Door David Swanson, World BEYOND War, Maart 3, 2021
Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, en voorstander van oorlogen in Irak, Libië, Syrië en Oekraïne, een man die ooit steunde bij het opdelen van Irak in drie landen, voorstander van het niet echt beëindigen van eindeloze oorlogen, medeoprichter van draaideurdealer in schaamteloze winstbejag van overheidsverbindingen voor wapenbedrijven WestExec Advisors maakte Antony Blinken een toespraak woensdag was dat nogal een mengeling, aangezien veel Rorschach-tests in de Amerikaanse politiek plaatsvinden. Degenen die vrede wilden horen, hoorden het, dat weet ik zeker. Degenen die oorlog wilden horen, deden dat ongetwijfeld ook. Degenen die probeerden te achterhalen wat er echt aan de hand is, hoorden zowel hints op vrede als een vastberaden inzet voor een wild uit de hand gelopen militarisme dat een dodelijke afleiding van middelen en een aanzienlijk risico op een grote oorlog garandeert.
De toespraak stond vol met "nationale veiligheid" en "hernieuw de kracht van Amerika" en aanhoudende beweringen dat alleen de Verenigde Staten de wereld kunnen "leiden". Maar er waren geen bedreigingen, geen opschepperij over de honderden miljarden aan wapencontracten die al met meedogenloze buitenlandse regimes waren gesloten, geen beloften om "hun families te doden", en zelfs geen Godzegening van de troepen aan het einde.
Blinken opende met de suggestie dat diplomaten het buitenlands beleid niet goed genoeg hebben verbonden met de belangen van mensen in de Verenigde Staten. Aan het einde van de toespraak was het me nog steeds onduidelijk of hij bedoelde dat er een andere PR nodig was of een andere substantie. Het was duidelijk dat hij dat was niet Amerikaanse media of het Amerikaanse publiek aan te bevelen meer belangstelling te tonen voor de rest van de wereld, omdat de rest van de wereld ertoe doet.
Blinken beweerde dat de overeenkomst met Iran Iran ervan weerhield een kernwapen te ontwikkelen, wat lijkt te wijzen op een aanhoudende interesse om de kans om opnieuw deel te nemen aan die overeenkomst niet volledig te vernietigen, terwijl tegelijkertijd wordt gesuggereerd dat een volledig verkeerd begrip van wat erbij betrokken was en is, een mislukking wordt die leidt tot opnieuw toetreden tot de overeenkomst buitengewoon moeilijk. In werkelijkheid belette de overeenkomst Iran niet om iets te doen wat het van plan was te doen, maar belette het de Amerikaanse regering om een oorlog te beginnen. De tweeledige consensus van de VS om dit verkeerd te begrijpen, doet denken aan de verplichte onbewustheid van het Iraanse trauma van 1951 dat ertoe leidde dat president Carter in 1979 de sjah binnenliet in de Verenigde Staten. Goede Amerikanen wisten in 1979 dat humanitarisme goed was, loyaliteit aan vrienden goed, Iran was een klein betekenisloos land ergens op de planeet dat omwille van zichzelf zou moeten gehoorzamen aan de wensen van de VS, grote oorlogen zouden indien 'mogelijk' moeten worden vermeden en de verkoop van wapens aan brute koningen en misdadigers mag niet worden genoemd of erover nagedacht. Ze zouden elk woord dat Blinken woensdag zei op prijs hebben gesteld en hadden net zo weinig idee dat er iets mis was met de woorden van Blinken, net als tientallen jaren geleden.
