'War on Terror' terroriseerde 20 jaar lang Afghanen

Indringers maakten waarschijnlijk 100+ keer zoveel burgerslachtoffers  als 9/11 - en hun acties waren net zo crimineel

Door Paul W. Lover, Oorlog en recht, September 28, 2021

De luchtslachting van een gezin van 10, waaronder zeven kinderen, in Kabul op 29 augustus was geen anomalie. Het typeerde de .20-jarige Afghaanse oorlog - behalve dat een opvallende persverklaring het Amerikaanse leger dwong om zich te verontschuldigen voor zijn 'fout'.

Ons land rouwde om de 2,977 onschuldige Amerikanen die tijdens het terrorisme van 11 september 2001 waren gedood.^th verjaardag veroordeelde ex-president George W. Bush de “minachting van het menselijk leven” door gewelddadige extremisten.

De oorlog tegen Afghanistan, begonnen door Bush drie weken na 9/11, heeft daar waarschijnlijk meer dan 100 keer zoveel burgerslevens gekost.

De Kosten van oorlog Project (Brown University, Providence, RI) schatte de directe dodelijke slachtoffers van de oorlog tot april 2021 op ongeveer 241,000, waaronder meer dan 71,000 burgers, Afghaanse en Pakistaanse. Indirecte effecten, zoals ziekte, honger, dorst en blindgangerexplosie kunnen "meerdere keren zoveel" slachtoffers eisen.

A vier-op-een verhouding, indirecte tot directe doden, levert een totaal van 355,000 burgerdoden op (tot en met afgelopen april) — 119 keer de tol van 9/11.

De cijfers zijn conservatief. In 2018 schatte een schrijver dat: 1.2 miljoen Afghanen en Pakistanen waren gedood als gevolg van de invasie van 2001 in Afghanistan.

Burgers werden geconfronteerd met gevechtsvliegtuigen, helikopters, drones, artillerie en huisinvasies. Twintig VS en geallieerden bommen en raketten per dag troffen naar verluidt Afghanen. Toen het Pentagon invallen toegaf, werden de meeste slachtoffers "Taliban", "terroristen", "militanten", enz. Journalisten onthulden enkele aanvallen op burgers. Wikileaks.org onthulde honderden verborgen.

Bij één onderdrukt incident trof een ontploffing in 2007 een marinierskonvooi. Het enige slachtoffer was een armwond. Terugkerend naar hun basis, de Mariniers schoten iedereen neer– automobilisten, een tienermeisje, een bejaarde man – die 19 Afghanen doodden en 50 verwondden. De mannen stopten de misdaden, maar moesten Afghanistan verlaten na protesten. Ze werden niet gestraft.

“We wilden ze dood hebben”

Een professor uit New Hampshire maakte verslag van de vroege luchtaanvallen van de oorlog op Afghaanse gemeenschappen, zoals de moord op ten minste 93 inwoners van de landbouw dorp Chowkar-Karez. Is er een fout gemaakt? Een functionaris van het Pentagon zei met zeldzame openhartigheid: "De mensen daar zijn dood omdat we ze dood wilden hebben."

Buitenlandse media speelden dit soort nieuws: "VS beschuldigd van moord" meer dan 100 dorpelingen bij luchtaanval.” Een man vertelde Reuters dat hij alleen in een gezin van 24 personen een aanval op Qalaye Niazi heeft overleefd. Er waren geen strijders, zei hij. Het stamhoofd telde 107 doden, onder wie kinderen en vrouwen.

Vliegtuigen herhaaldelijk aangevallen bruiloftsvierders, bijv. in het dorp Kakarak, waar 63 bommen en raketten het leven lieten en 100+ gewonden.

Amerikaanse Special Forces-helikopters beschoten drie bussen in de provincie Uruzgan, waarbij in 27 2010 burgers omkwamen. Afghaanse functionarissen protesteerden. De Amerikaanse commandant klaagde dat hij “per ongeluk” burgers had verwond en beloofde verdubbelde zorg. Maar weken later schoten Amerikaanse soldaten in de provincie Kandahar op een andere bus, het doden van maximaal vijf burgers.

Onder pure moorden, werden eind 10 12 slapende bewoners van het dorp Ghazi Khan Ghondi, voornamelijk schooljongens van slechts 2009 jaar, uit hun bed gesleept en doodgeschoten tijdens een door de NAVO geautoriseerde operatie. De daders waren Navy SEALs, CIA-officieren en door de CIA opgeleide Afghaanse troepen.

