Twaalfduizend inwoners moeten per direct hun huizen verlaten!

Door Victor Grossman, 28 januari 2020

"ALARM! Twaalfduizend inwoners moeten per direct hun huis uit! Alle ziekenhuisklinieken moeten ontruimd worden! Geen uitzonderingen! Haast je! “

Niet in brandend Australië of een belegerde stad in Syrië of Afghanistan, maar op 12 januari^th 2020 in het overigens vredige, zij het niet langer welvarende Dortmund, in het Duitse Ruhrgebied; alweer onontplofte bommen werden ontdekt onder een centrale straat en moest voorzichtig onschadelijk worden gemaakt. Het vredige leven was opnieuw verstoord door overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog; Dortmund, op 12 maart^th 1945, werd getroffen door de zwaarste luchtaanval van de oorlog, waarbij 6341 levens en de meeste van de overgebleven gebouwen verloren gingen. De ontploffingen van vorige week zijn veilig verlopen, maar herhaalden een triest feit: in tientallen steden zijn mensen nog steeds bang voor de overblijfselen van een oorlog die 75 jaar geleden eindigde.

Een maand na de luchtaanval in 1945 bevrijdden Amerikaanse GI's Dortmund, net een dag te laat om een ​​laatste groep van meer dan 300 Duitse antifascisten en dwangarbeiders te redden uit Frankrijk, België, Nederland, Joegoslavië, Polen, de USSR, wier kogel- bereden lijken die hun nazi-moordenaars in een massagraf hadden gedumpt. Drie weken later ontmoetten GI's en mannen van het Rode Leger elkaar en schudden elkaar de hand op een brug over de rivier de Elbe. Nog tien dagen en de Sovjets overwonnen het wanhopige verzet om uiteindelijk Berlijn te bevrijden, waarmee een einde kwam aan een 12-jarige nachtmerrie die alleen al in de USSR naar schatting 27 miljoen levens kostte – waaronder enorme aantallen burgers in afgebrande dorpen, uitgehongerd, bevroren, in talloze massagraven zoals die in Dortmund. Europa begon zijn wonden te helen, kolossale verwoestingen te herstellen. Het, en de hele wereld, verlangde naar duurzame vrede.

Nu, 75 jaar later, zien we de ongelooflijke ommekeer. De gelukkige handdrukken en verlangens van die gedenkwaardige lente lijken volledig vergeten, gewist. Troepenbewegingen beloven vandaag alles behalve vrede. Om de twee jaar omsingelen militaire manoeuvres de Russische grenzen; elke negen maanden werd een nieuwe brigade van 4500 Amerikaanse soldaten overgevlogen om "ervaring op te doen". Dit jaar wordt het een divisie van 20,000 man, aangevuld met soldaten uit 18 landen, 37,000 in totaal.

De “Defender 2020”-manoeuvres omvatten schijnaanvallen door Poolse soldaten die “de vijand” spelen in tanks uit eenmalige Sovjetproductie. Maar tijdens een persconferentie drong de Amerikaanse generaal-majoor Andrew Rohling, gesteund door een Duitse luitenant-generaal, erop aan dat de manoeuvres "niet tegen Rusland gericht zijn", maar "gewoon om te laten zien dat het leger in staat is om snel te reageren als dat ooit nodig zou zijn".

De Duitse staatstelevisiezender ARD was explicieter. De commentator, Birgit Schmeitzner, legde uit:

“In een ideale wereld zijn soldaten en legers overbodig. Maar onze wereld is niet ideaal… Het oude principe geldt nog steeds: 'Als je vrede wilt, moet je je voorbereiden op oorlog.' … Manoeuvres als 'Defender 2020' horen daarbij. Ten eerste om in de praktijk te blijven. Om te testen hoe snel het Amerikaanse leger zijn troepen over lange afstanden kan verplaatsen. Of Duitse wegen en bruggen het volhouden onder diepladers met tanks. Of de communicatie tussen soldaten van verschillende landen lukt…. Maar ten tweede is deze oefening een signaal: 'We zijn er in elk geval klaar voor.' De ontvanger is gemakkelijk te onderscheiden: Rusland. Verzoening is waardeloos. Het wordt door het Kremlin gezien als zwakte. Daarom werd in de Baltische landen het zogenaamde NAVO-speerpunt opgebouwd.” 

