តើណាតូនៅតែចាំបាច់?

ដោយ Sharon Tennison, David Speedie និង Krishen Mehta

ខែមេសា 18, 2020

ពី ផលប្រយោជន៍ជាតិ

រោគរាតត្បាតឆ្លងរាលដាលដែលកំពុងរាលដាលពាសពេញពិភពលោកនាំមកនូវវិបត្ដិសុខភាពសាធារណៈដែលអូសបន្លាយពេលយូរ- ដុងនឹងក្តីសង្ឃឹមអាប់អួនៃវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចរយៈពេលវែងដែលអាចបំផ្លាញបំផ្លាញសង្គមនៅទូទាំងប្រទេស។

មេដឹកនាំពិភពលោកចាំបាច់ត្រូវវាយតម្លៃឡើងវិញនូវការចំណាយធនធានដោយផ្អែកលើការគំរាមកំហែងជាក់ស្តែងនិងបច្ចុប្បន្នដល់សន្តិសុខជាតិដើម្បីពិចារណាឡើងវិញអំពីវិធីដែលពួកគេអាចត្រូវបានដោះស្រាយ។ ការបន្តការប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះណាតូដែលមហិច្ឆតារបស់ពិភពលោកត្រូវបានជំរុញនិងផ្តល់ថវិកាដោយសហរដ្ឋអាមេរិកត្រូវតែត្រូវបានចោទសួរ។

ក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៩ អគ្គលេខាធិការដំបូងរបស់ណាតូបានពណ៌នាបេសកកម្មរបស់អូតង់ថា“ ដើម្បីរក្សារុស្ស៊ីចេញអាមេរិចចូលនិងអាល្លឺម៉ង់ធ្លាក់ចុះ” ។ ៧០ ឆ្នាំក្រោយមកទិដ្ឋភាពសន្តិសុខបានផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង។ សហភាពសូវៀតនិងផេវ៉ាវ៉ាមិនមានទៀតទេ។ ជញ្ជាំងប៊ែកឡាំងបានធ្លាក់ចុះហើយប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក៏មិនមានមហិច្ឆតាទឹកដីលើប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួនដែរ។ ទោះយ៉ាងណាអាមេរិកនៅតែស្ថិតក្នុងទ្វីបអ៊ឺរ៉ុបជាមួយនឹងសម្ព័ន្ធមិត្តណាតូនៃប្រទេសចំនួន ២៤ ។

ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៣ សហអ្នកនិពន្ធមួយរូបគឺលោក David Speedie បានសម្ភាសលោក Mikhail Gorbachev និងបានសួរលោកអំពីការធានាដែលលោកបានអះអាងថាបានទទួលនៅផ្នែកខាងកើតមិនពង្រីកខ្លួនរបស់ណាតូ។ ការឆ្លើយតបរបស់គាត់គឺត្រង់ ៗ ៖“ លោក។ Speedie, យើងត្រូវបានគេ screwed ។ គាត់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់ថាការជឿទុកចិត្តដែលសហភាពសូវៀតបានដាក់នៅភាគខាងលិចជាមួយនឹងការបង្រួបបង្រួមប្រទេសអាឡឺម៉ង់និងការរំលាយនៃវ៉ារស្សាវ៉ាផេកមិនត្រូវបានគេទទួលយកមកវិញទេ។

នេះធ្វើឱ្យមានសំណួរជាមូលដ្ឋានថាតើណាតូសព្វថ្ងៃបង្កើនសន្តិសុខពិភពលោកឬជាការពិតបន្ថយវា។

