توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، دسامبر 7، 2019
کتاب جدید پروفسور وست پوینت تیم باکن هزینه وفاداری: نجابت ، هوبریس و عدم موفقیت در ارتش ایالات متحده مسیری از فساد ، بربریت ، خشونت و عدم پاسخگویی را دنبال می کند که از آکادمی های نظامی ایالات متحده (وست پوینت ، آناپولیس ، کلرادو اسپرینگز) به رده های بالای ارتش ایالات متحده و سیاست دولت ایالات متحده راه می یابد و از آنجا به یک فرهنگ گسترده تر آمریكا كه به نوبه خود از خرده فرهنگ ارتش و رهبران آن حمایت می كند.
کنگره و روسای جمهور آمریکا قدرت عظیمی به ژنرال ها داده اند. وزارت امور خارجه و حتی انستیتوی صلح ایالات متحده وابسته ارتش هستند. رسانه های شرکتی و عموم مردم با اشتیاق خود به محکوم کردن هرکسی که با ژنرال ها مخالفت کند ، به این ترتیب کمک می کنند. حتی مخالفت با دادن سلاح آزاد به اوکراین اکنون شبه خیالی است.
در ارتش ، تقریباً همه قدرت را به افراد با رتبه بالاتر واگذار کرده اند. عدم توافق با آنها احتمالاً به حرفه شما پایان می یابد ، واقعیتی که به توضیح می دهد که چرا بسیاری از مقامات نظامی کمک می کند آنچه را که آنها واقعاً در مورد جنگهای فعلی فکر می کنند بگویند درست بعد از بازنشستگی
اما چرا مردم همراه با نظامی گرا از کنترل خارج می شوند؟ چرا آنقدر افراد کم حرف صحبت می کنند و جهنم را در برابر جنگ ها بالا می برند که فقط 16٪ از مردم به نظرسنجی ها بگویید از آنها حمایت می کنند؟ خوب ، پنتاگون 4.7 میلیارد دلار در سال 2009 ، و احتمالاً در هر سال بیشتر از این ، برای تبلیغات و روابط عمومی هزینه کرد. همانطور که باکن به طور مناسب پروازهای پرنده ، نمایش اسلحه ها ، افتخارات نظامیان و سرودهای جنگی را که مقدم بر مسابقات حرفه ای دو و میدانی است ، به صورت مناسب با پرداخت دلارهای عمومی برای برگزاری "آیین هایی که شبیه به پرستش است" پرداخت می کنند. جنبش صلح از مواد به مراتب برتری برخوردار است اما هر سال اندکی از 4.7 میلیارد دلار برای تبلیغات کم می آورد.
سخن گفتن علیه جنگ می تواند شما را به عنوان غیر میهنی یا "یک دارایی روسی" مورد حمله قرار دهد ، که به شما کمک می کند تا توضیح دهد چرا محیط بانان یکی از بدترین آلاینده ها را ذکر نمی کنند ، گروه های کمک به پناهندگان علت اصلی این مشکل را ذکر نمی کنند ، در تیراندازی های جمعی هرگز ذکر نشده است که تیراندازان به طور نامتناسبی سربازان قدیمی هستند ، گروه های ضد نژادپرست از مشاهده روش نظامی گرایی برای گسترش نژادپرستی ، برنامه هایی برای معاملات جدید سبز یا کالج رایگان یا مراقبت های بهداشتی معمولاً خودداری می کنند تا جایی را که بیشترین پول در آن است و غیره ذکر نکنند غلبه بر این مانع کاری است که در حال انجام است World BEYOND War.
باککن فرهنگ و یک سیستم قوانین در وست پوینت را توصیف می کند که دروغ گفتن را تشویق می کند ، دروغ گفتن را به یک وفاداری تبدیل می کند و وفاداری را به بالاترین ارزش تبدیل می کند. سرلشکر ساموئل کوستر ، برای مثال فقط یک نمونه بارز در این کتاب ، در مورد سربازان خود که قتل عام غیرنظامیان 500 را قتل عام کرده بودند ، دروغ گفت ، و پس از آنکه به عنوان سرپرست در وست پوینت منصوب شد ، پاداش گرفت. دروغ گفتن ، حرفه ای را به سمت بالا سوق می دهد ، چیزی که به عنوان مثال کالین پاول ، سالها قبل از تخریب-عراق فارس خود در سازمان ملل ، سالها می دانست و تمرین می کرد.