Blinken schepte op dat het regime van Obama de wereld bij elkaar had gebracht om klimaatverandering aan te pakken. Dit suggereert enige interesse in het aanpakken van klimaatverandering, evenals de bereidheid om schaamteloos te liegen over de geschiedenis van de VS van het saboteren van dergelijke overeenkomsten (en nooit de uitsluiting van het leger ervan te noemen). Dit is niet alleen van belang omdat de waarheid mooi is, en in feite een van de vier dingen die Biden later lijkt te noemen als de 'waarden' die hij in gedachten heeft elke keer dat hij 'waarden' zegt, maar ook omdat het zogenaamd unieke vermogen van de Amerikaanse regering om de regeringen van de wereld samen te brengen voor het algemeen welzijn en voor het welzijn van de VS is Blinken's belangrijkste rechtvaardiging voor het opleggen van Amerikaanse verlangens aan iedereen.
"De wereld organiseert zichzelf niet", zei hij, en noemde nooit het bestaan van de Verenigde Naties, het Internationaal Strafhof waartegen hij sancties oplegt in misschien wel de meest wetteloze daad die momenteel in de wereld gaande is, of het concept zelf van een verdrag (de VS is partij bij minder belangrijke mensenrechtenverdragen dan alle andere landen op aarde, op één na).
Blinken waarschuwt dat als de VS niet "leidt", een ander land dat wel zal doen of dat er chaos zal zijn. Hij staat erop dat de VS moeten "leiden" om hun zin te krijgen, en dat alle anderen moeten "samenwerken", maar het idee van eerlijke samenwerking via internationale instellingen krijgt nooit een vermelding. In de volgende adem belooft Blinken dat de Verenigde Staten het machtigste leger ter wereld zullen blijven hebben, en legt uit dat 'diplomatie' daarvan afhangt.
Blinken somt vervolgens acht dingen op die hij wil doen.
1) Behandel COVID. Geen melding gemaakt van het verwijderen van de profiteurs en handelen in het algemeen belang. Veel beloften om toekomstige pandemieën te voorspellen, maar geen enkele lettergreep over het onderzoeken van de oorsprong van deze.
2) Pak de economische crisis en ongelijkheid aan. Bespreking van binnenlandse kwesties die geen verband houden met het ministerie van Buitenlandse Zaken, plus de belofte dat toekomstige zakelijke handelsovereenkomsten eerlijk zullen zijn voor werknemers. Wie heeft dat niet eerder gehoord?
3) Blinken waarschuwt dat de democratie volgens Freedom House wordt bedreigd. Maar hij vermeldt niet dat van de 50 meest onderdrukkende regeringen volgens Freedom House er 48 zijn gewapend, getraind en / of gefinancierd door het Amerikaanse leger. Blinken stelt voor dat de VS zelf democratischer worden, zodat China en Rusland het niet kunnen bekritiseren, en zodat de Verenigde Staten "de democratie over de hele wereld kunnen verdedigen in de komende jaren". O verdomme. Kijk uit, wereld.
Later komt Blinken met de suggestie dat men democratie daadwerkelijk kan aanmoedigen door het goede voorbeeld te geven. Dit lijkt bijna een bijzaak te zijn geweest. Maar dan zegt hij dit:
“We zullen democratisch gedrag stimuleren, maar we zullen de democratie niet bevorderen door middel van kostbare militaire interventies of door te proberen autoritaire regimes met geweld omver te werpen. We hebben deze tactieken in het verleden geprobeerd. Hoe goed bedoeld ook, ze hebben niet gewerkt. Ze hebben de bevordering van democratie een slechte naam gegeven en ze hebben het vertrouwen van het Amerikaanse volk verloren. We zullen de dingen anders doen. "
Dit klinkt erg leuk. Maar beloften doen na en terwijl ze ze al hebben overtreden, is een belediging voor de mensen die zogenaamd de leiding hebben over de Amerikaanse 'democratie'. We hebben een verbroken belofte over Afghanistan, een halfweg en onduidelijke verbroken belofte over Jemen, geen beweging om militaire uitgaven te verschuiven naar vreedzame projecten, een verbroken belofte over de overeenkomst met Iran, wapenovereenkomsten met wrede dictaturen, waaronder Egypte, voortdurende opwarming in Syrië, Irak, Iran, weigering om troepen uit Duitsland te halen, steunend voor een mogelijke staatsgreep in Venezuela (met Blinken openlijk voorstander van het omverwerpen van de Venezolaanse regering op dezelfde dag als de belofte dat er geen regimeveranderingen meer zullen plaatsvinden), benoeming van talrijke oorlogszuchtigen voor hoge functies , aanhoudende sancties tegen het Internationaal Strafhof, aanhoudende het hof maken van de Saoedische koninklijke dictator, geen vervolging van oorlogsmisdaden van vóór Biden, aanhoudende vrijstelling voor militarisme van klimaatovereenkomsten, enz.
