ប្រជាពលរដ្ឋណាហ្គូយ៉ាចងចាំពីភាពសាហាវឃោរឃៅរបស់ទ្រូម៉ាន់

ដោយ Joseph Essertier, World BEYOND War, ខែសីហា 18, 2020

នៅថ្ងៃសៅរ៍ទី ៨/៨/២០២០ ប្រជាពលរដ្ឋណាហ្គូយ៉ានិងសកម្មជននៃប្រទេសជប៉ុន World BEYOND War បានប្រមូលផ្តុំគ្នាសំរាប់“ សកម្មភាពពន្លឺ” ដើម្បីរំtheកដល់ការទម្លាក់គ្រាប់បែករបស់អាមេរិកនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៥ ។ អ្វីទាំងអស់ត្រូវបានប្រាប់ថាមានមនុស្សប្រហែល ៤០ នាក់ដែលបានប្រជ្រៀតគ្នានៅរដូវក្តៅនៅថ្ងៃនោះដើម្បីឈរនៅលើចិញ្ចើមផ្លូវមួយកន្លែងនៅសាគីសង្កាត់ផ្សារកណ្តាលណាហ្គូយ៉ានៅចំកណ្តាលវិបត្តិ SARS-CoV-1945 ដើម្បីធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍នយោបាយអំពី ភាពសាហាវយង់ឃ្នងប្រព្រឹត្តនៅខែសីហាឆ្នាំ ១៩៤៥ និងអំពីអនាគតនៃប្រភេទសត្វរបស់យើង Homo sapiens។ យើងបានធ្វើដូចនេះជាការចូលរួមចំណែករបស់ណាហ្គូយ៉ាចំពោះ“ រលកសន្តិភាព” ដែលបានផ្លាស់ប្តូរពាសពេញពិភពលោកនៅចន្លោះថ្ងៃទី ៦ និងទី ៩ ខែសីហា។ ជាផ្នែកមួយនៃរលកសន្តិភាពប្រជាជនបានប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងទីក្រុងរាប់រយដើម្បីផ្អាកនិងឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីស្ថានភាពបច្ចុប្បន្នរបស់មនុស្សជាតិ។

ដឹកនាំដោយ Bully Nation លេខមួយប្រទេសមួយចំនួនបន្តការវិវត្តខាងរោគសាស្ត្រនិងការស្តុកទុកគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរដែលអាចសម្លាប់មនុស្សបានរហូតដល់សព្វថ្ងៃគឺ ៧៥ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីលោក Harry S. Truman បានទម្លាក់ពួកគេពីរនៅតាមទីក្រុងធំ ៗ ក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ខាងក្រោមនេះគឺជារបាយការណ៍សង្ខេបរបស់ខ្ញុំអំពីអ្វីដែលយើងបានធ្វើនៅថ្ងៃនោះ។

ដំបូងខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណដល់ប្រជាជនដែលបានជួបជុំគ្នានៅកណ្តាលកំដៅនិងសំណើមខ្ពស់នៅពេលមានហានិភ័យនៃការឆ្លងដោយអេសអេស - កូវី ២ ។ ពីរបីថ្ងៃមុនពេលដែល Candlelight Action របស់យើងស្ថានភាពអាសន្នត្រូវបានប្រកាសនៅក្នុងខេត្ត Aichi ដែលជាខេត្តមួយដែលរួមបញ្ចូលណាហ្គូយ៉ាដែលជាទីក្រុងធំទីបួនរបស់ជប៉ុន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយើងជាច្រើនបានសន្និដ្ឋានថាការរៀនសូត្រពីកំហុសរបស់មនុស្សជាតិពីមុននិងការកាត់បន្ថយឱកាសនៃសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរគឺជាអាទិភាពខ្ពស់ជាងការជៀសវាងការឆ្លងហើយយើងបានទទួលយកហានិភ័យចំពោះសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួន។

