Door Craig Brown, Jørgen Johansen, Majken Jul Sørensen en Stellan Vinthagen, Waging Geweldloosheid, Maart 29, 2022
Als vredes-, conflict- en verzetswetenschappers stellen we onszelf tegenwoordig dezelfde vraag als veel andere mensen: wat zouden we doen als we Oekraïners waren? We hopen dat we dapper en onbaatzuchtig zijn en vechten voor een vrij Oekraïne op basis van de kennis die we hebben. Weerstand vereist altijd zelfopoffering. Toch zijn er effectieve manieren om invasie en bezetting te weerstaan, waarbij we onszelf of anderen niet hoeven te bewapenen, en die zullen leiden tot minder Oekraïense doden dan militair verzet.
We dachten na over hoe we, als we in Oekraïne zouden wonen en net waren binnengevallen, het Oekraïense volk en de Oekraïense cultuur het beste zouden kunnen verdedigen. We begrijpen de logica achter de oproep van de Oekraïense regering om wapens en soldaten uit het buitenland. We concluderen echter dat een dergelijke strategie de pijn alleen maar zal verlengen en zal leiden tot nog meer dood en verderf. We herinneren ons de oorlogen in Syrië, Afghanistan, Tsjetsjenië, Irak en Libië, en we streven ernaar een dergelijke situatie in Oekraïne te voorkomen.
De vraag blijft dan: wat zouden we in plaats daarvan doen om het Oekraïense volk en de Oekraïense cultuur te beschermen? We kijken met respect naar alle soldaten en dappere burgers die vechten voor Oekraïne; hoe kan deze machtige bereidheid om te vechten en te sterven voor een vrij Oekraïne dienen als een echte verdediging van de Oekraïense samenleving? Nu al gebruiken mensen in heel Oekraïne spontaan geweldloze middelen om de invasie te bestrijden; we zouden ons best doen om een systematisch en strategisch burgerlijk verzet te organiseren. We zouden de weken – en misschien zelfs maanden – gebruiken dat sommige gebieden van West-Oekraïne minder door militaire gevechten worden getroffen om onszelf en andere burgers voor te bereiden op wat ons te wachten staat.
In plaats van onze hoop te vestigen op militaire middelen, zouden we meteen aan de slag gaan om zoveel mogelijk mensen op te leiden in burgerlijk verzet, en ons inzetten om het burgerlijk verzet dat al spontaan ontstaat beter te organiseren en te coördineren. Uit onderzoek op dit gebied blijkt dat ongewapend burgerlijk verzet onder veel omstandigheden effectiever is dan gewapende strijd. Het bestrijden van een bezettende macht is altijd moeilijk, met welke middelen dan ook. In Oekraïne is echter de kennis en ervaring dat vreedzame middelen tot verandering kunnen leiden, zoals tijdens de Oranje Revolutie in 2004 en de Maidan-revolutie in 2014. Hoewel de omstandigheden nu heel anders zijn, kunnen de Oekraïense mensen de komende weken gebruiken om meer te leren, deze kennis te verspreiden en netwerken, organisaties en infrastructuur op te bouwen die op de meest effectieve manier strijden voor Oekraïense onafhankelijkheid.
Vandaag is er een alomvattende internationale solidariteit met Oekraïne - we kunnen rekenen op steun die in de toekomst zal worden uitgebreid tot ongewapend verzet. Met dit in gedachten zouden we onze inspanningen concentreren op vier gebieden.
1. We zouden betrekkingen aangaan en voortzetten met Russische maatschappelijke organisaties en leden die Oekraïne steunen. Hoewel ze onder zware druk staan, zijn er mensenrechtenorganisaties, onafhankelijke journalisten en gewone burgers die grote risico's nemen om zich tegen de oorlog te verzetten. Het is belangrijk dat we weten hoe we met hen in contact kunnen blijven via versleutelde communicatie, en we hebben kennis en infrastructuur nodig om dit te doen. Onze grootste hoop op een vrij Oekraïne is dat de Russische bevolking Poetin en zijn regime omverwerpt door middel van een geweldloze revolutie. We erkennen ook het moedige verzet tegen de Wit-Russische leider Alexander Loekasjenko en zijn regime, waarbij we voortdurende contacten en coördinatie met activisten in dat land aanmoedigen.
