ဒါဟာစစ်မှကြွလာသောအခါ, အမေရိကန်အများပြည်သူသိသိသာသာအပွောငျးအလဲဖြစ်ပါတယ်။

အမေရိကန်များ၏အီရတ်နှင့်အာဖဂန်နစ္စတန်စစ်ပွဲများကိုတုံ့ပြန်ပုံကသာဓကများစွာပြသသည်။ 2003 ခုနှစ်တွင်အရသိရသည် အမြင်ရွေးကောက်ပွဲ၇၂ ရာခိုင်နှုန်းသောအမေရိကန်များကအီရတ်စစ်ပွဲကိုဆင်နွှဲခြင်းသည်မှန်ကန်သောဆုံးဖြတ်ချက်ဖြစ်သည်ဟုယူဆခဲ့ကြသည်။ ၂၀၁၃ ခုနှစ်အစောပိုင်းတွင်ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုထောက်ခံမှု ၄၁ ရာခိုင်နှုန်းအထိကျဆင်းသွားသည်။ အလားတူပင်၊ ၂၀၀၁ ခုနှစ်အောက်တိုဘာလတွင်အာဖဂန်နစ္စတန်တွင်အမေရိကန်၏စစ်ရေးအရအရေးယူမှုများစတင်ခဲ့သည့်အခါ၎င်းကိုထောက်ခံခဲ့သည် 90 ရာခိုင်နှုန်းကို အမေရိကန်အများပြည်သူ၏။ ၂၀၁၃ ခုနှစ်ဒီဇင်ဘာတွင်အာဖဂန်စစ်ပွဲအားလူထုထောက်ခံချက်သည်သာကျဆင်းသွားသည် 17 ရာခိုင်နှုန်းကို.

တကယ်တော့တစ်ချိန်ကလူကြိုက်များခဲ့တဲ့စစ်ပွဲတွေကိုပြည်သူလူထုရဲ့ထောက်ခံအားပေးမှုပြိုပျက်တာကရေရှည်ဖြစ်ရပ်တစ်ခုပါ။ လူထုအမြင်စစ်တမ်းကောက်ယူမှုမတိုင်မီပထမကမ္ဘာစစ်ဖြစ်သော်လည်းလေ့လာသူများက1917ပြီလတွင်ထိုပconflictိပက္ခအတွင်းအမေရိကန်သို့ ၀ င်ရောက်ရန်စိတ်အားထက်သန်စွာတင်ပြခဲ့သည်။ သို့သော်စစ်ပြီးနောက်တွင်၊ ၁၉၃၇ ခုနှစ်မှာစစ်တမ်းကောက်သူတွေကအမေရိကန်တွေကိုအမေရိကန်စစ်ပွဲလိုစစ်ပွဲမျိုးမှာပါဝင်သင့်သလားလို့မေးတဲ့အခါ 95 ရာခိုင်နှုန်းကို ဖြေဆိုသူရဲ့ "နံပါတျ" ဟုပြောသည်

ဒါကြောင့်သွား၏။ ၁၉၅၀ ပြည့်နှစ်၊ ဇွန်လတွင်သမ္မတထရူမန်ကအမေရိကန်စစ်တပ်များကိုကိုရီးယားသို့စေလွှတ်သောအခါ၊ 78 ရာခိုင်နှုန်းကို စစ်တမ်းကောက်ယူအမေရိကန်တွေသူတို့ရဲ့ခွင့်ပြုချက်ထုတ်ဖော်ပြောကြားခဲ့သည်။ စစ်တမ်းကောက်ယူမှုများအရ ၁၉၅၂ ခုနှစ်ဖေဖော်ဝါရီလတွင်အမေရိကန် ၅၀ ရာခိုင်နှုန်းကအမေရိကန်သည်ကိုရီးယားစစ်ပွဲအတွင်းအမေရိကန်ဝင်ရောက်ခြင်းသည်မှားသည်ဟုယုံကြည်ခဲ့သည်။ အလားတူဖြစ်ရပ်ဆန်းဗီယက်နမ်စစ်ပွဲနှင့်ဆက်စပ်။ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ ၁၉၆၅ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လတွင်အမေရိကန်သည်အမေရိကန်အစိုးရအား“ ဗီယက်နမ်တွင်စစ်တပ်များစေလွှတ်ရန်မှားယွင်းမှုရှိသလား” ဟုမေးမြန်းသောအခါ 61 ရာခိုင်နှုန်းကို သူတို့ထဲက "မဟုတ်ဘူး" ဟုပြောသည် သို့သော် ၁၉၆၈ ခုနှစ်သြဂုတ်လတွင်စစ်ပွဲအတွက်ထောက်ခံမှု ၃၅ ရာခိုင်နှုန်းသို့ကျဆင်းသွားပြီး ၁၉၇၁ ခုနှစ်မေလတွင် ၂၈ ရာခိုင်နှုန်းသို့ကျဆင်းသွားသည်။