បន្ទាប់ពីសុន្ទរកថាណែនាំដំបូងរបស់ខ្ញុំ (សូមមើលខាងក្រោម) យើងបានឈប់សម្រាករយៈពេល ១ នាទីដើម្បីរំrememberកដល់អ្នកដែលមានជីវិតខ្លីដោយសារលទ្ធផលនៃអំពើហឹង្សារបស់ទ្រូម៉ាន់នៅថ្ងៃទី ៦ ខែសីហានៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងថ្ងៃទី ៩ ខែសីហានៅណាហ្គាសាគីពោលគឺជីវិតរបស់ hibakusha (ជនរងគ្រោះដោយគ្រាប់បែក) ។ យើងភាគច្រើនបានស្គាល់ដោយផ្ទាល់ hibakusha ឬនិយាយទៅកាន់ក hibakushaនិងនៅតែចងចាំមុខនិងពាក្យដែលផ្លាស់ប្តូររបស់ពួកគេ។

ធ្វើឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នារួមទាំងអ្នកធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ខ្លះដែលឈប់មើលអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើនិងស្តាប់ដោយដឹងថាសកម្មភាពរបស់យើងនៅថ្ងៃក្តៅនិងសើមគឺជាផ្នែកមួយនៃរលកសន្តិភាពគឺជាអាទិភាពមួយរបស់យើងហើយយើងបានប្រើឧបករណ៍បញ្ចាំងឌីជីថលចល័តដើម្បីបង្ហាញវីដេអូ នៅលើអេក្រង់ពណ៌សដែលយើងបង្កើតខ្លួនយើង។ នេះមិនមែនជាលើកទីមួយទេដែលយើងបានបង្ហាញវីដេអូនៅលើចិញ្ចើមផ្លូវនៅណាហ្គូយ៉ាដែលជាមធ្យោបាយដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកថ្មើរជើងនិងអ្នកបើកបរ។

អ្នកចូលរួមញឹកញាប់ម្នាក់នៅក្នុងការតវ៉ាតាមដងផ្លូវរបស់យើងឬ“ ជំហរ” ដូចដែលពួកគេត្រូវបានគេនិយាយជាភាសាជប៉ុន (ខ្ចីពាក្យអង់គ្លេស) បានផ្លុំខ្លុយរបស់គាត់និងជួយកំណត់អារម្មណ៍ដ៏ឧឡារិកដែលយើងត្រូវការ។ តើវិធីមួយដែលធ្វើឱ្យយើងយល់អារម្មណ៍នៃការដុតកុមារទៅជាធ្យូងការមើលឃើញនៃព្រលឹងបិសាចដូចជាជំពប់ដួលលើចិញ្ចើមផ្លូវដោយមានស្បែកព្យួរពីដៃនិងដៃរបស់ពួកគេឬការចងចាំរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលស្រមោលរបស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងបេតុងដោយអចិន្រ្តៃយ៍។ ការបំផ្ទុះគ្រាប់បែកបំផ្ទុះ?

លោកខេមបុរសដែលបានយល់ព្រមជំនួសខ្ញុំជាអ្នកសម្របសម្រួលជប៉ុនជំនួស World BEYOND Warលេងហ្គីតារបស់គាត់ខណៈពេលដែលស្ត្រីម្នាក់ច្រៀងចម្រៀងអំពីផ្ទះរំremកយើងរាប់រយរាប់ពាន់នាក់ដែលបានបាត់បង់ផ្ទះសម្បែងដោយសារតែគ្រាប់បែកទាំងពីរនោះមិននិយាយដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលបានបាត់បង់ទីជម្រកដែលជាលទ្ធផលនៃសង្គ្រាមដប់ប្រាំឆ្នាំ ( ឆ្នាំ ១៩៣១-៤៥) ។ ក្រុមទាំងពីរនេះចូលរួមវិភាគទានជាប្រចាំប្រឆាំងនឹងមូលដ្ឋានថ្មីនៅអូគីណាវ៉ា។ ហើយបន្ធូរបន្ថយព្យាបាលនិងបំផុសគំនិតដល់អ្នកចាប់ផ្តើមដំបូងនិងសកម្មជនដែលមានរដូវកាលដូចគ្នាច្រៀងចម្រៀងជាមួយនឹងសារនៃសាមគ្គីភាពអន្តរជាតិនិងការប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះសន្តិភាពពិភពលោក។