Bakken دروغگویان نظامی بی نظیر زیادی را نشان می دهد - برای ایجاد آنها به عنوان یک قاعده کافی است. چلسی منینگ دسترسی منحصر به فردی به اطلاعات نداشت. هزاران نفر دیگر به سادگی با اطاعت سکوت کردند. به نظر می رسد سکوت ، دروغ گفتن در صورت لزوم ، برخورد نزدیک و قانون گریزی از اصول نظامی گری آمریکا است. منظور من از قانون گریزی هر دو این است که وقتی به ارتش می روید حقوق خود را از دست می دهید (پرونده دادگاه عالی 1974) پارکر مقابل لوی و ارتش را خارج از قانون اساسی قرار داده است) و هیچ نهادی در خارج از ارتش نمی تواند ارتش را به هر قانونی پاسخگو باشد.
ارتش از خود جداست و خود را برتر از جهان غیرنظامی و قوانینش می داند. مقامات عالی رتبه فقط از پیگرد قانونی مصون نیستند ، از انتقاد نیز مصون هستند. ژنرالهایی که هرگز کسی از آنها سال نمی کند در وست پوینت سخنرانی می کنند و به زنان و مردان جوان می گویند که فقط با حضور در آنجا به عنوان دانشجو ، برتر و معصوم هستند.
با این حال ، آنها در واقعیت کاملا خطیر هستند. وست پوینت وانمود می کند که یک مدرسه انحصاری با استانداردهای علمی بالا است ، اما در واقع برای یافتن دانش آموزان سخت تلاش می کند ، یک سال دیگر دبیرستان را برای ورزشکاران بالقوه تضمین می کند و برای یک سال دیگر هزینه می کند ، دانش آموزان معرفی شده توسط اعضای کنگره را می پذیرد زیرا والدین آنها " مبارزات اعضای کنگره ، و آموزش در سطح کالج جامعه را فقط با خطر ، خشونت و سرکوب کنجکاوی ارائه می دهد. وست پوینت سربازان را می گیرد و آنها را استاد می داند ، كه تقریباً كار می كند و همچنین آنها را امدادگران یا ملت سازان یا حافظ صلح اعلام می كند. مدرسه برای آماده سازی برای تشریفات خشن ، آمبولانس های اطراف را پارک می کند. بوکس یک موضوع ضروری است. زنان در سه آکادمی نظامی پنج برابر بیشتر از سایر دانشگاههای ایالات متحده مورد آزار جنسی قرار دارند.
باككن مي نويسد: "تصور كنيد ، هر دانشكده كوچكي در هر شهر كوچكي در آمريكا كه تجاوز جنسي در آن فراگير باشد و دانشجويان كارتل هاي مجازي مواد مخدر را اداره مي كنند ، در حالي كه سازمان هاي اجراي قانون از روش هايي براي مهار مافيا استفاده مي كنند تا تلاش كنند آنها را بگيرند. چنین کالج یا دانشگاه بزرگی وجود ندارد ، اما سه آکادمی نظامی وجود دارد که متناسب با این قانون است. "
دانشجویان وست پوینت که فاقد هرگونه حقوق اساسی هستند ، می توانند در هر زمان اتاق های خود را توسط نیروهای مسلح و نگهبانان جستجو کنند ، بدون نیاز به هیچ گونه ضمانتی. به دانشكده ، كارمندان و دانشجويان گفته مي شود كه اشتباهات ديگران را مشاهده كرده و آنها را "اصلاح" كنند. قانون یکنواخت عدالت نظامی صحبت با "بی احترامی" با افسران عالی را ممنوع می کند ، که باعث ایجاد احترامی می شود که فرد پیش بینی می کند فقط به چیزی که باکن نشان می دهد باعث سوخت آن می شود: خودشیفتگی ، پوست نازک ، و به طور کلی پریمونا یا رفتار پلیس مانند در افراد مورد اعتماد بر روی آن.
از فارغ التحصیلان وست پوینت ، 74 درصد گزارش می دهند که از نظر سیاسی "محافظه کار" است در مقایسه با 45 درصد از کل فارغ التحصیلان دانشگاه. و 95 درصد می گویند "آمریکا بهترین کشور در جهان است" در مقایسه با 77 درصد. باكن ، پروفسور وست پوینت ، پیت كیلنر را به عنوان یك نمونه از افرادی كه چنین دیدگاه هایی را تقسیم و تبلیغ می كنند برجسته می كند. من کارهای عمومی انجام داده ام بحث با Kilner و او را به دور از صمیمانه ، بسیار قانع کننده تر پیدا کرد. او این احساس را می کند که وقت زیادی را در خارج از حباب نظامی نگذرانید و انتظار تحسین برای این واقعیت را دارد.
