Door David Swanson, World BEYOND War, April 19, 2022
Het ergste probleem is een nepprobleem. Dat wil zeggen, tal van partijen gebruiken de zaak van het vervolgen van Vladimir Poetin voor "oorlogsmisdaden" als nog een ander excuus om te voorkomen dat de oorlog eindigt - de behoefte aan "gerechtigheid" voor oorlogsslachtoffers als reden om meer oorlogsslachtoffers te maken. Dit is van The New Republic:
“Inna Sovsun, een Oekraïens parlementariër van de pro-Europese Golos-partij, gelooft dat de noodzaak van gerechtigheid belangrijker is dan onderhandelingen om de oorlog te beëindigen. 'Ik heb begrepen dat als we een deal sluiten, we de juridische procedure om hen te straffen niet kunnen volgen', zei ze in een interview, waarbij ze opmerkte dat een overeenkomst dergelijke claims zou kunnen neutraliseren. 'Ik wil gerechtigheid voor kinderen van wie de ouders in hun bijzijn zijn vermoord... [voor] de zesjarige jongen die twee dagen lang getuige was van de verkrachting van zijn moeder door Russische soldaten. En als we een deal krijgen, betekent dat dat die zoon nooit gerechtigheid krijgt voor zijn moeder, die stierf aan haar verwondingen.'”
Als het 'begrip' van Inna Sovsun werkelijk waar zou zijn, dan zou het argument voor het voortzetten van een oorlog die algemeen wordt beschouwd als een risico op escalatie in een nucleaire oorlog, uiterst zwak zijn. Maar het onderhandelen over een staakt-het-vuren en een vredesakkoord zouden door Oekraïne en Rusland moeten worden gedaan. Gezien de door de VS en de VS geleide sancties tegen Rusland, en de invloed van de VS op de Oekraïense regering, moeten dergelijke onderhandelingen worden gevoerd door Oekraïne, Rusland en de Verenigde Staten. Maar geen van die entiteiten zou de macht moeten hebben om strafrechtelijke vervolging in te stellen of te beëindigen.
Het denken over "het vervolgen van Poetin", in tientallen westerse nieuwsberichten, is heel erg in termen van gerechtigheid voor de overwinnaar, waarbij de overwinnaar de aanklager is, of in ieder geval het slachtoffer dat de leiding krijgt over de aanklager, zoals velen in de Verenigde Staten. vinden dat nationale rechtbanken moeten opereren. Maar om het Internationaal Strafhof of het Internationaal Gerechtshof als serieuze rechtbanken te laten functioneren, zouden ze hun eigen besluitvorming moeten doen.
Zeker, bijna alles ligt onder de duim van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad en hun veto's, maar het heeft geen zin om te onderhandelen over een Amerikaans veto als Rusland al een veto heeft. Misschien kan de wereld worden gemaakt om te werken zoals Washington wil, maar het kan ook anders werken. De oorlog zou vandaag kunnen worden beëindigd en er zou over een overeenkomst kunnen worden onderhandeld zonder enige melding van strafrechtelijke vervolging.
Het Amerikaanse gepraat over vervolging voor 'oorlogsmisdaden' komt van veel van dezelfde mensen die willen voorkomen dat de oorlog wordt beëindigd, de Russische regering omver willen werpen, de NAVO verder willen uitbreiden, meer wapens willen verkopen en op televisie willen komen . Er zijn redenen om te betwijfelen hoe serieus de zaak van het handhaven van de rechtsstaat voor hen is, wanneer erover praten ook elk van die andere oorzaken bevordert - zelfs als het hypocriet alleen tegen Rusland zou kunnen worden gedaan. Er zijn ook redenen om te betwijfelen of de rest van ons beter af zou zijn als het op hypocriet zou gebeuren tegen alleen Rusland.