លោក KONDO Makoto សាស្រ្តាចារ្យនៃសកលវិទ្យាល័យ Gifu និងជាអ្នកសិក្សាច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញបានប្រាប់យើងអំពីអត្ថន័យនៃមាត្រា ៩ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រទេសជប៉ុន។ លោកបានកត់សម្គាល់ថា“ រដ្ឋធម្មនុញ្ញសន្តិភាព” របស់ជប៉ុនគឺជាលទ្ធផលមួយផ្នែកនៃការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីហើយបានព្រមានថានៅពេលបន្ទាប់មនុស្សជាតិចូលរួមក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកក្រោយវាអាចមានន័យថាការផុតពូជពិតប្រាកដនៃប្រភេទសត្វរបស់យើង។

កំណាព្យ ISAMU (ដែលឈ្មោះរបស់គាត់តែងតែត្រូវបានសរសេរនៅគ្រប់មួក) បានរំitedកកំណាព្យប្រឆាំងនឹងសង្គ្រាមដែលគាត់បានសរសេរ។ វាមានចំណងជើងថា“ Origami: អធិស្ឋានសំរាប់សន្តិភាព” (អូរីហ្គាមិ៖ ហឺវ៉ាវ៉ាអ៊ីណូតតេ) ។ ខ្ញុំនឹងមិនព្យាយាមបកប្រែវាទេប៉ុន្តែវាចាប់ផ្តើមដោយអារម្មណ៍ខឹងនិងស្រឡាំងកាំង៖“ ហេតុអ្វីពួកគេធ្វើបែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេបង្កើតអ្វីមួយដូចនេះ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេផលិតមីស៊ីល? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេបាញ់មីស៊ីល? វាបង្ហាញថាយើងចំណាយពេលវេលានិងថាមពលរបស់យើងដើម្បីរីករាយជំនួសឱ្យការវាយប្រហារគ្នា។ វាទាមទារឱ្យយើងគិត។ ហើយវាបញ្ចប់ដោយសួរថាតើវាសប្បាយប៉ុណ្ណាទៅបើយើងចំណាយលុយទាំងអស់ដែលបានចងនៅក្នុងកញ្ចប់ថវិកាសម្រាប់ម្ហូបជំនួសហើយប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនិងបរិភោគអាហារជាមួយគ្នា។ ជាមួយនឹងការយល់ដឹងថ្មីៗរបស់កុមារកំណាព្យដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបើកភ្នែករបស់យើងឱ្យមើលទៅភាពល្ងង់ខ្លៅនៃសង្គ្រាមជាទូទៅនិងរបស់នូកជាពិសេស។

លោកខេមបូបានច្រៀងចម្រៀងមួយដែលបដិសេធយ៉ាងដាច់ខាតនូវសង្គ្រាម។ សារសំខាន់មួយរបស់វាគឺថាទោះបីពួកគេនិយាយអ្វីមកយើងក៏ដោយយើងនឹងមិនចូលរួមក្នុងការបង្ហូរឈាមទេ។ អ្នកនាងនិមលស្ថិតនៅក្នុងសាវតាអាវខ្មៅកាន់ដោយដៃ origami ក្រៀលក្រដាស។ សត្វក្រៀលក្រដាសត្រូវបានប្រើជាញឹកញាប់ដើម្បីចងចាំការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីហើយវាជាការអំពាវនាវដល់យើងទាំងអស់គ្នាឱ្យខិតខំធ្វើការដើម្បីសន្តិភាពក្នុងគ្រប់សមត្ថភាពដែលយើងអាចធ្វើបាន។ តាមគំនិតរបស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាពលរដ្ឋនៃជនល្មើសយើងជាជនជាតិអាមេរិកាំងទាំងអស់ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់លើក្រដាស់ក្រដាសទាំងនេះហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការទាមទារនេះដើម្បីខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីយើងអាចព្យាបាលស្នាមរបួសដែលបង្កឡើងដោយសង្គ្រាមរបស់រដ្ឋាភិបាលរបស់យើងនិងកសាងសន្តិសុខសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ។ ។ ទោះបីជាអ្នកស្រីនិមលមិនបាននិយាយនៅថ្ងៃនេះក៏ដោយក៏លោកស្រីបានចែករំលែកពេលវេលាកម្លាំងគំនិតនិងគំនិតច្នៃប្រឌិតរបស់គាត់ដល់ពួកយើង។ ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំត្រូវបានរំជួលចិត្តដោយការលះបង់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់នាងចំពោះបុព្វហេតុនៃសន្តិភាពនិងដោយការយល់ដឹងដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់នាងចំពោះការងាររបស់អ្នករៀបចំមួយពោលគឺថាតើវិធីមួយដើម្បីកសាងសន្តិភាព។