Weken later, Special Forces een huis bestormd tijdens een baby-naamgevingsfeestje in het dorp Khataba en doodde zeven burgers, waaronder twee zwangere vrouwen, een tienermeisje en twee kinderen. Amerikaanse soldaten hadden kogels uit de lichamen verwijderd en gelogen dat ze de slachtoffers hadden gevonden, maar ze kregen geen straf.

                                    * * * * *

Amerikaanse media slikten vaak de versies van het leger. Voorbeeld: In 2006 meldden ze een "luchtaanval van de coalitie tegen een bekende" bolwerk van de taliban”, Azizi-dorp (of Hajiyan), waarbij waarschijnlijk “meer dan 50 Taliban” worden gedood.

Maar overlevenden spraken. De Melbourne kondigt zon aan beschreef "bloedende en verbrande kinderen, vrouwen en mannen" die 35 kilometer verderop een Kandahar-ziekenhuis binnengingen, na een meedogenloze aanval. Het was "precies hetzelfde als toen de Russen ons bombardeerden", zei een man.

Een dorpsoudste vertelde aan het Franse persbureau (AFP) dat er 24 mensen in zijn familie waren omgekomen bij de aanval; en een leraar zag lichamen van 40 burgers, waaronder kinderen, en hielp hen te begraven. Reuters interviewde een gewonde tiener die tientallen slachtoffers bekeek, waaronder zijn twee broers.

"Bommen doden Afghaanse dorpelingen" kopte het hoofdverhaal in Toronto's Wereldbol en post. Fragment: “De 12-jarige Mahmood vocht nog steeds tegen de tranen…. Zijn hele familie - moeder, vader, drie zussen, drie broers - was vermoord... 'Nu ben ik helemaal alleen.' Vlakbij, in een ziekenhuisbed op de intensive care, lag zijn bewusteloze 3-jarige neef te trillen en hijgend naar lucht.” Een grote foto toonde een kleine, op de rug liggende jongen, met gesloten ogen, met verband en slangetjes.

AFP interviewde een witharige grootmoeder en hielp haar gewonde verwanten. Ze verloor 25 familieleden. Terwijl haar oudste zoon, een vader van negen kinderen, zich klaarmaakte om naar bed te gaan, flitste er een fel licht. “Ik zag Abdul-Haq in het bloed liggen…. Ik zag zijn zonen en dochters, allemaal dood. Oh God, de hele familie van mijn zoon is vermoord. Ik zag hun lichamen verbrijzeld en verscheurd.”

Nadat ze hun huis hadden geraakt, troffen gevechtsvliegtuigen aangrenzende huizen, waarbij de tweede zoon van de vrouw, zijn vrouw, een zoon en drie dochters omkwamen. Haar derde zoon verloor drie zonen en een been. De volgende dag ontdekte ze dat haar jongste zoon ook was overleden. Ze viel flauw, niet wetende dat er nog meer familieleden en buren van haar dood waren.

Bush: "Het breekt mijn hart"

Ex-president Bush noemde het vertrek van de VS uit Afghanistan een vergissing, in een interview met het Duitse DW-netwerk (7/14/21). Vrouwen en meisjes zouden "onuitsprekelijke schade lijden .... Ze zullen gewoon achtergelaten worden om te worden afgeslacht door deze zeer wrede mensen en het breekt mijn hart.”

Natuurlijk behoorden vrouwen en meisjes tot de honderdduizenden die werden opgeofferd aan de 20-jarige oorlog die Bush op 7 oktober 2001 begon. Laten we het nog eens bekijken.

De regering-Bush had in het geheim onderhandeld met de Taliban, in Washington, Berlijn, en tenslotte Islamabad, Pakistan, over een pijpleiding door Afghanistan. Bush wilde dat Amerikaanse bedrijven Centraal-Aziatische olie zouden exploiteren. De deal mislukte vijf weken voor 9/11.

Volgens het boek uit 2002 Verboden Waarheid Door Brisard en Dasquié, Franse inlichtingenagenten, vertraagde Bush kort na zijn aantreden het FBI-onderzoek naar al-Qaeda en terrorisme om te onderhandelen over de pijplijnovereenkomst. Hij tolereerde de onofficiële promotie van terrorisme door Saudi-Arabië. "De reden?…. Zakelijke oliebelangen.” In mei 2001 kondigde president Bush aan dat vice-president Dick Cheney een studiegroep zou leiden anti-terrorisme maatregelen. 11 september arriveerde zonder dat het elkaar had ontmoet.

De administratie was herhaaldelijk gewaarschuwd voor naderende aanvallen door terroristen die mogelijk vliegtuigen het gebouw in vliegen. Het World Trade Center en het Pentagon kwamen ter sprake. Bush leek doof voor de waarschuwingen. Hij veegde op beruchte wijze een briefingpapier van 6 augustus 2001 terzijde, met de kop: "Bin Laden vastbesloten om toe te slaan in de VS"

Waren Bush en Cheney vastbesloten om de aanslagen te laten plaatsvinden?

