David Swanson, World BEYOND War, Marzec 3, 2021
sekretarz stanu USA i zwolennik wojen w Iraku, Libii, Syrii i na Ukrainie, człowiek, który kiedyś poparł podział Iraku na trzy kraje, zwolennik niekończenia wojen tak naprawdę, współzałożyciel handlarza drzwiami obrotowymi w bezwstydnym czerpaniu zysków z koneksji rządowych dla firm zbrojeniowych WestExec Advisors, Antony Blinken dokonał przemówienie w środę było to dość mieszane, ponieważ wiele testów Rorschacha jest w polityce USA. Jestem pewien, że ci, którzy chcieli usłyszeć pokój, usłyszeli to. Ci, którzy chcieli usłyszeć wojnę, bez wątpienia też. Ci, którzy próbowali dowiedzieć się, co naprawdę się dzieje, słyszeli zarówno aluzje do pokoju, jak i zdecydowane zaangażowanie w dziko wymykający się spod kontroli militaryzm, który gwarantuje śmiertelną dywersję zasobów i znaczne ryzyko poważnej wojny.
Przemówienie było pełne „bezpieczeństwa narodowego” i „odnowienia siły Ameryki” oraz natarczywych twierdzeń, że tylko Stany Zjednoczone mogą „przewodzić” światu. Ale nie było żadnych gróźb, żadnego przechwalania się setkami miliardów umów na broń z brutalnymi zagranicznymi reżimami, żadnych obietnic „zabicia ich rodzin”, ani nawet błogosławieństwa Bożego dla żołnierzy na zakończenie.
Blinken zaczął od zasugerowania, że dyplomaci nie wykonali wystarczająco dobrej roboty, łącząc politykę zagraniczną z interesami ludzi w Stanach Zjednoczonych. Pod koniec przemówienia nadal nie było dla mnie jasne, czy miał na myśli inny PR, czy inną treść. Było jasne, że był nie zalecanie amerykańskim mediom lub opinii publicznej większego zainteresowania resztą świata, ponieważ reszta świata ma znaczenie.
Blinken twierdził, że porozumienie z Iranem uniemożliwiło Iranowi opracowanie broni nuklearnej, co wydaje się sugerować pewien utrzymujący się interes w niecałkowitym zniszczeniu jakiejkolwiek szansy na ponowne przystąpienie do tego porozumienia, jednocześnie sugerując całkowicie fałszywe zrozumienie tego, co było i jest zaangażowane, porażkę, która czyni ponowne przystąpienie do umowy jest niezwykle trudne. W rzeczywistości porozumienie nie przeszkodziło Iranowi w zrobieniu czegokolwiek, co miał zamiar zrobić, ale uniemożliwiło rządowi USA rozpoczęcie wojny. Ponadpartyjny konsensus Stanów Zjednoczonych, by to źle zrozumieć, przypomina obowiązkową niepamięć irańskiej traumy z 1951 r., która doprowadziła do tego, że prezydent Carter wpuścił szacha do Stanów Zjednoczonych w 1979 r. Dobrzy Amerykanie w 1979 r. wiedzieli, że humanitaryzm jest dobry, lojalność wobec przyjaciół jest dobra, Iran był małym bezsensownym krajem gdzieś na planecie, który powinien słuchać życzeń USA dla własnego dobra, należy unikać większych wojen, jeśli jest to „możliwe”, a sprzedaż broni brutalnym królom i zbirom nie powinna być wspominana ani rozważana. Doceniliby każde słowo Blinkena wypowiedziane w środę i nie mieliby pojęcia, że w słowach Blinkena jest coś złego, tak jak kilkadziesiąt lat temu.