លោកស្រីមីមីម៉ារ៉ាតំណាងនៃព្រះគម្ពីរមរមន ជំពូក Aichi នៃ Gensuikyoបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវសុន្ទរកថាមួយ។ ដូចអ្វីដែលនាងបាននិយាយនេះគឺជាលើកទី ១ របស់នាងដែលបានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ Candlelight Action ដែលរៀបចំឡើងដោយប្រទេសជប៉ុន World BEYOND War។ នាងបាននិយាយថានាងពិតជាសប្បាយរីករាយណាស់ដែលបានជួបប្រទះការជួបជុំដ៏កក់ក្តៅនេះហើយមានអារម្មណ៍ថាជាចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់យើង។ Gensuikyo បានធ្វើការអស់ជាច្រើនទសវត្សដើម្បីលុបបំបាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ លោកស្រីបានពន្យល់ពីសារសំខាន់នៃរលកសន្តិភាពប្រឆាំងនឹងនួននិងដើម្បីសន្តិភាពហើយថាគ្រាប់បែកទាំងពីរនៅឆ្នាំ ១៩៤៥ កាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ភាពក្រីក្រនិងការរើសអើងក្នុងចំណោមប្រជាជនរាប់មិនអស់នៅក្នុងទីក្រុងទាំងពីរនេះគឺហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីនិងបង្កបញ្ហាដល់កូនចៅ hibakusha.

នៅថ្ងៃនោះដោយបារម្ភពីសុខភាពនិងសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកចូលរួមការជួបជុំរបស់យើងគឺខ្លីណាស់ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងបន្ថែមសេរីភាពនៅទីនេះដែលថាជនជាតិកូរ៉េរាប់ម៉ឺននាក់ត្រូវបានសម្លាប់ផងដែរហើយយើងអាចប្រាកដថាមានមនុស្ស រងទុក្ខសូម្បីតែឥឡូវនេះនៅកូរ៉េខាងជើងនិងកូរ៉េខាងត្បូងសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចជានៅជប៉ុនដែរ។ តាមពិតពួកគេអាចនឹងរងទុក្ខវេទនាថែមទៀតចាប់តាំងពីការរំofកអនុស្សាវរីយ៍អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះជនជាតិកូរ៉េនៅក្នុងទីក្រុងទាំងពីរត្រូវបានពន្យាពេលជាច្រើនឆ្នាំនិងច្រើនទសវត្សរ៍។ និង Gensuikyo មាន ជនជាតិកូរ៉េដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ដែលជាជនរងគ្រោះនៃអំពើហិង្សាអាមេរិកនិងជប៉ុន។ ពួកគេត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ចដោយអាណានិគមនិយមនិងឈឺចាប់ដោយសារអំពើហឹង្សានៃចក្រភពជប៉ុន។

