Bernie, amendementen en het geld verplaatsen

Door David Swanson, World BEYOND War, Juni 14, 2020

Senator Bernie Sanders heeft eindelijk iets gedaan waarvan sommigen van ons dachten dat het zijn presidentiële campagne vier jaar geleden en het afgelopen jaar opnieuw een grote boost zou geven. Hij is voorgestelde om wetgeving in te voeren om een ​​aanzienlijk bedrag van militarisme over te hevelen naar menselijke en ecologische behoeften (of in ieder geval menselijke behoeften; de details zijn niet duidelijk, maar geld uit militarisme halen is een milieubehoefte).

Beter laat dan nooit! Laten we het waarmaken met een overweldigende show van publieke steun! En laten we er een eerste stap van maken!

Technisch gezien, in februari, Bernie begraven in een factsheet over hoe hij zou betalen voor alles wat hij wilde doen, een jaarlijkse bezuiniging van $ 81 miljard op militaire uitgaven. Hoewel zijn huidige voorstel met $ 74 miljard zelfs nog kleiner is, is het een eenvoudig voorstel om het geld te verplaatsen; het is niet begraven in een lang document dat bijna volledig probeert te betalen voor transformatieve verandering door de rijken te belasten; het is al geweest bedekt althans door progressieve media; het sluit aan bij een huidige uitbarsting van buitengewoon activisme, en Sanders heeft dat gedaan tweeted deze:

“Laten we in plaats van 740 miljard dollar uit te geven aan het ministerie van Defensie, thuisgemeenschappen herbouwen die verwoest zijn door armoede en opsluiting. Ik zal een amendement indienen om de DoD met 10% te verlagen en dat geld te herinvesteren in steden en dorpen die we veel te lang hebben verwaarloosd en verlaten.”

En dit:

“In plaats van meer geld uit te geven aan massavernietigingswapens die ontworpen zijn om zoveel mogelijk mensen te doden, zouden we misschien – heel misschien – moeten investeren in het verbeteren van levens hier in de Verenigde Staten van Amerika. Daar gaat mijn amendement over.”

Een van de redenen voor deze stap van Sanders is vrijwel zeker het huidige activisme dat eist dat middelen worden verplaatst van gewapende politie naar nuttige uitgaven. De groteske besteding van lokale budgetten aan gemilitariseerde politie en gevangenissen wordt natuurlijk ver overtroffen in absolute aantallen, in verhoudingen en in het lijden en de dood die wordt veroorzaakt door de besteding door het Congres van het federale discretionaire budget voor oorlog en voorbereidingen voor meer oorlog – en dat is natuurlijk waar de training van wapens en krijgers en veel van de destructieve houdingen en de onrustige, misleide veteranen in de lokale politie vandaan komen.

Het budgetverzoek van Trump voor 2021 verschilt weinig van de afgelopen jaren. Het omvat 55% van de discretionaire uitgaven voor militarisme. Dat laat 45% van het geld waarop het Congres stemt over voor al het andere: milieubescherming, energie, onderwijs, transport, diplomatie, huisvesting, landbouw, wetenschap, ziektepandemieën, parken, buitenlandse (niet-wapen) hulp, enz., enz.

De prioriteiten van de Amerikaanse regering hebben decennialang geen voeling gehad met zowel moraliteit als de publieke opinie, en gaan de verkeerde kant op, zelfs nu het besef van de crises waarmee we worden geconfronteerd, langzaam maar zeker toeneemt. Het zou kosten minder dan 3% van de militaire uitgaven van de VS, volgens cijfers van de VN, om een ​​einde te maken aan de hongersnood op aarde, en ongeveer 1% om de wereld van schoon drinkwater te voorzien. Minder dan 7% van de militaire uitgaven zou de armoede in de Verenigde Staten uitroeien.

Een andere reden waarom Sanders zijn voorstel nu doet, zou kunnen zijn dat Sanders niet langer kandidaat is voor het presidentschap. Ik weet niet of dat het geval is, maar het zou passen bij de vreemde relatie die vrede al lang heeft met politici en met de gevestigde media.