Blinken przechwalał się, że reżim Obamy zjednoczył świat w walce ze zmianami klimatycznymi. Sugeruje to pewne zainteresowanie przeciwdziałaniem zmianom klimatycznym, a także gotowość do jawnego kłamania na temat amerykańskiej historii sabotowania takich porozumień (i nigdy nie wspominania o wykluczeniu z nich wojska). Ma to znaczenie nie tylko dlatego, że prawda jest miła, a w rzeczywistości jedną z czterech rzeczy, które Biden później wydaje się nazywać „wartościami”, które ma na myśli za każdym razem, gdy mówi „wartości”, ale także dlatego, że rzekomo wyjątkowa zdolność rządu USA zjednoczenie światowych rządów dla wspólnego dobra i dla dobra USA jest głównym uzasadnieniem Blinkena do narzucania pragnień USA wszystkim innym.
„Świat sam się nie organizuje” – powiedział, ani razu nie wspominając o istnieniu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowego Trybunału Karnego, na który nakłada sankcje w prawdopodobnie najbardziej bezprawnym akcie, jaki ma miejsce obecnie na świecie, ani o samej koncepcji traktat (Stany Zjednoczone są stroną mniejszej liczby głównych traktatów dotyczących praw człowieka niż wszystkie inne kraje na świecie z wyjątkiem jednego).
Blinken ostrzega, że jeśli Stany Zjednoczone nie będą „przewodniczyć”, albo inny kraj to zrobi, albo zapanuje chaos. Twierdzi, że Stany Zjednoczone muszą „przewodzić”, aby postawić na swoim, a wszyscy inni muszą „współpracować”, ale nigdy nie wspomina się o idei współpracy na uczciwych zasadach za pośrednictwem instytucji międzynarodowych. W następnym tchnieniu Blinken obiecuje, że Stany Zjednoczone nadal będą miały najpotężniejszą armię na świecie i wyjaśnia, że od tego zależy „dyplomacja”.
Następnie Blinken wymienia osiem rzeczy, które chce zrobić.
1) Pogódź się z COVID. Brak wzmianki o usuwaniu spekulantów i działaniu w interesie publicznym. Mnóstwo obietnic przewidywania przyszłych pandemii, ale ani jednej sylaby o przyjrzeniu się pochodzeniu tej pandemii.
2) Zajmij się kryzysem gospodarczym i nierównościami. Omówienie spraw wewnętrznych niezwiązanych z Departamentem Stanu oraz obietnica, że przyszłe korporacyjne umowy handlowe będą uczciwe wobec pracowników. Kto nie słyszał tego wcześniej?
3) Blinken ostrzega, że według Freedom House demokracja jest zagrożona. Ale nie wspomina, że wśród 50 najbardziej opresyjnych rządów według Freedom House jest 48 uzbrojonych, wyszkolonych i/lub finansowanych przez armię amerykańską. Blinken proponuje, aby same Stany Zjednoczone stały się bardziej demokratyczne, aby Chiny i Rosja nie mogły ich krytykować, a Stany Zjednoczone mogły „obronić demokrację na całym świecie w nadchodzących latach”. Do diabła. Uważaj, świecie.
Później Blinken zaczyna sugerować, że można rzeczywiście zachęcać do demokracji swoim przykładem. Wygląda na to, że była to refleksja. Ale potem mówi tak:
„Będziemy zachęcać do zachowań demokratycznych, ale nie będziemy promować demokracji kosztownymi interwencjami wojskowymi ani próbami obalenia reżimów autorytarnych siłą. Próbowaliśmy tej taktyki w przeszłości. Mimo dobrych intencji, nie zadziałały. Dali propagandzie demokracji złą sławę i stracili zaufanie narodu amerykańskiego. Zrobimy wszystko inaczej”.