នៅថ្ងៃក្តៅនៃខែសីហាឆ្នាំ ២០១៩ ក្នុងសាលប្រជុំមួយនៅណាហ្គាសាគីឧទាហរណ៍ជនជាតិកូរ៉េ hibakusha បានផ្តល់នូវការផ្លាស់ប្តូរនិងការនិយាយបង្ហូរទឹកភ្នែកនៅចំពោះមុខមនុស្សរាប់ពាន់នាក់។ នេះជាការអញ្ជើញរបស់ហ្គេនស៊ូគ្វីយ៉ូដូចដែលខ្ញុំយល់។ ខ្ញុំបាននៅទីនោះក្នុងសាលធំមួយនៅណាហ្គាសាគីហើយខ្ញុំត្រូវបានរំជួលចិត្តដោយសារសុន្ទរកថារបស់គាត់ព្រោះគាត់បានលើកឧទាហរណ៍ពីរបៀបដែលជនជាតិកូរ៉េជាច្រើនដែលបានវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញត្រូវរងគ្រោះដោយភាពស្ងៀមស្ងាត់ហើយបានប្រាប់យើងអំពីអត្ថន័យរបស់វាសម្រាប់ប្រជាជនអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្ស ដើម្បីទទួលបានការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការឬការគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេឬពីរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន។ របួសនៅតែស្រស់សម្រាប់គាត់នៅថ្ងៃនោះ ៧៤ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីគ្រាប់បែកបានទម្លាក់លើទីក្រុងជប៉ុនទាំងនេះធ្វើឱ្យគាត់ឈឺចាប់និងសម្លាប់ជនជាតិកូរ៉េផ្សេងទៀត។ សម្ព័ន្ធមិត្ត របស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅពេលនោះ។ ជនជាតិកូរ៉េជាច្រើនត្រូវបានគេនាំទៅប្រទេសជប៉ុនក្នុងនាមជាពលករបង្ខំនិងនៅសល់របស់ពួកគេកំពុងត្រូវបានធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍។ (ឧទាហរណ៍មានវីដេអូខ្លីនិងមានចលនាក្នុងនោះ អត្ថបទនៅកាសែតអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកៈ Japan Focus).

នៅចុងបញ្ចប់នៃព្រឹត្តិការណ៍ដែលមានរយៈពេលតិចជាងមួយម៉ោងលោកខេមបានដឹកនាំយើងច្រៀងថា "យើងនឹងយកឈ្នះ" ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានផ្លុំទៀនដែលពួកគេកំពុងកាន់នៅលើអាកាសពីមួយចំហៀងទៅមួយចង្វាក់ភ្លេងនៃតន្ត្រី។ ទោះបីបេះដូងខ្ញុំធ្ងន់នៅពេលចាប់ផ្តើមព្រឹត្តិការណ៍ក៏ដោយក៏វាជាការលើកទឹកចិត្តក្នុងការឃើញមនុស្សជាច្រើនសូម្បីតែអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់ខ្លះដែលឈប់នៅដើមហើយមើលនិងស្តាប់ហើយចូលរួមយ៉ាងសកម្មចំណាយពេលពីជីវិតមមាញឹករបស់ពួកគេនៅថ្ងៃដ៏ក្តៅគគុក។ ជារដូវក្តៅស្ត្រេសដើម្បីចងចាំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនិងគិតអំពីតំរូវការលុបបំបាត់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរ និង សង្គ្រាម។

ខាងក្រោមនេះជាសុន្ទរកថាដែលខ្ញុំចង់ផ្តល់ជូននៅថ្ងៃជាក់ស្តែងខ្ញុំបានសង្ខេបវាដោយចាប់អារម្មណ៍ពេលវេលាជាមួយនឹងភាសាជប៉ុននិងការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ។ (ហើយការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសគឺមកពីសេចក្តីព្រាងមុនដូច្នេះវាខុសគ្នាបន្តិចបន្តួចពីសុន្ទរកថារបស់ជប៉ុន) ។

យ៉ូសែប Essertier ក្នុងឱកាសខួបលើកទី ៧៥ នៃការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីថ្ងៃទី ៨ ខែសីហាឆ្នាំ ២០២០ នៅសាគីទីក្រុងណាហ្គូយ៉ាប្រទេសជប៉ុន
哲学者と反戦活動家のバートランド·ラッセルは, 1959 年に核軍縮キャンペーン (CND) の演説を行った時に, 次のように述べています「忘れないでください។ 戦争の習慣を止めることができない限り, 科学者と技術者はどんどん酷いテクノロジーを発明し続けます។ 生物兵器戦争, 化学兵器戦争, 現在のものよりも破壊力のある水爆を開発することになるでしょう។ この人間の相互破壊性 (殺し

このはこ

キャンルルすすすす រឿងភាគថៃនិយាយខ្មែរ 2 ។ アメリカ人, 特にハリー·របស់ S ·トルーマン大統領は, 恐ろしいほど非人道的で不必要な方法で, 彼らの人生を終わらせてしまったのですから, 彼らはその未来の幸せを味わうことはできなくなったししょう。

