World BEYOND War's Bicycle Peace Caravan in de stad Hiroshima tijdens de G7-top

Door Joseph Essertier, World BEYOND War, Mei 24, 2023

Essertier wel Organisator voor World BEYOND War's Japan-hoofdstuk.

Tegenwoordig is Hiroshima voor veel mensen een "stad van vrede". Onder degenen die burgers van Hiroshima zijn, zijn er mensen (sommigen van hen hibakusha of "slachtoffers van een bom") die zich voortdurend hebben ingespannen om de wereld te waarschuwen voor de gevaren van kernwapens, verzoening met de slachtoffers van het Japanse rijk (1868-1947) te bevorderen en tolerantie en multicultureel leven te cultiveren. In die zin is het echt een stad van vrede. Aan de andere kant was de stad gedurende vele decennia een centrum van militaire activiteiten voor het keizerrijk en speelde het een belangrijke rol in de Eerste Chinees-Japanse oorlog (1894-95), de Russisch-Japanse oorlog (1904-05) en de twee wereldoorlogen. Met andere woorden, het heeft ook een donkere geschiedenis als oorlogsstad.

Maar op 6 augustus 1945 sprak president Harry Truman, die de stad eenmilitaire basis”, liet een atoombom vallen op mensen daar, voornamelijk burgers. Zo begon wat het 'tijdperk van nucleaire oorlogsdreiging' van onze soort zou kunnen worden genoemd. Kort daarna, in een paar decennia, terwijl andere staten op de nucleaire trein sprongen, kwamen we op een punt in onze ethische ontwikkeling waarop we geconfronteerd werden met de dreiging van een nucleaire winter voor de hele mensheid. Die eerste bom kreeg de trieste, giftige mannelijkheid-zieke naam 'Little Boy'. Het was klein volgens de huidige maatstaven, maar het veranderde veel mooie mensen in wat eruitzag als monsters, veroorzaakte onmiddellijk ongelooflijke pijn bij honderdduizenden, verwoestte de stad onmiddellijk en doodde uiteindelijk meer dan honderdduizend mensen in de loop van een paar maanden .

Dat was aan het einde van de oorlog in de Stille Oceaan (1941-45) toen werd erkend dat de Verenigde Naties (of "geallieerden") al hadden gewonnen. Nazi-Duitsland had zich vele weken eerder (in mei 1945) overgegeven, dus de keizerlijke regering had haar belangrijkste bondgenoot al verloren en de situatie was hopeloos voor hen. De meeste stedelijke gebieden van Japan waren met de grond gelijk gemaakt en het land bevond zich in een wanhopige situatie.

Tientallen landen waren gelieerd aan de VS via de "Verklaring van de Verenigde Naties" van 1942. Dit was het belangrijkste verdrag dat de geallieerden van de Tweede Wereldoorlog formeel oprichtte en dat de basis werd voor de Verenigde Naties. Dit verdrag was tegen het einde van de oorlog door 47 nationale regeringen ondertekend en al die regeringen hadden zich ertoe verbonden hun militaire en economische middelen te gebruiken om het rijk te verslaan. Ondertekenaars van deze verklaring beloofden te vechten totdat er een "complete overwinning" op de asmogendheden. (Dit werd geïnterpreteerd als "onvoorwaardelijke overgave". Dat betekende dat de kant van de Verenigde Naties geen eisen zou accepteren. In het geval van Japan wilden ze niet eens de eis accepteren dat de instelling van de keizer behouden zou blijven, dus dit maakte het moeilijk om de oorlog te beëindigen, maar na het bombarderen van Hiroshima en Nagasaki stonden de VS Japan toch toe de keizer te behouden).

Overdreven wraak? Oorlogsmisdaad? Overkill? Experimenteren met mensen in plaats van laboratoriumratten? Sadisme? Er zijn verschillende manieren om de misdaad te beschrijven die Truman en andere Amerikanen hebben gepleegd, maar het zou moeilijk zijn om het 'humanitair' te noemen of het sprookje te geloven dat aan Amerikanen van mijn generatie werd verteld dat het werd gedaan om de levens van Amerikanen te redden en Japans.

Nu is de stad Hiroshima helaas opnieuw begonnen met het bedreigen van de levens van mensen buiten en binnen Japan, onder druk van Washington en Tokio. Er zijn meer dan een paar militaire faciliteiten in de buurt van de stad Hiroshima, waaronder het US Marine Corps Air Station Iwakuni, Japanse maritieme zelfverdedigingsmacht Kure-basis (Kure Kichi), Amerikaanse leger Kure-pier 6 (Camp Kure Ammunitiedepot van het Amerikaanse leger) en het Akizuki-munitiedepot. Toegevoegd aan het bestaan ​​van deze faciliteiten, de nieuwe militaire opbouw dat in december werd aangekondigd, vergroot de kans dat ze daadwerkelijk zullen worden gebruikt om andere mensen in Oost-Azië te vermoorden. Dit zou mensen moeten laten nadenken over hoe Hiroshima een stad van beide oorlogen blijft en vrede, van daders en van slachtoffers.

