Door Just Visit Western Sahara, 26 mei 2022
Drie Amerikaanse vrouwen die op weg waren naar een bezoek aan hun vrienden in Boujdour, Westelijke Sahara, werden op 23 mei met geweld teruggestuurd toen ze landden op Laayoune Airport. Twaalf mannen en zes vrouwelijke Marokkaanse agenten overmeesterden hen fysiek en plaatsten hen tegen hun wil op een vliegtuig terug naar Casablanca. Tijdens het handgemeen werd een van het shirt en de beha van de vrouw omhooggetrokken om haar borsten bloot te leggen. In de culturele context van de passagiers in het vliegtuig was dit een ernstige vorm van intimidatie en geweld tegen vrouwen.
Wynd Kaufmyn zei over haar behandeling door de Marokkaanse strijdkrachten: “We weigerden mee te werken aan hun illegale acties. In het vertrekkende vliegtuig riep ik herhaaldelijk dat ik naar Boujdour wilde om Sultana Khaya te bezoeken, die gemarteld en verkracht is door Marokkaanse agenten.
Adrienne Kinne zei: “Ons is niet verteld wat de wettelijke basis is voor onze detentie of deportatie, hoewel we het herhaaldelijk hebben gevraagd. Ik geloof dat dit te wijten was aan het feit dat onze detentie en deportatie een schending was van de internationale mensenrechtenwetgeving.”
Kinne sprak verder zijn ontzetting uit: 'Het spijt me dat de vrouwelijke agenten door hun mannelijke superieuren in een positie zijn gebracht om ons tegen te houden. Dit is weer een voorbeeld van het opzetten van vrouwen tegen vrouwen om de ego's van mannen aan de macht te dienen.
Lacksana Peters zei: “Ik ben nog nooit in Marokko of de Westelijke Sahara geweest. Door dit soort behandeling denk ik dat we Marokko moeten boycotten en onze inspanningen om de Westelijke Sahara te bezoeken moeten verdubbelen. De Marokkanen moeten iets verbergen.”
Ondertussen gaat de belegering van de Khaya Sisters door de Marokkaanse strijdkrachten door ondanks de aanwezigheid van extra Amerikanen die het huis bezoeken. Hoewel de inbraak en aanvallen in het huis zijn gestopt, zijn veel bezoekers van het Khaya-huis de afgelopen weken gemarteld en geslagen.
De delegatie gaat naar huis en zal onmiddellijk naar het Witte Huis en het ministerie van Buitenlandse Zaken gaan om te eisen dat de VS stopt met het toelaten van de Marokkaanse regering bij deze mensenrechtenschendingen. Ze nodigen iedereen die om mensenrechten geeft uit om hun stem te laten horen en op te komen voor de rechten van de Sahara en tegen geweld tegen vrouwen. Wynd Kaufmyn zei: "Ik hoop dat iedereen die kan zich bij ons aansluit om de belegering van het huis van de familie Khaya, de verkrachtingen en mishandelingen van Saharaanse vrouwen te stoppen en op te roepen tot een onafhankelijk onderzoek naar de mensenrechtensituatie in de Westelijke Sahara."
ACHTERGROND: WESTERN SAHARA
De Westelijke Sahara grenst in het noorden aan Marokko, in het zuiden aan Mauritanië, in het oosten aan Algerije en in het westen aan de Atlantische Oceaan, met een totale oppervlakte van ongeveer 266,000 vierkante kilometer.
De mensen van de Westelijke Sahara, bekend als de Saharanen, worden beschouwd als de inheemse bewoners van de regio, die bekend staat als EL-Sakia El-Hamra en Rio de Oro. Ze spreken een unieke taal, Hassaniya, een dialect dat geworteld is in klassiek Arabisch. Een ander opmerkelijk onderscheid is hun ontwikkeling van een van 's werelds oudste en langst bestaande democratische systemen. De Raad van Veertig Handen (Aid Arbaeen) is een congres van stamoudsten die zijn afgevaardigd om elk van de nomadische volkeren die historisch aanwezig waren in de regio te vertegenwoordigen. Als hoogste autoriteit in het rijk zijn zijn beslissingen bindend, en de raad behoudt zich het recht voor om alle Saharaanse volkeren te verenigen ter verdediging van het moederland.