Het openlijk imperialistische, militaristische Project voor de Nieuwe Amerikaanse Eeuw had invloed op het beleid van Bush. Sommige leden bekleedden sleutelposities in de administratie. Het benodigde project “een nieuwe Pearl Harbor” Amerika te transformeren. Bovendien verlangde Bush ernaar om een oorlogstijd president. Een aanval op Afghanistan zou dat doel bereiken. Het was in ieder geval een voorproefje: het hoofdevenement zou zijn Irak aanvallen. Dan was er weer olie.

Op 9 september 11 hoorde Bush over het terrorisme tijdens een fotosessie in een klaslokaal in Florida. Hij en zijn kinderen waren bezig met een leesles over een geit als huisdier, waarvan hij geen haast had om het te beëindigen.

Nu had Bush een excuus voor oorlog. Drie dagen later zeilde een resolutie over het gebruik van geweld door het Congres. Bush stelde een ultimatum aan de Taliban om Osama bin Laden uit te leveren. Aarzelend om ongelovigen een moslim te geven, zochten de Taliban een compromis: ze probeerden Osama in Afghanistan of in een neutraal derde land te berechten, met enig bewijs van schuld. Bos weigerde.

Bin Laden hebben gebruikt als een... casus belli, Bush negeerde hem onverwachts in een toespraak in Sacramento, tien dagen na de oorlog, waarin hij zwoer 'de Taliban te verslaan'. Bush toonde weinig interesse in Bin Laden tijdens een persconferentie in maart: 'Dus ik weet niet waar hij is. Weet je, ik besteed gewoon niet zoveel tijd aan hem…. Ik maak me echt niet zo'n zorgen om hem."

Onze wetteloze oorlog

Die langste Amerikaanse oorlog was vanaf het begin illegaal. Het schond de Grondwet en verschillende Amerikaanse verdragen (federale wetten onder de Grondwet, artikel 6). Hieronder staan ​​ze allemaal chronologisch opgesomd.

De laatste tijd hebben verschillende publieke figuren zich afgevraagd of iemand dat kan vertrouw op het woord van Amerika, getuige zijn van de uitgang van Afghanistan. Niemand heeft Amerika's schending van zijn eigen wetten aangehaald.

GRONDWET VAN DE VERENIGDE STATEN.

Het Congres heeft Afghanistan nooit de oorlog verklaard of zelfs Afghanistan genoemd in de resolutie van 9/14/01. Het was bedoeld om Bush te laten vechten tegen iedereen die hij drie dagen eerder had "gepland, geautoriseerd, gepleegd of geholpen" of om iedereen die dat deed "te koesteren". Het vermeende doel was om verder terrorisme te voorkomen.

Saoedi-Arabische elite steunde kennelijk de kapers van 9/11; 15 van de 19 waren Saoedisch, geen Afghaans. Bin Laden had contacten met verschillende Saoedische functionarissen en werd tot 1998 in Arabië gefinancierd (Verboden Waarheid). De installatie van Amerikaanse bases daar in 1991 zorgde ervoor dat hij Amerika ging haten. Maar Bush, met Saoedische affiniteiten, koos ervoor om mensen aan te vallen die ons nooit kwaad hebben gedaan.

Hoe dan ook, de Grondwet stond hem niet toe om die beslissing te nemen.

"President Bush verklaarde de oorlog over terrorisme', getuigde procureur-generaal John Ashcroft. Alleen het Congres mag de oorlog verklaren, op grond van artikel I, sectie 8, paragraaf 11 (hoewel het de vraag is of er oorlog kan worden gevoerd tegen een 'isme'). Maar het Congres, met slechts één afwijkende mening (Rep. Barbara Lee, D-CA), bekrachtigde een ongrondwettelijke delegatie van zijn macht.

DE HAAGSE VERDRAGEN.

Oorlogsmakers in Afghanistan negeerden deze bepaling: "De aanval of bombardement, met welke middelen dan ook, van steden, dorpen, woningen of gebouwen die niet verdedigd zijn, is verboden." Het komt uit de Conventie betreffende de wetten en gebruiken van oorlog te land, een van de internationale wetten die naar voren kwamen tijdens conferenties in Den Haag, Nederland, in 1899 en 1907.

De verboden omvatten het gebruik van wapens die vergiftigd zijn of onnodig lijden veroorzaken; op verraderlijke wijze doden of verwonden of nadat een vijand zich heeft overgegeven; geen genade tonen; en bombarderen zonder waarschuwing.

