Het belang van positieve actieve neutraliteit voor individuele landen en voor internationale vrede

Door Ed Horgan, World BEYOND War, Juni 4, 2023

Presentatie door dr. Edward Horgan, vredesactivist bij Irish Peace and Neutrality Alliance, World BEYOND War, en Veteranen voor de Vrede.   

In januari 2021 was een groep veteranen uit verschillende landen, waaronder Colombia, betrokken bij de ontwikkeling van een project genaamd het International Neutrality Project. We waren bang dat het conflict in Oost-Oekraïne zou ontaarden in een grote oorlog. Wij waren van mening dat Oekraïense neutraliteit essentieel was om een ​​dergelijke oorlog te voorkomen en dat er een dringende behoefte bestond om het concept van neutraliteit internationaal te promoten als alternatief voor de agressie- en grondstoffenoorlogen die werden gevoerd tegen de volkeren van het Midden-Oosten en ergens anders. Helaas heeft Oekraïne zijn neutraliteit opgegeven en ontwikkelde het conflict in Oekraïne zich in februari 2022 tot een grote oorlog, en twee Europese neutrale staten, Zweden en Finland, werden ook overgehaald om hun neutraliteit op te geven.

Sinds het einde van de Koude Oorlog zijn er door de VS en hun NAVO en andere bondgenoten agressieve oorlogen gevoerd met als doel het grijpen van waardevolle hulpbronnen, in strijd met internationale wetten en het VN-Handvest, met de War Against Terror als excuus. Alle agressieoorlogen zijn onwettig volgens internationale wetten, waaronder het Kellogg-Briand-Pact en de Nuremberg Principles die agressieoorlogen verbood.

Het VN-Handvest koos voor een meer pragmatisch systeem van 'collectieve veiligheid', een beetje zoals de Drie Musketiers: één voor allen en allen voor één. De drie musketiers werden de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, ook wel bekend als de vijf politieagenten, die tot taak hadden de internationale vrede te handhaven of af te dwingen. De VS waren aan het einde van WO II het machtigste land ter wereld. Het had onnodig atoomwapens gebruikt tegen Japan om zijn macht aan de rest van de wereld te demonstreren. Naar alle maatstaven was dit een ernstige oorlogsmisdaad. De USSR bracht in 2 zijn eerste atoombom tot ontploffing, wat de realiteit aantoonde van een bipolair internationaal machtssysteem. In deze 1949e eeuw zou het gebruik of zelfs het bezit van kernwapens moeten worden beschouwd als een vorm van mondiaal terrorisme.

Deze situatie had na het einde van de Koude Oorlog vreedzaam kunnen en moeten worden opgelost, maar de leiders van de VS zagen de VS opnieuw als het unipolair machtigste land ter wereld en probeerden hier ten volle van te profiteren. In plaats van de nu overtollige NAVO met pensioen te laten gaan, zoals het Warschaupact met pensioen was gegaan, negeerde de door de VS geleide NAVO beloften aan Rusland om de NAVO niet uit te breiden naar de voormalige landen van het Warschaupact. De heerschappij en het misbruik van geweld hadden de regel van het internationaal recht vervangen.

Het vetorecht van de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad (de P5) stelt hen in staat om straffeloos en in strijd met het VN-handvest dat ze geacht worden te handhaven, op te treden, omdat een vastgelopen VN-Veiligheidsraad geen strafmaatregelen tegen hen kan nemen.

Dit heeft geleid tot een reeks rampzalige illegale oorlogen door de VS, de NAVO en andere bondgenoten, waaronder de oorlog tegen Servië in 1999, Afghanistan in 2001, Irak in 2003 en elders. Ze hebben de heerschappij van het internationaal recht in eigen hand genomen en vormen de grootste bedreiging voor de internationale vrede.

