Door David Swanson
Op 12 februari 2018 heb ik gedebatteerd Pete Kilner over het onderwerp "Is oorlog ooit te rechtvaardigen?" (Locatie: Radford University; Moderator Glen Martin; videograaf Zachary Lyman). Hier is video:
De bios van de twee sprekers:
Piet Kilner is een schrijver en militair ethicus die meer dan 28 jaar in het leger heeft gediend als infanterist en professor aan de Amerikaanse militaire academie. Hij werd meerdere keren ingezet in Irak en Afghanistan om onderzoek te doen naar gevechtsleiderschap. Hij is afgestudeerd aan West Point, heeft een MA in Filosofie van Virginia Tech en een Ph.D. in het onderwijs van Penn State.
David Swanson is auteur, activist, journalist en radiopresentator. Hij is directeur van WorldBeyondWar.org. Swanson's boeken omvatten War Is A Lie en Oorlog is nooit rechtvaardig. Hij is genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede in 2015, 2016 en 2017. Hij heeft een MA in filosofie van UVA.
Wie won?
Voorafgaand aan het debat werd de mensen in de zaal gevraagd om in een online systeem dat de resultaten op een scherm weergaf aan te geven of ze dachten dat het antwoord op “Is War Ever Justifiable?” was ja, nee, of ze wisten het niet zeker. Vijfentwintig mensen stemden: 68% ja, 20% nee, 12% weet het niet. Na het debat werd de vraag opnieuw gesteld. Twintig mensen stemden: 40% ja, 45% nee, 15% weet het niet. Gebruik de opmerkingen hieronder om aan te geven of dit debat u in de ene of de andere richting heeft bewogen.
Dit waren mijn voorbereide opmerkingen voor het debat:
Bedankt voor het hosten van dit debat. Alles wat ik in dit korte overzicht zeg, roept onvermijdelijk meer vragen op dan het beantwoordt, waarvan ik vele uitvoerig heb geprobeerd te beantwoorden in boeken en waarvan een groot deel is gedocumenteerd op davidswanson.org.
Laten we beginnen met het feit dat oorlog optioneel is. Het wordt ons niet gedicteerd door genen of krachten van buitenaf. Onze soort bestaat al minstens 200,000 jaar, en alles wat oorlog genoemd kan worden niet ouder dan 12,000 jaar. Voor zover mensen die meestal tegen elkaar schreeuwen en met stokken en zwaarden zwaaien, hetzelfde kunnen worden genoemd als een persoon aan een bureau met een joystick die raketten naar dorpen aan de andere kant van de wereld stuurt, is dit ding dat we oorlog noemen veel afweziger geweest dan aanwezig in het menselijk bestaan. Veel samenlevingen hebben het zonder gedaan.
Het idee dat oorlog natuurlijk is, is eerlijk gezegd belachelijk. Er is veel conditionering nodig om de meeste mensen voor te bereiden op deelname aan oorlog, en veel mentaal lijden, waaronder hogere zelfmoordcijfers, komt veel voor onder degenen die hebben deelgenomen. Daarentegen is van geen enkele persoon bekend dat hij diepe morele spijt of een posttraumatische stressstoornis heeft geleden door oorlogsontbering.
Oorlog correleert niet met bevolkingsdichtheid of tekorten aan hulpbronnen. Het wordt simpelweg het meest gebruikt door samenlevingen die het het meest accepteren. De Verenigde Staten staan hoog aangeschreven en domineren volgens bepaalde maatstaven de top van die lijst. Enquêtes hebben uitgewezen dat het Amerikaanse publiek, van de rijke landen, het meest voorstander is van – citeer – het “preventief” aanvallen van andere landen. Uit peilingen is ook gebleken dat in de VS 44% van de mensen beweert dat ze in een oorlog voor hun land zouden vechten, terwijl in veel landen met een gelijke of hogere levenskwaliteit die respons onder de 20% ligt.
