چرا بیشتر جوانان درگیر در جنبش ضد جنگ نیستند؟

توسط مری میلر، نوامبر 1، 2018

وقتی حرف «اعتراض ضد جنگ» را می شنوید، چه چیزی به ذهن می رسد؟ اکثر آمریکایی ها تظاهرات علیه جنگ ویتنام را در شصت و هفتاد و هفتاد و هشتاد و هشتاد و یک دوره معروف برای جنبش های جوانان و دانشجویان خود می بینند. در دهه های پس از جنگ ویتنام، مشارکت جوانان در جنبش های صلح کاهش یافته است. بسیاری از جوانان در اعتراضات علیه جنگ عراق در 2002 و 2003 شرکت کردند، اما سازمان دهندگان عمدتا مسن تر بودند و جنبش گسترده ی جوانان علیه جنگ علیه تروریسم هرگز خارج نشد.

من به عنوان یک فارغ التحصیل دبیرستانی که اخیراً درگیر جنبش ضد جنگ شده ام ، نمی توانم توجه نکنم که در اکثر رویدادهای صریحاً ضد جنگی که در آنها شرکت می کنم تعداد معدودی از همسالانم را دارم - علی رغم شهرت نسل من خصوصاً فعال سیاسی. در اینجا برخی از دلایل این خلع سلاح ذکر شده است:

این همه ما تا به حال شناخته شده است. ایالات متحده در 2001 به افغانستان حمله کرد، به این معنی است که هر سن آمریکایی 17 یا جوانتر هیچگاه زمانیکه کشورشان در جنگ نیست، شناخته شده است. اکثر جوانان حتی 9 / 11 را به یاد نمی آورند. لحظه ای که سالها طول کشید «جنگ علیه تروریسم» به سختی در خاطره جمعی نسل من است. نسل Z خیلی آسان است که جنگ را نادیده بگیرد، زیرا همیشه بخشی از زندگی ما بوده است.

مشکلات زیادی در خانه برای مقابله با آن وجود دارد. چرا ما باید مراقب آنچه که در طرف دیگر جهان اتفاق می افتد زمانی که پلیس در اینجا در حال شلیک افراد سیاه پوست غیرمسلح است، زمانی که میلیون ها نفر از جوانان نمی توانند از تحصیلات دانشگاهی خودداری کنند و یا کالج هایی را که با وجوه فراوانی مواجه می شوند، بپردازند، زمانی که میلیون ها آمریکایی وقتی که مهاجران در محاصره و محاصره قرار می گیرند، هنگامی که تظاهرات گسترده ای در هر چند هفته وجود دارد، زمانی که سیاره در حال سوختن است، مراقبت های بهداشتی کافی را فراهم می کنند؟ بدیهی است که ما در بسیاری از مسائل دیگر در ذهنمان داریم.

ما در معرض خطر نیستیم ایالات متحده پیش از 1973 پیش نویس ندارد و از زمان جنگ جهانی دوم تلفات جنگی در خاک آمریکا وجود ندارد. چندین دهه است که آمریکایی ها در معرض خطر جدی قرار گرفته اند که به وسیله جنگ، به عنوان غیرنظامی یا به عنوان مدافعان، به قتل می رسند. و مادامی که آنها دوست داشتنی در نظامی و یا بستگان در یک کشور جنگنده زندگی می کنند، زندگی آمریکایی های جوان به طور مستقیم توسط جنگ تاثیر نمی گذارد. و بله، چند حملات تروریستی به خاک ایالات متحده انجام شده توسط خارجی ها از 9 / 11، اما آنها کمی هستند و آنها بسیار بیشتر از حملات انجام شده توسط آمریکایی ها است.

این کار ارزشمند نیست. از بین بردن نظامی گرایی و پایان دادن به جنگ، یک تلاش خسته کننده و بلند مدت است. برای دیدن نتایج مستقیم و قابل ملاحظه ای، تغییری ایجاد می کند. بسیاری از جوانان ممکن است تصمیم بگیرند که استفاده بهتر از وقت و انرژی آنها برای هدایت تلاش های خود نسبت به یک علت دیگر است.

البته، هر کس باید به وحشیگری جنگ توجه داشته باشد، حتی اگر هیچ تأثیری بر ما ندارد یا به نظر می رسد دلهره آور است. با این حال، به نظر می رسد که تعداد کمی از مردم متوجه شده اند که عمیقا تحت تأثیر نظامیان قرار گرفته اند. ارتش نظامی پلیس به طور مستقیم با افزایش وحشیگری پلیس ارتباط دارد. بودجه فوق العاده بالا نظامی پول را از دست می دهد که می تواند برای برنامه های اجتماعی مانند مراقبت های بهداشت جهانی و آموزش عالی آزاد استفاده شود. و جنگ تاثیر منفی زیادی بر محیط زیست دارد. مهم نیست که چه چیزی شما را بیشتر از همه پرانرژی می کند، پایان دادن به فرهنگ آمریکایی نظامی می تواند آن را به دست آورد.

چگونه جوانان را در فعالیت ضد جنگ دخالت می دهیم؟ همانطور که با تقریبا هر موضوع، من اعتقاد دارم آموزش و پرورش جایی است که باید آغاز شود. اگر بیشتر مردم در مورد تأثیرات نظامی گری به میدان بپردازند و تقاطعات بین نظامی و سایر اشکال ظلم را درک کنند، قطعا آنها مجبور خواهند شد به سمت یک جامعه مسالمت آمیز کار کنند.

همه اینها این نیست که بگوییم افراد مسن نباید در جنبش ضد جنگ شرکت کنند. برعکس، من فکر می کنم برای این و همه حرکات مترقی باید چند نسلی باشد. فعالان جوان برای یادگیری از کسانی که پیش از ما آمده بودند، بسیار زیاد است. مردم سالمند یک چشم انداز منحصر به فرد ارائه می دهند، می توانند عقلانی را که در طول سال ها انباشته کرده اند، به اشتراک بگذارند و اغلب زمان بیشتری برای فعالیت در فعالیت ها نسبت به دانش آموزان و والدین جوان دارند. با این حال، اگر جوانان بیشتری در فعالیت ضد جنگ دخالت نکنند، جنبش بیرون می آید. علاوه بر این، جوانان نیز برای هر جنبشی، منحصر به فرد هستند. ما تمایل به پرورش شور و شوق، راحت با فن آوری، و باز به ایده ها و روش های جدید. جوانان زیادی از افراد مسن یاد می گیرند و بالعکس. یک جنبش مولد و قوی باید بر استعدادهای نسل های مختلف تأکید داشته باشد.

متاسفانه، دخالت ایالات متحده در جنگ هیچ نشانه هایی از کند شدن را نشان نمی دهد. تا زمانی که جنگ وجود داشته باشد، باید یک جنبش ضد جنگ باشد. همانطور که ما به دنبال راه های جدید برای جلوگیری از ماشین جنگی هستیم، هر دوی ما جانبازان جنبش را می پذیریم و جوانان را برای پیوستن به صفوف تشویق می کنیم.

~~~~~~~~~

مری میلر یک کارمند CodePink است.