Legers van agressie zouden niet moeten bestaan ​​in deze gevaarlijke tijden voor de mensheid, waar beledigend militarisme onnoemelijke schade toebrengt aan de mensheid zelf en aan de leefomgeving van de mensheid. Echte verdedigingstroepen zijn nodig om te voorkomen dat krijgsheren, internationale criminelen, dictators en terroristen, inclusief terroristen op staatsniveau, enorme mensenrechtenschendingen plegen en onze planeet aarde vernietigen. In het verleden hebben troepen van het Warschaupact zich schuldig gemaakt aan ongerechtvaardigde agressieve acties in Oost-Europa, en hebben Europese imperiale en koloniale machten meerdere misdaden tegen de menselijkheid gepleegd in hun voormalige koloniën. Het Handvest van de Verenigde Naties was bedoeld als basis voor een sterk verbeterd systeem van internationale jurisprudentie dat een einde zou maken aan deze misdaden tegen de menselijkheid.

In februari 2022 sloot Rusland zich aan bij de wetsovertreders door een aanvalsoorlog tegen Oekraïne te lanceren, omdat het van mening was dat de uitbreiding van de NAVO tot aan zijn grenzen een existentiële bedreiging vormde voor de Russische soevereiniteit. Russische leiders liepen aantoonbaar in een NAVO-val om het Oekraïense conflict te gebruiken als een proxy-oorlog of grondstoffenoorlog tegen Rusland.

Het internationaalrechtelijke concept van neutraliteit werd geïntroduceerd om kleinere staten tegen dergelijke agressie te beschermen, en het Verdrag van Den Haag V inzake neutraliteit uit 1907 werd het definitieve stuk internationaal recht inzake neutraliteit. Er zijn veel variaties in de praktijken en toepassingen van neutraliteit in Europa en elders. Deze variaties bestrijken een spectrum van zwaarbewapende neutraliteit tot ongewapende neutraliteit. Sommige landen, zoals Costa Rica, hebben geen leger en vertrouwen op de regels van het internationaal recht om hun land tegen aanvallen te beschermen. Net zoals politiediensten nodig zijn om burgers binnen staten te beschermen, is er een internationaal politie- en jurisprudentiesysteem nodig om kleinere landen te beschermen tegen grotere agressieve landen. Hiervoor kunnen echte verdedigingstroepen nodig zijn.

Met de uitvinding en verspreiding van kernwapens kan geen enkel land, inclusief de VS, Rusland en China, er nog zeker van zijn dat ze hun landen en hun burgers kunnen beschermen tegen overweldiging. Dit heeft geleid tot wat een echt krankzinnige theorie van internationale veiligheid is, genaamd Mutually Assured Destruction, toepasselijk afgekort tot MAD. Deze theorie is gebaseerd op de verkeerde overtuiging dat geen enkele nationale leider dom of gek genoeg zou zijn om een ​​nucleaire oorlog te beginnen.

Sommige landen, zoals Zwitserland en Oostenrijk, hebben neutraliteit verankerd in hun grondwet, zodat hun neutraliteit alleen kan worden beëindigd door een referendum door hun burgers. Andere landen zoals Zweden, Ierland, Cyprus waren neutraal in het kader van het regeringsbeleid en in dergelijke gevallen kan dit worden gewijzigd door een regeringsbesluit, zoals al is gebeurd in het geval van Zweden en Finland. Er komt nu druk op andere neutrale staten, waaronder Ierland, om hun neutraliteit op te geven. Deze druk komt van de NAVO en van de Europese Unie. De meeste EU-staten zijn nu volwaardige leden van de agressieve militaire alliantie van de NAVO, dus de NAVO heeft de Europese Unie vrijwel overgenomen. Grondwettelijke neutraliteit is daarom de beste optie voor landen als Colombia en Ierland, aangezien alleen een referendum door het volk een einde kan maken aan de neutraliteit.

Na het einde van de Koude Oorlog beloofden de VS en de NAVO aan Rusland dat de NAVO niet zou worden uitgebreid naar de Oost-Europese landen tot aan de grens met Rusland. Dit zou hebben betekend dat alle landen aan de Russische grens als neutrale landen zouden worden beschouwd, van de Oostzee tot de Zwarte Zee. Deze overeenkomst werd snel verbroken door de VS en de NAVO.