En zo gebeurde het, op de 19^th van mei in deze 'Stad van de Vrede', temidden van actieve vredesactivisten aan de basis aan de ene kant en actieve elite-samenwerking met de militaire doelen van Washington en Tokio aan de andere kant, gleed het meerarmige monster genaamd 'de G7' naar de stad, wat problemen veroorzaakt voor de inwoners van Hiroshima. De hoofden van elk van de G7-staten besturen een arm van het monster. Trudeau en Zelensky beheersen toch zeker de kleinste en kortste armen. Verbazingwekkend genoeg is het leven van dit monster, dat de wereld naar een nucleaire catastrofe duwt door niet terug te gaan naar de Overeenkomsten van Minsk, wordt als zo kostbaar beschouwd dat Japan tienduizenden gewone politie en andere soorten beveiligingspersoneel stuurde, waaronder oproerpolitie, veiligheidspolitie, geheime politie (Koan keisatsu of “Openbare Veiligheidspolitie”), medisch en ander ondersteunend personeel. Iedereen die tijdens de G7-top (19 tot 21 mei) in Hiroshima was, kon zien dat dit een "kostenloze" aangelegenheid was. Als de kosten van het toezicht op de G7-top in Cornwall, Engeland in juni 2021 in Cornwall, Engeland £ 70,000,000 bedroegen, kan men zich alleen maar voorstellen hoeveel yen er is uitgegeven aan politiewerk en in het algemeen aan het organiseren van dit evenement.

Ik heb het al gehad over de redenering achter de beslissing van de Japanse afdeling van World BEYOND War om zich te verzetten tegen de G7 in “Een uitnodiging om Hiroshima te bezoeken en op te komen voor vrede tijdens de G7-top”, maar naast de voor de hand liggende, dat “de doctrine van nucleaire afschrikking een valse belofte is die de wereld alleen maar gevaarlijker heeft gemaakt” en het feit dat de G7 onze rijke landen op het goede spoor heeft om oorlog te voeren met kernwapens Rusland, er is nog een andere reden die mensen van verschillende organisaties in Hiroshima tijdens de 3 dagen van de Top, waaronder burgergroepen en vakbonden, vaak hebben horen uitspreken: en dat is het grove onrecht van deze voormalige koloniserende landen, vooral de VS. , met behulp van de Stad van de Vrede, een plek waar hibakusha en de nakomelingen van hibakusha wonen, voor een oorlogs conferentie dat zou kunnen leiden tot een kernoorlog.

Met dit soort gevoelens besloten meer dan een dozijn van ons iets anders te proberen. Op zaterdag de 20^th, we huurden "Peacecles" (vrede + fietsen), plakten plakkaten op ons lichaam of op onze fietsen, reden rond in de stad Hiroshima, stopten af ​​​​en toe om onze boodschap mondeling over te brengen met een luidspreker, en namen deel aan vredesmarsen. We wisten echt niet hoe het zou aflopen, of we ons plan zouden kunnen uitvoeren temidden van de zware politie-aanwezigheid, maar uiteindelijk bleek het een best leuke manier van protesteren te zijn. De fietsen zorgden voor extra mobiliteit en stelden ons in staat om in korte tijd veel terrein af te leggen.

De bovenstaande foto toont onze fietsen nadat we in een openbaar park hadden geparkeerd en een lunchpauze hadden genomen.

Op de borden die om onze schouders hangen met het WBW-logo stond “G7, Sign now! the Nuclear Weapon Ban Treaty', zowel in het Japans als in het Engels. Dat was de belangrijkste boodschap die onze afdeling in de loop van een paar weken van discussies besloot over te brengen. Enkele anderen sloten zich ook bij ons aan, en op hun witte borden staat "Stop the War Meeting" in het Japans en "No G7, No war" in het Engels.

Ik (Essertier) kreeg de gelegenheid om een ​​toespraak te houden voor de start van een mars in de middag. De groep waarmee ik sprak had een groot contingent vakbondsleden.