Marokko bezet de Westelijke Sahara sinds 1975, maar de Verenigde Naties beschouwen het als een van 's werelds laatste niet-zelfbesturende gebieden. Van 1884-1975 was het onder Spaanse kolonisatie. Spanje trok zich terug na aanhoudende verzetsbewegingen voor onafhankelijkheid, maar Marokko en Mauritanië probeerden onmiddellijk de controle over de hulpbronnenrijke regio over te nemen. Terwijl Mauritanië zijn claim introk, viel Marokko binnen met tienduizenden troepen, geflankeerd door duizenden potentiële kolonisten, en begon de formele bezetting in oktober 1975. Spanje behoudt de administratieve controle en is de belangrijkste ontvanger van de natuurlijke hulpbronnen van de Westelijke Sahara.
In 1991 riepen de Verenigde Naties op tot een referendum waarin de bevolking van de Westelijke Sahara het recht zou hebben om over hun eigen toekomst te beslissen. (VN-resolutie 621)
Het Polisario-front, de politieke vertegenwoordiger van het Saharaanse volk, vocht met tussenpozen tegen Marokko van 1975 tot 1991, toen de Verenigde Naties bemiddelden voor een staakt-het-vuren en gevestigd de missie van de Verenigde Naties voor het referendum in de Westelijke Sahara (MINURSO.) Het lang beloofde referendum over zelfbeschikking werd nooit gerealiseerd. In het najaar van 2020, na decennia van gebroken beloften, aanhoudende bezetting en een reeks Marokkaanse schendingen van het staakt-het-vuren, hervatte de Polisario de oorlog.
Rapporten over mensenrechtenbewaking dat de Marokkaanse autoriteiten lange tijd alle openbare protesten tegen de Marokkaanse overheersing in de Westelijke Sahara en voor zelfbeschikking voor het gebied streng hebben onderdrukt. Zij hebben geslagen activisten in hechtenis en op straat, gevangen gezet en veroordeeld in rechtszaken ontsierd door schendingen van een eerlijk proces, inclusief marteling, belemmerden hun bewegingsvrijheid en volgden hen openlijk. Marokkaanse autoriteiten ook de toegang tot de Westelijke Sahara geweigerd tientallen buitenlandse bezoekers in de afgelopen jaren, waaronder journalisten en mensenrechtenactivisten.
De 2021 Rapport van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken over de Westelijke Sahara stelt dat het "gebrek aan meldingen van onderzoeken naar of vervolging van mensenrechtenschendingen door Marokkaanse functionarissen in de Westelijke Sahara, hetzij in de veiligheidsdiensten of elders in de regering, heeft bijgedragen aan een wijdverbreide perceptie van straffeloosheid."
HET VERHAAL VAN SULTANA KHAYA
Sultana Khaya is een mensenrechtenverdediger die onafhankelijkheid voor het Saharaanse volk promoot en pleit voor het einde van het geweld tegen Saharaanse vrouwen. Zij is voorzitter van de Saharaanse Liga voor de verdediging van de mensenrechten en de bescherming van de natuurlijke hulpbronnen van de Westelijke Sahara in het bezette Boujdour en een lid van de Saharaanse Commissie tegen de Marokkaanse bezetting (ISACOM). Khaya was genomineerd voor de Sacharovprijs en winnaar van de Esther Garcia-prijs. Als uitgesproken activist is ze het doelwit geweest van de bezettende Marokkaanse strijdkrachten terwijl ze bezig was met vreedzame protesten.
Khaya is een van de meest invloedrijke mensenrechtenactivisten van de Westelijke Sahara. Ze zwaait met Saharaanse vlaggen en demonstreert vreedzaam voor mensenrechten, vooral vrouwenrechten. Ze durft te protesteren voor de bezettende Marokkaanse autoriteiten en leuzen van de Saharaanse zelfbeschikking in hun gezicht te scanderen. Ze is ontvoerd, geslagen en gemarteld door de Marokkaanse politie. Bij een bijzonder gewelddadige aanval in 2007 werd haar rechteroog uitgestoken door een Marokkaanse agent. Ze is een symbool van moed en inspiratiebron geworden voor de onafhankelijkheid van de Sahara.