باككن مي نويسد: "يكي از دلايل عدم صداقت رايج در ارتش ، تحقير نهادينه شده براي مردم ، از جمله فرماندهي غيرنظامي است." حمله جنسی در ارتش ایالات متحده در حال افزایش است ، اما عقب نشینی نمی کند. باككن مي نويسد: "هنگامي كه دانشجويان نيروي هوايي شعار مي دهند ، هنگام راهپيمايي ، آنها با استفاده از" اره زنجيره اي "يك زن را" دو تكه "مي كنند و" نيمه پايين را نگه داشته و قسمت بالا را به شما مي دهند " جهان بینی "
قبل از انجام چنین سروی ، باكن می نویسد: "یك نظرسنجی از بالاترین سطح رهبری نظامی نشان دهنده جرم و جنایت گسترده است." رویکرد ارتش به جرایم جنسی توسط افسران عالی رتبه ، همانطور که باکن بیان کرد ، کاملاً مناسب با رفتار کلیسای کاتولیک مقایسه شده است.
احساس مصونیت و استحقاق به افراد محدود نمی شود ، بلکه نهادینه شده است. آقایی که اکنون در سن دیه گو و معروف به فت لئونارد است ، در ازای دریافت اطلاعات محرمانه محرمانه درباره برنامه های نیروی دریایی ، ده ها مهمانی جنسی را در آسیا برای افسران نیروی دریایی ایالات متحده برگزار کرد.
اگر آنچه در ارتش اتفاق می افتد در ارتش بماند ، مشکل بسیار کوچکتر از آنچه هست ، خواهد بود. در حقیقت ، فارغ التحصیلان وست پوینت ویرانی در جهان ایجاد کرده اند. آنها در رده های بالای ارتش ایالات متحده تسلط دارند و سالهاست که بسیاری از آنها را در اختیار دارند. داگلاس مک آرتور ، به نقل از یک مورخ به نقل از باکن ، "خود را با مردانی محاصره کرد که" نمی توانند دنیای رویایی خود پرستی را که در آن زندگی می کند مزاحمت ایجاد کنند. " البته MacArthur ، چین را وارد جنگ کره کرد ، سعی در تبدیل جنگ هسته ای داشت ، تا حد زیادی مسئول میلیون ها کشته بود و در یک اتفاق بسیار نادر اخراج شد.
به گفته ویلیام وست مورلند ، به گفته یکی از زندگینامه نویسان به نقل از باکن ، "دیدگاهی چنان چشمگیر داشت که س fundamentalالات اساسی آگاهی [وی] از زمینه جنگ را به وجود می آورد." البته وست مورلند ، در ویتنام مرتکب کشتار نسل کشی شد و مانند MacArthur تلاش کرد جنگ را هسته ای کند.
باككن مي نويسد: "تشخيص عمق حيرت آور نزاكت ماك آرتور و وست مورلند ، منجر به درك روشن تري از كمبودها در ارتش و اينكه چگونه آمريكا مي تواند در جنگ ها را از دست بدهد ، مي شود."
باكن ، دریاسالار بازنشسته دنیس بلر را به عنوان آوردن اخلاق نظامی در زمینه محدود كردن گفتار و مقابله به مثل با دولت غیرنظامی در سال 2009 و ایجاد رویكرد جدید در تعقیب افشاكنندگان تحت قانون جاسوسی ، پیگرد قانونی ناشران مانند جولیان آسانژ و درخواست از قضات برای حبس خبرنگاران تا زمان آشكار كردن گزارش داد. منابع خود بلر این را توصیف کرده است که روشهای ارتش را برای دولت بکار می برد.