De geschiedenis toont aan dat zodra agressieve staten krachtigere wapens ontwikkelen, deze wapens zullen worden gebruikt. De Amerikaanse leiders die in 1945 atoomwapens gebruikten, waren niet MAD, ze waren gewoon SLECHT. Agressieoorlogen zijn al illegaal, maar er moeten manieren worden gevonden om dergelijke illegaliteit te voorkomen.

In het belang van de mensheid, evenals in het belang van alle levende wezens op planeet Aarde, is er nu een sterke zaak om het concept van neutraliteit uit te breiden naar zoveel mogelijk landen.

De neutraliteit die nu nodig is, mag geen negatieve neutraliteit zijn waarbij staten conflicten en lijden in andere landen negeren. In de onderling verbonden kwetsbare wereld waarin we nu leven, vormt oorlog in elk deel van de wereld een gevaar voor ons allemaal. Positieve actieve neutraliteit moet worden bevorderd en aangemoedigd. Dit betekent dat neutrale landen volledig het recht hebben om zichzelf te verdedigen, maar niet het recht hebben om oorlog te voeren tegen andere staten. Dit moet echter echte zelfverdediging zijn. Het zou neutrale staten ook verplichten om actief internationale vrede en gerechtigheid te bevorderen en te helpen handhaven. Vrede zonder gerechtigheid is slechts een tijdelijk staakt-het-vuren, zoals de Eerste en Tweede Wereldoorlog hebben aangetoond.

Er zijn enkele belangrijke variaties op het concept van neutraliteit, waaronder die van negatieve of isolationistische neutraliteit. Ierland is een voorbeeld van een land dat positieve of actieve neutraliteit heeft betracht sinds het in 1955 toetrad tot de Verenigde Naties. Hoewel Ierland een zeer kleine defensiemacht heeft van ongeveer 8,000 soldaten, heeft het zeer actief bijgedragen aan VN-vredesoperaties en heeft het verloor 88 soldaten die zijn omgekomen tijdens deze VN-missies, wat een hoog aantal slachtoffers is voor zo'n kleine defensiemacht.

In het geval van Ierland betekende positieve actieve neutraliteit ook het actief bevorderen van het dekolonisatieproces en het helpen van nieuwe onafhankelijke staten en ontwikkelingslanden met praktische hulp op gebieden als onderwijs, gezondheidsdiensten en economische ontwikkeling. Sinds de toetreding van Ierland tot de Europese Unie, en vooral in de afgelopen decennia, heeft Ierland helaas de neiging om meegesleurd te worden in de praktijken van de grotere staten en voormalige koloniale machten van de EU om de ontwikkelingslanden uit te buiten in plaats van hen echt te helpen. Ierland heeft ook zijn neutraliteitsreputatie ernstig geschaad door toe te staan ​​dat het Amerikaanse leger de luchthaven van Shannon in het westen van Ierland gebruikt om zijn agressieoorlogen in het Midden-Oosten te voeren. De VS, de NAVO en de Europese Unie hebben diplomatieke en economische druk uitgeoefend om te proberen de neutrale landen in Europa zover te krijgen dat ze hun neutraliteit opgeven en slagen hierin. Het is belangrijk erop te wijzen dat de doodstraf in alle EU-lidstaten verboden is en dat is een zeer goede ontwikkeling. De machtigste NAVO-leden die ook lid zijn van de EU hebben de afgelopen twee decennia echter op onwettige wijze mensen vermoord in het Midden-Oosten. Dit is de doodstraf op grote schaal door middel van oorlog. Geografie kan ook een belangrijke rol spelen bij succesvolle neutraliteit en de perifere ligging van een eiland aan de westelijke rand van Europa maakt het gemakkelijker om zijn neutraliteit te behouden. Dit in tegenstelling tot landen als België en Nederland die meermaals hun neutraliteit hebben geschonden. Internationale wetten moeten echter worden verbeterd en toegepast om ervoor te zorgen dat de neutraliteit van alle neutrale landen wordt gerespecteerd en ondersteund.

