Por Frank Goetz
Estimado inimigo,
Sorpréndeche o meu saúdo? Por favor, déixeme explicar.
Sei que ti e eu estamos en guerra uns cos outros. Polo tanto, non debemos falar realmente para que alguén non nos acuse de axudar e favorecer ao outro. Deus me libre.
Porque nalgún momento os meus superiores poden mandarme sacarte; non me gusta usar a palabra matar. Estou seguro de que, estando ben na liña de mando, está nunha posición similar.
Pero eu estaba a pensar que só podes ser moi parecido a min. Sei que falamos idiomas diferentes e vivimos en lados opostos do mundo. Pero os dous temos moito amor polo noso país e faremos case calquera cousa, incluso mataremos se fose necesario, se nos ordenan facelo. Os dous temos familias amorosas que nos queren con seguridade na casa canto antes. E xa sabes, ningún de nós é tan diferente aos nosos compatriotas militares e civís neste conflito. Estamos dirixindo todos os recursos dispoñibles a derrotarnos mutuamente en lugar de resolver racionalmente as nosas diferenzas.
Cales son as posibilidades para que vostede e eu nos fagamos amigos? Supoño que levaría un milagre. Mentres a guerra persista, debemos facer o que nos ordenan ou ser acusados de traizoar ao noso país e aos que loitan ao noso carón.
O milagre sería acabar coa guerra. O seu comandante en xefe e o meu terían que estar de acordo. Só dúas persoas! Non obstante, sabemos que dado que os nosos condados están moi investidos na guerra, terían que ter unha tremenda coraxe para que estes dous mudasen o curso da historia e chamasen unha tregua. Sei, querido inimigo, que cres que isto é imposible, entón déixame amosarte o camiño.
O segredo mellor gardado do mundo é que o meu país e o meu son os asinantes do Pacto de Kellogg-Briand. As nosas constitucións elevan eses tratados ratificados á lei suprema do país e así o fixeron prohibida a guerra. Este mesmo tratado que ambos os nosos gobernos ratificaron aos proscritos incluso utilizando a ameaza da guerra como instrumento de política. Todo o que temos que facer é educar ao público. Cando un bo número de nós, quizais centos, miles ou millóns, esiximos a rendición de contas dos nosos líderes pola conformidade con esta lei contra a guerra, cumprirán ou enfrontaranse á Corte Penal Internacional.
E así, querido inimigo, anima á túa xente mentres eu animo á miña a participar no Cuarto Concurso Anual de Ensaio sobre a Paz. Xúntanse as bases. A través deste sinxelo dispositivo, cada un de nós, pequenos e vellos, podemos aprender rapidamente sobre a lei, pensar en formas creativas de resolver conflitos de forma non violenta e escribir un ensaio que poida inspirar a alguén con autoridade a dar un pequeno paso. Bastantes pasos tan pequenos levarán un día a un xigante salto para a humanidade: a abolición da guerra. Entón, querido inimigo, es o meu amigo.
Paz,
Franco