KELLOGG-BRIAND (PACT VAN PARIJS).

Formeel is het het Verdrag tot verzaking van oorlog als instrument van nationaal beleid. In 1928 verklaarden 15 regeringen (er zullen er nog 48 volgen) "dat zij hun toevlucht tot oorlog voor de oplossing van internationale controverses veroordelen, en afzien van het als een instrument van nationaal beleid in hun betrekkingen met elkaar."

Ze kwamen overeen "dat de regeling of oplossing van alle geschillen of conflicten van welke aard of van welke oorsprong dan ook, die tussen hen kunnen ontstaan, nooit zal worden gezocht behalve met vreedzame middelen."

Aristide Briand, de Franse minister van Buitenlandse Zaken, stelde aanvankelijk een dergelijk verdrag voor met de VS Frank B. Kellogg, minister van Buitenlandse Zaken (onder president Coolidge), wilde het wereldwijd.

De tribunalen voor oorlogsmisdaden van Neurenberg-Tokio putten uit Kellogg-Briand en vonden het crimineel om een ​​oorlog te beginnen. Volgens die maatstaf zou een aanval op Afghanistan en Irak ongetwijfeld misdaden zijn.

Het verdrag blijft echter van kracht alle 15 presidenten nadat Hoover het heeft geschonden.

VN-HANDVEST.

In tegenstelling tot wat men gelooft, keurde het Handvest van de Verenigde Naties van 1945 een oorlog tegen Afghanistan niet goed. Na 9/11 veroordeelde het terrorisme en stelde niet-dodelijke remedies voor.

Artikel 2 vereist dat alle leden "hun internationale geschillen met vreedzame middelen beslechten" en zich onthouden van "de dreiging met of het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van een staat ..." Krachtens artikel 33 zullen naties in elk geschil dat de vrede in gevaar brengt "in de eerste plaats een oplossing zoeken door middel van onderhandelingen, onderzoek, bemiddeling, verzoening, arbitrage, gerechtelijke regeling ... of andere vreedzame middelen...".

Bush zocht geen vreedzame oplossing, gebruikte geweld tegen de politieke onafhankelijkheid van Afghanistan en verwierp elke Taliban aanbod van vrede.

NOORD-ATLANTISCHE VERDRAG

Dit verdrag, uit 1949, sluit aan bij het VN-Handvest: Partijen zullen geschillen vreedzaam beslechten en zich onthouden van dreigen met of het gebruik van geweld dat in strijd is met de VN-doelen. In de praktijk is de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) een strijder geweest voor Washington in Afghanistan en elders.

VERDRAGEN VAN GENVE.

Deze verdragen in oorlogstijd vereisen een humane behandeling van gevangenen, burgers en arbeidsongeschikte militairen. Ze verbieden moord, marteling, wreedheid en het richten op medische eenheden. Meestal opgesteld in 1949, werden ze goedgekeurd door 196 landen, inclusief de VS.

In 1977 hadden aanvullende protocollen betrekking op burgeroorlogen en verboden aanvallen op burgers, willekeurige aanvallen en vernietiging van de middelen van bestaan ​​van burgers. Meer dan 160 landen, waaronder de VS, ondertekenden die. De Senaat moet nog instemmen.

Met betrekking tot burgers erkent het ministerie van Defensie geen recht om hen aan te vallen en claimt het inspanningen om hen te beschermen. Eigenlijk is het bekend dat het leger maakt  berekende aanvallen op burgers.

Eind 2001 vond een enorme schending van Genève plaats. Honderden, misschien wel duizenden Taliban-strijders die door de Noordelijke Alliantie gevangen waren afgeslacht, naar verluidt met medewerking van de VS. Velen stikten in verzegelde containers. Sommigen werden neergeschoten, anderen zouden zijn gedood door raketten die werden afgevuurd vanuit Amerikaanse vliegtuigen.

Vliegtuigen bombardeerden ziekenhuizen in Herat, Kabul, Kandahar en Kunduz. En in vertrouwelijke rapporten gaf het leger toe dat Afghaanse gevangenen regelmatig werden misbruikt in het Bagram Collection Point. In 2005 kwam het bewijs naar voren dat soldaten daar gemarteld en gevangenen doodgeslagen.

* * * * *

Ons leger geeft ook toe de tactiek van terreur te gebruiken. Guerilla's "exacte brutaliteit met precisie" en "angst inboezemen in vijandige harten.” In Afghanistan en elders "heeft het Amerikaanse leger guerrilla-tactieken gebruikt met dodelijke gevolgen." En vergeet niet "geschokt en verbijsterd."

Paul W. Lovinger is een journalist, auteur, redacteur en activist uit San Francisco (zie www.warandlaw.org).