2. We zouden kennis verspreiden over de principes van geweldloos verzet. Geweldloos verzet is gebaseerd op een bepaalde logica en het vasthouden aan een principiële lijn van geweldloosheid is daar een belangrijk onderdeel van. We hebben het niet alleen over moraliteit, maar over wat onder de gegeven omstandigheden het meest effectief is. Sommigen van ons zijn misschien in de verleiding gekomen om Russische soldaten te doden als we de kans zagen, maar we begrijpen dat het op de lange termijn niet in ons belang is. Het doden van slechts een paar Russische soldaten zal niet tot enig militair succes leiden, maar zal waarschijnlijk iedereen die betrokken is bij burgerlijk verzet delegitimeren. Het zal het moeilijker maken voor onze Russische vrienden om aan onze kant te staan en voor Poetin om te beweren dat we terroristen zijn. Als het op geweld aankomt, heeft Poetin alle kaarten in handen, dus onze beste kans is om een heel ander spel te spelen. Gewone Russen hebben geleerd Oekraïners als hun broeders en zusters te beschouwen, en daar moeten we maximaal van profiteren. Als Russische soldaten gedwongen worden om veel vreedzame Oekraïners te doden die zich moedig verzetten, zal het moreel van de bezettende soldaten sterk afnemen, zal de desertie toenemen en zal de Russische oppositie worden versterkt. Deze solidariteit van gewone Russen is onze grootste troefkaart, wat betekent dat we er alles aan moeten doen om ervoor te zorgen dat het regime van Poetin niet de kans krijgt om deze perceptie van Oekraïners te veranderen.
3. We zouden kennis verspreiden over methoden van geweldloos verzet, vooral degene die met succes zijn gebruikt tijdens invasies en bezettingen. In de gebieden van Oekraïne die al door Rusland zijn bezet, en in het geval van een langdurige Russische bezetting, zouden we willen dat wijzelf en andere burgers bereid zijn om de strijd voort te zetten. Een bezettingsmacht heeft stabiliteit, rust en samenwerking nodig om de bezetting met zo min mogelijk middelen uit te voeren. Geweldloos verzet tijdens de bezetting gaat over het niet meewerken aan alle aspecten van de bezetting. Afhankelijk van welke aspecten van de bezetting het meest worden veracht, zijn mogelijke kansen voor geweldloos verzet onder meer stakingen in de fabrieken, het opzetten van een parallel schoolsysteem of de weigering om samen te werken met de administratie. Sommige geweldloze methoden gaan over het verzamelen van veel mensen in zichtbare protesten, hoewel dit tijdens een bezetting gepaard kan gaan met grote risico's. Het is waarschijnlijk niet de tijd voor de grote demonstraties die de vorige geweldloze revoluties in Oekraïne kenmerkten. In plaats daarvan zouden we ons richten op meer verspreide acties die minder risicovol zijn, zoals boycots van Russische propaganda-evenementen of gecoördineerde thuisblijfdagen, die de economie tot stilstand zouden kunnen brengen. De mogelijkheden zijn eindeloos en we kunnen ons laten inspireren door landen die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de nazi's zijn bezet, uit de onafhankelijkheidsstrijd van Oost-Timor of andere landen die tegenwoordig bezet zijn, zoals West-Papoea of de Westelijke Sahara. Het feit dat de situatie in Oekraïne uniek is, belet ons niet om van anderen te leren.
4. We zouden contact leggen met internationale organisaties zoals Peace Brigades International of Nonviolent Peaceforce. In de afgelopen 40 jaar hebben dergelijke organisaties geleerd hoe internationale waarnemers een significant verschil kunnen maken voor lokale mensenrechtenactivisten die leven met bedreigingen voor hun leven. Hun ervaring uit landen als Guatemala, Colombia, Soedan, Palestina en Sri Lanka kan mogelijk worden ontwikkeld om te passen bij de omstandigheden in Oekraïne. Het kan even duren om het te implementeren, maar op de lange termijn zouden ze in staat kunnen zijn om Russische burgers te organiseren en naar Oekraïne te sturen als "ongewapende lijfwachten", als onderdeel van internationale teams. Het zal moeilijker worden voor het regime van Poetin om wreedheden te begaan tegen de Oekraïense burgerbevolking als Russische burgers daarvan getuige zijn, of als getuigen burgers zijn van landen die vriendschappelijke betrekkingen met zijn regime onderhouden, bijvoorbeeld China, Servië of Venezuela.
