowaniu części bomby byłaby nielegalna w świetle amerykańskich przepisów dotyczących kontroli eksportu, jak i że byli wówczas świadomi, że istnieje możliwość tego, co robią stanowiące właśnie taką pomoc.
Więc po co to robić?
I dlaczego ten proces trwa godzinami bez najmniejszego związku z oskarżeniem Jeffreya Sterlinga, brzmiąc pod każdym względem jak obrona CIA?
Cóż, podanym powodem tej operacji, znanej jako Operacja Merlin, było spowolnienie irańskiego programu broni jądrowej poprzez zmuszenie irańskich naukowców do spędzenia czasu i zasobów na skazanym na niepowodzenie planie, który nigdy się nie powiedzie.
Bardzo młoda, bardzo, bardzo biała ława przysięgłych rozpatruje tak postawioną sprawę. Rządowi USA brakowało dowodów na istnienie irańskiego programu broni jądrowej i niedługo potem wyszedł z oceną, że taki program nie istnieje i nie istniał od jakiegoś czasu. Niemniej jednak, lata wysiłków i miliony dolarów poszły na próbę spowolnienia programu o kilka miesięcy. CIA stworzyła projekt, rysunek i listę części dla rosyjskiego podpalenia nuklearnego (komponent bomby atomowej). Celowo uczynili go niekompletnym, ponieważ rzekomo żaden prawdziwy rosyjski naukowiec nie miałby wiarygodnej pełnej wiedzy na ten temat. Następnie kazali swojemu wyznaczonemu Rosjaninowi powiedzieć Irańczykom, że jest niekompletny, ponieważ chciał pieniędzy, po czym chętnie wyprodukowałby to, czego nie mógł wiarygodnie mieć.
Według jednej z depesz odczytanych na głos w sądzie, CIA chciałaby dać Iranowi rzeczywiste urządzenie już dla nich skonstruowane, ale tego nie zrobiła, ponieważ posiadanie go przez ich Rosjan byłoby niewiarygodne.
Zanim ich Rosjanie spędzili lata (co krótsze nie byłoby wiarygodne, jak mówią) na kontakt z Irańczykami, amerykańscy naukowcy spędzili 9 miesięcy na budowaniu urządzenia na podstawie planów, a następnie przystąpili do testowania go w laboratorium. Następnie wprowadzili wiele „wad” do planów i przetestowali każdą wadę. Następnie przekazali swoje błędne plany własnemu zespołowi naukowców, którzy nie byli zaangażowani w ich intrygę. W ciągu pięciu miesięcy ci naukowcy zauważyli i naprawili wystarczająco dużo wad, aby zbudować zestaw kominkowy i uruchomić go w laboratorium. Powiedziano nam, że uznano to za sukces, ponieważ Irańczykom zajęłoby to znacznie więcej niż pięć miesięcy, a uzyskanie czegoś do pracy poza laboratorium jest znacznie trudniejsze.
Trzeba przyznać, że przesłuchania świadków przez obrońców sugerują, że uważają to za niedorzeczne. „Czy kiedykolwiek widziałeś rosyjską listę części po angielsku?” było jedno pytanie zadane w środę. Kolejne pytanie: „Mówisz, że miałeś ludzi doświadczonych w wykrywaniu błędów w planach przeciwpożarowych. Czy to dlatego, że istnieje rynek na takie rzeczy? Sędzia podtrzymał sprzeciw wobec tego ostatniego pytania.
Deklarowana motywacja operacji Merlin to patentowy nonsens, którego nie można wytłumaczyć jakimkolwiek poziomem niekompetencji, dysfunkcji biurokratycznej lub myślenia grupowego.
Oto kolejne wyjaśnienie zarówno Operacji Merlin, jak i defensywności prokuratury i jej świadków (w szczególności „Bob S.”) podczas oskarżenia Jeffreya Sterlinga, które jak dotąd nie udaje się oskarżyć Jeffreya Sterlinga. Była to próba podłożenia planów nuklearnych w Iranie, część schematu opisanego w Najnowsza książka Garetha Portera.
Marcy Wheeler przypomina mi związane z tym wysiłki mające na celu umieszczenie anglojęzycznych planów nuklearnych mniej więcej w tym samym okresie lub niedługo później. był laptop śmierci, później ponownie na kolejny marketing wojenny. Były atomówki plany i części pochowany również na podwórku.
Po co przedstawiać Iranowi błędne plany dotyczące kluczowej części broni jądrowej? Po co fantazjować o dawaniu Iranowi czegoś, co już zbudowano (co nie opóźniłoby zbytnio nieistniejącego programu Iranu). Bo wtedy można wskazać, że Iran je ma. I nawet nie będziesz kłamać, jak z sfałszowane dokumenty twierdząc, że Irak kupuje uran lub wynajętych podwykonawców udających, że aluminiowe rury są przeznaczone do broni jądrowej. Dzięki Operacji Merlin możesz użyć prawdziwej czarnej magii: możesz powiedzieć prawdę o Iranie, który ma to, co tak desperacko chcesz, aby Iran miał.
Po co podejmować takie starania? Dlaczego Operacja Merlin, niezależnie od motywacji?
Demokracja!
Oczywiście.
Ale kiedy „Bob S.” pytany, kto zezwolił na to szaleństwo, nie odpowiada. Wyraźnie sugeruje, że zainicjował to w CIA, ale unika szczegółów. Kiedy Jeffrey Sterling powiedział Kongresowi, Kongres nie powiedział opinii publicznej. A kiedy ktoś powiedział Jamesowi Risenowi, rząd USA – tak oburzony atakami na wolność prasy w Paryżu – zaczął ciągnąć ludzi do sądu.
Publiczność nawet nie przychodzi, żeby obejrzeć proces.
Weźcie udział w tej rozprawie, ludzie. Raportuj o tym. Zgłoś prawdę. Nie będziesz miał konkurencji. Wielkich mediów nie ma w pokoju.