De Amerikaanse cultuur is doordrenkt van militarisme, en de Amerikaanse regering is er op unieke wijze aan toegewijd en geeft bijna evenveel uit als de rest van de wereld samen, ondanks dat de meeste andere grote geldschieters nauwe bondgenoten zijn die de VS aandringen om meer uit te geven. In feite geeft elk ander land op aarde meer uit aan de $ 0 per jaar die wordt uitgegeven door landen als Costa Rica of IJsland dan aan de meer dan $ 1 biljoen uitgegeven door de VS. De Verenigde Staten hebben zo'n 800 bases in andermans landen, terwijl alle andere landen op aarde samen onderhouden enkele tientallen buitenlandse bases. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben de Verenigde Staten zo'n 20 miljoen mensen gedood of helpen doden, ten minste 36 regeringen omvergeworpen, zich bemoeid met ten minste 84 buitenlandse verkiezingen, geprobeerd meer dan 50 buitenlandse leiders te vermoorden en bommen te laten vallen op mensen in meer dan 30 landen. De afgelopen 16 jaar hebben de Verenigde Staten systematisch een deel van de wereld beschadigd door Afghanistan, Irak, Pakistan, Libië, Somalië, Jemen en Syrië te bombarderen. De Verenigde Staten hebben zogenaamde "speciale eenheden" die in tweederde van de landen ter wereld opereren.
Als ik naar een basketbalwedstrijd op televisie kijk, zijn twee dingen BIJNA gegarandeerd. UVA zal winnen. En de omroepers zullen de Amerikaanse troepen bedanken voor het kijken vanuit 175 landen. Dat is typisch Amerikaans. In 2016 was een presidentiële primaire debatvraag: "Zou je bereid zijn honderden en duizenden onschuldige kinderen te vermoorden?" Dat is typisch Amerikaans. Dat gebeurt niet in verkiezingsdebatten waar de overige 96% van de mensheid leeft. Amerikaanse tijdschriften over buitenlands beleid bespreken of ze Noord-Korea of Iran moeten aanvallen. Ook dat is uniek Amerikaans. Het publiek van de meeste landen die in 2013 door Gallup werden ondervraagd, noemden de Verenigde Staten de grootste bedreiging voor de vrede in de wereld. Kerkbank gevonden dat standpunt is in 2017 toegenomen.
Dit land investeert dus ongewoon sterk in oorlog, hoewel het verre van de enige oorlogsmaker is. Maar wat zou er nodig zijn om een gerechtvaardigde oorlog te voeren? Volgens de rechtvaardige oorlogstheorie moet een oorlog aan verschillende criteria voldoen, die volgens mij in deze drie categorieën vallen: het niet-empirische, het amorele en het onmogelijke. Met niet-empirisch bedoel ik dingen als 'juiste intentie', 'een rechtvaardige zaak' en 'proportionaliteit'. Als uw regering zegt dat het bombarderen van een gebouw waar ISIS geld opslaat het doden van maximaal 50 mensen rechtvaardigt, is er geen overeengekomen, empirische manier om te antwoorden Nee, slechts 49, of slechts 6, of maximaal 4,097 mensen kunnen terecht worden gedood.
Het koppelen van een rechtvaardige reden aan een oorlog, zoals het beëindigen van de slavernij, verklaart nooit alle feitelijke oorzaken van een oorlog en doet niets om de oorlog te rechtvaardigen. In een tijd waarin een groot deel van de wereld een einde maakte aan slavernij en lijfeigenschap zonder oorlog, heeft het bijvoorbeeld geen gewicht om die oorzaak als rechtvaardiging voor een oorlog te claimen.
Met amorele criteria bedoel ik zaken als publiekelijk verklaard worden en gevoerd worden door legitieme en bevoegde autoriteiten. Dit zijn geen morele zorgen. Zelfs in een wereld waar we legitieme en competente autoriteiten hadden, zouden ze een oorlog niet min of meer rechtvaardig maken. Kan iemand zich echt een gezin in Jemen voorstellen dat zich verschuilt voor een constant zoemende drone en dankbaar is dat de drone door een bevoegde autoriteit naar hen is gestuurd?