استخدام کنندگان دروغ می گویند. سخنگویان نظامی دروغ می گویند. پرونده ای که برای هر جنگ (که اغلب توسط سیاستمداران غیرنظامی و توسط ارتش صورت می گیرد) برای عموم ساخته شده است به طور معمول نادرست است که شخصی کتابی بنویسد به نام جنگ دروغ است. همانطور که باکن به آن گفت ، واترگیت و ایران کنترا نمونه هایی از فساد ناشی از فرهنگ نظامی هستند. و البته ، در لیست دروغ ها و خشم های جدی و پیش پا افتاده ای که در فساد نظامی یافت می شود ، این موارد وجود دارد: افرادی که برای محافظت از سلاح های هسته ای مامور دروغ ، تقلب ، مست و سقوط هستند - و این کار را برای چندین دهه بدون کنترل انجام می دهند ، در نتیجه خطر می کنند تمام زندگی روی زمین
در اوایل سال جاری ، وزیر نیروی دریایی به کنگره دروغ گفته بیش از 1,100 مدرسه ایالات متحده از جذب نیرو در ارتش منع شده اند. من و یك دوست اگر كسی بتواند فقط یكی از این مدارس را شناسایی كند ، پاداشی را پیشنهاد دادیم. البته ، هیچ کس نمی توانست. بنابراین ، سخنگوی پنتاگون برای سرپوش گذاشتن بر دروغ قدیمی دروغ های جدیدی گفت. نه اینکه کسی به آن اهمیت دهد - حداقل به کنگره. هیچ یک از اعضای کنگره به طور مستقیم دروغ نگفتند نمی توانست به جایی برسد که یک کلمه در مورد آن بگوید. بلکه اطمینان حاصل کردند که افرادی که به این مسئله اهمیت می دهند را از جلسات دادرسی که وزیر نیروی دریایی در حال شهادت است ، دور نگه دارند. وزیر امور خارجه ماه ها بعد ، فقط چند هفته پیش ، به دلیل ادعای معامله با رئیس جمهور ترامپ در پشت سر وزیر دفاع برکنار شد ، زیرا این سه نفر ایده های مختلفی در مورد چگونگی تصدیق یا بهانه گیری یا تمجید از جنگ خاص داشتند جنایات
یکی از راه های گسترش خشونت از ارتش به جامعه ایالات متحده ، خشونت جانبازان است که به طور نامتناسب لیست را تشکیل می دهند تیراندازان انبوه. همین هفته ، دو تیراندازی در پایگاه های نیروی دریایی ایالات متحده در ایالات متحده انجام شده است ، هر دو مورد توسط مردان آموزش دیده توسط ارتش ایالات متحده ، یکی از آنها یک سعودی است که در فلوریدا برای پرواز با هواپیما آموزش می بیند (و همچنین آموزش برای تقویت بیشترین دیکتاتوری بیرحمانه روی زمین) - به نظر می رسد همه اینها طبیعت تکراری و ضد تولید زامبی مانند نظامی گری را برجسته می کند. باکن به مطالعه ای استناد می کند که در سال 2018 نشان داده افسران پلیس دالاس که جانباز بوده اند در حین انجام وظیفه بسیار بیشتر اسلحه شلیک می کنند و تقریباً یک سوم کل افسران درگیر در این تیراندازی سربازان کهنه سرباز هستند. در سال 2017 دانش آموزی در وست پوینت ظاهراً آماده تیراندازی دسته جمعی در وست پوینت شد كه از آن جلوگیری شد.
بسیاری از ما خواسته اند که شواهد را بشناسیم و جلوه های رسانه ای از جنایاتی مانند My Lai یا ابوغریب را به عنوان حوادث منزوی بپذیریم. باککن از ما می خواهد نه تنها الگوی فراگیر بلکه ریشه های آن را در فرهنگی بشناسیم که خشونت بی معنی را الگوبرداری و ترغیب کند.
باكوكن علیرغم كار برای ارتش آمریكا به عنوان استاد در وست پوینت ، ناكامی عمومی این ارتش را از جمله سالهای گذشته جنگهای از دست رفته 75 بیان كرد. باكن در مورد شمارش تلفات و ماهیت مخرب و ضد تولید كشتارهای یك طرفه بی معنا كه مرتكب شدن ارتش آمریكا در جهان است ، به طور غیر منتظره ای صادقانه و دقیق است.
استعمارگران قبل از آمریكا ، نظامیان را همانند افرادی كه در نزدیكی پایگاههای نظامی آمریكا در كشورهای خارجی ساكن هستند ، امروز از آنها می دیدند: "به عنوان مهدكودك های بد". با هر معیار معقولی ، همین دیدگاه باید در حال حاضر در ایالات متحده رایج باشد. ارتش آمریكا احتمالاً از نظر خود (و همچنین شرایط دیگران) حداقل موفق ترین نهاد در جامعه آمریكا است ، یقیناً كم دموكرات ترین ، یكی از جنایتكارترین و فاسدترین ، در عین حال مداوم و چشمگیرترین مورد نظرسنجی ها. باکن بازگو می کند که چگونه این ستایش بی چون و چرا باعث ایجاد سر و صدا در ارتش می شود. همچنین وقتی صحبت از مخالفت با نظامی گری می شود ، این نامردی را در مردم حفظ می کند.