To brzmi naprawdę fajnie. Ale składanie obietnic po ich złamaniu jest obraźliwe dla ludzi, którzy rzekomo stoją na czele amerykańskiej „demokracji”. Mamy złamaną obietnicę w sprawie Afganistanu, w połowie i niejasną złamaną obietnicę w sprawie Jemenu, brak ruchu w sprawie przesunięcia wydatków wojskowych na projekty pokojowe, złamaną obietnicę w sprawie porozumienia z Iranem, umowy dotyczące broni z brutalnymi dyktaturami, w tym z Egiptem, kontynuowanie wojny w Syrii, Irak, Iran, odmowa wycofania wojsk z Niemiec, poparcie dla niedoszłego zamachu stanu w Wenezueli (przy czym Blinken otwarcie poparł obalenie rządu Wenezueli tego samego dnia, obiecując zaprzestanie zmian reżimu), mianowanie licznych podżegaczy wojennych na wysokie stanowiska , dalsze sankcje wobec Międzynarodowego Trybunału Karnego, dalsze zaloty saudyjskiego dyktatora królewskiego, brak ścigania jakichkolwiek zbrodni wojennych sprzed Bidena, dalsze zwolnienie militaryzmu z porozumień klimatycznych itp.
I zawsze uważaj na przymiotniki, takie jak „kosztowny”. Które interwencje wojskowe Blinken klasyfikuje jako niekosztowne?
4) Reforma imigracyjna.
5) Współpracuj z sojusznikami i partnerami, ponieważ są oni mnożnikami siły militarnej (dla wojen, które nie będą prowadzone).
6) Zajmij się klimatem (lub nie), w którym 4% ludzi w Stanach Zjednoczonych przyczynia się do 15% problemu według Blinkena, który od razu deklaruje, że dawanie przykładu nie przyniesie w tym przypadku żadnego pożytku.
7) Technologia.
8) Wyzwanie wielkich Chin. Blinken wymienia Rosję, Iran i Koreę Północną jako wyznaczonych wrogów, ale twierdzi, że żaden z nich nie może się równać z Chinami jako zagrożeniem dla kierowanego przez USA „międzynarodowego” systemu. Łączy dobrobyt ekonomiczny z agresją militarną, która nie może być dobra.
Po tym katalogu interesów, obietnic i frazesów Blinken oświadcza, że Stany Zjednoczone nigdy nie zawahają się przed użyciem siły militarnej, jak w zeszłym tygodniu w Syrii – ale tylko zgodnie z amerykańskimi wartościami. Nieco później daje jakąś wskazówkę, co to może być, wymieniając cztery rzeczy: prawa człowieka, demokrację, rządy prawa i prawdę. Ale czy nie byłoby bardziej zgodne z prawdą przyznać, że Karta Narodów Zjednoczonych została naruszona przez atak na Syrię, działanie, którego opinia publiczna w USA nigdy nie miała do rozważenia, i że ludzie mają prawo nie zostać wysadzeni w powietrze?
Przypominają mi się wybory w USA w 2006 roku. Sondaże wyjściowe z 2006 roku zdecydowanie pokazały, że głównym tematem była wojna. Był to najbardziej wyraźny jednoznaczny mandat narodowy, jaki kiedykolwiek wykazały sondaże wyborcze i sondaże wyjściowe oraz sondaże przedwyborcze. Amerykańska opinia publiczna dała Demokratom większość w obu izbach Kongresu, aby zakończyć wojnę z Irakiem.
W styczniu 2007 ukazał się artykuł Washington Post w którym Rahm Emanuel wyjaśnił, że Demokraci będą kontynuować (w rzeczywistości eskalując) wojnę, którą wybrali, aby zakończyć „przeciwko niemu” w 2008 roku, co zrobił Obama. „Sprzeciwiał się” wojnie w przemówieniach na wiecach, mówiąc dziennikarzom, że będzie ją kontynuował.
Wszystko to sugeruje, że możesz wybrać pewne media dla oszołomionych mas, a inne dla dobrze poinformowanych elit i tak naprawdę nie musisz mieć żadnych tajemnic. Jednak w październiku pojawił się mały błąd. Chris Matthews zapytał o całą szaradę, a Rahm musiał wykrzywiać jego BS trochę. Mimo to nikt tak naprawdę nie miał nic przeciwko. Teraz oczekuje się, że Rahm dołączy do zespołu Blinkena jako ambasador w Chinach lub Japonii. Zostawiam cię z haiku:
Wyślij Rahma do Japonii
Chroni zabójczą policję
Wojska amerykańskie go potrzebują