Als we de steun van de Oekraïense regering voor deze strategie hadden gehad, en toegang hadden tot dezelfde economische middelen en technologische expertise die nu naar de militaire defensie gaat, zou de strategie die we voorstellen gemakkelijker te implementeren zijn geweest. Als we een jaar geleden waren begonnen met de voorbereidingen, waren we nu veel beter uitgerust. Desalniettemin geloven we dat ongewapend burgerlijk verzet een goede kans heeft om een potentiële toekomstige bezetting te verslaan. Voor het Russische regime kost het uitvoeren van een bezetting geld en personeel. Het handhaven van een bezetting zal nog duurder zijn als de Oekraïense bevolking massaal niet meewerkt. Ondertussen, hoe vreedzamer het verzet, hoe moeilijker het is om de onderdrukking van degenen die zich verzetten te legitimeren. Een dergelijk verzet zou ook zorgen voor goede betrekkingen met Rusland in de toekomst, wat altijd de beste garantie zal zijn voor de veiligheid van Oekraïne met dit machtige buurland in het Oosten.
Natuurlijk hebben wij, die veilig in het buitenland wonen, niet het recht om Oekraïners te vertellen wat ze moeten doen, maar als we vandaag Oekraïners waren, zouden we dit pad kiezen. Er is geen gemakkelijke manier en onschuldige mensen zullen sterven. Ze sterven echter al, en als alleen de Russische zijde militair geweld gebruikt, zijn de kansen om Oekraïense levens, cultuur en samenleving te behouden veel groter.
– Bijzonder hoogleraar Stellan Vinthagen, Universiteit van Massachusetts, Amherst, VS
– Universitair hoofddocent Majken Jul Sørensen, Østfold University College, Noorwegen
– Professor Richard Jackson, Universiteit van Otago, Nieuw-Zeeland
– Matt Meyer, secretaris-generaal, International Peace Research Association
– Dr. Craig Brown, Universiteit van Massachusetts Amherst, Verenigd Koninkrijk
– Professor emeritus Brian Martin, Universiteit van Wollongong, Australië
– Jörgen Johansen, onafhankelijk onderzoeker, Journal of Resistance Studies, Zweden
– Professor emeritus Andrew Rigby, Universiteit van Coventry, VK
– Voorzitter van International Fellowship of Reconciliation Lotta Sjöström Becker
– Henrik Frykberg, ds. Bisschoppen adviseur interreligieuze, oecumenische en integratie, bisdom Göteborg, Kerk van Zweden
– Professor Lester Kurtz, George Mason University, Verenigde Staten
– Professor Michael Schulz, Universiteit van Göteborg, Zweden
– Professor Lee Smithey, Swarthmore College, Verenigde Staten van Amerika
– Dr. Ellen Furnari, onafhankelijk onderzoeker, Verenigde Staten
– Universitair hoofddocent Tom Hastings, Portland State University, VS
– Promovendus ds. Karen Van Fossan, onafhankelijk onderzoeker, Verenigde Staten
– Docent Sherri Maurin, SMUHSD, VS
– Advanced Lay Leader Joanna Thurmann, bisdom San Jose, Verenigde Staten
– Professor Sean Chabot, Eastern Washington University, Verenigde Staten
– Professor emeritus Michael Nagler, UC, Berkeley, VS
– MD, voormalig adjunct-professor John Reuwer, St. Michaels College &World BEYOND War, Verenigde Staten
– PhD, gepensioneerd professor Randy Janzen, Mir Centre for Peace aan Selkirk College, Canada
– Dr. Martin Arnold, Instituut voor Vredeswerk en Geweldloze Conflicttransformatie, Duitsland
– PhD Louise CookTonkin, onafhankelijk onderzoeker, Australië
– Mary Girard, Quaker, Canada
– Directeur Michael Beer, Nonviolence International, VS
– Professor Egon Spiegel, Universiteit van Vechta, Duitsland
– Professor Stephen Zunes, Universiteit van San Francisco, Verenigde Staten
– Dr. Chris Brown, Swinburne University of Technology, Australië
– uitvoerend directeur David Swanson, World BEYOND War, VS
– Lorin Peters, Christian Peacemaker Teams, Palestina/VS
– Directeur van PEACEWORKERS David Hartsough, PEACEWORKERS, VS
– Professor emeritus Rechten William S Geimer, Greter Victoria Peace School, Canada
– Oprichter en bestuursvoorzitter Ingvar Rönnbäck, Another Development Foundation, Zweden
De heer Amos Oluwatoye, Nigeria
– PhD-onderzoeker Virendra Kumar Gandhi, Mahatma Gandhi Central University, Bihar, India