امروز با "رهبران" نظامی به عنوان شاهزاده رفتار می شود. باكن می نویسد: "امروز ژنرال ها و دریاسالارهای چهار ستاره ، فقط برای كار بلكه برای اسكی ، تعطیلات و استراحتگاه های گلف (234 زمین گلف نظامی) كه توسط ارتش آمریكا در سراسر جهان اداره می شود ، همراه با ده ها دستیار ، راننده ، مأمور امنیتی ، آشپزهای مطبوع ، و والیت برای حمل چمدان. " باکن می خواهد این پایان یابد و معتقد است که این کار بر خلاف توانایی ارتش ایالات متحده در انجام صحیح هر کاری که فکر می کند انجام می دهد ، عمل می کند. و باكن با شجاعت این موارد را به عنوان یك استاد غیرنظامی در وست پوینت می نویسد كه در یك دادگاه علیه ارتش به دلیل انتقام جویی در برابر افشاگری خود برنده شده است.
اما باککن ، مانند اکثر سوت های پرنده ، یک پا را در داخل آنچه که در معرض آن قرار دارد ، حفظ می کند. او نیز مانند تقریباً هر شهروند ایالات متحده از این بیماری رنج می برد جنگ جهانی دوم با اسطوره کردن، این فرض مبهم و غیرقابل قبول ایجاد می کند که جنگ را می توان به درستی و به درستی و پیروزی انجام داد.
مانند تعداد زیادی از بینندگان MSNBC و CNN ، باکن نیز از روسگاتیسم رنج می برد. این جمله جالب توجه از کتاب وی را بررسی کنید: "چند عامل سایبری روسی بیش از همه سلاح های جنگ سرد که در کنار هم قرار گرفته بودند ، برای ایجاد بی ثباتی در انتخابات ریاست جمهوری 2016 و دموکراسی آمریکا تلاش کردند و ارتش آمریکا در جلوگیری از آنها ناتوان بود. این به طرز تفکر متفاوتی گیر افتاده بود ، طرز تفکر هفتاد و پنج سال پیش. "
البته ، ادعاهای وحشیانه روسیگیت در مورد همکاری ترامپ با روسیه برای تلاش برای تأثیرگذاری در انتخابات 2016 حتی شامل این ادعا نیست که چنین فعالیتی در انتخابات تأثیر واقعی داشته یا "بی ثبات" کند. اما ، قطعاً ، هر سخنی از روس گیت ، این ایده مسخره را به طور ضمنی یا - مانند اینجا - به صراحت فشار می دهد. در همین حال ، نظامی گری جنگ سرد نتیجه بسیاری از انتخابات ایالات متحده را تعیین کرد. پس از این مسئله پیشنهاد می شود كه ارتش آمریكا طرحی برای مقابله با تبلیغات فیس بوك ارائه دهد. واقعاً؟ چه کسی باید بمباران کنند؟ چقدر؟ از چه طریقی؟ باکن به طور مداوم از کمبود اطلاعات در سپاه افسر ابراز تاسف می کند ، اما چه نوع اطلاعاتی می تواند اشکال مناسب قتل عام را متوقف کند تا تبلیغات فیس بوک را متوقف کند؟
باككن از ناكامي هاي ارتش آمريكا در تصرف جهان و موفقيت هاي رقباي خود پشيمان است. اما او هرگز بحثی درباره مطلوبیت سلطه جهانی به ما ارائه نمی دهد. او ادعا می کند معتقد است که هدف جنگ های ایالات متحده گسترش دموکراسی است و سپس این جنگ ها را به عنوان شکست در این شرایط محکوم می کند. وی تبلیغات جنگی را که کره شمالی و ایران را تهدیدکننده ایالات متحده می داند ، تشویق می کند و به تهدیدهای آنها به عنوان شاهدی بر عدم موفقیت ارتش آمریکا اشاره می کند. من می گفتم که فکر کردن حتی منتقدان آن ، شاهدی بر موفقیت ارتش ایالات متحده است - حداقل در حوزه تبلیغات.
