توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، اکتبر 6، 2022
(توجه: من به همراه چند نفر دیگر فرستادم این یادداشت به واشنگتن پست، درخواست ملاقات با هیئت تحریریه آنها و انتقاد از گزارش های وحشیانه آنها در مورد اوکراین. آنها از ملاقات امتناع کردند و به ما پیشنهاد کردند که یک مقاله ارسال کنیم. من برای آنها یک مقاله ارسال کردم و آنها شکایت کردند که من به آنها اشاره کرده ام این نظرسنجی که آنها آن را به عنوان "یک سازمان وکالت" رد کردند. من مجدداً (مانند زیر) بدون ذکر نظرسنجی، یا تلاش برای توضیح ارزش آن، ارسال کردم و آنها همچنان پاسخ منفی دادند. من دیگران را تشویق می کنم که تلاش کنند و به آن بفرستند World BEYOND War برای انتشار مواردی که WaPo امتناع می‌کند - نشان افتخار «واشنگتن پست رد شد» را در بالا اضافه می‌کنیم.)
چه چیزی بدتر از به خطر انداختن نابودی حیات روی زمین از طریق جنگ هسته ای و ایجاد زمستان هسته ای؟ چه چیزی مهمتر از محافظت از جهان در برابر فروپاشی آب و هوا به سرعت به جلو که یک آخرالزمان هسته ای خواهد بود؟
آیا می خواهید بگویم "شجاعت" یا "خوبی" یا "آزادی"؟ یا "ایستادن در برابر پوتین"؟ من آن را انجام نمی دهم. پاسخ واضح، پاسخ درست است: هیچ چیز. هیچ چیز مهمتر از حفظ زندگی نیست. مردگان آزادی بسیار کمی دارند و عملاً در مقابل پوتین نمی ایستند.
اگر می‌خواهید جنایتکاران جنگی پاسخگو باشند، از دولت ایالات متحده بخواهید که از دادگاه کیفری بین‌المللی و حاکمیت قانون برای همه، از جمله آمریکایی‌ها، دقیقاً همانطور که رابرت جکسون، دادستان ارشد ایالات متحده در نورنبرگ وعده داده بود، حمایت کند. اما آرماگدون را به خطر نیندازید.
اگر من این شانس بد را داشته باشم که خودم را در آوار و تاریکی دنیایی که عمدتاً سوسک‌ها در آن زندگی می‌کنند، تنها ببینم، این فکر که «خب، حداقل در مقابل پوتین ایستادیم» در مونولوگ داخلی من به خوبی پیش نمی‌رود. فوراً این افکار دنبال می شود: "چه کسی تصمیم گرفت آن تند و تیز کوچک را اینقدر قدرتمند کند؟ باید هزاره های بیشتری از زندگی و عشق و شادی و زیبایی وجود داشته باشد. او باید پاورقی در متون مبهم تاریخ باشد.»
اما ممکن است بپرسید که جایگزین خطر جنگ هسته ای چیست؟ دراز کشیدن و به نظامیان متجاوز هر چه می خواهند بدهند؟ در حالی که در واقع، بله، یک جایگزین ارجح است، موارد بسیار بهتری در دسترس هستند و همیشه بوده اند.
یکی از راه های جایگزین، پیگیری آتش بس، مذاکرات و خلع سلاح است، حتی اگر به معنای سازش با روسیه باشد. به خاطر داشته باشید که سازش ها شرکت های دو طرفه هستند. اینها همچنین شامل سازش روسیه با اوکراین است.
با توجه به حمایت ده ها کشور از آتش بس و مذاکرات برای ماه ها، و در اظهارات اخیر در سازمان ملل، آیا دولت آمریکا حداقل نباید این ایده را در نظر بگیرد؟
حتي اگر حمايت از آتش بس و مذاكرات ديدگاه اكثريت آمريكا نباشد، آيا سزاوار نيست كه در مجامع عمومي جامعه اي كه ظاهراً از خشونت توده اي براي دفاع از دموكراسي حمايت مي كند، در نظر گرفته شوند؟
روسای جمهور اوکراین و روسیه اعلام کردند که درباره سرنوشت هیچ منطقه ای مذاکره نخواهند کرد. با این حال هر دو طرف در حال برنامه ریزی برای جنگ طولانی، اگر نگوییم بی پایان هستند. هر چه این جنگ بیشتر ادامه یابد، خطر استفاده از سلاح های هسته ای بیشتر می شود.
هر دو طرف مایل به مذاکره بوده اند و می توانند دوباره مذاکره کنند. هر دو طرف با موفقیت در مورد صادرات غلات و مبادله زندانیان مذاکره کرده اند - با کمک خارجی، اما این کمک می تواند دوباره ارائه شود، به همان راحتی که می تواند سلاح های بیشتر باشد.
با نزدیک شدن به شصتمین سالگرد بحران موشکی کوبا، سوالات زیادی مطرح می شود. چرا اجازه دادیم اینقدر نزدیک شود؟ چرا بعداً تصور کردیم که خطر از بین رفته است؟ چرا واسیلی آرخیپوف به نوعی از ارز ایالات متحده تجلیل نمی شود؟ اما همچنین این: چرا پرزیدنت کندی باید در مورد بیرون کشیدن موشک های ایالات متحده از ترکیه مخفیانه عمل می کرد و در عین حال از شوروی ها می خواست که علناً آنها را از کوبا خارج کنند؟
آیا متاسفیم که او این کار را کرد؟ آیا ترجیح می‌دهیم 60 سال گذشته را نداشته باشیم تا کندی از دادن یک اینچ به خروشچف خودداری کند؟ چند درصد از آمریکایی‌ها حتی می‌توانند بگویند که دو نام اول خروشچف چه بوده یا شغل او چگونه بوده است؟ آیا واقعاً همه ما باید می مردیم یا به دنیا نمی آمدیم تا در مقابل آن مرد بایستیم؟ آیا واقعاً تصور می کنیم که انتخاب حفظ حیات روی زمین در حالی که در مقابل ژنرال ها و بوروکرات هایش ایستادگی می کند، کندی را ترسو ساخته است؟
##