Hoewel het veel beperkingen heeft, wordt het Verdrag van Den Haag inzake neutraliteit beschouwd als de hoeksteen van internationale wetten inzake neutraliteit. Echte zelfverdediging is toegestaan ​​onder internationale wetten over neutraliteit, maar dit aspect is zeer misbruikt door agressieve landen. Actieve neutraliteit is een levensvatbaar alternatief voor agressieoorlogen. Dit internationale neutraliteitsproject moet deel uitmaken van een bredere campagne om de NAVO en andere agressieve militaire allianties overbodig te maken. Hervorming of transformatie van de Verenigde Naties is ook een andere prioriteit, maar dat is weer een dagtaak.

Het concept en de praktijk van neutraliteit wordt internationaal aangevallen, niet omdat het verkeerd is, maar omdat het de toenemende militarisering en machtsmisbruik door de machtigste staten aanvecht. De belangrijkste taak van elke regering is om al haar mensen te verdedigen en de belangen van haar mensen na te streven. Betrokken raken bij oorlogen in andere landen en deelnemen aan agressieve militaire allianties heeft de volkeren van kleinere landen nooit geprofiteerd.

Positieve neutraliteit verhindert niet dat een neutrale staat goede diplomatieke, economische en culturele betrekkingen onderhoudt met alle andere staten. Alle neutrale staten moeten actief worden betrokken bij het bevorderen van nationale en internationale vrede en mondiale rechtvaardigheid. Dit is het principiële verschil tussen enerzijds negatieve, passieve neutraliteit en anderzijds positieve actieve neutraliteit. Het bevorderen van internationale vrede is niet alleen de taak van de Verenigde Naties, het is een zeer belangrijke taak voor alle naties, ook voor Colombia. Helaas is het de Verenigde Naties niet toegestaan ​​om hun belangrijkste taak van het creëren en handhaven van internationale vrede te doen, wat het belangrijker maakt dat alle VN-lidstaten actief werken aan het creëren van internationale vrede en rechtvaardigheid. Vrede zonder gerechtigheid is slechts een tijdelijk staakt-het-vuren. Het beste voorbeeld hiervan was het vredesverdrag van Versailles uit de Eerste Wereldoorlog, dat geen recht had en een van de oorzaken was van de Tweede Wereldoorlog.

Negatieve of passieve neutraliteit betekent dat een staat oorlogen gewoon uit de weg gaat en zich met zijn eigen zaken bemoeit op het gebied van internationale aangelegenheden. Een voorbeeld hiervan waren de Verenigde Staten in de Eerste en Tweede Wereldoorlog, toen de VS neutraal bleven totdat ze gedwongen werden de oorlog te verklaren door het zinken van de Lusitania in WO 1 en door de Japanse aanval op Pearl Harbor in WO 2 Positieve actieve neutraliteit is vooral in deze 21 de beste en meest voordelige vorm van neutraliteit^st eeuw waarin de mensheid wordt geconfronteerd met verschillende existentiële crises, waaronder klimaatverandering en risico's van een nucleaire oorlog. Mensen en landen kunnen niet langer geïsoleerd leven in deze onderling verbonden, onderling afhankelijke wereld van vandaag. Actieve neutraliteit zou moeten betekenen dat neutrale staten zich niet alleen met hun eigen zaken bemoeien, maar ook actief meewerken aan het creëren van internationale vrede en mondiale rechtvaardigheid en voortdurend moeten werken aan het verbeteren en handhaven van internationale wetten.

