Nowa gra wideo Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych umożliwia bombardowanie Irakijczyków i Afgańczyków

Autor: Alan Macleod, 31 stycznia 2020 r

Cena Od Mint Press News

TSiły Powietrzne Stanów Zjednoczonych mają nowe narzędzie rekrutacyjne: realistyczną grę wideo dla operatorów dronów, w którą można grać  . Nazywa się Airman Challenge i zawiera 16 misji do wykonania, przeplatanych faktami i informacjami rekrutacyjnymi na temat tego, jak samemu zostać operatorem drona. W swoich ostatnich próbach wprowadzenia na rynek aktywnej służby dla młodych ludzi, gracze przechodzą przez misje eskortując amerykańskie pojazdy przez kraje takie jak Irak i Afganistan, serwując śmierć z góry wszystkim wyznaczonym przez grę „powstańcom”. Gracze zdobywają medale i osiągnięcia za najskuteczniejsze niszczenie ruchomych celów. Przez cały czas na ekranie widoczny jest przycisk „aplikuj teraz”, jeśli gracze chcieliby zaciągnąć się i przeprowadzić prawdziwe ataki dronów na całym Bliskim Wschodzie.

W grze nie udało się wygrać David Swanson, dyrektor ruchu antywojennego World Beyond Waroraz autor Wojna to kłamstwo.

„Rekrutacja lub wstępna rekrutacja nieletnich dzieci do udziału w morderstwie jest naprawdę obrzydliwa, niemoralna i prawdopodobnie nielegalna. Jest to część normalizacji morderstw, którą przeżywamy” – powiedział Wiadomości MintPress.

Tomek Seker, dziennikarz i badacz na temat wpływu wojska na kulturę popularną, podobnie nie zrobił na nim wrażenia najnowsza strategia rekrutacyjna USAF, mówiąc nam:

 Gra z dronami wydała mi się chora i obłąkana… Z drugiej strony wielu pilotów dronów opisywało, jak pilotowanie dronów i zabijanie przypadkowych brązowych ludzi jest bardzo podobne do grania w grę wideo, ponieważ siedzisz w bunkrze w Nevadzie i naciskasz przyciski, oderwany od konsekwencji. Myślę więc, że dokładnie odzwierciedla nieszczęśliwe, traumatyczne, seryjne zabójstwo pilota drona, nie możemy oskarżyć go o nieścisłość per se.

Koniec gry

Pomimo faktu, że rzadko, jeśli w ogóle, są oni narażeni na fizyczne niebezpieczeństwo, wojsko ma znaczne trudności z rekrutacją i zatrzymaniem pilotów dronów. Prawie ćwierć personelu Sił Powietrznych, który potrafi pilotować te maszyny, opuszcza co roku służbę. Brak szacunku, zmęczenie i udręka psychiczna to główne wymieniane przyczyny. Stephen Lewis, operator czujnika w latach 2005-2010 powiedziany to, co zrobił, „ciąży na twoim sumieniu. To ciąży na twojej duszy. To ciąży na twoim sercu” twierdząc, że zespół stresu pourazowego, na który cierpi w wyniku zabicia tak wielu ludzi, uniemożliwił mu utrzymywanie relacji z innymi ludźmi.

„Ludzie myślą, że to gra wideo. Ale w grze wideo masz punkty kontrolne, masz punkty restartu. Kiedy wystrzelisz ten pocisk, nie ma ponownego uruchomienia” – powiedział powiedziany. „Im mniej mogą skłonić cię do myślenia o tym, do czego strzelasz jako człowiek, tym łatwiej ci będzie po prostu wykonać te strzały, kiedy schodzą” powiedziany Michael Haas, inny były operator czujników USAF. Gra Airman Challenge podąża tą ścieżką, używając czerwonych kropek na ekranie do reprezentowania wrogów, odkażając rekrutów przemocy.

„Byliśmy bardzo nieczuli na wszelkie rzeczywiste szkody uboczne. Ilekroć pojawiała się taka możliwość, przez większość czasu było to poczucie winy przez skojarzenie, a czasem nawet nie braliśmy pod uwagę innych osób, które były na ekranie” — Haas powiedziany, zauważając, że on i jego rówieśnicy używali terminów takich jak „terrorysta wielkości zabawy” do opisywania dzieci, używając eufemizmów, takich jak „skoszenie trawy, zanim za bardzo urośnie”, jako uzasadnienie ich eksterminacji. Ciągła przemoc, nawet z daleka, zbiera ciężkie żniwo dla wielu operatorów dronów, którzy narzekają na ciągłe koszmary i muszą każdej nocy upijać się do odrętwienia, aby ich uniknąć.