Op 19 november 2020 vielen de Marokkaanse veiligheidstroepen het huis van Khaya binnen en sloegen ze haar 84-jarige moeder op het hoofd. Sindsdien staat Khaya onder feitelijk huisarrest. Beveiligingspersoneel in burgerkleding en geüniformeerde politie houden het huis belegerd, beperken haar bewegingen en weerhouden bezoekers, ondanks dat er geen gerechtelijk bevel of wettelijke basis voor is.
Op 10 mei 2021 vielen verschillende Marokkaanse burgergeklede veiligheidsagenten het huis van Khaya binnen en vielen haar fysiek aan. Twee dagen later kwamen ze terug, niet alleen om haar opnieuw te slaan, maar om haar en haar zus te sodomiseren met een stok, en om hun broer zo te slaan dat hij het bewustzijn verloor. Khaya zei: "in een brute boodschap drongen ze met geweld mijn zus binnen met de bezemsteel die we gebruiken om met de vlag van de Westelijke Sahara te zwaaien." De Saharaanse samenleving is conservatief en heeft taboes om in het openbaar over seksuele misdrijven te spreken.
Op 05 december 2021 bestormden Marokkaanse bezettingstroepen het huis van Khaya en injecteerden Sultana met een onbekende stof.
Khaya doet een beroep op de regering-Biden omdat Biden zelf opkomt voor de mensenrechten en vrouwenrechten. Hij is de auteur van de nationale wet Violence Against Women Act (VAWA). Maar door de erkenning door Trump van de soevereiniteit van Marokko over de Westelijke Sahara voort te zetten, wat in strijd is met de grondwet van de Verenigde Staten en het internationaal recht, keurt hij voortdurende mensenrechtenschendingen en seksueel misbruik van vrouwen door de Marokkaanse strijdkrachten.
"Het standpunt van de VS over de Westelijke Sahara legitimeert de illegale bezetting en verdere aanvallen op Saharanen", zegt Khaya.
BEINDIG DE KHAYA FAMILIE BESLAG! STOP DE BRUTALITEIT!
Het Saharaanse maatschappelijk middenveld roept namens de familie Khaya de internationale gemeenschap en mensenrechtenverdedigers overal ter wereld op om op te komen voor het recht van iedereen om in vrede en waardigheid te leven en dit te verdedigen. Sinds november 2020 worden de zussen Khaya en hun moeder belegerd door Marokkaanse strijdkrachten. Vandaag vragen we je om je stem toe te voegen aan die van de Khaya-familie en ons te helpen de belegering te beëindigen.
We roepen de Marokkaanse regering op om:
- Verwijder onmiddellijk alle militaire, geüniformeerde beveiliging, politie en andere agenten die het huis van de Khaya-familie omsingelen.
- Verwijder alle barricades die de buurt van Sultana Khaya isoleren van de rest van de gemeenschap.
- Laat familieleden en de Saharawi-aanhangers de Khaya-familie vrij bezoeken zonder vergelding.
- Herstel NU het water en zorg voor elektriciteit in het huis van de familie Khaya.
- Laat een onafhankelijk schoonmaakbedrijf alle chemicaliën uit het huis en het waterreservoir van het gezin verwijderen.
- Herstel en vervang de vernietigde meubels in huis.
- Laat niet-Marokkaanse medische teams de Khaya Sisters en hun moeder onderzoeken en behandelen.
- Sta internationale organisaties zoals het Internationaal Strafhof (ICC) toe vrijelijk alle beschuldigingen van de familie Khaya van mensenrechtenschendingen te onderzoeken, waaronder verkrachting, seksuele marteling, slaapgebrek, gif met chemicaliën en onbekende injecties.
- Breng de daders en alle verantwoordelijken voor de rechter door het ICC.
- Stel het publiek gerust in een schriftelijke verklaring over de veiligheid en bewegingsvrijheid van de familie Khaya.
One Response
Hoi,
Ik heb een bericht gestuurd naar info@justvisitwesternsahara.com maar deze e-mail is niet beschikbaar.
Kunt u mij een ander adres geven?
Bedankt en gefeliciteerd met je baan.