به گفته باككن ، جنگ ها بد كنترل می شوند ، جنگ ها از دست می روند و ژنرال های نالایق استراتژی های "بدون برد" را ابداع می كنند. اما هرگز در طی کتاب خود (جدا از مشکل خود در جنگ جهانی دوم) باکن یک نمونه از جنگ را به خوبی مدیریت شده یا توسط ایالات متحده یا شخص دیگری پیروز نشده ارائه نمی دهد. استدلال آسان این است که مشکل از ژنرال های ناآگاه و ناآگاه است ، و باکن مدارک زیادی ارائه می دهد. اما او هرگز به آنچه كه ژنرالهای باهوش انجام می دهند اشاره نمی كند - مگر این كه این باشد: ترك تجارت تجاری.
باككن مي نويسد: "به نظر مي رسد افسران رهبر ارتش امروز توانايي پيروزي در جنگ هاي مدرن را ندارند." اما او هرگز توصیف یا تعریف نمی کند که یک برنده چگونه به نظر می رسد ، و از چه چیزی تشکیل می شود. همه مرده اند؟ کلنی تأسیس شده است؟ یک کشور مسالمت آمیز و مسالمت آمیز پشت سر گذاشته تا پیگرد قانونی جنایی علیه ایالات متحده را آغاز کند؟ یک کشور نیابتی متعهد با ادعاهای دموکراتیک به جز تعداد لازم پایگاههای ایالات متحده که اکنون در آنجا در دست ساخت است ، باقی مانده است؟
در یک زمان ، باکن از انتخاب برای انجام عملیات نظامی بزرگ در ویتنام "به جای ضد شورش" انتقاد کرد. اما او حتی یک جمله اضافه نمی کند و توضیح می دهد که "ضد شورش" چه مزایایی می تواند برای ویتنام داشته باشد.
ناکامی هایی که باکن بیان می کند ناشی از سرزنش ها ، عدم صداقت و فساد افسران است ، همگی جنگ یا تشدید جنگ است. همه آنها شکست هایی در یک جهت هستند: کشتار بیش از حد بی معنی انسان ها. وی در هیچ کجا حتی یک فاجعه را به دلیل مهار یا رعایت دیپلماسی یا استفاده بیش از حد از قانون قانون یا همکاری یا سخاوت ذکر نکرده است. او در هیچ کجا اشاره نکرد که جنگ بسیار ناچیز بود. هیچ کجا او حتی نمی کشد یک رواندا، ادعا می کند که جنگی که اتفاق نیفتاده است ، باید داشته باشد.
باکن می خواهد یک جایگزین رادیکال برای چند دهه گذشته رفتار نظامی داشته باشد اما هرگز توضیح نمی دهد که چرا این گزینه باید شامل قتل عام باشد. چه چیزی گزینه های غیر خشونت آمیز را رد می کند؟ چه عواملی مقصر دانستن ارتش تا زمان از بین رفتن آن را رد می کند؟ کدام نهاد دیگر می تواند برای نسلها کاملاً شکست بخورد و سختگیرترین منتقدان خود پیشنهاد اصلاح آن را به جای لغو آن بدهند؟
باککن از جدایی و انزوای ارتش از بقیه و نسبت ظاهراً اندک ارتش ابراز تاسف می کند. او در مورد مسئله جدایی حق دارد ، و حتی تا حدی درست است - من فکر می کنم - در مورد راه حل ، از این نظر که می خواهد ارتش را بیشتر شبیه جهان غیرنظامی کند ، نه فقط جهان غیرنظامی را بیشتر شبیه ارتش کند. اما او مطمئناً تصور می کند که مورد دوم را نیز بخواهد: زنان در پیش نویس، نظامی که بیش از فقط 1 درصد از جمعیت را تشکیل می دهد. این ایده های فاجعه آمیز مورد بحث قرار نمی گیرند و نمی توان به طور مؤثر مورد بحث قرار گرفت.