– Professor Berit Bliesemann de Guevara, Afdeling Internationale Politiek, Aberystwyth University, Verenigd Koninkrijk
– Advocaat Thomas Ennefors, Zweden
– Hoogleraar vredesstudies Kelly Rae Kraemer, College of St Benedict/St John's University, VS
Lasse Gustavsson, onafhankelijk, Canada
– Filosoof en auteur Ivar Rönnbäck, WFP – World Future Press, Zweden
– Visiting Professor (gepensioneerd) George Lakey, Swarthmore College, VS
– Universitair hoofddocent dr. Anne de Jong, Universiteit van Amsterdam, Nederland
– Dr. Veronique Dudouet, Stichting Berghof, Duitsland
– Universitair hoofddocent Christian Renoux, Universiteit van Orleans en IFOR, Frankrijk
– Vakbondslid Roger Hultgren, Zweedse Transportarbeidersbond, Zweden
– Promovendus Peter Cousins, Instituut voor Vredes- en Conflictstudies, Spanje
– Universitair hoofddocent María del Mar Abad Grau, Universidad de Granada, Spanje
– Professor Mario López-Martínez, Universiteit van Granada, Spanje
– Hoofddocent Alexandre Christoyannopoulos, Loughborough University, Verenigd Koninkrijk
– PhD Jason MacLeod, onafhankelijk onderzoeker, Australië
– Resistance Studies Fellow Joanne Sheehan, Universiteit van Massachusetts, Amherst, VS
– Universitair hoofddocent Aslam Khan, Mahatma Gandhi Central University, Bihar, India
– Dalilah Shemi-Goeke, Universiteit van Wollongong, Duitsland
– Dr. Molly Wallace, Portland State University, Verenigde Staten
– Professor Jose Angel Ruiz Jimenez, Universiteit van Granada, Spanje
– Priyanka Borpujari, Dublin City University, Ierland
– Universitair hoofddocent Brian Palmer, Universiteit van Uppsala, Zweden
– Senator Tim Mathern, ND Senaat, Verenigde Staten
– Internationale econoom en promovendus, Hans Sinclair Sachs, onafhankelijk onderzoeker, Zweden/Colombia
– Beate Roggenbuck, Duits platform voor transformatie van burgerconflicten
______________________________
Craig Brown
Craig Brown is verbonden aan de afdeling Sociologie van UMass Amherst. Hij is assistent-redacteur van het Journal of Resistance Studies en bestuurslid van de European Peace Research Association. Zijn doctoraat onderzocht de methoden van verzet tijdens de Tunesische revolutie van 2011.
Jørgen Johansen
Jørgen Johansen is een freelance academicus en activist met 40 jaar ervaring in meer dan 100 landen. Hij is plaatsvervangend redacteur voor het Journal of Resistance Studies en coördinator van de Nordic Nonviolence Study Group, of NORNONS.
Majken Jul Sørensen
Majken Jul Sørensen promoveerde in 2014 op het proefschrift “Humorous Political Stunts: Nonviolent Public Challenges to Power” aan de University of Wollongong, Australië. Majken kwam in 2016 naar de Karlstad University, maar ging tussen 2015 en 2017 door als Honorary Post-Doctoral Research Associate aan de University of Wollongong. Majken is een pionier in het onderzoeken van humor als methode voor geweldloos verzet tegen onderdrukking en heeft publiceerde tientallen artikelen en verschillende boeken, waaronder Humor in Political Activism: Creative Nonviolent Resistance.
Stellan Vinthagen
Stellan Vinthagen is professor in de sociologie, een geleerde-activist en de inaugurele bijzondere leerstoel in de studie van geweldloze directe actie en civiel verzet aan de Universiteit van Massachusetts, Amherst, waar hij het Resistance Studies Initiative leidt.
2 Reacties
Ich unterstütze gewaltlosen Widerstand. Die Nato is een kriegerische Bundnis, es gefährdet weltweit souveräne States.
De VS, Rusland en China en de Arabische staat en de imperiale macht, de Kriege om Rohstoffe en Macht Menschen, Tiere en Umwelt vernichten.
Leiders van de VS en de Hauptkriegstreiber, van de CIA en van internationale vertreten. Noch mehr Aufrüstung beddeutet noch mehr Kriege en Bedrohung aller Menschen.
Mi proponas legadon de
https://medium.com/@kravchenko_mm/what-should-russia-do-with-ukraine-translation-of-a-propaganda-article-by-a-russian-journalist-a3e92e3cb64
Het is een manier om nepperfortaanse metodon te combineren...