Door David Swanson, World BEYOND War, September 30, 2022
Ik beveel van harte en enthousiast het nieuwste boek van Andrew Bacevich aan, Over het afstoten van een verouderd verleden, voor bijna iedereen. Ik twijfel alleen over het aanbevelen van 350 pagina's aan de kaak stellen van oorlogsvoering aan degenen die het al voor zijn en zijn gaan begrijpen dat oorlogen en militarisme moeten worden afgeschaft voordat die dingen ons afschaffen.
Bacevich noemt geen enkele oorlog die relevant is voor de huidige tijd die hij ondersteunt of rechtvaardigt. Hij steunt vaag de Amerikaanse blob-consensus over de Tweede Wereldoorlog, maar vindt het irrelevant voor een radicaal veranderde wereld - en terecht. Mijn boek, De Tweede Wereldoorlog achter zich laten, ontkrachten beide de mythen en stellen vast dat de Tweede Wereldoorlog niet relevant is voor het onderhoud van een leger van vandaag. En toch beweert Bacevich dat je oorlog kunt rechtvaardigen "wanneer alle andere middelen om echt essentiële doelen te bereiken zijn uitgeput of anderszins niet beschikbaar zijn. Een natie zou alleen ten oorlog moeten trekken als het moet - en zelfs dan zou het een imperatief moeten zijn om het conflict zo snel mogelijk te beëindigen."
In 350 briljante, historisch geïnformeerde pagina's die oorlog krachtig aan de kaak stellen, drukt Bacevich geen woord uit over wat een "echt essentieel doel" zou kunnen zijn, noch enige uitleg over hoe het eruit zou kunnen zien als de middelen uitgeput zijn, noch enige uitwerking van de vraag of het mandaat om een oorlog snel te beëindigen moet al dan niet leiden tot nucleaire vernietiging. Evenmin overweegt of bekritiseert Bacevich ooit een van de talrijke auteurs, waaronder de leider van zijn kerk, die volledige afschaffing van de oorlog eisen. We krijgen geen voorbeeld van een gerechtvaardigde oorlog, noch een ingebeeld scenario van wat iemand zou kunnen zijn. En toch wil Bacevich dat het corrupte Amerikaanse leger zich opnieuw richt op echte en opkomende dreigingen – met, je raadt het al, geen uitleg over wat die zijn.
Hij wil ook de zuivering van alle drie- en viersterrenofficieren, met een "voorwaarde voor promotie naar die rangen opsluiting in een heropvoedingskamp gerund door geamputeerden in Irak en Afghanistan, met een curriculum ontworpen door Veterans For Peace." Dat de meeste van dergelijke geamputeerden nooit in de Verenigde Staten zijn geweest en beperkt Engels spreken en niet bereid zijn Amerikaanse militaire functionarissen op te leiden, is hier niet relevant, omdat Bacevich - men kan er zeker van zijn op basis van verschillende andere verwijzingen naar slachtoffers - alleen Amerikaanse geamputeerden betekent. Maar er is een probleem met de suggestie dat Veterans For Peace Amerikaanse militaire officieren zou opleiden. Veterans For Peace zet zich in voor de afschaffing van oorlog. Het accepteert zelfs geen Amerikaanse overheidsgelden voor slachtoffers van Agent Orange, vanwege bezorgdheid over de geloofwaardigheid van de organisatie als tegenstander van het Amerikaanse militarisme - al het Amerikaanse militarisme (en het militarisme van alle anderen).
Het is een begrijpelijke fout. Ik heb geprobeerd om voorstanders van het degraderen van de politie te vragen om de-escalatietraining voor de politie te ondersteunen, en kreeg te horen dat dat neerkomt op financiering van de politie en daarom het probleem is. Ik heb zelfs libertariërs gevraagd om het verplaatsen van militaire financiering naar zowel belastingverlagingen als de financiering van goede dingen te ondersteunen en kreeg te horen dat het financieren van dringende menselijke en ecologische behoeften niet beter is dan het financieren van oorlogen. Maar we zouden een basisbegrip van de afschaffing van oorlog moeten kunnen verwachten, zelfs als we het er niet mee eens zijn en zelfs als we grappen maken. De opmerking van Bacevich is misschien een ironische grap. Maar Bacevich verklaart: "dit is geen tijd voor halve maatregelen" zonder te beseffen dat het trainen van Amerikaanse troepen voor een oorlogsafschaffing op zijn best een halve maatregel is.