Met onmogelijk bedoel ik dingen als 'een laatste redmiddel zijn', 'een redelijke kans op succes hebben', 'niet-strijders immuun houden voor aanvallen', 'vijandige soldaten respecteren als mensen' en 'krijgsgevangenen behandelen als niet-strijders'. Iets een "laatste redmiddel" noemen, is in werkelijkheid alleen maar beweren dat het het beste idee is dat je hebt, niet het enige idee dat je hebt. Er zijn altijd andere ideeën die iemand kan bedenken, zelfs als je in de rol zit van de Afghanen of Irakezen die daadwerkelijk worden aangevallen. Studies zoals die van Erica Chenoweth en Maria Stephan hebben aangetoond dat geweldloos verzet tegen binnenlandse en zelfs buitenlandse tirannie twee keer zoveel kans van slagen heeft, en dat die successen veel langer duren. We kunnen kijken naar successen, sommige gedeeltelijk, sommige volledig, tegen buitenlandse invasies, door de jaren heen in het door de nazi's bezette Denemarken en Noorwegen, in India, Palestina, de Westelijke Sahara, Litouwen, Letland, Estland, Oekraïne, enz., en tientallen successen tegen regimes die in veel gevallen buitenlandse steun hebben gehad.
Mijn hoop is dat hoe meer mensen de instrumenten van geweldloosheid en hun macht leren, hoe meer ze zullen geloven in en ervoor zullen kiezen om die macht te gebruiken, wat de kracht van geweldloosheid in een deugdzame cyclus zal vergroten. Op een gegeven moment kan ik me voorstellen dat mensen lachen om het idee dat een buitenlandse dictatuur een natie gaat binnenvallen en bezetten die tien keer zo groot is, vol met mensen die zich inzetten voor geweldloze niet-samenwerking met bezetters. Ik moet nu al regelmatig lachen als mensen me e-mailen met de dreiging dat als ik geen oorlog steun, ik maar beter voorbereid kan zijn om Noord-Koreaans te gaan spreken of wat ze 'de ISIS-taal' noemen. Afgezien van het feit dat deze talen niet bestaan, maakt het idee dat iemand 300 miljoen Amerikanen een vreemde taal kan laten leren, laat staan dat dit onder schot gebeurt, me bijna aan het huilen. Ik moet me voorstellen hoeveel zwakkere oorlogspropaganda zou zijn als alle Amerikanen meerdere talen zouden kennen.
Om verder te gaan met de onmogelijke criteria, hoe zit het met het respecteren van een persoon terwijl je hem of haar probeert te vermoorden? Er zijn veel manieren om iemand te respecteren, maar geen ervan kan tegelijk bestaan met een poging om die persoon te vermoorden. Sterker nog, ik zou helemaal onderaan staan bij mensen die mij respecteren, degenen die mij probeerden te vermoorden. Onthoud dat de rechtvaardige oorlogstheorie begon met mensen die geloofden dat het doden van iemand hen een plezier deed. En niet-strijders zijn de meeste slachtoffers in moderne oorlogen, dus ze kunnen niet veilig worden gehouden. En er is geen redelijk vooruitzicht op succes beschikbaar - het Amerikaanse leger heeft een recordverlies.
Maar de grootste reden dat geen enkele oorlog ooit kan worden gerechtvaardigd, is niet dat geen enkele oorlog ooit aan alle criteria van de rechtvaardige oorlogstheorie kan voldoen, maar eerder dat oorlog geen incident is, maar een instelling.
