Presidentiële Griot

By Mbizo CHIRASHA, World BEYOND War, Juli 2, 2020

PRESIDENTIËLE GROOT

Soms ruiken herinneringen naar de scheet van een dictator
Eens joegen we naar onze eigen schaduwen onder de zilveren maan en onze schaduwen dansten met ons mee, we rijmden op de nachtmerries van hyena's en hallucinaties van zwarte uilen. Onze verlangens zeilden samen met mistjassen heen en weer bij het aanbreken van het dorp. Houtrook rook naar versgebakken brood. De tijd betoverde ons, we aten William Shakespeare en John Donne. We dronken citroenkannen van Langston Hughes en Maya Angelou.
Soyinka's lyrische whisky verwoestte onze tedere zenuwen.
We bedde de politiek met jongensachtige houding en droomden van de zwarte hanen en zwarte Hitlers
Soms is de tijd koppig als een zittende tiran
Gisteravond scandeerden commissarissen een slogan en jij bakte de poëzie van een dictator. Zeloten zongen Castro en Stalin en jij brouwde een socialistische zonderling, de president is een stinkende kapitalist. Ik heb nooit gezegd dat hij satanist is. Terug naar dorpsnachten, hyena's lachen nog steeds, zwarte uilen roddelen, zilveren maan danst nog steeds over de door regen gebaande paden van ons land.

Soms stinkt de tijd als een scheet van een dictator
Je lyrische satire sloop imbecielen door achterdeuren. Uw lovende sonnetten hergebruikten suïcidale duivels en gepolijste revolutionaire afwijzingen
Toen waren geuren van verse mest en geur van verse uiermelk ons ​​ochtendbrouwsel en onder de schemering verdween ooit de maan in de aardse baarmoeder, Judas, de zon nam toen het over en elke dictator is een Iskariot.
Ik heb nooit gezegd dat we nu zwervers zijn

Soms ruikt de tijd naar een stervende autocraat
Mwedzi wagara ndira uyo tigo tigo ndira - de maan was ooit zure melk zilverwit en vers uit de mond van de goden en zat op zijn presidentiële troon op het hoogtepunt van kale heuvels en later met de tijd was de maan rijp om te gaan mwedzi waora ndira tigo tigo ndira
Soms fluiten windvlagen hun tenor door weiden met olifantsgras, we zongen mee met de gehoorzame flora Chamupupuri icho…oo chamupupuri chaenda chamupupuri chadzoka Chamupupuri icho…oo!

Onze in armoede gemarineerde, gele maïstanden grijnsden tot plotselinge bliksemschichten, de aarde draaide rond onder de greep van de donder, toen huilden Goden en dronken we tranen met een lied gehuld in kerstjurken. Wilde bijen en groene bommenwerpers zongen protest en lof. Ik heb nooit gezegd dat we kinderen zijn van droogtehulp.

Soms wordt de tijd oud als een zittende tiran,
Vanavond irriteert de echo van uw lofpoëzie de anopheles die in vermoeide stadsgoten zijn gestrand om het bittere bloed van gettobewoners te spoelen, gootburgers die hard proberen te overleven van de harde aarde van een hard land, hun ruwe handen getekend met littekens van het Armageddon van augustus, hun zanderige harten zijn opgetuigde stembussen gevuld met corruptie, ze hebben zo lang gewacht en gezongen.
Chamupupuri icho...oo chamupupuri chaenda
chamupupuri icho...oo chamupupuri chadzoka
Chamupupuri icho..oo