Natuurlijk snap ik het. Bacevich schrijft voor een samenleving die gek geworden is van de oorlog, met nergens in de bedrijfsmedia een stem voor vrede. Zijn taak is om te protesteren tegen wat hij terecht de normalisering van oorlog noemt. Hij zou zelfs heimelijk kunnen vermoeden dat afschaffing een goed idee zou zijn. Maar wat zou er gewonnen worden door dat te zeggen? Het is beter om de zaken in die richting te duwen en een omgekeerde wapenwedloop en een evoluerend begrip en het momentum van vooruitgang toe te staan om afschaffing geleidelijk acceptabel te laten lijken. . . en steun het dan.
Een probleem met die benadering zijn, denk ik, lezers die denken. Ik bedoel, wat moet er worden van de lezer die precies wil weten hoe abnormaal oorlog zou moeten zijn? Waar is een voorbeeld van een samenleving in een tijdperk met precies de juiste hoeveelheid oorlog als iets dat correct abnormaal is? Wat kan men doen met de lezer die vraagt hoe een oorlog die geen vergissing is, eruitziet na Bacevich's verschillende ondervragingen van politici die verschillende oorlogen gaande houden nadat het "duidelijk is geworden dat een oorlog een vergissing is",? Na het lezen van Bacevich's herhaalde veroordelingen van het Amerikaanse leger omdat het geen oorlogen heeft gewonnen, wat als een lezer vraagt hoe een gewonnen oorlog eruit zou zien en (als een dergelijke beschrijving mogelijk zou zijn) wat het nut zou zijn van het winnen van een oorlog?
Hier is een nog lastiger raadsel. Volgens Bacevich stierven de Amerikaanse militaire leden die zijn omgekomen in de oorlogen van de afgelopen decennia “in dienst van hun land. Daar bestaat geen twijfel over. Of ze stierven om de zaak van vrijheid of zelfs het welzijn van de Verenigde Staten te bevorderen, is een andere zaak.” Bacevich gaat verder met te suggereren dat de oorlogen zijn uitgevochten voor 'olie, heerschappij, overmoed' en andere niet-vleiende dingen. Dus waarom mag ik er niet aan twijfelen dat dit een dienst aan een land is geweest? Hoe kan ik in feite voorkomen dat ik eraan twijfel dat het verspillen van biljoenen dollars die miljarden levens positief hadden kunnen veranderen, om me bezig te houden met het doden en verwonden en dakloos maken en traumatiseren van miljoenen mensen, enorme schade toebrengend aan het natuurlijke milieu en de politieke stabiliteit en de regel van de wet en burgerlijke vrijheden en de Amerikaanse en mondiale cultuur - hoe kan ik me er ooit van weerhouden te twijfelen dat dit überhaupt een dienst is?
Bacevich heeft, vanuit mijn perspectief, een ander probleem dat enigszins kan worden gescheiden van zijn steun voor het handhaven van het instituut oorlog. Net als de libertariërs die hierboven zijn genoemd, vermijdt hij elke suggestie dat de Amerikaanse regering het geld naar iets nuttigs verplaatst of zich ergens mee bezighoudt. Hij is geweldig over wat de Amerikaanse regering zou moeten stoppen met doen. Maar er is geen discussie over het vervangen van oorlog door samenwerking of de internationale rechtsorde. Bacevich zet 'schuld' op zijn lijstje van grote zorgen, geen honger, geen armoede. Maar als je je zou kunnen voorstellen dat er morgen een ideale theoretische rechtvaardige oorlog wordt gelanceerd, zou het dan zoveel meer goed dan kwaad kunnen doen dat het de afgelopen 80 jaar rechtvaardigt, niet alleen kwaadaardige oorlogen, en niet alleen het behoud van het risico van een nucleaire apocalyps, maar ook het afleiden van dergelijke middelen weg van dringende menselijke behoeften dat enorm meer levens verloren zijn gegaan door die prioriteitstelling dan door de oorlogen? En zelfs als we ons in het huidige systeem van wetten en regeringen zouden kunnen voorstellen dat er een rechtvaardige oorlog opduikt tussen honderden onrechtvaardigen, hebben we dan niet de verantwoordelijkheid om te werken aan structurele veranderingen die alternatieven voor oorlog creëren?
