Door David Swanson, 31 januari 2019
Het is mogelijk dat het Amerikaanse Congres voor het eerst de War Powers Resolution van 1973 zal gebruiken om een einde te maken aan een oorlog. Jemen. Dit zou geweldig zijn. Er zijn enkele kanttekeningen.
De Bill nu heeft in beide huizen buitensporige en werkelijk bizarre mazen in de wet. Sommige van zijn supporters vorig jaar waren blijkbaar zogenaamd om het te steunen en tegelijkertijd anti-oorlogsprimaire uitdagers af te weren, en de nabijheid van een mislukte stemming is nooit een indicatie van hoe gemakkelijk iemand tot een succesvolle stemming kan komen. Trump heeft gedreigd met een veto. Trump zou ook gewoon de wet kunnen overtreden met de duidelijke verwachting dat hij er niet voor zal worden afgezet. En het is onwaarschijnlijk dat Jemen ooit volledig zal herstellen.
Maar dat is allemaal niet wat me zorgen baart.
Wat me zorgen baart, zijn de andere verschillende huidige oorlogen en tientallen permanente bezettingen, en congressen inspanningen een verbod opleggen om ze te beëindigen. Er zijn nu wetsvoorstellen ingediend om de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Syrië of Zuid-Korea tot onder een bepaald niveau te voorkomen, tenzij aan tal van voorwaarden wordt voldaan.
Het is dus denkbaar dat het Congres voor het eerst voor zichzelf opkomt om zowel een oorlog te beëindigen als tegelijkertijd het einde van een oorlog te voorkomen. Beide stappen zouden een klap zijn voor aanhangers van tijdelijk despotisme. Beide zouden een overwinning zijn voor het constitutionele idee van een land dat wordt bestuurd door een gekozen wetgevende macht. Samen zouden ze meer opening kunnen creëren om te eisen dat het Congres op de een of andere manier stemt over elke bestaande oorlog en over potentiële nieuwe. Dan zouden wij, de mensen, echt de zware, oneerlijke strijd tegen de oorlogsprofiteurs kunnen aangaan om elk van die stemmen te winnen.
Maar de combinatie van ontwikkelingen kan nog steeds een nettoverlies zijn. De macht om te beslissen dat een oorlog niet eindigt, kan om ten minste vier redenen zelfs meer schade aanrichten dan de macht om er een te beëindigen.
Ten eerste zou het Congres de autoriteit op zich nemen om te besluiten dat er een misdaad wordt gepleegd. Amerikaanse oorlogsvoering in Syrië en de meeste andere plaatsen is in strijd met het Handvest van de Verenigde Naties, evenals met het Kellogg Briand-pact. Deze verdragen zijn de hoogste wet van het land in de Verenigde Staten onder de Amerikaanse grondwet.
Ten tweede zorgt het permanent maken van oorlogen en bezettingen door middel van wetgeving voor een ander niveau van imperium en imperialistisch denken. Het neemt de pretentie weg dat strijdkrachten ergens naartoe zijn gestuurd om een situatie te verbeteren, waarna ze uiteindelijk zullen vertrekken. Het maakt de wereld en het Amerikaanse publiek duidelijk dat het doel een permanent imperium is. Waarom zou Noord-Korea onderhandelen of stappen ondernemen in de richting van ontwapening met een regering die nooit iets zal en kan beantwoorden?
Ten derde gebruiken de rekeningen om opnames te voorkomen de kracht van de portemonnee. Ze verbieden het uitgeven van Amerikaanse fondsen om Amerikaanse troepen terug te trekken. Dit is een zeldzaam gebruik van de kracht van de portemonnee, in theorie veel te prijzen. Het niet terugtrekken van troepen kost echter meer geld dan het terugtrekken van troepen. Dit is dus een vereiste om meer geld uit te geven onder het mom van een beperking op het uitgeven van geld. Het Pentagon zal er gewoon dol op zijn dat die truc standaardpraktijk wordt.
Ten vierde lijkt het Congres om de meest stompzinnige redenen op weg te gaan naar de meest significante bewering van zijn bevoegdheden. Dat wil zeggen, terwijl velen in het Congres misschien reageren op de publieke vraag of moraliteit over Jemen, lijken velen te reageren op onvoorwaardelijk militarisme of partijdigheid of erger over Syrië en Korea. Als de president van de VS een democraat was, garandeer ik u dat het aantal democraten in het congres dat zich tegen hem probeert te verzetten in Korea, radicaal zou veranderen door partijdigheid. Het is nog niet zo lang geleden dat de Verenigde Staten deden alsof ze geen troepen in Syrië hadden, of dat het hebben van troepen in Syrië als schandalig werd beschouwd. Nu, door partijdigheid of militarisme of een anti-Russische achtervolging van de Derde Wereldoorlog, is de houding veranderd.
Misschien is er een manier om te profiteren van het gebruik van de kracht van de portemonnee. Is iemand die een boot heeft voorstander van vrede op aarde? En een schip? En een vliegtuig? Zijn er luchtvaartmaatschappijen die een hekel hebben aan oorlog? Hoe zit het met alle naties? Hoe zit het met de Verenigde Naties? Hoe zit het met verzetsstrijders tegen oorlogsbelasting? Zou een van hen geld storten om Amerikaanse troepen terug te brengen van oorlogen en bezettingen? Het zou Zuid-Korea minder kosten om cruiseschepen te leveren om Amerikaanse troepen naar Californië te brengen dan Trump Zuid-Korea vraagt te betalen voor zijn eigen bezetting. Moeten we een online inzamelingsactie starten? Ik bedoel, het Pentagon heeft nog nooit eerder geld geweigerd, toch?
Ik denk dat we er niet echt mee door konden gaan. Als het Pentagon privéfondsen zou kunnen gebruiken om een oorlog te beëindigen, zou het zeker andere privéfondsen gebruiken om er nog vijf te lanceren. Herinner je je de contra's nog? Maar kunnen we geen statement maken? "Ik beloof plechtig bij te dragen aan de financiering van de Amerikaanse regering die uitsluitend gebruikt zal worden om troepen terug te brengen van oorlogen." Het congres zou echter nog steeds de wet moeten veranderen, en we zouden in onze ondiepe buidel tasten terwijl miljardairs aan de kant stonden of ons bespioneerden of president werden. Dus uiteindelijk is de eenvoudigere oplossing waarschijnlijk de beste: bied een wijziging van de permawar-rekeningen aan die het mogelijk maakt om de troepen naar huis te laten betalen door een geplande F-35 uit te kiezen en deze niet te bouwen.