De voordelen van neutraliteit zijn onder meer het feit dat neutraliteit een erkende conventie is in het internationaal recht, in tegenstelling tot niet-afstemming, en daarom niet alleen plichten oplegt aan neutrale staten, maar ook plichten oplegt aan staten die niet neutraal zijn, om de neutraliteit van neutrale staten te respecteren. Historisch gezien zijn er veel gevallen geweest waarin neutrale staten werden aangevallen in agressieoorlogen, maar net zoals bankovervallers en moordenaars nationale wetten overtreden, zo overtreden agressieve staten ook internationale wetten. Daarom is het bevorderen van respect voor internationale wetten zo belangrijk, en waarom kunnen sommige neutrale staten het nodig vinden om goede verdedigingstroepen te hebben om aanvallen op hun staat af te schrikken, terwijl andere, zoals Costa Rica, een succesvolle neutrale staat kunnen zijn, zonder enige militaire krachten. Als een land als Colombia over waardevolle natuurlijke hulpbronnen beschikt, dan zou het voor Colombia verstandig moeten zijn om goede verdedigingstroepen te hebben, maar dit betekent niet noodzakelijk dat miljarden dollars worden uitgegeven aan de meest moderne straaljagers, gevechtstanks en oorlogsschepen. Moderne militaire verdedigingsmiddelen kunnen een neutrale staat in staat stellen zijn grondgebied te verdedigen zonder zijn economie failliet te laten gaan. Agressief militair materieel heb je alleen nodig als je andere landen aanvalt of binnenvalt en het is neutrale staten verboden dit te doen. Neutrale landen zouden moeten kiezen voor echte defensietroepen met gezond verstand en het geld dat ze besparen, moeten besteden aan het verstrekken van kwalitatief goede gezondheidszorg, sociale diensten, onderwijs en andere essentiële diensten voor hun volk. In vredestijd kunnen uw Colombiaanse strijdkrachten voor veel goede doelen worden gebruikt, zoals de bescherming en verbetering van het milieu, het helpen bij verzoening en het verlenen van essentiële sociale diensten. Elke regering moet zich in de eerste plaats richten op het verdedigen van de belangen van haar volk en de bredere belangen van de mensheid, en niet alleen op het verdedigen van haar grondgebied. Het maakt niet uit hoeveel miljarden dollars u uitgeeft aan uw strijdkrachten, het zal nooit genoeg zijn om te voorkomen dat een grote wereldmacht uw land binnenvalt en bezet. Wat u moet doen, is een dergelijke aanval afschrikken of ontmoedigen door het voor een grootmacht zo moeilijk en duur mogelijk te maken om uw land aan te vallen. Naar mijn mening kan dit worden bereikt door een neutrale staat die niet probeert het onverdedigbare te verdedigen, maar een beleid en voorbereiding heeft om zijn toevlucht te nemen tot vreedzame niet-samenwerking met eventuele binnenvallende troepen. Veel landen, zoals Vietnam en Ierland, gebruikten een guerrillaoorlog om hun onafhankelijkheid te bereiken, maar de kosten aan mensenlevens kunnen onaanvaardbaar hoog zijn, vooral met 21^st eeuwse oorlogsvoering. Het handhaven van de vrede met vreedzame middelen en de rechtsstaat is de beste optie. Vrede proberen te sluiten door oorlog te voeren is een recept voor rampspoed. Niemand heeft ooit aan oorlogsslachtoffers gevraagd of ze hun dood gerechtvaardigd of 'de moeite waard' vonden. Maar toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Madeline Albright werd ondervraagd over de dood van meer dan een half miljoen Iraakse kinderen in de jaren negentig en of de prijs het waard was, antwoordde ze: "Ik denk dat dat een heel moeilijke keuze is, maar de prijs, we denk dat de prijs het waard is.

Wanneer we de opties voor landsverdediging analyseren wegen de voordelen van neutraliteit ruimschoots op tegen de eventuele nadelen. Zweden, Finland en Oostenrijk behielden met succes hun neutraliteit tijdens de Koude Oorlog, en in het geval van Zweden bleven ze meer dan 200 jaar neutraal. Nu Zweden en Finland hun neutraliteit hebben opgegeven en zich bij de NAVO hebben aangesloten, hebben ze hun volkeren en hun landen in een veel gevaarlijkere situatie gebracht. Als Oekraïne een neutrale staat was gebleven, zou het nu niet te lijden hebben onder een verwoestende oorlog die tot nu toe waarschijnlijk meer dan 100,000 mensen heeft gedood, met als enige begunstigden de wapenfabrikanten. De Russische aanvalsoorlog brengt ook enorme schade toe aan de bevolking van Rusland, ongeacht de provocatie van de agressieve expansie van de NAVO. De Russische president Poetin maakte een verschrikkelijke fout door in een door de NAVO georganiseerde val te lopen. Niets rechtvaardigt de agressie van Rusland bij de bezetting van Oost-Oekraïne. Evenzo hadden de VS en hun NAVO-bondgenoten geen recht om de regeringen van Afghanistan, Irak en Libië omver te werpen en ongerechtvaardigde militaire agressie uit te voeren in Syrië, Jemen en elders.