យើងជឿជាក់ថាមានហេតុផលសំខាន់ៗចំនួន ១០ ដែលអូតង់លែងត្រូវការតទៅទៀត៖

មួយ​ក្នុង​ចំណោម៖ អង្គការអូតង់ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៩ សម្រាប់ហេតុផលសំខាន់ទាំងបីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ហេតុផលទាំងនេះលែងមានសុពលភាពហើយ។ ទិដ្ឋភាពសន្តិសុខនៅអឺរ៉ុបមានភាពខុសគ្នាទាំងស្រុងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះជាងកាលពី ៧០ ឆ្នាំមុន។ ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីវ្លាឌីមៀពូទីនពិតជាបានស្នើឱ្យមានការរៀបចំសន្តិសុខទ្វីបថ្មីមួយពីក្រុងឌុប្លាំងដល់វ្ល៉ាឌីវ៉ូស្តុកដែលត្រូវបានបដិសេធដោយលោកខាងលិច។ ប្រសិនបើត្រូវបានទទួលយកវានឹងរួមបញ្ចូលប្រទេសរុស្ស៊ីនៅក្នុងស្ថាបត្យកម្មសន្តិសុខសហប្រតិបត្តិការមួយដែលនឹងមានសុវត្ថិភាពជាងមុនសម្រាប់សហគមន៍ពិភពលោក។

ពីរ៖ អ្នកខ្លះត្រូវបានអះអាងថាការគំរាមកំហែងរបស់រុស្ស៊ីបច្ចុប្បន្នជាមូលហេតុដែលអាមេរិកត្រូវការស្នាក់នៅអឺរ៉ុប។ ប៉ុន្តែពិចារណារឿងនេះ: សេដ្ឋកិច្ចរបស់សហភាពអឺរ៉ុបមានចំនួន 18.8 ពាន់ពាន់លានដុល្លារមុនពេល Brexit ហើយវាមានចំនួន 16.6 ពាន់លានដុល្លារបន្ទាប់ពី Brexit ។ បើប្រៀបធៀបសេដ្ឋកិច្ចរបស់រុស្ស៊ីមានតែ ១,៦ សែនកោដិដុល្លារសព្វថ្ងៃនេះ។ ជាមួយនឹងសេដ្ឋកិច្ចរបស់សហភាពអ៊ឺរ៉ុបច្រើនជាង ១០ ដងនៃសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសរុស្ស៊ីតើយើងជឿថាអឺរ៉ុបមិនអាចមានលទ្ធភាពការពារខ្លួនប្រឆាំងនឹងរុស្ស៊ីទេ? វាជាការសំខាន់ក្នុងការកត់សម្គាល់ថាចក្រភពអង់គ្លេសប្រាកដជានឹងស្ថិតនៅក្នុងសម្ព័ន្ធភាពការពារជាតិអ៊ឺរ៉ូហើយទំនងជានឹងបន្តចូលរួមចំណែកក្នុងការការពារជាតិនោះ។

បីនាក់ៈសង្គ្រាមត្រជាក់ទី ១ គឺជាហានិភ័យមួយក្នុងសកលលោកដែលមានសត្រូវជាមួយមហាអំណាចពីរដែលប្រដាប់ដោយក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរចំនួន ៣ ម៉ឺន។ បរិដ្ឋានបច្ចុប្បន្នបង្ហាញពីគ្រោះថ្នាក់កាន់តែធំដែលជាអស្ថិរភាពធ្ងន់ធ្ងរដែលកើតឡើងពីសំណាក់អ្នកមិនមែនរដ្ឋដូចជាក្រុមភេរវករដែលទទួលបានអាវុធប្រល័យលោក។ ប្រទេសរុស្ស៊ីនិងនាយកអង្គការណាតូមានសមត្ថភាពពិសេសក្នុងការដោះស្រាយការគំរាមកំហែងទាំងនេះ - ប្រសិនបើពួកគេធ្វើសកម្មភាពប្រគុំតន្ត្រី។