Inni, o innych osobowościach, rozkoszują się rozlewem krwi. Na przykład książę Harry był strzelcem helikoptera w Afganistanie i opisane strzelanie rakietami jako „radość”. „Jestem jedną z tych osób, które uwielbiają grać na PlayStation i Xboksie, więc kciukami lubię myśleć, że prawdopodobnie jestem całkiem przydatny” — powiedział. „Jeśli są ludzie, którzy próbują zrobić złe rzeczy naszym chłopakom, usuniemy ich z gry”.

Sprawa Nobla

Bombardowanie dronami to stosunkowo nowa technologia. Barack Obama objął urząd, obiecując zakończyć lekkomyślną agresję prezydenta Busha, a nawet otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 2009 roku. Zmniejszając liczbę amerykańskich żołnierzy w Iraku i Afganistanie, znacznie rozszerzył także amerykańskie wojny w postaci drona bombardowania, zamawianie dziesięć razy tyle co Busha. W ostatnim roku jego urzędowania Stany Zjednoczone co najmniej spadły 26,000 bomby – średnio jedna na dwadzieścia minut. Kiedy opuszczał urząd, Stany Zjednoczone bombardowały jednocześnie siedem krajów: Afganistan, Irak, Syrię, Libię, Jemen, Somalię i Pakistan. 

Do 90 procent zgłoszonych ofiar dronów to „szkody uboczne”, tj. niewinni świadkowie. Swanson jest głęboko zaniepokojony sposobem, w jaki ta praktyka została znormalizowana: „Jeśli morderstwo jest dopuszczalne, dopóki robi to wojsko, wszystko inne jest dopuszczalne” — mówi — „Odwrócimy ten trend albo zginiemy”.

Historia nie do końca powtórzyła się z wyborem Donalda Trumpa w 2016 roku, ale się rymowała. Trump doszedł do władzy po wielu wypowiedziach postrzeganych jako antywojenne, ostro krytykując Obamę i podejście Demokratów do sytuacji na Bliskim Wschodzie. Na jajku nawet przez tak zwane media „oporu”, Trump natychmiast rozszerzył bombardowania dronami, zwiększając liczbę ataków o Wzrost o 432 w pierwszym roku jego urzędowania. Prezydent wykorzystał też atak drona zabić Irański generał i mąż stanu Qassem Soleimani na początku tego miesiąca.

Zabijanie w grze

W 2018 r. Siły zbrojne spadł dobrze swoich celów rekrutacyjnych, pomimo oferowania pakietu świadczeń bardzo atrakcyjnego dla Amerykanów z klasy robotniczej. W rezultacie całkowicie przebudował swoją strategię rekrutacji, odchodząc od telewizji i inwestując w reklamy internetowe kierowane na mikrotargety, próbując dotrzeć do młodych ludzi, zwłaszcza mężczyzn poniżej trzydziestego roku życia, którzy stanowią większość sił zbrojnych. Jednym z działań brandingowych było stworzenie drużyny e-sportowej Army, która bierze udział w konkursach gier wideo pod marką wojskową. Jako witryna z grami, Kotaku napisał, „Pozycjonowanie armii jako środowiska i instytucji przyjaznej grze jest kluczowe, a nawet konieczne, aby dotrzeć do ludzi, do których armia chce dotrzeć”. Armia przewyższał celu rekrutacji na 2019 rok.

Chociaż gra Airman Challenge jest nową próbą rekrutacji, siły zbrojne mają długą historię związaną z rynkiem gier wideo i ogólnie w branży rozrywkowej. Praca Seckera ujawniła głębię współpracy między wojskiem a przemysłem rozrywkowym. Dzięki prośbom o dostęp do informacji dowiedział się, że Departament Obrony co roku przegląda, redaguje i pisze setki scenariuszy telewizyjnych i filmowych, subsydiując świat rozrywki darmowymi treściami i sprzętem w zamian za pozytywne portrety. „W tym momencie trudno jest skutecznie podsumować wpływ amerykańskiej armii na branżę, ponieważ jest ona tak zróżnicowana i wszechogarniająca” — powiedział.

