The Iron Cage of War: The Present War System beschreven

(Dit is sectie 3 van de World Beyond War wit papier Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog. Doorgaan met voorafgaat | volgend sectie.)

Toen gecentraliseerde staten zich begonnen te vormen in de antieke wereld, werden ze geconfronteerd met een probleem dat we net begonnen op te lossen. Als een groep van vreedzame staten werd geconfronteerd met een gewapende, agressieve oorlogstoestand, hadden ze slechts drie keuzes: onderwerpen, vluchten of de oorlogachtige staat imiteren en hopen te winnen in de strijd. Op deze manier werd de internationale gemeenschap gemilitariseerd en grotendeels behouden. De mensheid sloot zichzelf op in de ijzeren kooi van oorlog. Conflict werd gemilitariseerd. Oorlog is de aanhoudende en gecoördineerde strijd tussen groepen die leidt tot grote aantallen slachtoffers. Oorlog betekent ook, als auteur John Horgan stelt het, militarisme, de cultuur van oorlog, de legers, wapens, industrieën, beleid, plannen, propaganda, vooroordelen, rationalisaties die dodelijke groepsconflicten niet alleen mogelijk maar ook waarschijnlijk maken.^note1

In de veranderende aard van oorlogsvoering zijn oorlogen niet beperkt tot staten. Je zou kunnen spreken van hybride oorlogen, waar conventionele oorlogsvoering, terroristische acties, mensenrechtenschendingen en andere vormen van grootschalig willekeurig geweld plaatsvinden.^note2 Niet-statelijke actoren spelen een steeds belangrijkere rol in oorlogsvoering, vaak in de vorm van zogenaamde asymmetrische oorlogsvoering.^note3

Terwijl bepaalde oorlogen worden veroorzaakt door lokale gebeurtenissen, "breken ze niet" uit zichzelf. Ze zijn het onvermijdelijke gevolg van een sociaal systeem voor het beheer van internationale en burgerconflicten, het oorlogssysteem. Oorzaak van oorlogen in het algemeen is het Oorlogssysteem dat de wereld van tevoren voorbereidt op bepaalde oorlogen.

Het Oorlogssysteem berust op een reeks onderling verbonden overtuigingen en waarden die al zo lang bestaan ​​dat hun waarachtigheid en bruikbaarheid als vanzelfsprekend worden beschouwd en ze worden meestal niet ter discussie gesteld, hoewel ze aantoonbaar onjuist zijn.^note4 Onder de gebruikelijke mythen van het Oorlogssysteem zijn:

Het oorlogssysteem omvat ook instellingen en wapentechnieken. Het is diep ingebed in de maatschappij en de verschillende delen ervan voeden zich in elkaar zodat het zeer robuust is.

Oorlogen zijn zeer georganiseerde, vooraf geplande mobilisaties van krachten die lang van tevoren zijn voorbereid door het Oorlogssysteem dat alle instellingen van de samenleving doordringt. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld (een robuust voorbeeld van een deelnemer aan een oorlogsstelsel) zijn niet alleen oorlogsinstellingen zoals de uitvoerende macht van de regering waar het staatshoofd ook opperbevelhebber is, de militaire organisatie zelf (leger). , marine, luchtmacht, kustwacht) en de CIA, NSA, Homeland Security, de verschillende oorlogsscholen, maar oorlog is ook ingebouwd in de economie, cultureel vereeuwigd in de scholen en religieuze instellingen, een traditie die wordt uitgeoefend in gezinnen, verheerlijkt op sportevenementen, gemaakt in games en films, en gehyped door de nieuwsmedia. Bijna nergens leert men van een alternatief.

Een klein voorbeeld van slechts één pijler van het militarisme van de cultuur is militaire rekrutering. Naties spannen zich in om jonge mensen in het leger aan te trekken en het 'de dienst' te noemen. Recruiters doen er alles aan om 'de service' aantrekkelijk te maken, contant geld en educatieve prikkels te bieden en het als opwindend en romantisch uit te drukken. Nooit zijn de nadelen uitgebeeld. Aanwervende posters tonen geen verminkte en dode soldaten of beschoten dorpen en dode burgers.