လွန်ခဲ့သောရာစုနှစ်အတွင်းအမေရိက၏စစ်ပွဲအားလုံးတွင်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်တစ်ခုတည်းကသာလျှင်လူထု၏ထောက်ခံမှုကိုဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ၎င်းသည်အလွန်ထူးဆန်းသောစစ်ပွဲတစ်ခုဖြစ်သည်။ အမေရိကန်မြေပေါ်တွင်အကြီးအကျယ်စစ်တပ်တိုက်ခိုက်ခြင်း၊ ကမ္ဘာကြီးကိုသိမ်းပိုက်ရန်နှင့်ကျွန်ခံရန်စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည့်ရန်သူများနှင့်ရှင်းရှင်းလင်းလင်း၊

ဖြစ်ရပ်အားလုံးနီးပါးတွင်အမေရိကန်များသည်ယခင်ကထောက်ပံ့ခဲ့သောစစ်ပွဲများကိုဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။ ဒီစိတ်ပျက်မှုပုံစံကိုဘယ်လိုရှင်းပြသင့်သလဲ။

အဓိကအကြောင်းရင်းမှာဘဝနှင့်အရင်းအမြစ်များအတွက်ကြီးမားသောစစ်ပွဲကြီးဖြစ်သည်။ ကိုရီးယားနှင့်ဗီယက်နမ်စစ်ပွဲများအတွင်းတွင်ကိုယ်ခန္ဓာအိတ်များနှင့်ခြေဆွံ့သောစစ်ပြန်များသည်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသို့များပြားစွာပြန်လာကြသောအခါစစ်ပွဲများအတွက်လူထုထောက်ခံမှုမှာသိသိသာသာကျဆင်းသွားသည်။ အာဖဂန်နစ္စတန်နှင့်အီရတ်စစ်ပွဲများသည်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသို့ထိခိုက်သေဆုံးမှုနည်းသော်လည်းစီးပွားရေးကုန်ကျစရိတ်မှာကြီးမားလှသည်။ မကြာသေးမီကပြုလုပ်ခဲ့သည့်ပညာရပ်ဆိုင်ရာလေ့လာမှုနှစ်ခုအရအဆိုပါစစ်ပွဲနှစ်ခုသည်အမေရိကန်အခွန်ထမ်းများအနေဖြင့်နောက်ဆုံးတွင်ကုန်ကျမည်ဟုခန့်မှန်းထားသည် $ 4 ထရီလီယံ $ 6 ထရီလီယံ။ ရလဒ်အနေနှင့်အမေရိကန်အစိုးရ၏အသုံးစရိတ်အများစုသည်ပညာရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ ပန်းခြံများနှင့်အခြေခံအဆောက်အအုံများအတွက်မဟုတ်တော့ဘဲစစ်ပွဲ၏ကုန်ကျစရိတ်များကိုသာဖုံးကွယ်ထားသည်။ အမေရိကန်များစွာသည်ဤပconflictsိပက္ခများအပေါ်အကျင့်ပျက်ခြစားမှုများကြောင့်အံ့အားသင့်စရာမရှိပါ။

စစ်ပွဲများ၏လေးလံသောဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးအများအပြားအမေရိကန်တွေစိတ်ကုန်မူလျှင်မူကား, အဘယ်ကြောင့်သူတို့ကအလွယ်တကူသစ်တွေ supporting သို့ suckered နေကြသနည်း

အဓိကအကြောင်းပြချက်မှာသမ္မတ Eisenhower က“ စစ်တပ် - စက်မှုဇုန်” အားဖြင့်အင်အားကြီးမားပြီးထင်မြင်ချက်များကိုပုံသွင်းသည့်အဖွဲ့အစည်းများဖြစ်သောလူထုဆက်သွယ်ရေးမီဒီယာ၊ အစိုးရ၊ နိုင်ငံရေးပါတီများနှင့်ပညာရေးကိုပင်ထိန်းချုပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့အပြင်ပaိပက္ခ၏အစတွင်ဤအဖွဲ့အစည်းများသည်များသောအားဖြင့်အလံလွှင့်ထူခြင်း၊ တီးမှုတ်ခြင်း၊

သို့သော်အမေရိကန်ပြည်သူအများစုသည်အလွန့်အလွန်ယုံလွယ်သောကြောင့်အနည်းဆုံးအစတွင်အလံပတ်ပတ်လည်၌ချီတက်ရန်အသင့်ရှိကြသည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ စင်စစ်၊ များစွာသောအမေရိကန်များသည်အလွန်အမျိုးသားရေးနှင့်မျိုးချစ်စိတ်ပြင်းထန်တဲ့အယူခံဝင်မှုတွေနဲ့ပက်ပင်းတိုးလာတယ်။ အမေရိကန်၏နိုင်ငံရေးအပြောအဆို၏အဓိကအချက်မှာအမေရိကန်သည်အခြားတိုင်းပြည်များအပေါ်အမေရိကန်၏စစ်ရေးအရအရေးယူဆောင်ရွက်မှု၏တွန်းအားဖြစ်သည်။ ထို့အပြင်သေနတ်များနှင့်အမေရိကန်စစ်သားများကိုလေးစားကြည်ညိုမှုနှင့်ပြည့်နှက်နေသည်။ (“ ငါတို့ရဲ့သူရဲကောင်းတွေရဲ့လက်ခုပ်သံများကြားရအောင်!”)