Veel mensen in de VS zullen toegeven dat veel Amerikaanse oorlogen onrechtvaardig zijn geweest, maar claimen gerechtigheid voor de Tweede Wereldoorlog en in sommige gevallen een of twee daarna. Anderen claimen nog geen rechtvaardige oorlogen, maar sluiten zich aan bij de massa in de veronderstelling dat er nu elke dag een gerechtvaardigde oorlog kan komen. Het is die veronderstelling die veel meer mensen doodt dan alle oorlogen. De Amerikaanse regering geeft elk jaar meer dan $ 1 biljoen uit aan oorlog en oorlogsvoorbereidingen, terwijl 3% daarvan een einde zou kunnen maken aan de hongerdood en 1% een einde zou kunnen maken aan het gebrek aan schoon drinkwater wereldwijd. Het militaire budget is de enige plaats met de middelen die nodig zijn om te proberen het klimaat op aarde te redden. Er gaan veel meer levens verloren en beschadigd door het niet goed uitgeven van geld dan door oorlogsgeweld. En er gaan er meer verloren of lopen gevaar door neveneffecten van dat geweld dan rechtstreeks. Oorlog en oorlogsvoorbereidingen zijn de grootste vernietiger van de natuurlijke omgeving. De meeste landen op aarde verbruiken minder fossiele brandstof dan het Amerikaanse leger. De meeste superfund-ramplocaties, zelfs in de VS, bevinden zich op militaire bases. Het instituut oorlog is de grootste uitholler van onze vrijheden, zelfs wanneer de oorlogen op de markt worden gebracht onder het woord 'vrijheid'. Deze instelling verarmt ons, bedreigt de rechtsstaat en degradeert onze cultuur door het aanwakkeren van geweld, onverdraagzaamheid, de militarisering van de politie en massaal toezicht. Deze instelling brengt ons allemaal in gevaar voor een nucleaire ramp. En het bedreigt, in plaats van beschermt, de samenlevingen die zich ermee bezighouden.
Volgens de Washington Post, vroeg president Trump aan minister van Defensie James Mattis waarom hij troepen naar Afghanistan moest sturen, waarop Mattis antwoordde dat het was om een bomaanslag op Times Square te voorkomen. Toch zei de man die in 2010 probeerde Times Square op te blazen, dat hij probeerde Amerikaanse troepen uit Afghanistan te krijgen.
Om Noord-Korea te laten proberen de VS te bezetten, zou een strijdmacht nodig zijn die vele malen groter is dan het Noord-Koreaanse leger. Als Noord-Korea de VS zou aanvallen, als het daadwerkelijk in staat zou zijn, zou dat zelfmoord zijn. Zou het kunnen gebeuren? Kijk eens wat de CIA zei voordat de VS Irak aanvielen: Irak zou hoogstwaarschijnlijk zijn wapens alleen gebruiken als het werd aangevallen. Afgezien van de wapens die niet bestonden, was dat juist.
Terrorisme heeft voorspelbaar meer tijdens de oorlog tegen het terrorisme (zoals gemeten door de Global Terrorism Index). 99.5% van de terroristische aanslagen vindt plaats in landen die betrokken zijn bij oorlogen en/of misstanden zoals opsluiting zonder proces, marteling of wetteloze moorden. De hoogste percentages terrorisme komen voor in het zogenaamde “bevrijde” en “gedemocratiseerde” Irak en Afghanistan. De terroristische groeperingen die verantwoordelijk zijn voor het meeste terrorisme (dat wil zeggen niet-statelijk, politiek gemotiveerd geweld) over de hele wereld zijn voortgekomen uit de Amerikaanse oorlogen tegen het terrorisme. Die oorlogen hebben ze zelf veroorzaakt vele net gepensioneerde topfunctionarissen van de Amerikaanse regering en een paar rapporten van de Amerikaanse regering om militair geweld als contraproductief te omschrijven, omdat het meer vijanden creëert dan er gedood worden. 95% van alle zelfmoordterroristische aanslagen wordt uitgevoerd om buitenlandse bezetters aan te moedigen het thuisland van de terrorist te verlaten. En een FBI-studie in 2012 zei dat woede over Amerikaanse militaire operaties in het buitenland de meest genoemde motivatie was voor personen die betrokken waren bij gevallen van zogenaamd terrorisme van eigen bodem in de Verenigde Staten.
De feiten leiden mij tot deze drie conclusies:
1) Buitenlands terrorisme in de Verenigde Staten kan vrijwel worden geëlimineerd door het Amerikaanse leger buiten de Verenigde Staten te houden.