Van de vele buitengewone dingen over de huidige explosie van activisme rond racisme en politiegeweld, is misschien wel de meest buitengewone de reactie van de bedrijfsmedia. The New York Times redactionele pagina en Twitter hebben beide plotseling aangekondigd dat er grenzen zijn aan hoe slecht ze zouden moeten zijn. Het is plotseling onaanvaardbaar geworden om te beweren dat patriottische vlagaanbidding zwaarder weegt dan antiracisme. Mediakanalen en bedrijven vallen helemaal over zichzelf heen om hun trouw te verklaren aan het verzet tegen racisme, zo niet aan het verzet tegen politiemoorden. En lokale overheden en deelstaatregeringen ondernemen actie. Dit alles zet het Congres onder druk om op zijn minst enkele kleine gebaren in de goede richting te maken.

We kunnen nu in de meest zakelijke journalistiek lezen over dingen die een maand geleden 'doden door agenten' werden genoemd, maar nu soms 'moorden' worden genoemd. Dit is onthutsend. We zijn getuige van de vaak ontkende kracht van activisme, en de in elkaar grijpende aard van zogenaamd symbolische stappen zoals het verwijderen van standbeelden, zogenaamd retorische stappen zoals moord moord noemen, en zogenaamd meer inhoudelijke stappen zoals de politie uit scholen halen.

Maar vergelijk dit met de reactie die we hebben gezien toen het anti-oorlogsactivisme bloeide. Zelfs toen de straten in 2002 - 2003 relatief vol waren, gingen de bedrijfsmedia nooit mee, veranderden nooit van toon, lieten nooit meer dan 5 procent van de mediagasten anti-oorlogsstemmen horen, gebruikten nooit anti-oorlogsstemmen en schakelden nooit over op het oproepen van "humanitaire militaire operaties" moord. Een probleem is dat lokale overheden niet over oorlog stemmen. En toch hebben ze dat herhaaldelijk gedaan. Voor, tijdens en sinds dat hoogtepunt van activisme zijn lokale Amerikaanse regeringen gepasseerd resoluties zich verzetten tegen bepaalde oorlogen en eisen dat geld wordt verplaatst van militarisme naar menselijke behoeften. De bedrijfsmedia hebben nog nooit iets gevonden dat het kan schelen. En politici die beter wisten, zijn weggelopen uit een extreem populaire en langdurig consistent populaire positie.

As Polityczno gerapporteerd in 2016 over Sanders: “In 1995 diende hij een wetsvoorstel in om het Amerikaanse kernwapenprogramma te beëindigen. Nog in 2002 steunde hij een bezuiniging van 50 procent voor het Pentagon.” Wat veranderde? Het geld uit het militarisme halen werd alleen maar populairder. Het geld in het militarisme schoot alleen maar omhoog. Maar Bernie stelde zich kandidaat voor het presidentschap.

In 2018 hebben velen van ons getekend een open brief aan Bernie Sanders die hem vroeg om het beter te doen. Sommigen van ons ontmoetten enkele van zijn topstafleden. Ze beweerden het ermee eens te zijn. Ze zeiden dat ze het beter zouden doen. En tot op zekere hoogte deden ze dat zeker. Bernie nam sporadisch het Militair Industrieel Complex op in zijn lijst met doelen. Hij praatte niet meer zoveel over oorlog als een openbare dienst. Hij had het soms over het verplaatsen van het geld van wapens, hoewel hij soms suggereerde dat het probleem grotendeels in andere landen lag, ondanks de Amerikaanse titels van topuitgever en topdealer in wapens. Maar hij heeft nooit een uitgebracht begrotingsvoorstel. (Voor zover ik heb kunnen achterhalen, heeft geen enkele Amerikaanse presidentskandidaat dat ooit gedaan. [Alsjeblieft, mensen, blijf niet beweren dat dat onmogelijk is zonder een enkel voorbeeld te geven.]) En hij maakte nooit het beëindigen van oorlogen of het verplaatsen van het geld een focus van zijn campagne.

