برنده صلح - نه جنگ!

اعلامیه توسط آلمانی ابتکار عمل اسلحه های خود را بگذارید, در سالگرد تهاجم روسیه به اوکراین، 16 فوریه 2023

با تهاجم نیروهای روسی به اوکراین در 24 فوریه 2022، جنگ هفت ساله با شدت کم در دونباس که به گفته سازمان امنیت و همکاری اروپا منجر به کشته شدن 14,000 نفر، از جمله 4,000 غیرنظامی، دو سوم آنها در سرزمین های جدا شده، شد - به شدت افزایش یافت. کیفیت جدید خشونت نظامی تهاجم روسیه نقض جدی قوانین بین المللی بود و منجر به مرگ و میر، ویرانی، بدبختی و جنایات جنگی بیشتر شده است. به جای استفاده از فرصت برای حل و فصل مذاکره (مذاکرات در ابتدا، در واقع تا آوریل 2022 انجام شد)، جنگ به "جنگ نیابتی بین روسیه و ناتو" تبدیل شد، همانطور که حتی مقامات دولتی در ایالات متحده اکنون آشکارا اعتراف می کنند. .

در همان زمان، قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 2 مارس، که در آن 141 کشور تهاجم را محکوم کردند، پیش از این خواستار حل فوری مناقشه "از طریق گفتگوهای سیاسی، مذاکرات، میانجیگری و دیگر ابزارهای صلح آمیز" شده بود و خواستار "پایبندی به توافق‌نامه‌های مینسک» و صراحتاً از طریق فرمت نرماندی «به‌طور سازنده برای اجرای کامل آن‌ها کار کنیم».

علیرغم همه اینها، همه طرف های ذیربط به درخواست جامعه جهانی نادیده گرفته شده اند، هرچند که در غیر این صورت آنها دوست دارند به همان اندازه که با مواضع خود موافق هستند به قطعنامه های سازمان ملل رجوع کنند.

پایان توهمات

از نظر نظامی، کی یف در حالت تدافعی است و توانایی جنگ عمومی آن در حال کاهش است. در اوایل نوامبر 2022، رئیس ستاد مشترک ارتش ایالات متحده توصیه کرد که مذاکرات آغاز شود زیرا او پیروزی کیف را غیرواقعی می دانست. اخیراً در رامشتاین این موضع را تکرار کرد.

اما اگرچه سیاستمداران و رسانه ها به توهم پیروزی چسبیده اند، اما وضعیت کیف بدتر شده است. این پس زمینه آخرین تشدید، یعنی تحویل تانک های جنگی است. با این حال، این صرفاً درگیری را طولانی می کند. جنگ را نمی توان پیروز کرد. در عوض، این فقط یک قدم بیشتر در امتداد یک شیب لغزنده است. بلافاصله پس از آن، دولت در کی‌یف خواستار تامین جت‌های جنگنده و سپس دخالت مستقیم نیروهای ناتو شد که متعاقباً منجر به تشدید احتمالی هسته‌ای شد؟

در یک سناریوی هسته ای اوکراین اولین کشوری است که نابود می شود. بر اساس آمار سازمان ملل، تعداد تلفات غیرنظامیان در سال گذشته بیش از 7,000 نفر و تلفات سربازان در محدوده شش رقمی بوده است. کسانی که به جای مذاکره اجازه ادامه تیراندازی را می دهند، باید از خود بپرسند که آیا حاضرند 100,000، 200,000 یا حتی بیشتر از مردم دیگر را برای اهداف جنگی واهی قربانی کنند؟

همبستگی واقعی با اوکراین به معنای تلاش برای جلوگیری از کشتار در اسرع وقت است.

این ژئوپلیتیک است - احمقانه!

عامل مهمی که چرا غرب با کارت نظامی بازی می کند این است که واشنگتن فرصتی را برای تضعیف کامل مسکو از طریق جنگ فرسایشی احساس می کند. با کاهش تسلط جهانی ایالات متحده به دلیل دگرگونی نظام بین‌الملل، ایالات متحده در تلاش است تا ادعای خود را برای رهبری جهانی - همچنین در رقابت ژئوپلیتیکی خود با چین - تکرار کند.