Het grootste probleem met een lezer die denkt, vermoed ik, is de logica van het militarisme. Er zit een logica in. Als je gelooft dat er oorlogen moeten of moeten komen, dan is het logisch om voorbereid te willen zijn om ze allemaal te winnen, en ze te willen beginnen in plaats van dat anderen ze tegen je beginnen. Natuurlijk zullen we nooit tot de eliminatie van oorlog komen zonder eerst de oorlog stapsgewijs te verminderen. Maar het besef dat we oorlog elimineren, is veel logischer dan het idee om oorlog halverwege te voeren. Natuurlijk leven we in een tijd waarin miljoenen mensen denken dat God en de hemel echt zijn, maar wijden ze niet elk moment van ontwaken (in feite nauwelijks een voorbijgaande gedachte) aan hen, zoals ik zeker zou doen als ik enige zin zou kunnen hebben om zulke dingen te geloven. dingen. Onzin en tegenspraak zijn niet altijd een barrière voor politieke bewegingen, maar - al het andere gelijk - moeten we ze niet vermijden?
Na het pleiten voor het beëindigen van alle oorlogen en het ontmantelen van alle wapens in talloze boeken en artikelen en webinars, Ik zal het hier niet redden, maar zal iedereen die geïnteresseerd is doorverwijzen naar een van de dat probeert het gemeenschappelijke te ontkrachten redenen voor het ondersteunen van de instelling van oorlog, en om te voorzien in een serie van redenen om oorlog te beëindigen. Feedback over waar de zaak tekortschiet wordt zeer op prijs gesteld. We hebben verschillende openbare debatten over dit onderwerp en zou zeker blij zijn met zo'n vriendelijk debat met Bacevich. Ondertussen zijn hier boeken die het beëindigen van alle oorlog ondersteunen. Ik denk dat pleitbezorgers voor het drastisch terugschroeven, maar houdend, de oorlogsmachine zou op zijn minst de fouten van deze boeken moeten aanpakken en demonstreren.
DE OORLOGSOPENNING VAN DE OORLOG:
Staatsgeweld afschaffen: een wereld voorbij bommen, grenzen en kooien door Ray Acheson, 2022.
Tegen oorlog: bouwen aan een cultuur van vrede door paus Franciscus, 2022.
Ethiek, veiligheid en de oorlogsmachine: de echte kosten van het leger door Ned Dobos, 2020.
De oorlogsindustrie begrijpen door Christian Sorensen, 2020.
Geen oorlog meer door Dan Kovalik, 2020.
Kracht door vrede: hoe demilitarisering leidde tot vrede en geluk in Costa Rica, en wat de rest van de wereld kan leren van een klein tropisch land, door Judith Eve Lipton en David P. Barash, 2019.
Sociale verdediging door Jørgen Johansen en Brian Martin, 2019.
Murder Incorporated: Book Two: America's Favorite Pastime door Mumia Abu Jamal en Stephen Vittoria, 2018.
Waymakers for Peace: Hiroshima and Nagasaki Survivors Speak door Melinda Clarke, 2018.
Oorlog voorkomen en vrede bevorderen: een gids voor gezondheidswerkers bewerkt door William Wiist en Shelley White, 2017.
Het bedrijfsplan voor vrede: bouwen aan een wereld zonder oorlog door Scilla Elworthy, 2017.
War is Never Just door David Swanson, 2016.
Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog by World Beyond War, 2015, 2016, 2017.
Een machtige zaak tegen oorlog: wat Amerika gemist heeft in de Amerikaanse geschiedenisklasse en wat we (allemaal) nu kunnen doen door Kathy Beckwith, 2015.
Oorlog: een misdaad tegen de mensheid door Roberto Vivo, 2014.
Katholiek realisme en de afschaffing van oorlog door David Carroll Cochran, 2014.
Oorlog en waan: een kritisch onderzoek door Laurie Calhoun, 2013.
Shift: Het begin van oorlog, het einde van oorlog door Judith Hand, 2013.
War No More: The Case for Abolition door David Swanson, 2013.
Het einde van oorlog door John Horgan, 2012.
Overgang naar vrede door Russell Faure-Brac, 2012.
Van oorlog tot vrede: een gids voor de volgende honderd jaar door Kent Shifferd, 2011.
War Is A Lie door David Swanson, 2010, 2016.
Beyond War: The Human Potential for Peace door Douglas Fry, 2009.
Living Beyond War door Winslow Myers, 2009.
Genoeg bloedvergieten: 101 oplossingen voor geweld, terreur en oorlog door Mary-Wynne Ashford met Guy Dauncey, 2006.
Planet Earth: The Latest Weapon of War door Rosalie Bertell, 2001.
Boys Will Be Boys: de link verbreken tussen mannelijkheid en Geweld door Myriam Miedzian, 1991.