またてまままそて、、、、 ឆ្នាំ ២០២០ 年年 TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS TS万人のの日本人やや人ももい。。。

なぜアメリカ人はこんなことをしたのか? どうしてこんなことになってしまったのか? そして最も重要なことは, この恐ろしい暴力からどのように学び, 再び起こらないようにを防ぎ, 世界初めての核戦争をរឿងភាគថៃនិយាយខ្មែរ XNUMX

ホモ·サピエンスが集団自決する可能性は, 「終末時計」を設定した科学者によれば, これまで以上に高くなっています។ それは我々がグランドキャニオンの端に立っているようなものですが,下のではありませんね។ 彼らは, 私たちがグランドキャニオンの日の川に落ちようとしていることを無視したがっています។ しかし, 今日ここで立っている私たちは, 目を背けません។ 私たちはその火を見て、、 えてててす。。

រឿងភាគថៃនិយាយខ្មែរ XNUMX

残念ながら, ゴルバチョフのような責任を持っている人は, エリート政治家の間では稀な存在です។ 今日, 私と一緒にここに立っている皆さんのほとんどは, すでにこのことを知っています។なぜなら, 皆さんは安倍政権下で, アメリカ人殺し屋の次の発射台である辺野古新基地建設を阻止するために頑張ってきたからです។ 私たちホモサピエンスの種が生き残り, 我々の子孫がノビノビする, まともな未来を手に入れる唯一の方法は, 私たち民衆が立ち上がって狂気を止めることだということを, ここで立っていらっしゃる皆さまも知っていると思います។ 特に, 安倍総理のような狂った人々 , 特に戦争へと私たちを突き動かし続けるオバマやトランプのような人々の暴力を止めなければなりません។ 言い換えれば, 私たちは民主主義 (民衆の力) を必要としているのです។

これらのキャンドルはまた, 韓国の「ろうそく革命」のような革命の可能性を思い出させてくれます។ しかし, 私たちワールド·ビヨンド·ウォーは, 一国での革命ではなく, バートランド·ラッセルが言ったように, 戦争の習慣を止めるという一つの目標を目指した世界的な革命を考えています។ それは不可能に聞こえるかもしれませんが, ジョン·レノンが歌ったように, 「私は夢想រឿងភាគថៃនិយាយខ្មែរ XNUMX

私ちはは 75 年前の 8 月 6 日と 9 日にっこををのなののの戦争中で誓いををてよ

As Bertrand Russell បាននិយាយនៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៩ សម្រាប់ យុទ្ធនាការសម្រាប់ដកអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ (CND)“ អ្នកត្រូវចាំថាលុះត្រាតែយើងអាចបញ្ឈប់ទម្លាប់សង្គ្រាមជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រនឹងបន្តបង្កើតអ្វីដែលអាក្រក់និងអាក្រក់ជាងនេះទៀត។ អ្នកនឹងមានរោគសាស្ត្រសង្គ្រាមសង្គ្រាមគីមីអ្នកនឹងមានគ្រាប់បែក H បំផ្លាញច្រើនជាងគ្រាប់ដែលយើងមាន។ ហើយមានក្តីសង្ឃឹមតិចតួចក្តីសង្ឃឹមតិចតួចសម្រាប់អនាគតនៃមនុស្សជាតិលើកលែងតែយើងអាចគ្រប់គ្រងដើម្បីរកវិធីខ្លះដើម្បីបញ្ចប់ការបំផ្លិចបំផ្លាញទៅវិញទៅមកនេះ ... យើងត្រូវការវិធីនៃការគិតនិងវិធីថ្មីនៃអារម្មណ៍។