این اساساً مطابق با کاری است که ایالات متحده در اوایل پس از جنگ سرد انجام داد تا مانع ظهور رقیبی هم‌اندازه با اتحاد جماهیر شوروی شود. بنابراین، مهمترین ابزار گسترش ناتو به سمت شرق با اوکراین به عنوان "ناو هواپیمابر غرق نشدنی" در آستانه مسکو به عنوان تاج دستاورد آن بود. همزمان، ادغام اقتصادی اوکراین با غرب از طریق معاهده اتحاد اتحادیه اروپا که از سال 2007 به بعد مورد مذاکره قرار گرفته بود - و جدا شدن اوکراین از روسیه را شرط می کرد، تسریع شد.

ناسیونالیسم ضد روسی در اروپای شرقی به عنوان یک پایه ایدئولوژیک شعله ور شد. در اوکراین، این درگیری‌های خشونت‌آمیز در میدان در سال 2014 و در پاسخ به آن در دونباس نیز تشدید شد که سپس به جدایی کریمه و مناطق دونتسک و لوهانسک منجر شد. در همین حال، جنگ به ملغمه ای از دو درگیری تبدیل شده است: - از یک سو، درگیری بین اوکراین و روسیه نتیجه فروپاشی آشفته اتحاد جماهیر شوروی است که خود به شدت زیر بار تاریخ متناقض تشکیل اوکراین است. ملت، و از سوی دیگر، رویارویی طولانی مدت بین دو قدرت بزرگ هسته ای.

این امر مشکلات خطرناک و پیچیده تراز هسته ای (ترور) را به وجود می آورد. از دیدگاه مسکو، ادغام نظامی اوکراین در غرب خطر حمله سر بریدن علیه مسکو را در بر دارد. به ویژه از زمانی که قراردادهای کنترل تسلیحات، از معاهده ABM در زمان بوش در سال 2002 تا INF و معاهده آسمان باز در زمان ترامپ که در دوره جنگ سرد به توافق رسیدند، همگی فسخ شده اند. صرف نظر از اعتبار آن، باید به برداشت مسکو توجه کرد. چنین ترس هایی را نمی توان صرفاً با کلمات از بین برد، بلکه نیاز به اقدامات کاملاً قابل اعتماد دارد. با این حال، در دسامبر 2021، واشنگتن اقدامات مربوطه پیشنهادی مسکو را رد کرد.

علاوه بر این، سوء استفاده از معاهدات مدون شده بر اساس قوانین بین‌المللی نیز یکی از رویه‌های غرب است، همانطور که، از جمله، اعتراف مرکل و فرانسوا اولاند نشان می‌دهد که آن‌ها فقط برای خرید زمان برای تسلیح کی‌یف به مینسک ۲ منعقد کرده‌اند. در این زمینه، مسئولیت جنگ - و این بیشتر صادق است زیرا ما با یک جنگ نیابتی سر و کار داریم - نمی توان تنها به روسیه تقلیل داد.

به هر حال مسئولیت کرملین به هیچ وجه از بین نمی رود. احساسات ناسیونالیستی نیز در روسیه در حال گسترش است و دولت خودکامه بیشتر تقویت می شود. اما کسانی که به تاریخ طولانی تشدید تنش ها تنها از دریچه تصاویر ساده سیاه و سفید ابله می نگرند، می توانند مسئولیت واشنگتن – و در پی آن اتحادیه اروپا – را نادیده بگیرند.

در تب جنگی

طبقه سیاسی و رسانه های جمعی همه این پیوندها را زیر فرش جارو می کنند. در عوض، آنها در تب جنگی واقعی فرو رفته اند.

آلمان یک حزب جنگی واقعی است و دولت آلمان به یک دولت جنگی تبدیل شده است. وزیر امور خارجه آلمان با گستاخی متکبرانه خود معتقد بود که می تواند روسیه را "ویران کند". در این میان، حزب او (حزب سبز) از یک حزب صلح به خشن ترین جنگ طلب در بوندستاگ تبدیل شده است. زمانی که موفقیت‌های تاکتیکی در میدان نبرد در اوکراین به دست آمد، که اهمیت استراتژیک آن بیش از هر اندازه اغراق‌آمیز بود، این توهم ایجاد شد که پیروزی نظامی بر روسیه امکان‌پذیر است. کسانی که خواهان یک صلح سازش هستند به عنوان " صلح طلبان مطیع" یا "جنایتکاران جنگی ثانویه" خشمگین می شوند.