Er worden tegenwoordig niet weinig speerpunten gezwaaid. Sommige waren wapentransporten naar Oekraïne, waar een zwaar gefinancierde, goed geplande 'regimewisseling' in 2014 bestond uit gewelddadige bendes die brutaal de Hitlergroet uitwisselden, nazi-symbolen droegen en het Baltische speerpunt bij St. Petersburg aanvulden met een dichter bij Moskou, terwijl proberen de uitlaat van Rusland naar de Zwarte Zee af te snijden. Je hoeft geen "Poetin-liefhebber" te zijn om naar een kaart te kijken en het verhaal van de Krim te begrijpen!

In het Nabije Oosten was een geprefereerde vorm van speerpunt de drone. Het bleek effectief tegen militaire leiders die, ondanks hun belangrijkste successen in de strijd tegen ISIS, niet in de smaak vielen bij experts als Pompeo of Trump. Drones, gericht vanaf comfortabele stoelen in de Rocky Mountains, bleken ook effectief tegen 'terroristische' groeperingen, die soms huwelijksfeesten bleken te zijn of boeren en kinderen die pijnboompitten verzamelden. Alleen al in de eerste helft van 2019 werden 150 Afghaanse kinderen vermoord.  

Vanwege de kromming van de aarde is voor het richten van drones in Afghanistan, Irak, Somalië of Jemen een relaisstation in Europa vereist. Dit is aan de basis van Ramstein, het hoofdkwartier van de Amerikaanse luchtmacht voor zowel Europa als Afrika en de grootste Amerikaanse basis buiten de Amerikaanse grenzen. Het wordt verder naar het noorden in Duitsland in evenwicht gehouden door de basis in Bückel, waar tien tot twintig B-61-bommen zijn opgeslagen, elk vier tot dertien keer krachtiger dan de bom die op Hiroshima is gevallen. Naast de deur zijn hangars voor Duitse Tornado-jachtbommenwerpers om ze naar het oosten te vervoeren. Incidentele beloften, zelfs stemmen, om de bommen te verdrijven – illegaal op Duitse bodem – zijn tot nu toe genegeerd of zwak gerationaliseerd. Niet alleen tv-commentatoren houden van sterke speerpunten. 

Jarenlang heeft de Duitse vredesbeweging gevochten om die bases te sluiten. Dit jaar zullen hun inspanningen aansluiten bij protesten tegen "Defender 2020" en al zijn pogingen om sympathie op te wekken, met vlagzwaaien om eeuwige Duits-Amerikaanse vriendschap te markeren en legerbands die overgevlogen zijn om de Star-Spangled Banner te spelen, Deutschland über alles en de beste marsmuziek van John Philip Sousa. Wat gaan ze spelen op 8 mei^th om de nederlaag van de nazi's 75 jaar geleden te markeren? Aangezien Rusland zelfs niet meer wordt uitgenodigd voor evenementen die de bevrijding van Auschwitz en Treblinka markeren (door soldaten van het Rode Leger), zal het volkslied nauwelijks worden gezongen. De datum kan sowieso over het hoofd worden gezien, want ongemakkelijke herinneringen in deze richting lopen ook het risico als "Poetin-vriendelijk" te worden beschouwd.

Maar in Berlijn bestempelde de linkse coalitie (sociaal-democraten/groenen/LINKE-links) verrassend genoeg die datum als een feestdag, althans in deze ene stad voor dit ene jaar. Duitsland heeft gemengde stromingen, zelfs sommigen die, ondanks alle scheldwoorden, liever auto's en groenten aan Rusland verkopen, of gaspijpleidingen onder water aanleggen, dan zwaaiende speerpunten.