En let altijd op de bijvoeglijke naamwoorden, zoals 'duur'. Welke militaire interventies categoriseert Blinken als niet-duur?
4) Hervorming van immigratie.
5) Werk samen met bondgenoten en partners omdat ze militaire krachtvermenigvuldigers zijn (voor de oorlogen die niet zullen worden gevoerd).
6) Omgaan met het klimaat (of niet) waaraan de 4% van de mensen in de Verenigde Staten volgens Blinken 15% van het probleem bijdragen, die meteen verklaart dat het goede voorbeeld geven in dit geval geen enkele zin heeft.
7) Technologie.
8) De Big China-uitdaging. Blinken noemt Rusland, Iran en Noord-Korea als vijanden, maar zegt dat geen van hen te vergelijken is met China als een bedreiging voor het door de VS geleide 'internationale' systeem. Hij combineert economisch welzijn met militaire agressie, wat niet goed kan zijn.
Na deze catalogus van belangen en beloften en gemeenplaatsen, verklaart Blinken dat de Verenigde Staten nooit zullen aarzelen om militair geweld te gebruiken zoals vorige week in Syrië - maar alleen in overeenstemming met Amerikaanse waarden. Even later geeft hij een hint wat dat zou kunnen zijn, waarbij hij vier dingen noemt: mensenrechten, democratie, de rechtsstaat en waarheid. Maar zou het niet eerlijker zijn geweest om toe te geven dat het VN-Handvest werd geschonden door Syrië aan te vallen, een actie waar het Amerikaanse publiek nooit op inging, en dat mensen het recht hebben om niet opgeblazen te worden?
Ik moet denken aan de Amerikaanse verkiezingen van 2006. Uit de exit-peilingen in 2006 bleek overweldigend dat de belangrijkste problemen de oorlog waren. Dit was het duidelijkste nationale mandaat met één issue dat een verkiezings- en exitpolls en pre-electorale peilingen ooit hadden getoond. Het Amerikaanse publiek had de Democraten in beide huizen van het Congres een meerderheid gegeven om de oorlog tegen Irak te beëindigen.
In januari 2007 er verscheen een artikel in de Washington Post waarin Rahm Emanuel uitlegde dat de Democraten de oorlog zouden voortzetten (in feite escaleren) waarvoor ze gekozen waren om ze in 2008 te beëindigen om “ertegen” te lopen, en dat is wat Obama deed. Hij 'verzette' zich tegen de oorlog in toespraken terwijl hij de verslaggevers vertelde dat hij de oorlog gaande zou houden.
Dit alles suggereert dat je bepaalde media kunt kiezen voor de verwarde massa en andere media voor de bekende elites, en dat je eigenlijk geen geheimen hoeft te houden. In oktober was er echter een beetje een storing. Chris Matthews vroeg naar de hele poppenkast, en Rahm moest wel verdraaien zijn BS een beetje. Toch vond niemand het echt erg. Nu wordt van Rahm verwacht dat hij zich bij het team van Blinken voegt als ambassadeur in China of Japan. Ik laat je achter met een haiku:
Stuur Rahm naar Japan
Hij beschermt de moordende politie
Amerikaanse troepen hebben hem nodig
