Door Yurii Sheliazhenko, World BEYOND War, Oktober 3, 2021
Het vooraanstaande in Londen gevestigde internationale tijdschrift "The Economist" publiceerde een artikel met de titel "Call me Maybe" (op hun website: "The military draft is making a comeback").
Het artikel is propaganda over de "voordelen" van dienstplicht, gebaseerd op het voorbeeld van Israël en Noord-Europese landen, hoewel enkele nadelen van dienstplicht worden genoemd, zoals de stijgende misdaadcijfers. Het artikel is anoniem (waarschijnlijk redactioneel, maar waarom niet op de eerste pagina?) en geschreven in Israël, met de geotag "Tel Aviv". De berichten zijn tegenstrijdig en controversieel, zoals dienstplicht in Rusland is een hel, maar dienstplicht in het Westen is de hemel.
In het artikel scheppen anonieme auteur(s) op over de bereidheid van Israëlische jongeren om te dienen op de slechtste manier van rekruteringspropaganda, maar negeren het feit dat zestig tieners uit Israël publiceerden een open brief waarin ze verklaarden te weigeren in het leger te dienen protesteren tegen het bezettingsbeleid van Palestina (de "Shministim-brief"). Auteur(s) trollen War Resisters' International (WRI) a-la je moet stoppen met protesteren tegen de dienstplicht omdat er bijna nergens een dienstplicht is, en dan paradoxaal genoeg beginnen te adverteren voor de geleidelijke terugkeer van de dienstplicht wereldwijd. De vermelding van de WRI kan een vorm van wraak zijn voor hun solidariteitscampagne met Israëlische tegenstanders.
Het artikel negeert de dimensies van mensenrechten, het recht op gewetensbezwaren tegen militaire dienst, en de democratische traditie van persoonlijk geweten als bescherming tegen massale oorlogsgekte, en bagatelliseert de trend van militariserende economieën en samenlevingen (zelfs in de Verenigde Staten is militaire registratie voor vrouwen ingevoerd door de National Defense Authorization Act voor het fiscale jaar 2022).
Het argument voor dienstplicht als voorzorgsmaatregel tegen oorlog is belachelijk; de instelling van dienstplicht verandert democratische vrijemarkteconomieën in autoritaire, op slavernij gebaseerde economieën (iedereen kan als slaaf worden ingelijfd als ze weigeren vrijwillig de oorlogsmachine te dienen). We hebben geen dienstplicht meer nodig, we hebben drie simpele dingen nodig: demilitarisering van economieën, geweldloze conflictoplossing en versterking van de vredescultuur in samenlevingen.
Een ander gepresenteerd idee buiten de grenzen van gezond verstand is het 'inenten' van jongeren van extreemrechts extremisme door tieners in de klauwen van neofascistische officieren te gooien. Beide ideeën zijn zo waanzinnig dat het artikel "evenwichtig" (ik ben er zeker van, op suggestie van de redacteur tegen de wil van de auteur) voor de hand liggende onzin met een paar simpele feiten die voorop zouden moeten staan in plaats van dergelijke onzin "serieus te overwegen". En de passage "onwaardigheid van de middelbare school" blaft gek.
Ondertussen een artikel in Roar Magazine toont verbanden tussen Israëlische en EU-militarisering.
De archaïsche politiek van Israël en de gemilitariseerde economie zijn op geen enkele manier een model voor de wereld, zoals The Economist suggereert, als ons doel duurzame ontwikkeling is en geen oorlog van allen tegen allen. Israël zou het mensenrecht moeten respecteren om te weigeren te doden, en landen die dienstplicht beschouwen als een wonderpil tegen een economische crisis zouden moeten heroverwegen; deze pillen zijn giftig. De missie van onze antimilitaristische organisaties is om de immorele instelling van oorlog af te schaffen, en het zal niet worden opgegeven.
Wens je vrede en geluk.