Door veel politieke partijen stromen gemengde stromingen. Vreedzamen zijn het moeilijkst te vinden in de woorden van Annegret Kramp-Karrenbauer (“AKK”), die een meer gematigd klinkende Angela Merkel vervangt als christen-democratische voorzitter (en haar hoopt op te volgen als kanselier). Frau AKK lijkt er de voorkeur aan te geven Duitse troepen in Kosovo, Afghanistan, Mali, Niger en Irak te houden, zo niet meer. Ze is voor taaiheid; de strijdkrachten, die nu 43 miljard euro per jaar kosten, zouden in de toekomst miljarden meer moeten verstikken, met de snelste vliegtuigen en dodelijkste drones. Duitsland moet “de moed hebben … wanneer nodig, samen met onze bondgenoten en partners, gebruik te maken van het volledige spectrum van militaire maatregelen.” 

De sociaal-democraten, ondanks alle verliezen die het hen heeft gekost, nog steeds partners in de regeringscoalitie, jagen wanhopig op populair beleid. De leden, sterk verminderd in aantal en opiniepeilingen op slechts 14%, kozen twee nieuwe leiders waarvan bekend was dat ze enigszins naar links neigden, maar de kabinetsleden, met name minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas, trokken zich angstig terug terwijl ze af en toe hun afkeuring van confrontatie mompelden en tegenstanders vermoordden. een mogelijke totale ineenstorting als ze breken met hun christelijke partners, hun beschermheren in Washington, of hun verstilde banden met mannen en vrouwen met geld, macht en invloed.

De eens zo linkse, zo zeer non-conformistische Groenen, terwijl ze milieukwesties nog steeds luid genoeg aandringen om naar de tweede plaats in de peilingen te stijgen, lijken vaak de rechten van arbeiders over het hoofd te zien en het hardst te zingen in het speerpunt-zwaaiende refrein. In de ene staat na de andere tonen ze bereidheid zich bij de „christenen” aan te sluiten.

De quasi-fascistische AfD, die op gelijke hoogte staat met de sociaal-democraten met 14% in de peilingen, prijst soms een vreedzaam beleid om stemmen te krijgen, maar dringt altijd aan op steeds meer bewapening en mannen in uniform. Duitsers hebben in de vorige eeuw ervaren – en ervaren nog steeds in steden als Dortmund – waar zulke wendingen toe leiden.

En de LINKE? Op 11 januari bracht de jaarlijkse Rosa Luxemburg-conferentie, wederom georganiseerd door het dagblad 'Junge Welt', 3000 linksen uit heel Duitsland samen, plus buitenlandse gastsprekers uit Bolivia, Turkije, Colombia, Israël-Palestina, ook Tory Russell uit Ferguson die Black beschreef Levens zijn belangrijk. Ook dit jaar werd er een ontroerend bericht opgenomen door Mumia Abu Jamal in zijn gevangeniscel in Pennsylvania.

De volgende dag legden, zoals elk jaar, de "oude gelovigen" en jongere enthousiastelingen rode anjers op de gedenkplaats voor de martelaar Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht en vele andere 20^th eeuwse socialisten en communisten. 's Middags boden afgevaardigden van de LINKE Bundestag een programma aan met goede muziek, vurige toespraken en een eerste kans voor velen om de nieuwe covoorzitter van de LINKE-caucus, Amira Mohamed Ali, die de aftredende Sahra Wagenknecht vervangt, te zien en te horen. De meeste partijleden en aanhangers wachten in grote spanning op een grote conferentie op 29 februari, in de hoop uit hun huidige sleur te breken met een strijdbaar nieuw programma en militante strijd, zoals het geplande huurplafond van vijf jaar voor Berlijn, een gewaagde poging, per referendum, om duizenden appartementen in beslag te nemen die eigendom zijn van gigantische vastgoedhaaien – en steun voor de vredesbeweging in haar verzet tegen “Defender 2020” en alle atoomspeerpunten die nu iedereen bedreigen – of het nu in Dortmund of Donbass is. Damascus of Denver!