Door Peter Phillips, 14 maart 2019
Regimeveranderingen in Irak en Libië, de oorlog in Syrië, de crisis in Venezuela, sancties tegen Cuba, Iran, Rusland en Noord-Korea zijn weerspiegelingen van een nieuw mondiaal imperialisme opgelegd door een kern van kapitalistische naties ter ondersteuning van triljoenen dollars geconcentreerde investeringsrijkdom. Deze nieuwe wereldorde van massakapitaal is een totalitair imperium van ongelijkheid en repressie geworden.
De wereldwijde 1%, bestaande uit meer dan 36 miljoen miljonairs en 2,400 miljardairs, gebruikt hun overtollige kapitaal bij investeringsbeheerfirma's zoals BlackRock en JP Morgan Chase. De top zeventien van deze investeringsbeheerfirma's van een biljoen dollar hadden in 41.1 $ 2017 biljoen dollar in handen. Deze bedrijven zijn allemaal rechtstreeks in elkaar geïnvesteerd en worden beheerd door slechts 199 mensen die beslissen hoe en waar wereldwijd kapitaal wordt geïnvesteerd. Hun grootste probleem is dat ze meer kapitaal hebben dan dat er veilige investeringsmogelijkheden zijn, wat leidt tot risicovolle speculatieve investeringen, verhoogde oorlogsuitgaven, privatisering van het publieke domein en druk om nieuwe kapitaalinvesteringsmogelijkheden te openen door veranderingen in het politieke regime.
Machtselites ter ondersteuning van kapitaalinvesteringen zijn collectief ingebed in een systeem van verplichte groei. Als het kapitaal er niet in slaagt om voortdurende expansie te realiseren, leidt dit tot economische stagnatie, wat kan leiden tot depressies, bankfaillissementen, valuta-instortingen en massale werkloosheid. Het kapitalisme is een economisch systeem dat zich onvermijdelijk aanpast via contracties, recessies en depressies. Machtselites zitten gevangen in een web van gedwongen groei dat continu wereldwijd management vereist en de vorming van nieuwe en steeds groter wordende kapitaalinvesteringsmogelijkheden. Deze gedwongen expansie wordt een wereldwijd manifeste bestemming die streeft naar totale kapitaaloverheersing in alle regio's van de aarde en daarbuiten.
Zestig procent van de 199 kernmanagers van de wereldwijde machtselite komt uit de VS, met mensen uit twintig kapitalistische landen die de balans vervolledigen. Deze machtselite-managers en geassocieerde een procenters nemen actief deel aan wereldwijde beleidsgroepen en regeringen. Ze dienen als adviseurs van het IMF, de Wereldhandelsorganisatie, de Wereldbank, de International Bank of Settlements, de Federal Reserve Board, de G-7 en de G-20. De meesten bezoeken het World Economic Forum. Wereldwijde machtselites nemen actief deel aan particuliere internationale beleidsraden zoals de Raad van Dertig, de Trilaterale Commissie en de Atlantische Raad. Veel van de wereldwijde elites van de VS zijn lid van de Council on Foreign Relations en de Business Roundtable in de VS. De belangrijkste kwestie voor deze machtselites is het beschermen van kapitaalinvesteringen, het verzekeren van schuldinning en het creëren van mogelijkheden voor verder rendement.
De mondiale machtselite is zich bewust van haar bestaan als een numerieke minderheid in de uitgestrekte zee van verarmde mensheid. Ongeveer 80% van de wereldbevolking leeft van minder dan tien dollar per dag en de helft leeft van minder dan drie dollar per dag. Geconcentreerd mondiaal kapitaal wordt de bindende institutionele afstemming die transnationale kapitalisten in een gecentraliseerd mondiaal imperialisme brengt, gefaciliteerd door wereldwijde economische/handelsinstellingen en beschermd door het militaire imperium van de VS en de NAVO. Deze concentratie van rijkdom leidt tot een crisis van de mensheid, waarbij armoede, oorlog, hongersnood, massale vervreemding, mediapropaganda en verwoesting van het milieu niveaus hebben bereikt die de toekomst van de mensheid bedreigen.
Het idee van onafhankelijke, zelfbesturende natiestaten wordt al lang als heilig beschouwd in traditionele liberale kapitalistische economieën. De globalisering stelt echter nieuwe eisen aan het kapitalisme, waarvoor transnationale mechanismen nodig zijn om een voortdurende kapitaalgroei te ondersteunen die steeds verder de grenzen van individuele staten overschrijdt. De financiële crisis van 2008 was een erkenning van het bedreigde mondiale systeem van kapitaal. Deze dreigementen moedigen het volledig opgeven van de rechten van natiestaten aan en de vorming van een mondiaal imperialisme dat de nieuwe eisen van de wereldorde weerspiegelt voor de bescherming van transnationaal kapitaal.
Instellingen in kapitalistische landen, waaronder ministeries, defensie, inlichtingendiensten, rechterlijke macht, universiteiten en vertegenwoordigende organen, erkennen in verschillende mate dat de dwingende eisen van transnationaal kapitaal de grenzen van natiestaten overschrijden. Het resulterende wereldwijde bereik motiveert een nieuwe vorm van mondiaal imperialisme dat duidelijk wordt door coalities van kapitalistische kernnaties die zich bezighouden met vroegere en huidige pogingen om het regime te veranderen via sancties, geheime acties, coöptaties en oorlog met niet-meewerkende naties – Iran, Irak, Syrië, Libië, Venezuela, Cuba, Noord-Korea en Rusland.
De poging tot staatsgreep in Venezuela toont aan dat transnationale kapitaalondersteunende staten zich hebben aangesloten bij het erkennen van de elitekrachten die zich verzetten tegen het socialistische presidentschap van Maduro. Hier is een nieuw mondiaal imperialisme aan het werk, waarbij de soevereiniteit van Venezuela openlijk wordt ondermijnd door een kapitale imperiale wereldorde die niet alleen de controle over de olie van Venezuela nastreeft, maar ook een volledige kans zoekt voor wijdverbreide investeringen via een nieuw regime.
De wijdverbreide ontkenning door de bedrijfsmedia van de democratisch gekozen president van Venezuela toont aan dat deze media eigendom zijn van en gecontroleerd worden door ideologen voor de wereldwijde machtselite. Corporate media zijn tegenwoordig sterk geconcentreerd en volledig internationaal. Hun primaire doel is het promoten van productverkoop en pro-kapitalistische propaganda door de psychologische controle van menselijke verlangens, emoties, overtuigingen, angsten en waarden. Bedrijfsmedia doen dit door gevoelens en cognities van mensen over de hele wereld te manipuleren en door entertainment te promoten als een afleiding van wereldwijde ongelijkheid.
Het erkennen van mondiaal imperialisme als een manifestatie van geconcentreerde rijkdom, beheerd door een paar honderd mensen, is van het grootste belang voor democratische humanitaire activisten. We moeten achter de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staan en het mondiale imperialisme en zijn fascistische regeringen, mediapropaganda en keizerlijke legers uitdagen.
Peter Phillips is hoogleraar politieke sociologie aan de Sonoma State University. Giants: The Global Power Elite, 2018, is zijn 18eth boek van Seven Stories Press. Hij doceert vakken in politieke sociologie, machtssociologie, mediasociologie, samenzweringssociologie en onderzoekssociologie. Hij was directeur van Project Censored van 1996 tot 2010 en president van Media Freedom Foundation van 2003 tot 2017.