Volgens een unanieme stemming in de Amerikaanse Senaat, moeten Poetin en zijn ondergeschikten worden vervolgd voor "oorlogsmisdaden" en voor oorlogsmisdaden (bekend als "de misdaad van agressie"). Typische 'oorlogsmisdaden'-praat dient als een masker voor het feit dat oorlog zelf een misdaad is. Westerse mensenrechtengroepen opereren doorgaans met een strikt verbod om kennis te nemen van het VN-handvest en tal van andere wetten de oorlog zelf verbieden en zich beperken tot het zoeken naar oorlogsmisdaden. Het zou een doorbraak zijn als er eindelijk een vervolging komt voor "de misdaad van agressie", zo niet voor het hypocrisieprobleem. Zelfs als je de juiste jurisdictie zou kunnen afkondigen en het zou laten gebeuren, en zelfs als je voorbij de escalatie van meerdere partijen zou kunnen komen die tot de invasie heeft geleid, en zelfs als je zou kunnen verklaren dat alle oorlogen die vóór 2018 zijn gelanceerd buiten bereik zijn voor vervolging door het ICC voor de meest ernstige misdaad, wat zou het voor wereldwijde gerechtigheid betekenen als de Verenigde Staten en bondgenoten algemeen als vrij worden beschouwd om Libië of Irak of Afghanistan of waar dan ook binnen te vallen, maar Russen zijn nu vervolgbaar samen met Afrikanen?
Welnu, wat als het ICC de lancering van nieuwe oorlogen sinds 2018 zou vervolgen, en bepaalde misdaden binnen oorlogen die al decennia teruggaan? Daar zou ik voor zijn. Maar de Amerikaanse regering zou dat niet doen. Een van de meest prominente wandaden in de huidige discussies over Rusland is het gebruik van clusterbommen. De Amerikaanse regering gebruikt ze in haar oorlogen en levert ze aan haar bondgenoten, zoals Saoedi-Arabië, voor oorlogen waaraan ze meedoet. Je zou gewoon kunnen gaan met de hypocrisiebenadering, behalve dat zelfs in de huidige oorlog in Oekraïne maakt gebruik van clusterbommen tegen Russische indringers en, natuurlijk, zijn eigen volk. Teruggaand naar de Tweede Wereldoorlog, is het de gewoonte van de overwinnaar om alleen dingen te vervolgen die de overwinnaars niet ook hebben gedaan.
Je zou dus dingen moeten vinden die Rusland deed en Oekraïne niet deed. Dat kan natuurlijk. Je zou die eruit kunnen pikken en vervolgen, en verklaren dat het beter is dan niets. Maar of het beter is dan niets is een open vraag, net als of de Amerikaanse regering er echt achter zou staan. Dit zijn de mensen die andere naties hebben gestraft voor hun steun aan het ICC, sancties hebben opgelegd aan ICC-functionarissen, en een ICC-onderzoek naar misdaden door alle partijen in Afghanistan hebben stopgezet, en er effectief een hebben geblokkeerd in Palestina. Het ICC lijkt te popelen om Rusland te blijven zitten, te blijven halen en omver te werpen, maar zal het braaf door alle fijne kneepjes navigeren, alleen de acceptabele onderwerpen identificeren, alle ongemakkelijke complicaties vermijden en iedereen ervan kunnen overtuigen dat zijn kantoren dat niet zijn? hoofdkwartier in het Pentagon?
Enkele weken terug Oekraïne was vertegenwoordigd bij het Internationaal Gerechtshof, niet door een Oekraïense, maar door een Amerikaanse advocaat, dezelfde die in dienst was van de toenmalige president Barack Obama om het Congres te vertellen dat hij niet de macht zou hebben om een Amerikaanse aanval op Libië te voorkomen. En diezelfde advocaat heeft nu het Obamanesische lef om zich af te vragen of er twee standaarden van rechtvaardigheid in de wereld zijn – een voor kleine landen en een voor grote landen zoals Rusland (ook al geeft hij toe dat het ICJ ooit tegen de Amerikaanse regering heeft geoordeeld vanwege haar misdaden in Nicaragua, maar niet vermelden dat de Amerikaanse regering zich nooit heeft gehouden aan de uitspraak van de rechtbank). Hij stelt ook voor dat de rechtbank de VN-Veiligheidsraad omzeilt door door de Algemene Vergadering te gaan - een precedent dat ook Amerikaanse veto's zou omzeilen.
Het ICJ heeft bevolen een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne. Dat is wat we allemaal zouden moeten willen, een einde aan de oorlog. Maar een instelling die jarenlang door 's werelds machtige regeringen werd bestreden, maakt de rechtsstaat alleen maar zwak. Een instelling die consequent opstond tegen 's werelds beste oorlogsophitsers en wapenhandelaars, waarop kon worden gerekend om de verschrikkingen van beide partijen in Oekraïne te vervolgen - en om ze in grotere mate te vervolgen naarmate ze zich in de loop van de tijd opstapelden - zou in feite helpen de oorlog te beëindigen zonder het zelfs maar te hoeven eisen.