در یک مرحله ، بنظر می رسد که باکن درک می کند که جنگ باستان چقدر است ، و نوشت: "در دوران باستان و در آمریکای کشاورزی ، که جوامع منزوی بودند ، هر تهدید بیرونی خطری جدی برای کل گروه بود. اما امروز ، با توجه به سلاح های هسته ای و تسلیحات گسترده و همچنین یک دستگاه گسترده پلیس داخلی ، آمریکا تهدیدی برای حمله ندارد. طبق همه شاخص ها ، جنگ باید بسیار کمتر از گذشته باشد. در حقیقت ، احتمال آن برای کشورهای سراسر جهان کمتر شده است ، با یک استثنا: ایالات متحده. "
من اخیراً با یک کلاس دانش آموز کلاس هشتم صحبت کردم و به آنها گفتم که یک کشور اکثریت قریب به اتفاق پایگاههای نظامی خارجی را در زمین دارد. من از آنها خواستم نام آن کشور را بگذارند. و البته آنها لیست كشورهایی را كه هنوز فاقد پایگاه نظامی آمریكا هستند ، نامگذاری كردند: ایران ، كره شمالی و غیره ایالات متحده به خود می گوید که این یک امپراتوری نیست ، حتی در حالی که تصور می کند سلطنت سلطنتی اش غیر از سوال است. Bakken پیشنهادهایی دارد که چه کاری باید انجام شود ، اما شامل کاهش هزینه های نظامی یا بستن پایگاه های خارجی یا توقف فروش سلاح نیست.
او اولاً پیشنهاد می کند که جنگها "فقط برای دفاع از خود" باشد. این ، او به ما اطلاع می دهد ، این امر مانع از تعدادی از جنگ ها می شد اما "برای یک یا دو سال" اجازه جنگ علیه افغانستان را می داد. او این را توضیح نمی دهد. وی به مسئله غیرقانونی بودن آن جنگ اشاره ای نکرده است. او هیچ راهنمائی برای اطلاع ما از حملات به ملت فقیر در نیمه راه دنیا در آینده "دفاع از خود" تلقی نمی کند ، و نه برای چند سال که باید این برچسب را داشته باشند و البته "برد" چیست. افغانستان پس از "یک یا دو سال"
باكن پیشنهاد كرد كه اختیارات كمتری نسبت به ژنرالهای خارج از جنگ واقعی داشته باشد. چرا این استثنا؟
وی پیشنهاد می کند که ارتش را تحت همان سیستم حقوقی غیرنظامی مانند سایر افراد قرار دهد و قانون یکنواخت عدالت نظامی و سپاه دادستان کل کشور را لغو کند. ایده خوبی است. جنایتی که در پنسیلوانیا انجام شده توسط پنسیلوانیا مورد پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت. اما در مورد جنایاتی که در خارج از ایالات متحده انجام شده است ، باکن نظر دیگری دارد. آن مکان ها نباید جنایات مرتکب شده در آنها را مورد پیگرد قانونی قرار دهند. ایالات متحده باید دادگاههایی را برای رسیدگی به این امر ایجاد کند. دادگاه کیفری بین المللی نیز علی رغم گزارش کارشکنی ایالات متحده از آن دادگاه در اوایل کتاب ، در پیشنهادهای باکنن گم شده است.
باکن پیشنهاد می کند آکادمی های نظامی ایالات متحده را به دانشگاه های غیرنظامی تبدیل کند. اگر آنها روی مطالعات صلح متمرکز باشند و توسط دولت نظامی ایالات متحده کنترل نشوند ، موافقت می کنم.
سرانجام ، باكن پیشنهاد می كند كه مقابله به مثل با آزادی بیان در ارتش جرم تلقی شود. تا زمانی که ارتش وجود دارد ، فکر می کنم این ایده خوبی باشد - و ممکن است این مدت زمان (وجود ارتش) کوتاه شود ، به احتمال زیاد این احتمال وجود ندارد که خطر آخرالزمان هسته ای را کاهش دهد (اجازه می دهد همه چیز موجود باشد) کمی بیشتر دوام بیاورد)
اما در مورد کنترل غیرنظامیان چیست؟ چه در مورد الزام رای دادن به کنگره یا مردم قبل از جنگ چیست؟ در مورد پایان دادن به سازمان های مخفی و جنگ های مخفی چه؟ در مورد متوقف کردن تسلیحات دشمنان آینده برای سود چیست؟ چه درمورد تحمیل کردن قانون بر دولت آمریکا ، نه فقط برای کاردانها؟ در مورد تبدیل از صنایع نظامی به صنایع صلح آمیز چطور؟
خوب ، تحلیل باکن از اینکه ارتش آمریکا چه مشکلی دارد برای جلب نظر ما به سمت پیشنهادهای مختلفی که آیا آنها از آنها پشتیبانی می کند یا نه مفید است.
