Nagoya-borgere husker Trumans grusomhet

Av Joseph Essertier, World BEYOND WarAugust 18, 2020

På lørdag 8/8/2020, borgere i Nagoya og aktivister i Japan for en World BEYOND War samlet for en "Candlelight Action" for å minne om USAs bombing av Hiroshima og Nagasaki fra 1945. Alt i alt var det rundt 40 personer som modet sommervarmen den dagen, for å stå på et gatehjørne i Sakae, det sentrale shoppingområdet i Nagoya, midt i SARS-CoV-2-krisen, for å komme med en politisk uttalelse om en grusomhet begått i august 1945, og om fremtiden for artene våre Homo sapiens. Vi gjorde dette som Nagoyas bidrag til "fredsbølgen" som beveget seg over hele verden mellom 6. og 9. august. Som en del av fredsbølgen samlet mennesker seg i hundrevis av byer for å ta pause og reflektere over menneskehetens nåværende situasjon.

Anført av Bully Nation nummer én, fortsetter en rekke land den patologiske utviklingen og lagerføringen av stadig mer dødelige kjernefysiske bomber, også i dag, 75 år etter at Harry S. Truman faktisk droppet to av dem på større byer i Japan. Følgende er min korte rapport om hva vi gjorde den dagen.

Først takket jeg folk for å samles midt i den høye varmen og fuktigheten, når det er fare for å bli smittet av SARS-CoV-2. Noen dager før vår levende lysaksjon ble det erklært en unntakstilstand i Aichi Prefecture, som er en provins som inkluderer Nagoya, Japans fjerde største by. Likevel konkluderte mange av oss med at det å lære av menneskehetens tidligere feil og redusere sjansene for atomkrig var høyere prioritet enn å unngå smitte, og vi godtok risikoen for vår egen helse.

Etter min innledende tale (se nedenfor), stoppet vi i ett minutt med stillhet for å huske dem hvis liv var forkortet som følge av Trumans vold 1. august i Hiroshima og 6. august i Nagasaki, dvs. livene til hibakusha (A-bombeofre). Mange av oss har kjent det personlig hibakusha eller en gang snakket med a hibakusha, og husker fremdeles ansiktene og de bevegelige ordene deres.

Å gjøre alle, inkludert noen forbipasserende som stoppet for å se hva vi gjorde og å lytte, klar over at handlingen vår på denne varme, fuktige dagen var en del av Peace Wave var en av våre prioriteringer, og vi brukte en bærbar digital projektor for å vise video på en hvit skjerm som vi laget selv. Dette var ikke første gang vi har vist video på et fortau i Nagoya - en effektiv måte å tiltrekke seg oppmerksomhet fra fotgjengere og sjåfører.

Én hyppig deltaker i gateprotestene våre, eller “stilling” som de blir referert til på japansk (låner det engelske ordet), spilte fløyten hans og hjalp til med å sette den høytidelige stemningen som vi trengte. Hvordan forstår man eller gir mening om brenning av barn til trekull, synet av monsterlignende sjeler som snubler nedover en gate med hud hengende fra armene og hendene, eller minnet om en person hvis skygge var permanent etset i betong av blendet blitz av bomben?

Hr. Kambe, mannen som vennlig gikk med på å erstatte meg midlertidig som koordinator for Japan for en World BEYOND War, spilte gitaren sin mens en kvinne sang en sang om hjemmet, og minnet oss om de hundretusener som mistet hjemmene sine som et resultat av bare de to bombene, for ikke å snakke om de millionene som ble hjemløse som et resultat av Fifteen Years War ( 1931-45). Denne duoen bidrar jevnlig til konserter mot nye baser i Okinawa; og beroliger, helbreder og inspirerer både nybegynnere og erfarne aktivister, synger sanger med meldinger om internasjonalistisk solidaritet og et engasjement for verdensfred.

KONDO Makoto, professor emeritus ved Gifu-universitetet og stipendiat i grunnlovsretten, fortalte oss om betydningen av artikkel 9 i Japans grunnlov. Han bemerket at Japans "fredsforfatning" delvis var et resultat av bombeangrepene mot Hiroshima og Nagasaki, og advarte om at neste gang menneskeheten deltar i en verdenskrig, kan det bety selve utryddelsen av artene våre.