Armia USA wydaje dziesiątki milionów rocznie na Instytut Technologii Kreatywnych, który opracowuje zaawansowane technologie dla przemysłu filmowego i gier, a także wewnętrzne gry szkoleniowe dla armii i – okazjonalnie – CIA. Departament Obrony wspierał wiele głównych serii gier (Call of Duty, gry Tom Clancy, zwykle strzelanki z perspektywy pierwszej lub trzeciej osoby). Gry wspierane przez wojsko podlegają tym samym zasadom narracji i postaci, co filmy i programy telewizyjne, więc można je odrzucić lub zmodyfikować, jeśli zawierają elementy, które Departament Obrony uzna za kontrowersyjne”.

Branża gier wideo jest ogromna, a hiperrealistyczne strzelanki FPS, takie jak Call of Duty, należą do najpopularniejszych gatunków. Na przykład Call of Duty: WWII zostało sprzedane $ 500 mln egzemplarzy w sam weekend otwarcia, generując więcej pieniędzy niż hity filmowe „Thor: Ragnarok” i „Wonder Woman” razem wzięte. Wiele osób spędza godziny dziennie grając. Kapitan Brian Stanley, rekruter wojskowy w Kalifornii powiedziany, „Dzieci wiedzą więcej o wojsku niż my… Między bronią, pojazdami i taktyką, a duża część tej wiedzy pochodzi z gier wideo”.

Dlatego młodzi ludzie spędzają ogromne ilości czasu na skutecznej propagandzie prowadzonej przez wojsko. W Call of Duty Duchy, na przykład grasz jako amerykański żołnierz walczący z noszącym czerwony beret antyamerykańskim wenezuelskim dyktatorem, wyraźnie wzorowanym na prezydencie Hugo Chavez, podczas gdy w Call of Duty 4 podążasz za armią amerykańską w Iraku, strzelając do setek Arabów Iść. Jest nawet misja, w której sterujesz dronem, która jest wyraźnie podobna do Airman Challenge. Siły amerykańskie nawet sterować dronami z kontrolerami Xbox, zacierając granice między grami wojennymi a grami wojennymi gry wojenne nawet dalej.

Cyberwojenność

Chociaż wojskowy kompleks przemysłowy chętnie reklamuje możliwości dla pilotów, dokłada wszelkich starań, aby ukryć rzeczywistość tego, co dzieje się z ofiarami nalotów. Najbardziej znanym z nich jest prawdopodobnie „Morderstwo poboczne”, ujawnione przez Chelsea Manning współzałożycielowi Wikileaks, Julianowi Assange'owi. Wideo, które trafiło do wiadomości na całym świecie, obnażyło bezduszność wobec cywilów opisaną przez Haasa, gdzie piloci sił powietrznych śmieją się z zastrzelenia co najmniej 12 nieuzbrojonych cywilów, w tym dwóch Reuters dziennikarze. Podczas gdy ci dowódcy ostatecznie odpowiedzialni za operacje wojskowe na Bliskim Wschodzie nieustannie pojawiają się w telewizji, próbując zdezynfekować swoje działania, Manning i Assange pozostają w więzieniu za pomoc w narażeniu opinii publicznej na alternatywny obraz przemocy. Manning spędził większość ostatniej dekady w więzieniach, podczas gdy Assange czeka na ewentualną ekstradycję do Stanów Zjednoczonych w londyńskim więzieniu.

Gra wideo Airman Challenge jest dla Seckera zaledwie „ostatnim z długiej serii podstępnych i niepokojących działań rekrutacyjnych prowadzonych przez armię amerykańską”. „Jeśli czują, że muszą to zrobić tylko po to, by zwerbować kilkaset tysięcy ludzi do swojej sprawy, być może ich sprawa nie jest tego warta” – powiedział.

Alana MacLeoda jest redaktorem sztabowym w MintPress News. Po obronie doktoratu w 2017 roku opublikował dwie książki: Złe wiadomości z Wenezueli: dwadzieścia lat fałszywych wiadomości i błędne zgłaszanie i Propaganda w erze informacyjnej: nadal zgoda na produkcję. On również przyczynił się do Uczciwość i dokładność w raportowaniu, The Guardian, Salon, Grayzone, Magazyn Jakobin, Wspólne marzenia dotychczasowy American Herald Tribune i Kanarek.