បួននាក់៖ ជាពេលវេលាតែមួយគត់ដែលសមាជិកណាតូបានកោះហៅមាត្រា ៥ (ការវាយប្រហារមួយវាយប្រហារទៅលើឃ្លាទាំងអស់) គឺសហរដ្ឋអាមេរិកបន្ទាប់ពីការវាយប្រហារភេរវកម្មនៅថ្ងៃទី ១១ ខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០០១ ។ សត្រូវពិតប្រាកដមិនមែនជាប្រជាជាតិមួយផ្សេងទៀតទេប៉ុន្តែជាការគំរាមកំហែងទូទៅនៃ ភេរវកម្ម។ ប្រទេសរុស្សុីបានជម្រុញឱ្យមានហេតុផលសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការនេះជាប់លាប់ - ជាការពិតរុស្ស៊ីបានផ្តល់នូវការស៊ើបការណ៍ខាងដឹកនាំសាស្ត្រដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាននិងការគាំទ្រជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការចូលរួមអាហ្វហ្គានីស្ថានក្រោយ ៩/១១ ។ កូរ៉ូណាវ៉ាវីមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងមួយទៀតគឺភេរវករដែលមាននិងប្រើប្រាស់អាវុធជីវសាស្ត្រ។ នេះមិនអាចត្រូវបានប៉ាន់ស្មានបានទេនៅក្នុងអាកាសធាតុដែលយើងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។

ប្រាំនាក់៖ នៅពេលដែលប្រទេសរុស្ស៊ីមានសត្រូវដ៏មានសក្តានុពលនៅតាមព្រំដែនរបស់ខ្លួនក៏ដូចជាសមយុទ្ធយោធារបស់អង្គការណាតូនៅឆ្នាំ ២០២០ ប្រទេសរុស្ស៊ីនឹងត្រូវបង្ខំចិត្តឆ្ពោះទៅរកស្វ័យភាពនិងការធ្លាក់ចុះនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។ នៅពេលដែលពលរដ្ឋមានអារម្មណ៍ថាមានការគំរាមកំហែងពួកគេចង់បានភាពជាអ្នកដឹកនាំដែលខ្លាំងហើយផ្តល់ការការពារដល់ពួកគេ។

ប្រាំមួយសកម្មភាពយោធារបស់ណាតូនៅស៊ែប៊ីក្រោមការដឹកនាំរបស់ប្រធានាធិបតីគ្លីនតុននិងនៅលីប៊ីក្រោមប្រធានាធិបតីបារ៉ាក់អូបាម៉ារួមជាមួយសង្គ្រាមជិតម្ភៃឆ្នាំនៅអាហ្វហ្គានីស្ថានដែលវែងបំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់យើងត្រូវបានជំរុញដោយសហរដ្ឋអាមេរិក។ មិនមាន“ កត្តារុស្ស៊ី” នៅទីនេះនៅឡើយទេជម្លោះទាំងនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីជជែកវែកញែកជាដាច់ខាតដើម្បីប្រឈមមុខជាមួយរុស្ស៊ី។

ចំនួនប្រាំពីរៈទន្ទឹមនឹងការផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុការគំរាមកំហែងដែលមានស្រាប់បំផុតគឺការសំលាប់នុយក្លេអ៊ែរ - ដាវដាយដុកនេះនៅតែដក់ជាប់លើយើងទាំងអស់គ្នា។ ដោយណាតូមានមូលដ្ឋានទ័ពនៅតាមប្រទេសចំនួន ២៤ ដែលភាគច្រើននៅតាមព្រំដែនរបស់ប្រទេសរុស្ស៊ីអ្នកខ្លះស្ថិតនៅក្នុងជួរកាំភ្លើងធំនៃទីក្រុង St. Petersburg យើងប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យនៃសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរដែលអាចបំផ្លាញមនុស្សជាតិ។ គ្រោះថ្នាក់នៃការដាស់តឿនដោយចៃដន្យឬ“ សំឡេងរោទិ៍មិនពិត” ត្រូវបានគេកត់ត្រាទុកក្នុងឱកាសជាច្រើនក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមត្រជាក់និងកាន់តែគួរឱ្យភ័យខ្លាចថែមទៀតនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះដោយសារល្បឿនមីស៊ី ៥ នៃមីស៊ីលថ្ងៃនេះ។