2) Als Canada anti-Canadese terroristische netwerken op Amerikaanse schaal zou willen of alleen maar bedreigd wilde worden door Noord-Korea, zou het zijn bombardementen, bezetting en basisconstructie over de hele wereld radicaal moeten opvoeren.
3) Naar het model van de oorlog tegen het terrorisme, de oorlog tegen drugs die meer drugs produceert, en de oorlog tegen armoede die de armoede lijkt te vergroten, zouden we er verstandig aan doen om te overwegen een oorlog te lanceren tegen duurzame welvaart en geluk.
Serieus, om bijvoorbeeld een oorlog tegen Noord-Korea te rechtvaardigen, zouden de VS in de loop der jaren niet zoveel moeite moeten hebben gedaan om vrede te vermijden en conflicten uit te lokken, het zou onschuldig moeten worden aangevallen, het zou moeten verliezen het vermogen om zo te denken dat er geen alternatieven kunnen worden overwogen, zou het "succes" moeten herdefiniëren om een scenario op te nemen waarin een nucleaire winter ervoor zou kunnen zorgen dat een groot deel van de aarde het vermogen verliest om gewassen te verbouwen of te eten (trouwens, Keith Payne, een opsteller van de nieuwe Nuclear Posture Review, in 1980 napratend Dr. Strangelove, gedefinieerd succes om tot 20 miljoen dode Amerikanen en een onbeperkt aantal niet-Amerikanen toe te laten), zou het bommen moeten uitvinden die niet-strijders sparen, zou het een manier moeten bedenken om mensen te respecteren en tegelijkertijd te doden, en bovendien zou deze opmerkelijke oorlog zoveel goeds moeten doen dat het opweegt tegen alle schade die is aangericht door tientallen jaren van voorbereiding op zo'n oorlog, alle economische schade, alle politieke schade, alle schade aan het land, het water en het klimaat van de aarde, alle sterfgevallen door verhongering en ziekten die zo gemakkelijk vermeden hadden kunnen worden, plus alle verschrikkingen van alle onrechtvaardige oorlogen die mogelijk werden gemaakt door de voorbereidingen voor de gedroomde rechtvaardige oorlog, plus het risico van een nucleaire apocalyps veroorzaakt door het instellen van oorlog. Geen enkele oorlog kan aan zulke normen voldoen.
Zogenaamde "humanitaire oorlogen", zoals Hitler zijn invasie van Polen noemde en de NAVO haar invasie van Libië noemde, voldoen natuurlijk niet aan de rechtvaardige oorlogstheorie. Ze komen de mensheid ook niet ten goede. Wat de Amerikaanse en Saoedische legers Jemen aandoen, is de ergste humanitaire ramp in jaren. De VS verkoopt of geeft wapens aan 73% van 's werelds dictators, en geeft militaire training aan velen van hen. Studies hebben aangetoond dat er geen correlatie bestaat tussen de ernst van mensenrechtenschendingen in een land en de waarschijnlijkheid van een westerse invasie van dat land. Andere studies hebben aangetoond dat olie-importerende landen 100 keer meer kans hebben om tussenbeide te komen in burgeroorlogen van olie-exporterende landen. Hoe meer olie een land produceert of bezit, hoe groter de kans op interventies door derden.
De VS moeten, net als elke andere oorlogsmaker, hard werken om vrede te voorkomen.
De VS hebben jarenlang vredesonderhandelingen voor Syrië zonder meer verworpen.
In 2011, zodat de NAVO Libië kon gaan bombarderen, werd de Afrikaanse Unie door de NAVO verhinderd een vredesplan aan Libië voor te leggen.
In 2003 stond Irak open voor onbeperkte inspecties of zelfs het vertrek van zijn president, volgens talrijke bronnen, waaronder de president van Spanje aan wie de Amerikaanse president Bush vertelde over Husseins aanbod om te vertrekken.
In 2001 stond Afghanistan open voor het uitleveren van Osama bin Laden aan een derde land voor berechting.
In 1999 legde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken de lat met opzet te hoog door aan te dringen op het recht van de NAVO om heel Joegoslavië te bezetten, zodat Servië het daar niet mee eens zou zijn en daarom zogenaamd gebombardeerd zou moeten worden.