Poeten ISAMU (hvis navn alltid er skrevet i alle caps) resiterte et antikrigsdikt han skrev. Det har tittelen "Origami: Be for fred" (Origami: Heiwa wo inotte). Jeg vil ikke prøve å oversette det, men det begynner med en følelse av sinne og forvirring: “Hvorfor gjør de dette? Hvorfor lager de noe slikt? Hvorfor lager de raketter? Hvorfor skyter de missiler? ” Det antyder at vi bruker tiden vår og energien på å ha det gøy i stedet for å angripe hverandre. Det krever at vi tenker. Og det ender med å spørre hvor mye morsommere det ville være hvis vi brukte alle de pengene som var bundet opp i våpenbudsjetter på mat i stedet, og hvis alle satte seg ned og likte måltider sammen. Med den friske innsikten til et barn, åpner jeg dette imponerende diktet, øynene for den åpenbare dumheten av krig generelt og for nukes spesielt.

Mr. Kambe sang en sang som grundig avviser krig. En av kjernemeldingene er at uansett hva de sier til oss, vil vi ikke delta på blodsutgytelsen. Fru Nimura er i bakgrunnen i den svarte skjorten med en håndlaget origami papir kran. Papirkraner brukes ofte til å huske bombingen av Hiroshima og Nagasaki, og er en appell til oss alle om å arbeide flittig for fred i uansett kapasitet. Etter min mening, som borgere av gjerningsmannnasjonen, må vi amerikanere fremfor alt ta hensyn til disse papirkranene og følge dette kravet om å gjøre en oppriktig innsats, slik at vi kan helbrede sårene forårsaket av regjeringens kriger og bygge sikkerhet for fremtidige generasjoner . Selv om Nimura ikke snakket på denne dagen, delte hun sjenerøst sin tid, energi, ideer og kreativitet med oss. Nok en gang ble jeg beveget av hennes oppriktige hengivenhet til fredsaken og av hennes dype forståelse av arbeidet til en arrangør, dvs. hvordan man faktisk går ut på å bygge fred.

Fru Minemura, en representant for Aichi kapittel av Gensuikyo, holdt oss en tale. Som hun sa, var dette hennes første gang å delta i et Candlelight Action-arrangement arrangert av Japan for a World BEYOND War. Hun sa at hun var glad for å oppleve denne varme samlingen og føle lidenskapen vår. Gensuikyo har jobbet i mange tiår for å avskaffe atomvåpen. Hun forklarte betydningen av Peace Wave mot nukes og for fred, og at disse to bombene i 1945 forverret fattigdom og diskriminering blant utallige mennesker i disse to byene, Hiroshima og Nagasaki, og forårsaket problemer for etterkommerne av hibakusha.

Den dagen, av bekymring for deltakernes helse og sikkerhet, var samlingen vår relativt kort, men jeg vil ta meg friheten til å legge til at titusenvis av koreanere ble drept også, og vi kan være sikre på at det er mennesker lider selv i Nord- og Sør-Korea i dag, akkurat som i Japan. Faktisk kan de lide mer siden minnesmerket om hva som skjedde med koreanere i de to byene ble forsinket i flere år og tiår. Og Gensuikyo har anerkjente koreanere, som var offer for både amerikansk og japansk vold. De ble utnyttet av kolonialismen og skadet av volden fra imperiet av Japan.

En varm dag i august 2019 i et auditorium i Nagasaki, for eksempel en koreaner hibakusha holdt en rørende, tårfylt tale foran tusenvis av mennesker. Dette var på invitasjon fra Gensuikyo, slik jeg forstår det. Jeg var der i den enorme hallen i Nagasaki, og ble rørt av talen hans, da han ga eksempler på hvordan så mange koreanere som kom tilbake til hjemlandet deres måtte lide i stillhet, og fortalte oss om hva det betydde for folk i flere tiår , for å ikke få noen offisiell anerkjennelse eller støtte fra sin regjering eller fra regjeringen i Japan. Sårene var fremdeles veldig friske for ham den dagen, 74 år etter at bombene ble droppet på disse japanske byene og skadet ham og drept andre koreanere, allierte av USA den gangen. Mange koreanere ble brakt til Japan som tvangsarbeidere, og deres rester blir fortsatt repatriert. (For eksempel er det en kort, bevegelig video inkludert i denne artikkel i Asia-Pacific Journal: Japan Focus).

På slutten av denne begivenheten som varte i litt under en time, ledet Mr. Kambe oss i å synge “We Shall Overcome.” Alle svingte lyset som de holdt i luften fra side til side til rytmen i musikken. Selv om hjertet mitt var tungt i begynnelsen av arrangementet, var det oppmuntrende å se så mange mennesker, til og med noen forbipasserende som stoppet i begynnelsen, og så og hørte på og deltok, og tok aktivt tid ut av sitt travle liv på en varm dag med en stressende sommer, for å huske hva som skjedde og tenke på behovet for å avskaffe atomvåpen og var.