Dit is wat ik zei: “We streven naar een wereld zonder oorlog. Onze organisatie is begonnen in de VS. De naam van onze groep is 'World BEYOND War.' Mijn naam is Joseph Essertier. Ik ben Amerikaans. Aangenaam. Nu dit angstaanjagende monster G7 naar Japan is gekomen, hopen we samen met jou Japan ertegen te beschermen. Zoals u weet, zijn de meeste leden van de G7 ook lid van de NAVO. De G7 is hebzuchtig, zoals u weet. Ze willen de rijken nog rijker maken en de machtigen nog machtiger, en de kansarmen uitsluiten – ze in de steek laten. Arbeiders hebben al deze rijkdom om ons heen gecreëerd, maar desondanks probeert de G7 ons in de steek te laten. World BEYOND War wil het voor alle mensen van de wereld mogelijk maken om in vrede te leven. Biden staat echt op het punt iets totaal onaanvaardbaars te doen, nietwaar? Hij staat op het punt F-16's naar Oekraïne te sturen. De NAVO heeft Rusland de hele tijd bedreigd. Er zijn een paar goede mensen in Rusland, nietwaar? Er zijn enkele goede mensen in Rusland en er zijn enkele slechte mensen in Oekraïne. Er zijn verschillende soorten mensen. Maar iedereen heeft het recht om te leven. Er is nu een reële kans op een nucleaire oorlog. Elke dag is als de Cubaanse rakettencrisis. Elke dag is nu zoals die tijd, zoals die ene week, of die twee weken, lang geleden. We moeten deze oorlog onmiddellijk stoppen. Elke dag telt. En we willen dat Japan de TPNW meteen ondertekent.”

Nadat de verschillende toespraken waren afgelopen, gingen we op pad om samen met de andere organisaties de straat op te gaan.

We waren aan de achterkant van de mars met de politie achter ons aan.

Ik zag een paar kruispunten met trolleywagens zoals deze in Hiroshima. De Peacecles zijn goed ontworpen voor hobbelige wegen, dus over de sporen rijden was geen probleem. Het was enigszins vochtig en misschien wel 30 graden Celsius (of 86 graden Fahrenheit) op een gegeven moment in de middag, dus namen we een pauze in een warenhuis met airconditioning.

De fietsen gaven ons de mogelijkheid om naar de plek te gaan waar de mensen waren en door de mand voorop de fiets konden we spreken via een draagbare luidspreker. Ons belangrijkste gezang was “Geen oorlog! Geen atoombommen! Geen G7's meer!”

Tegen het einde van de dag hadden we wat extra tijd en waren we niet ver van het Ujina-district, waar de G7-agenten van geweld zich op een gegeven moment hadden verzameld. Sommigen van ons waren misschien "diep ontroerd' maar velen van ons waren boos over het feit dat 'politieke leiders uit landen die ooit oorlog voerden' bijeenkwamen op een plek die 'diep verbonden is met de oorlogsgeschiedenis van Japan'.

We werden tegengehouden op deze plek, die een controlepost was voor mensen die op weg waren naar Ujina. Voor mij leken de vele vragen van de politie vruchteloos voor onze groep, dus na ongeveer 5 minuten zei ik iets in de strekking van: “Oké, er is geen vrijheid van meningsuiting in dit district. Ik zie." En ik draaide me om en ging op weg naar Hiroshima Station, dat in de tegenovergestelde richting was, om enkele van onze leden weg te sturen. Mensen konden hun recht op vrijheid van meningsuiting niet uitoefenen, en hoewel sommige van onze leden lang met de politie spraken, konden zij ons geen uitleg geven over een wettelijke basis om onze leden te beletten door te gaan op deze openbare straat en onze meningen over de top in het district Ujina.

Gelukkig voor ons was onze groep van een stuk of tien niet omringd door politie zo strak als de demonstranten hierin Forbes-video, maar zelfs bij de protesten waaraan ik deelnam, voelde het soms alsof er te veel waren en ze te dichtbij waren.

We kregen veel aandacht van mensen op straat, ook van journalisten. Democratie Nu! opgenomen video waarin verscheen Satoko Norimatsu, een beroemde journalist die regelmatig heeft bijgedragen aan de Asia-Pacific Journal: Japan Focus en wie onderhoudt een website “Vredesfilosofie' dat veel belangrijke vredesgerelateerde Japanse documenten in het Engels beschikbaar stelt, en vice versa. (Satoko verschijnt om 18:31 in de clip). Ze geeft vaak commentaar op Japan-nieuws op haar Twitter-pagina, dat wil zeggen, @PeaceFilosofie.

Zaterdag was een zeer warme dag, misschien 30 graden Celsius en enigszins vochtig, dus ik genoot van het gevoel van de wind in mijn gezicht als we samen reden. Ze kosten ons 1,500 yen per dag. De blauwe sjaals die vrede symboliseren, konden we vinden voor minder dan 1,000 yen per stuk.

Al met al was het een goede dag. We hadden het geluk dat het niet regende. Veel van de mensen die we ontmoetten waren coöperatief, zoals twee dames die ons spandoek voor ons droegen zodat we met onze fietsen konden lopen, en veel van de mensen die we ontmoetten complimenteerden ons met het concept "Bicycle Peace Caravan". Ik raad mensen in Japan en andere landen aan dit een keer te proberen. Werk het idee verder uit, hoe het ook in uw regio zou kunnen werken, en deel uw mening en vertel ons over uw ervaringen hier op World BEYOND War.