Heeft Charlottesville echt investeringen in wapenhandelaren en producenten van fossiele brandstoffen?
Ja. Hier is Cville per week dit artikel opnieuw fossiele brandstoffen. Hier is een lijst van investeringen die door de stad zijn verstrekt, waaronder voor de hand liggende wapenhandelaren zoals Boeing en Honeywell. Hier is meer informatie uit de stad.
Maar ik ken producten die die bedrijven maken die geen wapens zijn. Wat geeft?
Boeing is de op een na grootste contractant van het Pentagon en een van de grootste wapenhandelaars aan meedogenloze dictaturen over de hele wereld, zoals Saoedi-Arabië. Honeywell is een grote wapenhandelaar.
Kan Charlottesville dit doen?
Ja, Charlottesville heeft zich teruggetrokken uit Zuid-Afrika en meer recentelijk uit Soedan. Charlottesville heeft er de afgelopen jaren bij de nationale en federale regeringen op aangedrongen actie te ondernemen tegen oorlogen, drones en budgettaire prioriteiten. Charlottesville kan en moet optreden bij nationale en mondiale kwesties, maar deze kwestie is lokaal. Het is ons lokale geld en onze plaats wordt beïnvloed door oorlog, oorlogscultuur, wapenverkoop en klimaatvernietiging. Berkeley, Californië, onlangs voorbij desinvestering van wapens. New York City heeft het geïntroduceerd en heeft de desinvestering van fossiele brandstoffen doorstaan, net als andere steden (en naties!)
Kan Charlottesville dit doen zonder geld te verliezen?
Afgezien van de twijfelachtige moraliteit en wettigheid van een dergelijke vraag, en wijzend op de verantwoordelijkheid van het stadsbestuur om het leven van de bewoners niet in gevaar te brengen door te investeren in de vernietiging van een leefbaar klimaat en in de proliferatie van wapens, is het antwoord op de vraag ja. . Hier is een nuttig dit artikel. hier is ander.
Moet Charlottesville nog meer doen waar we om vragen?
Er zijn onbeperkte manieren waarop investeringen minder onethisch kunnen worden gemaakt. Andere categorieën van slechte investeringen zouden kunnen worden verboden. Proactieve inspanningen om te investeren in de meest ethische plaatsen kunnen nodig zijn en worden genomen. Wij hebben er geen bezwaar tegen om verder te gaan, maar vragen wat wij als de belangrijkste minimumnormen zien.
Zijn de omgeving en wapens niet twee verschillende dingen?
Natuurlijk, en we hebben er geen bezwaar tegen om twee resoluties op te stellen in plaats van één, maar we zijn van mening dat de ene het meest logisch is, aangezien daarmee het verdere algemeen belang wordt bereikt door de vele verbanden tussen de twee gebieden te benadrukken (zoals beschreven in de resolutie over de belangrijkste Divest Cville-pagina en hier).
Moet Charlottesville niet ophouden haar neus in belangrijke zaken te steken?
Het meest voorkomende bezwaar tegen lokale resoluties over nationale of mondiale onderwerpen, waarvan dit op een gegeven moment zou kunnen worden opgevat, is dat het geen juiste rol is voor een plaats. Dit bezwaar is gemakkelijk te weerleggen. Het aannemen van zo'n resolutie is een momentwerk dat een plaats geen middelen kost.
Amerikanen zouden rechtstreeks in het Congres vertegenwoordigd moeten zijn. Hun lokale en deelstaatregeringen worden ook geacht hen te vertegenwoordigen bij het Congres. Een vertegenwoordiger in het Congres vertegenwoordigt meer dan 650,000-mensen - een onmogelijke taak. De meeste gemeenteraadsleden in de Verenigde Staten leggen een eed van ambtsbezoek af om de Amerikaanse grondwet te steunen. Het vertegenwoordigen van hun kiezers tot hogere niveaus van overheid maakt deel uit van hoe zij dat doen.
Steden en gemeenten sturen regelmatig petities naar het Congres voor allerlei verzoeken. Dit is toegestaan volgens clausule 3, regel XII, sectie 819, van de regels van de Tweede Kamer. Deze clausule wordt routinematig gebruikt om petities van steden en gedenktekens van staten in heel Amerika te accepteren. Hetzelfde is vastgelegd in de Jefferson Manual, het regelboek voor het huis dat oorspronkelijk door Thomas Jefferson voor de senaat was geschreven.
In 1798 nam de wetgevende macht van de staat Virginia een resolutie aan met behulp van de woorden van Thomas Jefferson die het federale beleid veroordeelt dat Frankrijk bestraft.
In 1967 oordeelde een rechtbank in Californië (Farley tegen Healey, 67 Cal.2d 325) voor het recht van burgers om een referendum te houden over de oppositie tegen de oorlog in Vietnam, uitspraak: "Als vertegenwoordigers van lokale gemeenschappen, raad van toezichthouders en gemeenteraden hebben van oudsher beleidsverklaringen afgelegd over aangelegenheden die de gemeenschap aanbelangen, ongeacht of zij bevoegd waren om dergelijke verklaringen door bindende wetgeving te effectueren. Inderdaad, een van de doelen van de lokale overheid is om haar burgers te vertegenwoordigen voor het Congres, de wetgevende macht en administratieve instanties in zaken waarover de lokale overheid geen macht heeft. Zelfs in zaken van buitenlands beleid is het niet ongebruikelijk dat lokale wetgevende organen hun standpunten bekendmaken. "
Abolitionisten hebben lokale resoluties aangenomen tegen het Amerikaanse beleid inzake slavernij. De anti-apartheidsbeweging deed hetzelfde, net als de nucleaire bevriezingsbeweging, de beweging tegen de PATRIOT-wet, de beweging ten gunste van het Kyoto-protocol (waaronder ten minste 740-steden), enz. Onze democratische republiek heeft een rijke traditie van gemeentelijke actie inzake nationale en internationale aangelegenheden.
Karen Dolan van Cities for Peace schrijft: "Een goed voorbeeld van hoe directe burgerparticipatie door gemeentelijke overheden zowel het Amerikaanse als het wereldbeleid heeft beïnvloed, is het voorbeeld van de lokale verkoopcampagnes tegen zowel Apartheid in Zuid-Afrika als, in feite, de Reagan buitenlandse politiek van "Constructieve betrokkenheid" met Zuid-Afrika. Terwijl de interne en wereldwijde druk destabiliserend was voor de Apartheidsregering van Zuid-Afrika, namen de gemeentelijke verkoopcampagnes in de Verenigde Staten de druk op en droegen bij tot de overwinning op de Comprehensive Anti-Apartheid Act van 1986. Deze buitengewone prestatie werd bereikt ondanks een veto van Reagan en terwijl de senaat in republikeinse handen was. De druk die werd gevoeld door nationale wetgevers uit de 14 VS-staten en dicht bij 100 Amerikaanse steden die waren gedesinvesteerd uit Zuid-Afrika, maakte het cruciale verschil. Binnen drie weken na het opheffen van het veto hebben IBM en General Motors aangekondigd dat ze zich terugtrekken uit Zuid-Afrika. "