Nedenfor følger talen som jeg opprinnelig ønsket å holde - på den dagen jeg forkortet den i tidens interesse - med den originale japanske og min engelske "oversettelse". (Og den engelske oversettelsen er fra et tidligere utkast, så det er litt annerledes enn den japanske talen).

Joseph Essertier i anledning 75-årsjubileet for bombingen av Hiroshima og Nagasaki, 8. august 2020, Sakae, Nagoya City, Japan
哲学 者 と 反 戦 活動家 の バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル は, 1959 年 に 核 軍 縮 キ ャ ン ペ ー ン (CND) の 演説 を 行 っ た 時 に, 次 の よ う に 述 べ て い ま す 「忘 れ な い で く だ さ い:. 戦 争 の 習慣 を 止 め る こ と が で き な い 限 り, 科学 者 と 技術 者 は ど ん ど ん 酷 い テ ク ノ ロ ジ ー を 発 明 し 続 け ま す. 生物 兵器 戦 争, 化学 兵器 戦 争, 現在 の も の よ り も 破 壊 力 の あ る 水 爆 を 開 発 す る こ と に な る で し ょ う. こ の 人間 の 相互 破 壊 性 (殺 し 合 う 癖) を 終了 さ せ る 方法 を 見 つ け ら れ な い 限 り, 人類 の 未来 に は, ほ と ん ど 希望 は あ り ま せ ん. ほ と ん ど あ り ま せ ん. 我 々 は 新 し い 考 え 方 と 新 し い 感 じ 方 が 必要 で す.

こ の 日, 私 た ち は, 米 軍 が XNUMX 年前 に 広 島 と 長崎 で 日本人, 韓国 人, そ の 他 の 人 々 に 対 し て 行 っ た 残虐 行為 を 思 い 出 す た め に, 一 緒 に こ こ で ス タ ン デ ィ ン グ し て い ま す. 私 た ちは こ う い う の を 「キ ャ ン ド ル ラ イ ト · ア ク シ ョ ン」 と 呼 ん で い ま す. こ れ は, XNUMX 日 か ら XNUMX 日 の 間 に 世界 の 各地 で 行 わ れ る 「ピ ー ス · ウ ェ ー ブ」 (平和 の 波) の 一部 で す.

キ ャ ン ド ル は 死者 を 偲 ぶ た め に よ く 使 わ れ ま す が, 私 た ち が 手 に し て い る こ の キ ャ ン ド ル は, た っ た 2 つ の 爆 弾 に よ っ て 消 え た 数十 万人 の 命 を 象 徴 し て い る の で す! 数十 万人 の 心 の 中 の 炎 は, 原 爆 死者 た ち の 未来 の 社会 改革 運動, 彼 ら の 未来 の 仕事 や 社会 へ の 貢献, 未来 の 愛, 様 々 な 美 し い 未来 の 計画 を 含 ん で い た に 違 い あ り ま せ ん. ア メ リ カ 人, 特 に ハ リ ー-S · ト ル ー マ ン 大 統領 は, 恐 ろ し い ほ ど 非人道 的 で 不必要 な 方法 で, 彼 ら の 人生 を 終 わ ら せ て し ま っ た の で す か ら, 彼 ら は そ の 未来 の 幸 せ を 味 わ う こ と は で き な く な っ たで し ょ う.

ま た, 生 き 残 っ た 何 百万 人 も の 日本人 や 朝鮮 人, 特 に 被 爆 者 の 命 も 忘 れ て は な り ま せ ん. 被 爆 者 に つ い て 少 し 勉強 し た 私 た ち は, 彼 ら の 多 く が 不健康 に 苦 し ん で い た こ と を 知 って い ま す. そ し て, 2020 年 の 今日, 彼 ら は PTSD に よ る 精神 的 苦痛 を 受 け て い た に 違 い な い こ と を 私 た ち は 知 っ て い ま す. 被 爆 者 だ け で は な く て, 大 切 な 家族 や 友人 を 失 っ た 何 百万人 も の 日本人 や 韓国 人 も い ま し た.

な ぜ ア メ リ カ 人 は こ ん な こ と を し た の か? ど う し て こ ん な こ と に な っ て し ま っ た の か? そ し て 最 も 重要 な こ と は, こ の 恐 ろ し い 暴力 か ら ど の よ う に 学 び, 再 び 起 こ ら な い よ う に を 防 ぎ, 世界 初 め て の 核 戦 争 を防 ぐ た め に は ど う す れ ば よ い の で し ょ う か. こ れ ら は, 平和 を 愛 す る 私 た ち が 直面 し て い る 重要 な 問題 の い く つ か で す.