Internationale wetten zijn ontoereikend en worden niet gehandhaafd. De oplossing hiervoor is om de internationale wetten en de aansprakelijkheid voor schendingen van internationale wetten voortdurend te verbeteren. Dat is waar actieve neutraliteit moet worden toegepast. Neutrale staten moeten altijd actief wereldwijde rechtvaardigheid en hervorming en actualisering van internationale wetten en jurisprudentie bevorderen.

De VN is in de eerste plaats opgericht om internationale vrede te creëren en te handhaven, maar de VN wordt hiertoe verhinderd door haar permanente leden van de VN-Veiligheidsraad.

De recente conflicten in Soedan, Jemen en elders laten vergelijkbare uitdagingen en misstanden zien. De militaire daders van de burgeroorlog in Soedan vechten niet namens de bevolking van Soedan, ze doen het tegenovergestelde. Ze voeren oorlog tegen de bevolking van Soedan om door te gaan met het op corrupte wijze stelen van de waardevolle hulpbronnen van Soedan. Saoedi-Arabië en zijn bondgenoten, gesteund door Amerikaanse, Britse en andere wapenleveranciers, zijn verwikkeld in een genocidale oorlog tegen de bevolking van Jemen. Westerse en andere landen exploiteren de hulpbronnen van de Democratische Republiek Congo al meer dan een eeuw tegen enorme kosten voor het leven en het lijden van de Congolese bevolking.

De vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad kregen specifiek de opdracht om de principes en artikelen van het VN-Handvest te handhaven. Toch hebben drie van hen, de VS, het VK en Frankrijk, gehandeld in strijd met het VN-Handvest sinds het einde van de Koude Oorlog, en daarvoor in Vietnam en elders. Meer recentelijk heeft Rusland hetzelfde gedaan door Oekraïne binnen te vallen en oorlog te voeren en daarvoor in de jaren tachtig in Afghanistan.

Mijn land, Ierland, is veel kleiner dan Colombia, maar net als Colombia hebben we te lijden gehad onder burgeroorlogen en onderdrukking van buitenaf. Door een positief actieve neutrale staat te worden, heeft Ierland een belangrijke rol gespeeld bij het bevorderen van internationale vrede en mondiale rechtvaardigheid en heeft het verzoening binnen Ierland bereikt. Ik geloof dat Colombia hetzelfde kan en moet doen.

Hoewel sommigen misschien beweren dat er nadelen zijn aan neutraliteit, zoals een gebrek aan solidariteit en samenwerking met bondgenoten, kwetsbaarheid voor mondiale bedreigingen en uitdagingen, zijn deze aantoonbaar alleen van toepassing op negatieve isolationistische neutraliteit. Het type neutraliteit dat het beste past bij de internationale situatie in de 21e eeuw, en het beste past bij Colombia, is positieve actieve neutraliteit waarbij neutrale staten actief vrede en gerechtigheid bevorderen op nationaal, regionaal en internationaal niveau. Als Colombia een positief actieve neutrale staat wordt, zal het een heel goed voorbeeld zijn voor alle andere Latijns-Amerikaanse staten om het voorbeeld van Colombia en Costa Rica te volgen. Als ik naar een wereldkaart kijk, zie ik dat Colombia heel strategisch gelegen is. Het is alsof Colombia de poortwachter is van Zuid-Amerika. Laten we van Colombia de POORTBEWAKER VOOR VREDE en voor wereldwijde rechtvaardigheid maken.