នៅថ្ងៃនេះថ្ងៃទី ៨ ខែសីហាយើងបានឈរនៅទីនេះជាមួយគ្នាដើម្បីចងចាំពីភាពឃោរឃៅដែលយោធាអាមេរិកបានប្រព្រឹត្ដប្រឆាំងនឹងជនជាតិជប៉ុនកូរ៉េនិងអ្នកដទៃទៀតនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ានិងណាហ្គាសាគីកាលពី ៧៥ ឆ្នាំមុន។ យើងហៅសកម្មភាពរបស់យើងនៅថ្ងៃនេះថាជា“ សកម្មភាពពន្លឺ” ។ នេះគឺជាផ្នែកមួយនៃ“ រលកសន្តិភាព” ដែលកំពុងហូរពាសពេញពិភពលោកនៅចន្លោះថ្ងៃទី ៦ និងទី ៩ ។

ជារឿយៗទៀនត្រូវបានគេប្រើដើម្បីចងចាំអ្នកស្លាប់ហើយទៀនទាំងនេះដែលយើងកាន់នៅក្នុងដៃជានិមិត្តរូបនៃជីវិតរាប់រយរាប់ពាន់នាក់ដែលត្រូវបានពន្លត់ដោយគ្រាន់តែគ្រាប់បែកពីរប៉ុណ្ណោះ! អណ្តាតភ្លើងកំពុងឆេះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់មនុស្សរាប់សែនរាប់ពាន់នាក់ដែលស្រមៃថាមានពហុកីឡាដ្ឋានបេស្បលចំនួន ១០ ដែលពោពេញទៅដោយមនុស្សត្រូវតែរួមបញ្ចូលយុទ្ធនាការយុត្តិធម៍សង្គមការងារនាពេលអនាគតនិងការបរិច្ចាគដល់សង្គមសេចក្តីស្នេហានាពេលអនាគតដែលពួកគេនឹងបង្ហាញនិងផែនការអនាគតដ៏ស្រស់ស្អាត។ ពួកគេនឹងមិនដែលភ្លក្សនូវសុភមង្គលនាពេលអនាគតនោះទេពីព្រោះជនជាតិអាមេរិកជាពិសេសលោកប្រធានាធិបតី Harry S. Truman បានធ្វើឱ្យជីវិតរបស់ពួកគេដល់ទីបញ្ចប់តាមរបៀបដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនិងអមនុស្សធម៌។

មួយក៏មិនត្រូវភ្លេចជីវិតរបស់ប្រជាជនជប៉ុននិងកូរ៉េរាប់លាននាក់ដែលបានរស់រានជាពិសេសគឺប្រជាជន hibakusha។ យើងដែលបានសិក្សាបន្តិចបន្តួចអំពីសៀវភៅនេះ hibakusha ដឹងថាភាគច្រើននៃពួកគេទទួលរងនូវសុខភាពខ្សោយ។ ហើយថ្ងៃនេះនៅឆ្នាំ ២០២០ យើងដឹងថាពួកគេត្រូវតែបានទទួលរងគ្រោះខាងផ្លូវចិត្តពីភី។ អេស។ ឌី។ អេស។ លើសពី hibakushaមានប្រជាជនជប៉ុននិងកូរ៉េរាប់លាននាក់ដែលបានបាត់បង់ក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិដ៏មានតម្លៃ។

ហេតុអ្វីបានជាជនជាតិអាមេរិកធ្វើបែបនេះ? តើរឿងនេះកើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេច? ហើយសំខាន់បំផុតតើយើងអាចរៀនពីអំពើហឹង្សាដ៏គួរឱ្យរន្ធត់នេះរារាំងវាកុំអោយកើតឡើងម្តងទៀតនិងការពារសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរដំបូងរបស់ពិភពលោកយ៉ាងដូចម្តេច? ទាំងនេះគឺជាសំណួរសំខាន់មួយចំនួនដែលយើងដែលស្រឡាញ់សន្តិភាពប្រឈមមុខ។

ឱកាសនៃ Homo sapiens ការធ្វើអត្តឃាតខ្លួនឯង - ការធ្វើអត្តឃាតប្រភេទសត្វឥឡូវនេះគឺមានច្រើនជាងការដែលយោងទៅតាមក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានកំណត់“នាឡិកា Doomsday។ វាដូចជាយើងកំពុងឈរនៅលើគែមនៃមហាអន្លង់ប៉ុន្តែជំនួសឱ្យទឹកទន្លេខាងក្រោមយើងឃើញទន្លេភ្លើង។ បាទនរកនៅលើផែនដី។ វាគួរឱ្យរន្ធត់ណាស់។ កុំឆ្ងល់ថាមនុស្សភាគច្រើនងាកក្បាលចេញហើយក្រឡេកទៅកន្លែងផ្សេង។ ពួកគេមិនចង់ឃើញភ្លើងដែលយើងរាល់គ្នាកំពុងតែធ្លាក់ចូល។ ក្នុងន័យនេះទៀនទាំងនេះអាចជានិមិត្តរូបនៃអគ្គីភ័យដែលនឹងឆាបឆេះនៅក្នុងទីសក្ការៈនុយក្លេអ៊ែរ។