Nu loopt Sanders niet meer. Het strekt tot hun eer dat sommigen nog steeds hard werken om meer stemmen voor hem te krijgen (of hij ze nu wil of niet) in de hoop de Democratische Partij te beïnvloeden (en misschien om ervoor te zorgen dat Sanders de genomineerde is als het Biden-treinwrak ooit volledig ontspoort). Maar Sanders zelf is gefocust beweren dat Biden openstaat om naar links te gaan, net als Biden stelt om de politiefinanciering te verhogen en rehabiliteren zijn mede-oorlogsmisdadigers uit het Irak-tijdperk.

Dit moment van niet lopen is misschien een ideaal moment voor een uitbarsting van eerlijkheid, en van het niveau van publieke steun ervoor waar politici nooit van overtuigd lijken te zijn. Als we fatsoenlijke dingen willen in plaats van massamoord, moeten we deze kans aangrijpen om te laten zien dat we het echt menen en dat het ons niet kan schelen wie ernaar handelt of waar ze wel of niet voor rennen. We willen dat Mitt Romney marcheert voor Black Lives Matter, niet omdat we van plan zijn een standbeeld van Mitt Romney op te richten, niet omdat we het over een ander ding eens zijn met Mitt Romney, niet omdat de balans van Mitt Romneys leven iets anders lijkt te zijn dan een catastrofe, niet omdat we denken dat hij het "in zijn hart meent", maar omdat we willen dat zwarte levens er toe doen. We willen ook dat het geld wordt verplaatst van militarisme naar fatsoenlijke dingen, ongeacht wie deel uitmaakt van dat proces (en of we Bernie Sanders liefhebben, bewonderen, verachten of op welke manier dan ook voelen), omdat:

• Oorlog is immoreel.
• Oorlog brengt ons in gevaar.
• Oorlog bedreigt onze omgeving.
• Oorlog holt onze vrijheden uit.
• Oorlog verarmt ons.
• Oorlog bevordert onverdraagzaamheid. En:
• We hebben 2 biljoen dollar per jaar nodig voor andere dingen.

Vorige maand, 29 congresleden voorgestelde geld verplaatsen van militarisme naar menselijke behoeften. We zouden dat aantal kunnen verhogen als we allemaal onze stem laten horen. En zelfs dat aantal zou mogelijk genoeg kunnen zijn als ze daadwerkelijk een standpunt zouden innemen als het gaat om stemmen over de volgende grote militaire wet (de National Defense Authorization Act van 2021).

Think Common Dreams:

“De Verenigde Staten zullen naar verwachting bijna 660 miljard dollar uitgeven non-defensie discretionaire programma's in het fiscale jaar 2021 - ongeveer $ 80 miljard minder dan het defensiebudget dat is voorgesteld door de Senaat NDAA. Als het amendement van Sanders aan het wetsvoorstel wordt toegevoegd, zouden de VS in plaats daarvan meer uitgeven aan niet-defensieprogramma's – die onderwijs, het milieu, huisvesting, gezondheidszorg en andere gebieden omvatten – dan aan defensie.”

Natuurlijk heeft militarisme niets te maken met "verdediging" behalve propaganda die zo absurd en schadelijk is als het idee om politie in kinderscholen te plaatsen, en het discretionaire - en anderszins totale Amerikaanse militaire budget. is meer dan $ 1.25 biljoen een jaar. En, natuurlijk, Sanders' gepraat over "hier in de Verenigde Staten" (zie zijn tweet hierboven) lijkt nog steeds het idee te weerspiegelen dat oorlog een openbare dienst is voor zijn verre slachtoffers, en mist zeker de omvang van het militaire budget, dat we moeilijk zouden kunnen uitgeven aan de hele wereld als we er een groot genoeg deel van zouden wegnemen. We hoeven niet in te spelen op de oude stand-by pretentie dat het alternatief voor oorlog 'isolationisme' is. Elke grote bezuiniging op militaire uitgaven zou aanzienlijke voordelen moeten opleveren voor mensen binnen en buiten de VS.