ホ モ · サ ピ エ ン ス が 集 団 自決 す る 可能性 は, 「終末 時 計」 を 設定 し た 科学 者 に よ れ ば, こ れ ま で 以上 に 高 く な っ て い ま す. そ れ は 我 々 が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 端 に 立 っ て い る よ う な も の で す が,下 の 水 の 川 の 代 わ り に, 我 々 は 火 の 川 を 見 て い ま す. そ う, 地球 上 の 地獄 で す. 恐 ろ し い で す. ほ と ん ど の 人 は 顔 を そ っ ち に 向 か な い で, 他 の 方面 を 見 る の は 不 思議で は あ り ま せ ん ね. 彼 ら は, 私 た ち が グ ラ ン ド キ ャ ニ オ ン の 日 の 川 に 落 ち よ う と し て い る こ と を 無視 し た が っ て い ま す. し か し, 今日 こ こ で 立 っ て い る 私 た ち は, 目 を 背 け ま せ ん. 私 た ち は そ の火 を 見 て, 考 え て い ま す.

こ れ ら の キ ャ ン ド ル は, 今日 の 私 に と っ て, 人類 が 核 の ホ ロ コ ー ス ト で 燃 え て し ま う, そ う い っ た イ メ ー ジ の 火 を 象 徴 し て い ま す.

残念 な が ら, ゴ ル バ チ ョ フ の よ う な 責任 を 持 っ て い る 人 は, エ リ ー ト 政治家 の 間 で は 稀 な 存在 で す. 今日, 私 と 一 緒 に こ こ に 立 っ て い る 皆 さ ん の ほ と ん ど は, す で に こ の こ と を 知 っ て い ま す.な ぜ な ら, 皆 さ ん は 安 倍 政 権 下 で, ア メ リ カ 人 殺 し 屋 の 次 の 発 射 台 で あ る 辺 野 古 新 基地 建設 を 阻止 す る た め に 頑 張 っ て き た か ら で す. 私 た ち ホ モ サ ピ エ ン ス の 種 が 生 き 残 り, 我 々 の 子孫 が ノ ビ ノ ビ す る, ま と もな 未来 を 手 に 入 れ る 唯一 の 方法 は, 私 た ち 民衆 が 立 ち 上 が っ て 狂 気 を 止 め る こ と だ と い う こ と を, こ こ で 立 っ て い ら っ し ゃ る 皆 さ ま も 知 っ て い る と 思 い ま す. 特 に, 安 倍 総 理 の よ う な 狂 っ た 人 々 , 特 に 戦 争 へ と 私 た ち を 突 き 動 か し 続 け る オ バ マ や ト ラ ン プ の よ う な 人 々 の 暴力 を 止 め な け れ ば な り ま せ ん. 言 い 換 え れ ば, 私 た ち は 民主主義 (民衆 の 力) を 必要 と し て い る の で す.

こ れ ら の キ ャ ン ド ル は ま た, 韓国 の 「ろ う そ く 革命」 の よ う な 革命 の 可能性 を 思 い 出 さ せ て く れ ま す. し か し, 私 た ち ワ ー ル ド · ビ ヨ ン ド · ウ ォ ー は, 一 国 で の 革命 で は な く, バ ー ト ラ ン ド · ラ ッ セ ル が言 っ た よ う に, 戦 争 の 習慣 を 止 め る と い う 一 つ の 目標 を 目 指 し た 世界 的 な 革命 を 考 え て い ま す. そ れ は 不可能 に 聞 こ え る か も し れ ま せ ん が, ジ ョ ン · レ ノ ン が 歌 っ た よ う に, 「私 は 夢想家 だ と 言 わ れ て も, 私 だ け で は な い と 答 え ま す 」.

私 た ち は 75 年前 の 8 月 6 日 と 9 日 に 起 こ っ た こ と を 忘 れ て は い ま せ ん. 我 々 は 太平洋 戦 争 を 忘 れ て い ま せ ん し, 最近 の 多 く の 大 き な 戦 争 (だ い た い イ ジ メ の 米 軍 が か か わ る戦 争) も 忘 れ て い ま せ ん. 私 た ち は 今, 人生 の 中 か ら 一 分 間 の 沈 黙 の 時間 を と り, 被 爆 者 が 私 た ち に 語 っ た こ と を 思 い 出 し て, 人類 が 戦 争 を 乗 り 越 え ら れ る よ う に, 心 の中 で 誓 い を 立 て よ う で は あ り ま せ ん か.