ប្រាំបី៖ ដរាបណាសហរដ្ឋអាមេរិកនៅតែបន្តចំណាយជិត ៧០ ភាគរយនៃថវិកាដែលចាំបាច់របស់ខ្លួនទៅលើវិស័យយោធាជានិច្ចកាលនឹងមានតម្រូវការសម្រាប់សត្រូវមិនថាជាការពិតឬការយល់ឃើញក៏ដោយ។ ជនជាតិអាមេរិកមានសិទ្ធិសួរថាហេតុអ្វីបានជា“ ការចំណាយ” ដ៏លើសលុបបែបនេះចាំបាច់ហើយតើវាពិតជាទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? ការចំណាយរបស់ណាតូកើតឡើងដោយចំណាយទៅលើអាទិភាពជាតិផ្សេងទៀត។ យើងកំពុងរកឃើញបញ្ហានេះនៅក្នុងពាក់កណ្តាលនៃមេរោគនេះនៅពេលដែលប្រព័ន្ធថែទាំសុខភាពនៅភាគខាងលិចគឺខ្វះខាតថវិកានិងមិនមានរបៀបរៀបរយ។ ការបន្ថយចំណាយនិងការចំណាយដែលមិនចាំបាច់របស់ណាតូនឹងធ្វើឱ្យមានអាទិភាពសម្រាប់អាទិភាពជាតិផ្សេងទៀតដែលផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់សាធារណជនអាមេរិក។

ប្រាំបួន៖ យើងបានប្រើណាតូធ្វើសកម្មភាពជាឯកតោភាគីដោយគ្មានការយល់ព្រមពីសភាឬច្បាប់អន្តរជាតិ។ ជម្លោះរបស់អាមេរិកជាមួយរុស្ស៊ីគឺសំខាន់ណាស់មិនមែននយោបាយយោធាទេ។ វាស្រែករកការទូតប្រកបដោយការច្នៃប្រឌិត។ ការពិតគឺថាអាមេរិកត្រូវការការទូតរឹងមាំជាងមុននៅក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិមិនមែនឧបករណ៍យោធាមិនស្មោះត្រង់របស់ណាតូទេ។

ទាំងដប់ប្រការៈចុងក្រោយល្បែងសង្គ្រាមកម្រនិងអសកម្មនៅក្នុងសង្កាត់របស់ប្រទេសរុស្ស៊ីរួមជាមួយនឹងការហែកសន្ធិសញ្ញាគ្រប់គ្រងអាវុធផ្តល់នូវការគំរាមកំហែងកាន់តែខ្លាំងឡើងដែលអាចបំផ្លាញមនុស្សគ្រប់គ្នាជាពិសេសនៅពេលការយកចិត្តទុកដាក់អន្តរជាតិផ្តោតលើ“ សត្រូវ” ដែលពិបាកយល់ជាងនេះ។ វីរុសនេះបានចូលរួមក្នុងបញ្ជីនៃការគំរាមកំហែងជាសកលដែលទាមទារឱ្យមានកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាជាងការប្រឈមមុខគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាងមុន។

វានឹងមានបញ្ហាប្រឈមជាសាកលដទៃទៀតដែលចៀសមិនផុតដែលប្រទេសនានានឹងត្រូវប្រឈមជាមួយគ្នា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយណាតូនៅអាយុចិតសិបឆ្នាំមិនមែនជាឧបករណ៍ដើម្បីដោះស្រាយពួកគេទេ។ ដល់ពេលត្រូវបន្តដំណើរទៅមុខពីវាំងនននៃការប្រឈមមុខនិងបង្កើតវិធីសាស្រ្តសន្តិសុខពិភពលោកដែលជាវិធីដោះស្រាយការគំរាមកំហែងនៅថ្ងៃនេះនិងថ្ងៃស្អែក។

Sharon Tennison ជាប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់គំនិតផ្តួចផ្តើមពលរដ្ឋ។ លោក David Speedie គឺជាស្ថាបនិកនិងជាអតីតប្រធានកម្មវិធីស្តីពីការចូលរួមជាសកលរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅឯក្រុមប្រឹក្សាការទូតនៃអង្គការខាណេហ្គីក្នុងកិច្ចការអន្តរជាតិ។ Krishen Mehta គឺជាមិត្តយុត្តិធម៍សកលនៃសកលវិទ្យាល័យយ៉េល។

រូបភាព៖ រ៉យទ័រ។