ជាអកុសលមនុស្សដែលមានទំនួលខុសត្រូវខាងសង្គមដូចជាហ្គ្រូបាឆូវគឺកម្រណាស់ក្នុងចំណោមអ្នកនយោបាយវរជន។ ភាគច្រើនអ្នកដែលឈរនៅទីនេះថ្ងៃនេះជាមួយខ្ញុំបានដឹងរឿងនេះរួចហើយពីព្រោះអ្នកបានតស៊ូជាមួយរដ្ឋបាលរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីអាបេស៊ីនហ្សូដើម្បីបញ្ឈប់ការសាងសង់បន្ទះបាញ់បន្ទាប់សម្រាប់ឃាតករអាមេរិកដែលជាមូលដ្ឋានសាងសង់ហេនកូកូថ្មី។ ខ្ញុំគិតថាអ្នករាល់គ្នានៅទីនេះដឹងថាវិធីតែមួយគត់ដែលប្រភេទសត្វរបស់យើងអាចរស់និងមានអនាគតសមរម្យគឺប្រសិនបើយើងប្រជាជនក្រោកឈរឡើងហើយបញ្ឈប់ភាពឆ្កួត ៗ ជាពិសេសតាមរយៈការបញ្ឈប់មនុស្សឆ្កួត ៗ ដូចជាលោកអាបេនិងជាពិសេសលោក Trump ដែលបន្តជំរុញយើងឆ្ពោះទៅរកសង្គ្រាម។ និយាយម្យ៉ាងទៀតយើងត្រូវការប្រជាធិបតេយ្យគឺអំណាចរបស់ប្រជាជន។

ទៀនទាំងនេះក៏រំusកយើងពីលទ្ធភាពនៃបដិវត្តមួយដូចជាបដិវត្តទៀនរបស់កូរ៉េខាងត្បូង។ ប៉ុន្តែជំនួសឱ្យបដិវត្តនៅក្នុងប្រទេសមួយយើងនៅ World BEYOND War ការប្រមើលមើលបដិវត្តពិភពលោកដែលមានគោលដៅតែមួយគឺបញ្ឈប់ទំលាប់សង្រ្គាមដូចអ្វីដែលប៊ែររដ្សរ័សុលបាននិយាយថាយើងត្រូវតែធ្វើ។ ស្តាប់ទៅដូចជាមិនអាចទៅរួចទេប៉ុន្តែដូចចនលីនដុនច្រៀងថា "អ្នកអាចនិយាយថាខ្ញុំជាអ្នកសុបិនប៉ុន្តែខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់ទេ" ។

យើងដែលឈរនៅទីនេះមិនបានភ្លេចនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងកាលពី ៧៥ ឆ្នាំមុននៅថ្ងៃទី ៦ និងទី ៩ ខែសីហា។ យើងមិនបានភ្លេចសង្គ្រាមប៉ាស៊ីហ្វិកនិងសង្គ្រាមធំ ៗ ជាច្រើនទៀតទេដែលភាគច្រើនបណ្តាលមកពីសហរដ្ឋអាមេរិក។ ឥឡូវនេះយើងនឹងចំណាយពេលមួយនាទីចេញពីជីវិតរបស់យើងមួយភ្លែតដើម្បីភាពស្ងៀមស្ងាត់ដើម្បីរំwhatកនូវអ្វីដែល ហីបាគូសា។ បានប្រាប់យើងនិងធ្វើឱ្យមានការប្តេជ្ញាចិត្តនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងដើម្បីជួយមនុស្សជាតិឱ្យផុតពីសង្គ្រាម។