In de VS, de Legermarketing en onderzoeksgroep Nationale activa branch onderhoudt een vloot aan opleggerwagens waarvan de zeer geavanceerde, aantrekkelijke, interactieve tentoonstellingen oorlogsvoering verheerlijken en zijn bedoeld voor werving in 'moeilijk te penetreren middelbare scholen'. De vloot omvat de 'Army Adventure Semi' en de 'All Army Experience' semi en anderen.^note5 Studenten kunnen spelen in simulators en gevechten met tankgevechten of vliegen met Apache-aanvalshelikopters en don Army-uitrusting voor foto-ops en het veld krijgen om mee te doen. De vrachtwagens zijn 230 dagen onderweg per jaar. De noodzaak van oorlog wordt als vanzelfsprekend beschouwd en zijn vernietigende nadeel niet getoond.

De cultuur van het militarisme tast de burgerlijke vrijheden aan. In oorlogstijd is waarheid het eerste slachtoffer als regeringen propageren en vrije discussie en afwijkende meningen voorkomen. Meer recentelijk nemen regeringen hun toevlucht tot massale elektronische bewaking van burgers, tot gevangenisstraf zonder proces of beëindiging en tot foltering, alles gerechtvaardigd in naam van de nationale veiligheid.

Oorlogen resulteren gedeeltelijk uit een bepaalde, eenvoudige denkwijze. Regeringen zijn erin geslaagd om zichzelf en de massa's ervan te overtuigen dat er slechts twee reacties op agressie zijn: onderwerping of vechten, geregeerd worden door "die monsters" of ze bombarderen in het Stenen Tijdperk. Ze noemen vaak de "Analogie van München", toen de Britten in 1938 dwaasheden tegen Hitler en uiteindelijk moest de wereld hoe dan ook vechten tegen de nazi's. De implicatie is dat de Britten 'opgestaan' waren tegen Hitler die hij zou hebben gesteund en dat er geen Tweede Wereldoorlog zou zijn geweest. In 1939 viel Hitler Polen aan en de Britten kozen ervoor om te vechten. Tientallen miljoenen mensen stierven.^note6 Een zeer hete "Koude Oorlog" met een nucleaire wapenwedloop volgde. Jammer genoeg is het in de 21ST eeuw overduidelijk geworden dat het maken van oorlog niet werkt om vrede te creëren, zoals het geval van de twee Golfoorlogen, de Afghaanse oorlog en de Syrische / ISIS-oorlog duidelijk aantoont. We zijn een staat van permawar binnengegaan. Kristin Christman, in Paradigma voor vrede, suggereert bij wijze van analogie een alternatieve, probleemoplossende benadering van internationale conflicten:

We kunnen oorlog alleen beëindigen als we de denkwijze veranderen, de relevante vragen stellen om de oorzaken van het gedrag van een agressor te achterhalen en vooral om te zien of iemands eigen gedrag er een van is. Net als medicijnen, zal de behandeling van alleen de symptomen van een ziekte het niet genezen. Met andere woorden, we moeten nadenken voordat we het geweer uittrekken. Deze blauwdruk voor vrede doet dat.

Het oorlogssysteem werkt niet. Het brengt geen vrede, of zelfs minimale beveiliging. Wat het produceert is wederzijdse onzekerheid. Toch gaan we verder.

Oorlogen zijn endemisch; in een oorlogssysteem moet iedereen oppassen voor iedereen. De wereld is een gevaarlijke plaats omdat het War System het zo maakt. Het is Hobbes"De oorlog van alles tegen allen." Naties menen dat ze het slachtoffer zijn van complotten en bedreigingen door andere naties, ervan overtuigd dat de militaire macht van de anderen gericht is op hun vernietiging terwijl ze hun eigen tekortkomingen niet zien, dat hun acties juist de gedrag waar ze bang voor zijn en wapenen tegen elkaar terwijl vijanden spiegelbeelden van elkaar worden. Voorbeelden in overvloed: het Arabisch-Israëlische conflict, het conflict tussen India en Pakistan, de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme die steeds meer terroristen creëert. Elke kant manoeuvres voor de strategische hoge grond. Elke kant demoniseert de ander terwijl hij zijn eigen unieke bijdrage aan de beschaving overtreft. Toegevoegd aan deze volatiliteit is de race voor mineralen, vooral olie, omdat naties een economisch model nastreven van eindeloze groei en verslaving aan olie.^note8 Verder geeft deze situatie van voortdurende onzekerheid ambitieuze elites en leiders de mogelijkheid om de politieke macht vast te houden door populaire angsten te wekken, en het biedt enorme winstmogelijkheden voor wapenmakers die dan de politici ondersteunen die de vlammen uitdragen.^note9

Op deze manieren is het oorlogssysteem zelfvoorzienend, zichzelf versterkend en zichzelf in stand houdend. Gelovend dat de wereld een gevaarlijke plaats is, bewapenen de naties zichzelf en handelen zij strijdlustig in een conflict, en bewijzen aan andere naties dat de wereld een gevaarlijke plaats is en daarom moeten zij bewapend zijn en op dezelfde manier handelen. Het doel is om gewapend geweld in een conflictsituatie te bedreigen in de hoop dat het de andere kant zal "afschrikken", maar dit mislukt op regelmatige basis, en dan is het doel niet om een ​​conflict te vermijden, maar om het te winnen. Alternatieven voor bepaalde oorlogen worden bijna nooit serieus gezocht en het idee dat er misschien een alternatief is voor oorlog zelf, komt bijna nooit voor bij mensen. Je vindt niet wat je niet zoekt.