De VS momenteel wapens en treinen en fondsen meedogenloze dictators over de hele wereld. De VS momenteel onderhoudt militaire bases over de hele wereld. De VS bouwen en slaan enorme hoeveelheden kernwapens voor massavernietiging op. Dit en vele soortgelijke beleidsmaatregelen vallen niet in dezelfde categorie als daadwerkelijke humanitaire hulp of diplomatie. En dat laatste zou niet veel kosten om aanzienlijk te verhogen.

Christian Sorensen schrijft in De oorlogsindustrie begrijpen, “Het US Census Bureau geeft aan dat 5.7 miljoen zeer arme gezinnen met kinderen gemiddeld 11,400 dollar meer nodig zouden hebben om boven de armoedegrens te leven (vanaf 2016). Het totaal benodigde geld. . . zou ongeveer 69.4 miljard dollar per jaar bedragen.” Waarom elimineert u de armoede in de Verenigde Staten niet voor 69.4 miljard dollar en neemt u de andere 4.6 miljard dollar in uw wijzigingsvoorstel van 74 miljard dollar en biedt u de wereld geen strikte daadwerkelijke humanitaire hulp op basis van de ernst van de behoefte in plaats van militaire bijbedoelingen?

Natuurlijk is het niet waar, zoals senator Sanders eindeloos vorderingen, dat de Verenigde Staten het rijkste land in de wereldgeschiedenis is. Het is op dit moment niet eens de rijkste, per hoofd van de bevolking, wat de relevante maatstaf is in alle tweets en Facebook-berichten van de senator. Of het in absolute aantallen de rijkste is, hangt af van hoe je het meet, maar het is nauwelijks relevant voor het aanpakken van onderwijs, armoede, enz. We moeten uiteindelijk politici weghalen van zelfs de meest goedaardige vormen van uitzonderlijkheid in de VS. En we moeten ze ertoe brengen te erkennen dat geld uit oorlog halen net zo belangrijk is als geld overmaken naar goede projecten.

Zelfs als je alles zou kunnen oplossen door de rijken te belasten en oorlogsuitgaven achterwege te laten, zou je het risico op een nucleaire apocalyps op die manier niet kunnen verkleinen. Je zou oorlogen niet kunnen verminderen, de vernietiging van het milieu van de meest milieuvernietigende instelling die we hebben vertragen, de gevolgen voor burgerlijke vrijheden en moraliteit inperken, of een einde maken aan de massaslachting van mensen zonder geld uit het militarisme te halen. Het geld moet worden verplaatst, wat een bijkomend voordeel is levert banen op, of het geld nu wordt verplaatst naar humane uitgaven of naar belastingverlagingen voor werkende mensen. Een programma van economische bekering moet overgaan op fatsoenlijk werk voor degenen die zich bezighouden met het leveren van wapens aan regeringen over de hele wereld. A programma van culturele bekering moet racisme en onverdraagzaamheid en geweldafhankelijkheid vervangen door wijsheid en humanisme.

Al vele jaren heeft de congresafgevaardigde van het gekoloniseerde Washington DC, Eleanor Holmes Norton, dat gedaan geïntroduceerd een resolutie om financiering van kernwapens over te hevelen naar nuttige projecten. Op een gegeven moment moeten dergelijke rekeningen bovenaan onze agenda komen te staan. Maar het amendement van Sanders heeft momenteel prioriteit, omdat het deze maand kan worden toegevoegd aan een wetsvoorstel dat het zogenaamd partijdige en verdeelde en vastgelopen Amerikaanse Congres sinds onheuglijke tijden elk jaar consistent en harmonieus heeft aangenomen met een overweldigende meerderheid.

We hebben deze stap nu nodig en hij is verkrijgbaar. Ga erop uit en eis het!