As Sa Bertrand Russell i 1959 for Kampanje for Nuklear Nedrustning (CND), “Du må huske at med mindre vi kan stoppe krigens vane, vil vitenskapelige ferdigheter fortsette å finne på verre og verre ting. Du vil ha bakteriologisk krig, kjemisk krig, du vil ha H-bomber mer destruktive enn de vi har nå. Og det er veldig lite håp, veldig lite håp, for fremtiden for menneskeheten, med mindre vi kan klare å finne noen måte å få slutt på denne gjensidige destruktiviteten ... Vi trenger nye måter å tenke på og nye måter å føle på. "

På denne dagen 8. august står vi her sammen for å huske grusomheten som det amerikanske militæret begikk mot japanere, koreanere og andre i Hiroshima og Nagasaki for 75 år siden. Vi kaller handlingen vår i dag for en "handling for levende lys." Det er en del av en "fredsbølge" som strømmer over hele verden mellom den 6. og den 9.

Stearinlys brukes ofte til å huske de døde, og disse lysene som vi holder i våre hender symboliserer flere hundre tusen liv som ble slukket av bare to bomber! De brennende flammene i hjertene til de hundretusener - forestill deg 10 baseballstadioner fylt med mennesker - må ha inkludert fremtidens sosiale rettferdighetskampanjer, fremtidens arbeid og bidrag til samfunnet, den fremtidige kjærligheten de ville uttrykke, og forskjellige vakre fremtidsplaner. De ville aldri smake på noe av den fremtidige lykke fordi amerikanere, spesielt president Harry S. Truman, brakte livet til slutt på en skremmende og umenneskelig og meningsløs måte.

Man må heller ikke glemme livene til millionene japanere og koreanere som overlevde, særlig hibakusha. Vi som har studert litt om hibakusha vet at mange av dem led dårlig helse. Og i dag i 2020 vet vi at de må ha gjennomgått mental lidelse fra PTSD. Utenfor hibakusha, det var millionene japanere og koreanere som mistet dyrebare familie og venner.

Hvorfor gjorde amerikanere dette? Hvordan skjedde dette? Og viktigst av alt, hvordan kan vi lære av denne grufulle volden, forhindre at den skjer igjen og forhindre verdens første atomkrig? Dette er noen av de viktige spørsmålene som vi som elsker fred står overfor.

Sjansen for Homo sapiens å drepe seg selv - artens selvmord - er nå større enn noen gang ifølge forskerne som satte "Doomsday Clock.” Det er som om vi står på kanten av Grand Canyon, men i stedet for en elv med vann nedenfor ser vi en ildelv. Ja, helvete på jorden. Det er så skremmende. Ikke rart de fleste vender hodet vekk og ser andre steder. De vil ikke se brannen som vi alle skal falle i. På den måten kunne disse stearinlysene symbolisere brannene som ville brenne i et atomvåpen.

Dessverre er samfunnsansvarlige mennesker som Gorbatsjov sjeldne blant elitepolitikere. De fleste av dere som står her i dag med meg, vet allerede dette fordi du har slitt med administrasjonen til statsminister Abe Shinzo for å stoppe byggingen av den neste oppskytningsplaten for amerikanske mordere, den nye Henoko-basenkonstruksjonen. Jeg tror alle her vet at den eneste måten arten vår kan overleve og ha en anstendig fremtid på er hvis vi folket stiller opp og stopper galskapen, spesielt ved å stoppe de gale menneskene som Abe, og spesielt Trump, som fortsetter å presse oss mot krig. Vi trenger med andre ord demokrati - folkenes makt.

Disse lysene minner oss også om muligheten for en revolusjon, som Sør-Koreas lyselysrevolusjon. Men i stedet for en revolusjon i ett land, klarer vi World BEYOND War se for oss en global revolusjon rettet mot ett mål - å stoppe vanen med krig, akkurat som Bertrand Russell sa at vi må gjøre. Det høres kanskje umulig ut, men som John Lennon sang: "Du kan si at jeg er en drømmer, men jeg er ikke den eneste."

Vi som står her har ikke glemt hva som skjedde for 75 år siden 6. og 9. august. Vi har ikke glemt Stillehavskrigen og mange andre nyere store kriger, de fleste av dem forårsaket av USA. Vi tar nå ett minutt ut av livene våre for et øyeblikk av stillhet for å minne om hva Hibakusha fortalte oss, og å gjøre en forpliktelse i hjertene våre, for å hjelpe menneskeheten å komme utover krig.