Het is niet langer voldoende om een ​​bepaalde oorlog of een bepaald wapensysteem te beëindigen als we vrede willen. Het hele culturele complex van het oorlogssysteem moet worden vervangen door een ander systeem voor het omgaan met conflicten. Gelukkig, zoals we zullen zien, ontwikkelt een dergelijk systeem zich al in de echte wereld.

Het oorlogssysteem is een keuze. De poort naar de ijzeren kooi is namelijk open en we kunnen naar buiten gaan wanneer we maar willen.

(Doorgaan met voorafgaat | volgend sectie.)

We willen van je horen! (Deel onderstaande reacties aub)

Hoe heeft dit geleid u om anders te denken over alternatieven voor oorlog?

Wat zou u hieraan toevoegen, veranderen of vragen stellen?

Wat kun je doen om meer mensen te helpen begrijpen over deze alternatieven voor oorlog?

Hoe kun je actie ondernemen om dit alternatief voor oorlog een realiteit te maken?

Deel dit materiaal alstublieft op grote schaal!

Gerelateerde berichten

Zie andere berichten gerelateerd aan "Waarom is een alternatief wereldwijd beveiligingssysteem zowel wenselijk als noodzakelijk?"

Bekijk volledige inhoudsopgave voor Een wereldwijd beveiligingssysteem: een alternatief voor oorlog

Opmerkingen:
1. Oorlog is ons meest urgente probleem. Laten we het oplossen. (keer terug naar het hoofdartikel)
2. Lees meer op: Hoffman, FG (2007). Conflict in de 21ST eeuw: de opkomst van hybride oorlogen. Arlington, Virginia: Potomac Institute for Policy Studies. (keer terug naar het hoofdartikel)
3. Asymmetrische oorlogsvoering vindt plaats tussen vechtpartijen waar relatieve militaire macht, strategieën of tactieken aanzienlijk verschillen. Irak, Syrië en Afghanistan zijn de bekendste voorbeelden van dit fenomeen. (keer terug naar het hoofdartikel)
4. Amerikaanse oorlogen. Illusies en realiteit (2008) door Paul Buchheit ruimt 19 misvattingen over Amerikaanse oorlogen en het Amerikaanse oorlogssysteem op. De oorlog van David Swanson is een leugen (2010) weerlegt 14-argumenten die worden gebruikt om oorlogen te rechtvaardigen. (keer terug naar het hoofdartikel)
5. The Mobile Exhibit Company biedt "een reeks exposities zoals de Multiple Exhibit Vehicles, Interactive Semis, Adventure Semis en Adventure Trailers bemand door legerwervers om de Amerikanen opnieuw in contact te brengen met het Amerikaanse leger en het bewustzijn van het leger bij de middelbare school en universiteit te vergroten studenten en hun invloedspunten. Zie de website op: http://www.usarec.army.mil/msbn/Pages/MEC.htm (keer terug naar het hoofdartikel)
6. Nummers variëren sterk, afhankelijk van de bron. Schattingen variëren van 50 miljoen tot 100 miljoen slachtoffers. (keer terug naar het hoofdartikel)
7. Paradigm for Peace-website (keer terug naar het hoofdartikel)
8. Een studie wees uit dat buitenlandse regeringen 100 vaker zullen ingrijpen in burgeroorlogen wanneer het oorlogsland grote oliereserves heeft. De volledige studie "Olie boven water" is hier te vinden. (keer terug naar het hoofdartikel)
9. Diepgaand sociologisch en antropologisch bewijsmateriaal is te vinden in deze boeken: Pilisuk, Marc en Jennifer Achord Rountree. 2008. Wie profiteert van mondiaal geweld en oorlog: het blootleggen van een destructief systeem. Nordstrom, Carolyn. 2004. Shadows of War: Geweld, Macht en Internationale Woekerwinst in de Eenentwintigste Eeuw. (keer terug naar het hoofdartikel)