In 1990 was de Iraakse regering bereid te onderhandelen over terugtrekking uit Koeweit. Het vroeg dat Israël zich ook terugtrekt uit de Palestijnse gebieden en dat zijzelf en de hele regio, inclusief Israël, alle massavernietigingswapens opgeven. Talrijke regeringen drongen erop aan de onderhandelingen voort te zetten. De VS kozen voor oorlog.
Ga terug in de geschiedenis. De Verenigde Staten saboteerden vredesvoorstellen voor Vietnam. De Sovjet-Unie stelde vredesonderhandelingen voor vóór de Koreaanse oorlog. Spanje wilde het tot zinken brengen van de USS Maine om naar internationale arbitrage te gaan voor de Spaans-Amerikaanse oorlog. Mexico was bereid te onderhandelen over de verkoop van zijn noordelijke helft. In beide gevallen gaven de VS de voorkeur aan oorlog.
Vrede zou niet zo moeilijk lijken als mensen zouden stoppen met zulke pogingen om het te vermijden - zoals Mike Pence in een kamer met een Noord-Koreaan die probeert niet te laten blijken dat ze zich bewust is van haar aanwezigheid. En als we zouden ophouden ons door hen bang te laten maken. Angst kan leugens en simplistisch denken geloofwaardig maken. We hebben moed nodig! We moeten de fantasie van totale veiligheid verliezen die ons ertoe aanzet om steeds groter gevaar te creëren!
En als de Verenigde Staten een democratie hadden, in plaats van mensen te bombarderen in naam van democratie, zou ik niemand ergens van hoeven te overtuigen. Het Amerikaanse publiek is al voorstander van militaire reducties en een groter gebruik van diplomatie. Dergelijke bewegingen zouden een omgekeerde wapenwedloop stimuleren. En die omgekeerde wapenwedloop zou meer ogen openen voor de mogelijkheid om verder in die richting te gaan - de richting van wat vereist is door moraliteit, wat nodig is voor de bewoonbaarheid van de planeet, wat we moeten nastreven als we willen overleven: de volledige afschaffing van het instituut oorlog.
Nog een punt: als ik zeg dat oorlog nooit kan worden gerechtvaardigd, ben ik bereid het ermee eens te zijn het oneens te zijn over oorlogen in het verleden als we het eens kunnen worden over oorlogen in de toekomst. Dat wil zeggen, als je denkt dat vóór kernwapens, vóór het einde van de legale verovering, vóór het algemene einde van het kolonialisme en vóór de groei van het begrip van de kracht van geweldloosheid, een oorlog zoals de Tweede Wereldoorlog gerechtvaardigd was, dan ben ik het daar niet mee eens, en Ik kan u uitgebreid vertellen waarom, maar laten we het erover eens zijn dat we nu in een andere wereld leven waarin Hitler niet leeft en waarin we oorlog moeten afschaffen als onze soort wil voortbestaan.
Natuurlijk, als je terug in de tijd wilt reizen naar de Tweede Wereldoorlog, waarom reis je dan niet terug naar WO I, waarvan de rampzalige afloop slimme waarnemers de Tweede Wereldoorlog ter plekke voorspelden? Waarom reist u niet terug naar de steun van het Westen aan nazi-Duitsland in de jaren dertig van de vorige eeuw? We kunnen eerlijk kijken naar een oorlog waarin de VS niet werd bedreigd, en waarover de president van de VS moest liegen om steun te krijgen, een oorlog die meerdere malen zoveel mensen in de oorlog heeft gedood als er in de kampen van de nazi's zijn omgekomen. Een oorlog die volgde op de weigering van het Westen om de Joden te accepteren die Hitler wilde verdrijven, een oorlog die was begonnen door provocatie van de Japanners, niet door onschuldige verrassingen. Laten we geschiedenis leren in plaats van mythologie, maar laten we erkennen dat we ervoor kunnen kiezen om het in de toekomst beter te doen dan onze geschiedenis.