စင်စစ်အားဖြင့်ငြိမ်းချမ်းရေးလှုပ်ရှားမှု၊ လူမှုရေးတာဝန်ယူမှုဆိုင်ရာသမားတော်များ၊ ပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးအဖွဲ့၊ အမျိုးသမီးများအပြည်ပြည်ဆိုင်ရာငြိမ်းချမ်းရေးနှင့်လွတ်လပ်ခွင့်အဖွဲ့များအပါအ ၀ င်ရေရှည်ငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့များကိုဖွဲ့စည်းခဲ့သည့်အမေရိကန်၏အရေးပါသောငြိမ်းချမ်းရေးမဲဆန္ဒနယ်မြေလည်းရှိသည်။ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့်နိုင်ငံရေးစံနမူနာများကြောင့်မောင်းနှင်သောဤငြိမ်းချမ်းရေးမဲဆန္ဒနယ်မြေသည်၎င်းတို့၏အစောပိုင်းအဆင့်များရှိအမေရိကန်စစ်ပွဲများအားအတိုက်အခံများ၏အဓိကအင်အားကိုထောက်ပံ့ပေးသည်။ သို့သော်၎င်းကိုတည်မြဲသောစစ်တပ်၏စိတ်အားထက်သန်သူများကဟန်ချက်ညီအောင်ထိန်းထားသည်။ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏လူထုအမြင်တွင်အပြောင်းအလဲသည်အင်အားတစ်ခုဖြစ်ပြီးစစ်၏အစတွင်အလံဝန်းရံထားသည့်လူအများအပြားဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်သံသရာဖြစ်စဉ်တစ်ခုပေါ်ပေါက်လာတယ်။ ဘင်ဂျမင်ဖရန့်ကလင်က၎င်းကို ၁၈ ရာစုအစောပိုင်းကပင်သူရေးသားခဲ့သောကဗျာတစ်ပုဒ်ရေးခဲ့သည်  တစ်နှစ်တာ 1744 သည်တစ်ဦးက Pocket Almanack:

စစ်ပွဲဆင်းရဲမွဲတေမှု begets,

ဆင်းရဲမွဲတေမှုငြိမ်းချမ်းရေးဆု;

ငွိမျးခမျြးရေး, စည်းစိမ်ဥစ္စာစီးဆင်းစေသည်

(ကံကွမ်မာ ne'er ငြိမ်းတော်မူပါစေ။ )

စည်းစိမ်ဥစ္စာမာနထုတ်လုပ်ရန်,

မာနထောင်လွှားစစ်ပွဲရဲ့မြေပြင်ရှိ၏

စစ်ကဆင်းရဲနွမ်းပါးမှုနှင့်က။

ကမ္ဘာ့လှည့်လည်တတ်၏။

ပိုပြီးအမေရိကန်တွေစစ်၏ကြောက်မက်ဘွယ်သောကုန်ကျစရိတ်အသိအမှတ်ပြုလျှင်ဆက်ဆက်နည်းစိတ်ပျက်အဖြစ်ဘဝတွေကိုနှင့်အရင်းအမြစ်များ၌ကြီးစွာသောငွေစုရှိလိမ့်မယ်လို့ ရှေ့မှာ သူတို့ကကိုင်တွယ်ရန်တဟုန်တည်းပြေး။ သို့သော်စစ်များနှင့်၎င်း၏အကျိုးဆက်များကိုပိုမိုရှင်းလင်းစွာနားလည်ထားခြင်းကအမေရိကန်များကိုသူတို့ပိတ်မိနေသည့်ပုံသဏ္outာန်မှထွက်ရန်စည်းရုံးသိမ်းသွင်းရန်လိုအပ်ကောင်းလိုအပ်လိမ့်မည်။

လောရင့် Wittner (http://lawrenceswittner.com) SUNY / Albany ရှိသမိုင်းဆိုင်ရာဂုဏ်ထူးဆောင်ပါမောက္ခဖြစ်သည်။ သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးစာအုပ်ကတက္ကသိုလ်ကော်ပိုရေးရှင်းနဲ့ပတ်သက်တဲ့သရော်စာပါတဲ့ဝတ္ထုပါ။ အဘယ်အရာကို UAardvark မှာတွင် Going သနည်း