یک جو سیاسی معمولی برای جبهه داخلی در زمان جنگ پدید آمده است که فشار زیادی را برای انطباق با آن اعمال می کند که بسیاری جرات مخالفت با آن را ندارند. تصویر دشمن از بیرون با افزایش عدم تحمل از داخل محوطه بزرگتر همراه شده است. آزادی بیان و آزادی مطبوعات همانطور که با ممنوعیت، از جمله، «روسیه امروز» و «اسپوتنیک» نشان می‌دهد، در حال کاهش است.

جنگ اقتصادی - یک اسکوی مرطوب

جنگ اقتصادی علیه روسیه که در سال 2014 آغاز شده بود، پس از تهاجم روسیه ابعاد تاریخی بی سابقه ای به خود گرفت. اما این تاثیری بر توانایی جنگی روسیه نداشته است. در واقع، اقتصاد روسیه در سال 2022 سه درصد کوچک شد، اما اقتصاد اوکراین XNUMX درصد کوچک شد. این سوال پیش می آید که اوکراین تا کی می تواند چنین جنگ فرسایشی را تحمل کند؟

به طور همزمان، تحریم ها آسیب های جانبی به اقتصاد جهانی وارد می کند. به ویژه جنوب جهانی به شدت آسیب دیده است. تحریم ها گرسنگی و فقر را تشدید می کند، تورم را افزایش می دهد و آشفتگی های پرهزینه ای را در بازارهای جهانی ایجاد می کند. بنابراین جای تعجب نیست که جنوب جهانی نه مایل به شرکت در جنگ اقتصادی است و نه می خواهد روسیه را منزوی کند. این جنگ آن نیست. اما جنگ اقتصادی برای ما نیز آثار منفی دارد. جدا شدن از گاز طبیعی روسیه بحران انرژی را تشدید می کند که بر خانوارهای ضعیف تر اجتماعی تأثیر می گذارد و ممکن است منجر به خروج صنایع انرژی بر از آلمان شود. تسلیحات و نظامی‌سازی همیشه به قیمت عدالت اجتماعی تمام می‌شود. همزمان با گاز فراکینگ از ایالات متحده آمریکا که تا 40 درصد بیشتر از گاز طبیعی روسیه برای آب و هوا مضر است و با توسل به زغال سنگ، تمام اهداف کاهش CO2 قبلاً در سطل زباله فرود آمده اند.

اولویت مطلق برای دیپلماسی، مذاکرات و صلح سازش است

جنگ منابع سیاسی، عاطفی، فکری و مادی را جذب می کند که برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی، تخریب محیط زیست و فقر ضروری است. دخالت عملی آلمان در جنگ، جامعه و به ویژه بخش هایی را که متعهد به پیشرفت اجتماعی و دگرگونی اجتماعی-اکولوژیکی هستند، تقسیم می کند. ما طرفدار آن هستیم که دولت آلمان به سرعت جنگ خود را پایان دهد. آلمان باید یک ابتکار دیپلماتیک را آغاز کند. این همان چیزی است که اکثر مردم خواستار آن هستند. ما به آتش بس و آغاز مذاکرات در چارچوبی چندجانبه با مشارکت سازمان ملل نیاز داریم.

در نهایت، باید یک صلح سازشی وجود داشته باشد که راه را برای معماری صلح اروپایی هموار کند که منافع امنیتی اوکراین، روسیه و همه طرف‌های درگیری را برآورده کند و آینده صلح‌آمیزی را برای قاره ما فراهم کند.

متن توسط: راینر براون (دفتر صلح بین‌المللی)، کلودیا هاید (مرکز اطلاعات نظامی‌سازی)، رالف کرامر (چپ سوسیالیست در حزب Die Linke)، ویلی ون اوین (کارگاه صلح و آینده فرانکفورت)، کریستوف اوستایمر (فدرال) نوشته شده است. شورای صلح کمیته)، پیتر وال (Attac. آلمان). اطلاعات شخصی فقط برای اطلاع است