door Brad Wolf, Patterson Deppen, Het progressieve tijdschrift, Augustus 19, 2021
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er Amerikaanse soldaten geweest gestationeerd op Amerikaanse militaire bases over de hele wereld. Vandaag zijn er rond 750 dergelijke bases in zo'n tachtig landen en koloniën.
Gemeten in termen van militaire bases, hebben de Verenigde Staten de grootste rijk in de wereldgeschiedenis. Het handhaaft 80 te 90 procent van alle buitenlandse militaire bases op aarde.
Het verklaarde doel van deze uitgestrekte militaire voetafdruk is het handhaven van de vrede, het beschermen van bondgenoten, het verdedigen van handelsroutes en het ondersteunen van democratische idealen. Maar onderzoek toont aan dat deze bases een averechts effect hebben: ze vergroten de wereldwijde spanningen, wekken lokale wrok op, brengen bondgenoten in gevaar, vervuilen de planeet en vergroten de kans op oorlog.
Het Pentagon ziet zijn wereldwijde netwerk van bases als onderdeel van zijnvolledige spectrum dominantie.” Het zou ook imperialisme, kolonialisme of de laatste wanhopige daden van een overbelast rijk kunnen worden genoemd.
Zelfs het hoogste lid van het leger, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff Mark Milley, eens dat de Verenigde Staten, zoals hij afgelopen december zei, "te veel infrastructuur in het buitenland" hebben. Hij riep op tot "een harde, harde blik", en verklaarde dat veel overzeese bases "afgeleid zijn van waar de Tweede Wereldoorlog eindigde".
Toch blijven de bases, verspreid over zoveel afgelegen plaatsen dat zelfs niet het Pentagon kan tellen. Maar het lijkt erop dat het aantal bases de laatste jaren afneemt, tot het laagste niveau ooit voor de eenentwintigste eeuw.
In Afghanistan zijn er geen Amerikaanse militaire bases meer. Iets meer dan een maand voordat de Taliban deze week snel aan de macht kwamen in Kabul, verliet het Amerikaanse leger zijn laatste grote bolwerk, Bagram Airfield, midden in de nacht. Met aanhoudende kredietopnames in Irak zijn er nog maar zes over. Op het hoogtepunt van de 'wereldwijde oorlog tegen het terrorisme' waren er honderden bases en kleinere gevechtsposten in beide landen.
Maar terwijl Amerikaanse bases sluiten, worden er elders meer voorgesteld of gebouwd. En dus blijft het totale aantal bases vaag en in beweging, een opstelling die heel bevorderlijk is voor het Pentagon.
In Guam wordt nu gebouwd Kamp Blazo, de eerste Amerikaanse militaire basis op het grondgebied sinds 1952. Er worden meer bases voorgesteld op andere kleinere eilanden in de Stille Oceaan, waaronder Palau, Yap en Tinian. Tientallen kleinere, meer geheime bases overspannen de wereld, wat het leger nu noemt "leliebladbases." Deze kunnen in het geheim minder dan honderd troepen huisvesten en afgelegen plaatsen bezetten die zelfs voor de meeste leden van het Congres onbekend zijn.
Waarom hebben de Verenigde Staten zoveel overzeese bases nodig? Het korte antwoord is dat dat niet het geval is.
Als reactie op het duizelingwekkende aantal Amerikaanse militaire bases in het buitenland, heeft de Coalitie tegen Amerikaanse militaire basissen, een groep van veertien organisaties die zich inzetten voor het sluiten van alle buitenlandse bases, werd opgericht in 2017. Het stelt dat deze bases de "belangrijkste instrumenten zijn van imperiale wereldoverheersing en milieuschade" en beschouwt sluiting als een noodzakelijke stap op weg naar een "rechtvaardige, vreedzame en duurzame wereld."
De Overseas Base Realignment and Closure Coalition, gelanceerd in 2018, probeert ook de wereld veiliger en veiliger te maken en miljarden dollars te besparen door het aantal bases te verminderen. De groep, bestaande uit universiteitsprofessoren, gepensioneerde hoge militaire functionarissen en instituten voor buitenlands beleid, stelt dat het in stand houden van zoveel buitenlandse bases "de veiligheid van het land en de wereld ondermijnt".
World BEYOND War'S "Geen bases-campagne” streeft actief naar de sluiting van alle buitenlandse militaire bases van de VS. De Zwarte Alliantie voor Vrede, met zijn "US Out of Africa-netwerk”, eist een volledige terugtrekking van de Amerikaanse strijdkrachten uit Afrika, de demilitarisering van het Afrikaanse continent en de sluiting van alle buitenlandse militaire bases over de hele wereld. De Rode Natie, een door inheemse volkeren geleide politieke organisatie, noemt de honderden Amerikaanse buitenlandse bases in haar meest recente politiek programma.
Deze groepen grijpen het moment aan als een kans voor consequente verandering. De Biden-regering heeft zich gecommitteerd aan een Globale houdingsbeoordeling om de inzet van strijdkrachten over de hele wereld opnieuw te evalueren. Volgens Andrew Bacevich, voorzitter van de Quincy Instituut voor Verantwoord Staatsmanschap, en David Vine, auteur van klassieke boeken over dit onderwerp, Base Nation en De Verenigde Staten van Oorlog, biedt deze Global Posture Review een kans om "bases zorgvuldig en verantwoord te sluiten, geld te besparen en Amerikaanse allianties en diplomatieke aanwezigheid wereldwijd op te bouwen."
Voor velen in de regering is het moeilijk om zich een andere vorm van buitenlands beleid voor te stellen dan de wereld in garnizoen te houden. Maar door de druk van deze groepen en organisaties, hun uiteenlopende samenstelling en de deugdelijkheid van hun argumenten lijkt verandering mogelijk. In een wereld vol oorlog kan die verandering niet snel genoeg komen.